Morgunblaðið - 20.06.2018, Page 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. JÚNÍ 2018
✝ Kristján Stein-þórsson fæddist
á Landspítalanum í
Reykjavík 28. jan-
úar 1992. Hann lést
9. júní 2018. Hann
var sonur Steinþórs
Kristjánssonar, f.
7.7. 1961, d. 23.5.
2015, og Dagbjart-
ar Þórunnar Þrá-
insdóttur, f. 8.1.
1968. Systkini sam-
feðra: Aðalheiður Rósa, f. 17.11.
1978, gift Þóroddi Ingvarssyni, f.
28.1. 1978, þeirra börn Ingvar, f.
25.6. 1998, Ester Helga, f. 24.10.
2004, Magnús Gauti, f. 10.10.
2010, og Fríða Bryndís, f. 28.4.
2013, alsystir Guðrún Tinna, f.
19.12. 1987. Hennar börn Krist-
ján Bergmann, f. 30.10. 2011,
Steinþór Máni, f. 26.6. 2015, og
Guðný Helga, f. 6.1.
2017. Sammæðra
Sandra Muijatin, f.
23.11. 1998, og
Viktor Abdullah, f.
1.2. 2000.
Kristján var al-
inn upp í Hlíða-
hverfi í Reykjavík
og gekk í Hlíða-
skóla til 11 ára ald-
urs, þá flutti fjöl-
skyldan í Voga á
Vatnsleysuströnd og gekk hann í
Stóru-Vogaskóla og útskrifaðist
þaðan úr 10. bekk vorið 2007.
Þaðan flutti fjölskyldan til Kefla-
víkur og bjó þar til 2014. Eftir
það bjó Kristján í Reykjavík með
fjölskyldunni.
Útför Kristjáns fer fram frá
Guðríðarkirkju í Grafarholti í
dag, 20. júní 2018, klukkan 14.
Elsku Kristján minn. Fréttin
sem barst mér að kvöldi 9. júní var
mikið reiðarslag. Sá bitri raun-
veruleiki að þú hafir verið hrifinn
burt án nokkurs fyrirvara er
óbærilegur. Aðeins 26 ára gamall,
allt lífið framundan og allir vegir
hefðu átt að vera þér færir, skarp-
greindur og vel gerður ungur
maður. Minningarnar þjóta gegn-
um hugann. Ég sá þig fyrst nokk-
urra daga gamlan á Barnaspítal-
anum. Þið veiktust bæði
mæðginin, en gátuð ekki legið
saman. Ég gat rétt ímyndað mér
hvað það var erfitt fyrir mömmu
þína að geta ekki haft þig hjá sér
þessa daga. Ég sagði henni að ég
skyldi fara til þín og sitja hjá þér.
Þú varst svo undurfallegur, ynd-
islegur lítill drengur. Ég hélt í litlu
höndina þína og þar með varst þú
búinn að eignast stað í hjarta
mínu. Mikill var léttir mömmu
þinnar, þegar ég gat sagt henni að
þú hefðir sofið vært meðan ég sat
hjá þér og liði greinilega betur.
Samband ykkar var svo fallegt og
einstakt alla tíð. Það eru aðeins
þrjú ár síðan við kvöddum pabba
þinn og nú þarf elsku mamma þín,
systkin, frændsystkinin litlu,
amma og afar að horfa á eftir þér
líka, elsku drengurinn. Ég trúi því
að þið feðgar horfið nú saman á
HM og hafið fengið bestu sætin,
best gæti ég trúað að langafi í
Hvammi sé þar með ykkur. Elsku
nafna mín, börn og fjölskyldur,
amma og afar, Guð vaki yfir ykkur
og gefi styrk.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Ég kveð þig með miklum trega,
kveð þig eins og ég kýs að kveðja á
svona stundu og segi, bless í bili,
elsku Kristján minn, sjáumst.
Dagbjört Þuríður.
Ég á erfitt með að trúa því að
þú sért farinn frá okkur, elsku
Kristján frændi. Mér finnst svo
stutt síðan þú varst aðeins fjög-
urra ára og ég að því komin að
eiga Þráin og í hvert sinn sem þú
heyrðir sírenuvæl varst þú viss
um að sjúkrabíllinn væri að koma
að sækja Nínu frænku eins og þú
kallaðir mig.
