Morgunblaðið - 09.07.2018, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 2018
✝ Soffía Jóhanns-dóttir, hús-
móðir og versl-
unarkona, fæddist
á Akureyri 21. jan-
úar 1925. Hún lést
26. júní 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Jóhannsdóttir hús-
móðir, f. 19. nóv-
ember 1894 í
Skagafirði, d. 19.
feb. 1962, og Jóhann Friðgeir
Steinsson, smiður á Akureyri, f.
4. nóvember 1892 í Svarf-
aðardal, d. 18. júlí 1973. Soffía
var næstelst af sex systrum.
Systur hennar eru Jóhanna, Að-
albjörg, Sigríður, Marsibil og
Gígja Jóhannsdætur.
Soffía giftist 7. apríl 1945
Hreiðari Eyfjörð Jónssyni, bif-
vélavirkja og húsverði, f. 17.
janúar 1925, d. 5. janúar 2010.
Börn Soffíu og Hreiðars eru: 1)
Dóttir, f. 12. október 1950, d. 23.
október 1950. 2) Sigríður Ey-
fjörð sjúkraliði, f. 23. nóvember
1951, d. 4. desember 2008, gift
Einari Guðbjartssyni hús-
gagnabólstrara, börn þeirra eru
a) Soffía, sjúkraþjálfari á Ak-
ureyri, f. 2. nóvember 1972, gift
Bjarna Jónssyni, sonur Bjarna
frá fyrra sambandi Jón Oddur
og sonur Soffíu frá fyrra sam-
giftur Susan Christiansen Ey-
fjörð verslunarmanni, eiga þau
Aron og Eric, b) Alma Eyfjörð
Hiim, hjúkrunarfræðingur og
fjölskylduráðgjafi, f. 19. nóv-
ember 1985, gift Björn Benn-
inghof Hiim, sjúkraflutninga-
manni og bónda. Synir Ölmu frá
fyrra hjónabandi eru Magnús
Elis og Veigar Elia. Börn Björns
frá fyrri sambúð eru Siri og
Andreas. Eiga þau saman dótt-
urina Mari, c) Sveinn Eyfjörð
iðnaðarvélvirki, f. 16. október
1988, í sambúð með Cathrine
Pettersen sjúkraliða, dóttir
hans frá fyrra sambandi Emilia
og börn þeirra eru Frida, Odin
og Sveinn, d) Íris Eyfjörð nemi,
f. 26. apríl 1993, börn hennar
eru Thelma Elin og Brynjar.
Ömmubörnin eru þannig tíu og
langömmubörnin tuttugu og
fimm.
Soffía starfaði í mörg ár í
versluninni Amaró sem deild-
arstjóri í búsáhaldadeildinni.
Hreiðar og Soffía bjuggu
fyrst í Grundargötu 3 og síðar í
Ægisgötu 7. Árið 1964 fluttu
þau í Amaró. Seinna byggðu þau
sér hús í Reykjasíðu 16 og áttu
þar 15 góð ár. Síðar fluttu þau í
Mylluna í Brekkugötu 38.
Útför Soffíu fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 9. júlí
2018, klukkan 13:30.
bandi er Einar
Breki Baldvinsson.
Eiga þau saman
dæturnar Brynju
Marín og Kötlu, b)
Eva, iðjuþjálfi á
Akureyri, f. 13.
ágúst 1976, börn
hennar eru: Ísar
Enok, Tinna og Oli-
ver. 3) Jóhann Ey-
fjörð, rafvirkja-
meistari í
Reykjavík, börn hans eru: a)
Signý, viðskiptafræðingur, f. 12.
júní 1976, gift Halldóri Jón-
assyni, þau eiga Andra Fannar,
Viktor Elí og Emil Aron, b)
Garðar, rafvirki, f. 1. apríl 1980,
giftur Margréti Ragnarsdóttur
lögfræðingi, eiga þau Dag Orra,
Bjarka Hrafn og Söru Karítas,
c) Jenný Ýr, viðskiptafræð-
ingur, f. 7. október 1986, gift
Hrafni Davíðssyni verkfræðingi,
eiga þau Hinrik og Elías, d)
Hanna María, tölvunarfræð-
ingur, f. 2. nóvember 1992, í
sambúð með Elís Rafni Björns-
syni viðskiptafræðingi. 4) Hreið-
ar Eyfjörð bifreiðasmíðameist-
ari, f. 20. október 1959, giftur
Elsu Guðrúnu Sveinsdóttur, f.
15. júlí 1959, rekstrarstjóra, bú-
sett í Noregi, börn þeirra eru: a)
Hreiðar Eyfjörð, rafvirki og
kerfisfræðingur, f. 9. mars 1983,
Elsku besta amma okkar. Orð
geta ekki lýst hversu yndisleg þú
varst, en við ætlum með þessum
orðum að minnast þín með gleði
og deila nokkrum hugsunum sem
lýsa hversu frábær þú varst. Og
ekki segja með brosi eins og vana-
lega: „Æi hvað er þetta,“ því núna
skaltu hlusta og vita að þú varst
engum lík.
Með klórlykt eftir Þelamerk-
ursund á laugardögum komum
við til þín og afa, þar sem þú
stóðst alltaf til með pönnukökur,
vöfflur og kaffi. Fótboltinn var
eins og venjulega í gangi í sjón-
varpsstofunni, þar sem afi var
smástríðinn með bros á vör og
hafði enga trú á liðinu þínu.
„Þetta er búið.“ Þú varst sko ekki
sammála og hélst lengi í trúna á
þitt lið. Eftir leiki var oft lottó-
spenningur og í hvert skipti var
vonin stór og gleðin mikil á meðan
tölurnar voru lesnar upp. Þú
stóðst fyrir framan sjónvarpið
með miðann í höndunum. Allar
tölurnar voru afmælisdagar okk-
ar barnabarnanna þinna og þú
hafðir óbilandi trú á þeim. Spenn-
ingurinn var mikill hjá okkur
börnunum líka. „Barcelona“
hrópaðir þú stöðugt háum rómi,
þá var eitthvað óvænt að gerast.
Lítil börn í sófanum, flissandi
saman, og endurtókum „Barce-
lona“ – við heyrum þig ennþá
amma. Þessi upphrópun er með
okkur og okkar barnafjölskyldum
enn þann dag í dag.
Bíltúrarnir á Akureyri þar sem
afi keyrði og þú lýstir því fyrir
honum hvernig best væri að
keyra; „kannski aðeins lengra til
hægri“ og sagðir frá rauðu ljósi
með góðum fyrirvara. Við í aft-
ursætinu fengum alltaf brjóstsyk-
ur á meðan þú bentir og sagðir frá
svönunum þínum og selunum þín-
um í Eyjafirði. Okkur fannst allt-
af svo spennandi og athyglisvert
hvað þú áttir mörg dýr og vissir
allt um hvenær þeir komu í fjörð-
inn og hversu marga unga þau
áttu. Fórum við síðan í Vín að
borða ís og spila mínígolf. Og allt-
af passaðir þú upp á að okkur liði
vel. Þú bauðst okkur að sitja með
þér við píanóið og kenna okkur að
spila. En best fannst okkur samt
alltaf að hlusta á þig og þegar þú
söngst tónana með laginu.
Við gætum haldið áfram stans-
laust og sagt frá svo miklu, en þú
amma, þú veist þetta