Þú varst einstaklega greindur
og skemmtilegur strákur. Þú
varst aðeins þriggja ára þegar þú
varst farinn að lesa og áttir mjög
auðvelt með nám. Þú hafðir góða
nærveru og fólk laðaðist að þér
alla tíð. Þegar ég fór í nám árið
2010 varst þú alltaf tilbúinn að að-
stoða mig með námið. Þú virtist
hafa endalausa þolinmæði við að
hjálpa frænku gömlu þó svo að þú
þyrftir að útskýra sama dæmið,
sömu reglurnar fyrir mér aftur og
aftur enda fannst mér að þú ættir
að verða kennari.
Fyrir fjórum árum bjóst þú hjá
mér um tíma og þótti mér einstak-
lega vænt um það. Við áttum góð-
an tíma sama þegar við horfðum á
hvern einasta leik á HM það árið
og þú bjóst til örbylgjubollakökur
handa okkur sem við boðuðum yf-
ir leikjunum. Við héldum upp á 17.
júní þetta árið heima í stofu í jogg-
ing-buxum, horfðum á fótboltann,
borðuðum bollakökur og nutum
þess að vera inni meðan regnið
buldi á rúðunum. Þarna kom þol-
inmæði þín einnig vel í ljós því þú
svaraðir öllum mínum heimsku-
legu spurningum um það sem
fram fór í leikjunum. Þetta er mér
dýrmætur tími sem við áttum
saman og sakna ég þess sárlega
að þú sért ekki að horfa með okk-
ur á þessa HM-keppni sem þú
varst svo spenntur fyrir.
Þín stutta ævi var þér mjög erf-
ið og ég trúi því að þú sért kominn
á betri stað þar sem ótti, sársauki,
kvíði og vanlíðan er ekki til. Ég á
svo margar og góðar minningar
um þig, elsku Kristján minn, sem
ég varðveiti í hjarta mínu og svo
búum við til nýjar þegar þar að
kemur.
Elska þig endalaust.
Andrea Oddný Þráinsdóttir.
Kristján
Steinþórsson
Magnús fæddist
2. desember 1929 á
Nesjavöllum í
Grafningi. Nesja-
vellir voru á þess-
um tíma afskekktur staður og
samgöngur slæmar. Á þessum
degi var vonskuveður og að-
stæður þannig að pabbi tók á
móti honum og ljósmóðirin kom
ekki fyrr en á þriðja degi til að
skoða mömmu. Vorið 1930
fluttu foreldrar okkar niður í
Flóa, fyrst að Mið-Meðalholtum
en síðan á Dalbæ í Gaulverja-
bæjarhreppi og bjuggu þar í 14
ár. Dalbær er í miðri sveit með
sambyggt tún við Gaulverjabæ
ásamt nokkrum bæjum og mið-
stöð sveitarinnar og kirkjustað-
ur. Þarna var fjölbreytt mann-
líf, barnaskóli, farskóli, símstöð
og samkomuhús í nágrenninu.
12 ára gamall byrjaði Magnús
að sendast fyrir símstöðina
með kvaðningar fyrir fólk sem
þurfti að mæta í síma. Einnig
fór hann fljótlega að fara með
fólk á hestum sem þurfti að
komast eitthvað frá eða um
Magnús
Hjartarson
✝ Magnús Hjart-arson fæddist
2. desember 1929.
Hann lést 27. apríl
2018. Útför hans
fór fram í kyrrþey
4. maí 2018.
sveitina á vegum
Gaulverjabæjar.
Eftir fermingu var
hann í vinnu sem
handlangari við
byggingu á Gaul-
verjabæjarskóla og
16 ára gamall fer
hann á Laugarvatn
og er þar tvo vet-
ur. 1947 flytjum
við með foreldrum
okkar til Reykja-
víkur og höfðu foreldrar okkar
fest kaup á húsi í Sörlaskjóli í
Reykjavík. Fyrsta vinnan hans
í Reykjavík var hjá Vífilfelli.
Þegar hann var 21 árs tók hann
meirapróf og eftir það fór hann
í aukavinnu við að keyra leigu-
bíl á kvöldin og um helgar.
1955 hættir hann hjá Vífilfelli
og fer í fullt starf við akstur á
BSR og starfar þar eingöngu
við leiguakstur fyrstu árin.
Fljótlega fer hann þó að huga
að því að sörla um sig í túr-
istabransanum. Á milli 1965-
1970 fer hann að útbúa rússa-
jeppa sem hann byrjaði fyrst
með til þess að fara í hálend-
isferðir. Árið 1970 gýs Hekla
Skjólkvíagosi og það sumar og
fram á haust var hann í dag-
legum ferðum, mest með blaða-
menn og túrista þangað að.
Smátt og smátt stækkaði bíla-
flotinn hjá honum í túrista-
flutningi. Magnús kvæntist
Gunný Gunnarsdóttur og átti
með henni tvær dætur. Gunný
reyndist Magnúsi frábær eig-
inkona og tók þátt í öllum hans
störfum af lífi og sál. Oft á
haustin tóku þau sér góð frí
eftir sumartarnirnar og voru þá
oft um mánuð erlendis. Það má
nefna það að Magnús var með
nýjungar í ferðalögum, hann
var t.d. fyrstur til þess að fara
með rútuferðir í Reynisfjöru og
var með ferðir þar í nokkur ár.
Einnig var hann fyrstur að fara
að Eyjafjallajökli með túrista. Í
minningunni er gaman að
minnast á það að fyrsti bíllinn
sem við áttum saman var
Ford-herblæjujeppi 1942-módel
sem var nú ekki betri en það að
oft á rúntinum drap hann á sér
og við þurftum að snúa honum í
gang.
Síðar áttum við saman
Dodge 40, Ford 47 og síðar
Chasher 42-módelið. Einnig er
gaman að minnast gæsatúr-
anna sem við fórum austur í
sveitir og ýmis ævintýri sem
voru í kringum það. Það var
alltaf gott samkomulag á milli
fjölskyldna okkar, við áttum
heima sitthvorum megin við
Miklubrautina. Magnús var
mikill vinnuþjarkur og kannski
misbauð sér oft hvað varðaði
svefn.
Ég vil þakka Magnúsi sam-
veruna öll 86 árin sem við vor-
um saman, Gunný og fjölskyldu
sendum við innilegar samúðar-
kveðju frá okkur Höllu og fjöl-
skyldu.
Narfi Hjartarson.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNA KRISTBJÖRG JÓNSDÓTTIR
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 9. júní.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Guðrún Magnúsdóttir
Guðjón Magnússon
Stefán Magnússon
Sólveig Magnúsdóttir
Elsku systir okkar,
BIRNA KRISTÍN HALLGRÍMSDÓTTIR,
Hvammi, heimili aldraðra, Húsavík,
sem lést föstudaginn 15. júní, verður
jarðsungin frá Húsavíkurkirkju laugardaginn
23. júní klukkan 11.
Systkinin frá Sultum
Okkar ástkæri,
PÁLL ÞÓRIR BECK
kennari,
verður jarðsunginn frá Lindakirkju,
Kópavogi, 22. júní klukkan 13.
Fyrir hönd tengdabarna, afa- og
langafabarna og annarra ættingja,
Eiríkur, Margrét, Páll Emil og Hermann Beck
✝ Rósbjörg Sig-ríður Þorfinns-
dóttir fæddist á
Raufarhöfn 30. júlí
1928. Hún lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 13. júní
2018.
Foreldrar hennar
voru Þorfinnur
Jónsson, f. 1884, d.
1967, og Sumarlín
Gestsdóttir, f. 1901,
d. 1986.
Rósbjörg var næstelst fimm
systkina:
Björn Ólafur,
f. 1926, d. 2004.
Pétur, f.1931, d.
1962.
Bergljót Ragn-
heiður Lára, f.
1933, d. 2014.
Eggert, f.
1936, d. 2017.
Rósbjörgu
varð sjö barna
auðið og þau eru:
Gunnar, f.
1948,
Jóna Ástríður, f. 1951,
Þorfinnur, f. 1963,
Sumarlín, f. 1956, d. 1957,
Heiðar Bergur, f. 1958,
Margrét Ragna, f. 1963,
Birna Sjöfn, f. 1968.
Alls eru afkomendur henn-
ar 70, þar af 66 á lífi.
Rósbjörg ólst upp á Rauf-
arhöfn, fór svo ung til Kópa-
skers í vist. Hún vann svo við
síldarsöltun, síldarradíó og
fleira. Hún fór ung til
Reykjavíkur og vann ýmis
störf. Árið 1961 settist hún
svo að í Hafnarfirði og bjó
þar upp frá því. Hún byrjaði
að vinna á Hrafnistu í Hafn-
arfirði frá opnun, þar til hún
fór á eftirlaun.
Síðustu fimm árin dvaldi
hún á Hrafnistu.
Útför Rósbjargar fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju í
dag, 20. júní 2018, kl. 13.
Elsku mamma mín, mikið var
ég heppin að eiga þig sem
mömmu. Ég fékk svo mikinn
kærleik frá þér og það hef ég
gefið áfram til minna barna. Þeg-
ar ég minnist þín þá hugsa ég um
hlátur og grín, við gátum alltaf
hlegið að einhverju skemmtilegu.
Eins og mér fannst gaman
þegar þú sagðir mér sögur um
þig þegar þú varst minni, eins og
þegar Lín amma bjó til græn-
sápu og þú plataðir eina vinkonu
þína til að bragða á þessu góða
nammi, þú skammaðist þín þó
eftir á þegar þú sást hvað henni
þótti þetta vont. Það var svolítill
prakkari í þér þegar þú fékkst
tækifæri til þess.
Ég man vel þegar við fórum
með bænirnar á kvöldin, við fór-
um með versið „Ó Jesús bróðir
besti“ og ég sagði að ég ætti eng-
an bróður með því nafni, en „Ó
Heiðar bróðir besti“ átti ég, þá
hlóstu dátt.
Þegar við dvöldum í Noregi
1985 byrjuðum við á námskeiði
til að læra norsku, þar var margt
ungt fólk frá ýmsum löndum.
Þú varst kölluð mamma því að
þú varst elst. Til dæmis þegar
við vorum að labba í bænum og
rákumst á krakka úr námskeið-
inu, þá kölluðu þau alltaf:
„Mamma!“ af mikilli innlifun. Þá
hlóstu og sagðir, hvað heldurðu
að fólk haldi, að ég eigi alla þessa
unglinga frá öllum heimsálfum.
Þetta ár sem þú dvaldir í Nor-
egi vannstu á elliheimili og varst
alltaf kölluð hvíti engillinn af
vistmönnum heimilisins. Það
fannst mér ekkert skrítið, því að
þú hugsaðir alltaf svo vel um
alla.
Þú varst yndisleg amma, og
það var alltaf mikill fögnuður hjá
ömmubörnunum þegar þú komst
í heimsókn. Þú varst alltaf kölluð
amma Rós af öllum sem kynnt-
ust þér í Noregi og öllum þótti
mjög vænt um þig.
Við höfum margar góðar
minningar um þig og þökkum
þér fyrir þær.
Við eigum eftir að sakna þín
mikið, elsku mamma.
Birna Sjöfn Lýðsdóttir
og fjölskylda.
Fallega ljúfa tengdamóðir mín
er látin, tæplega níræð að aldri.
Okkar kynni ná yfir helming
hennar ævi og meirihluta minnar
ævi. Svo margs er að minnast, þá
var hún ung kona sem átti lítil
börn, stór börn og ömmubörn, og
alltaf pláss fyrir alla.
Rósbjörg var félagslynd og
dugleg, barngóð, skemmtileg og
listræn.
Eftir hana eru til margir fal-
legir munir merktir hennar fal-
legu rithönd.
Alltaf var gaman þegar hún
kom í heimsókn, spjalla, segja
sögur, leika við börnin, spila,
segja vísur, hlusta á falleg lög og
syngja, söngurinn var hennar að-
aláhugamál.
Þegar Hrafnista var opnuð í
Hafnarfirði fór hún að vinna þar,
henni líkaði það vel og vann þar
til sjötugs.
Þar var hún í sönghóp með
góðum vinnufélögum, hún naut
sín vel í þeim félagsskap við
söng, ferðalög og margs konar
heimatilbúin skemmtiatriði.
Í Noregi átti hún dætur og
barnabörn, þangað leitaði hugur-
inn.
Fór hún þangað árlega á með-
an hún mögulega gat.
Þegar aldurinn færðist yfir og
heilsan ekki upp á það besta kom
sér vel hvað hún var ólseig, hún
keyrði aldrei bíl, en ferðaðist
mest fótgangandi, alveg sama
þótt fæturnir væru ekki í góðu
lagi.
Þá fékk hún sér göngugrind til
að nota utandyra, þannig komst
hún í kirkju, félagsstarf og að
heimsækja börnin sem næst
bjuggu.
Rósbjörg þurfti að fara yfir
marga þröskulda í sínu lífi, þá
kom seiglan og geðprýðin sér
vel. Svo blessuð sé minning
hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Kveðja,
Bára Gísladóttir.
Rósbjörg Sigríður
Þorfinnsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar
koma fram upplýsingar um
hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær
hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram.
Þar mega einnig koma fram
upplýsingar um foreldra, systk-
ini, maka og börn. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar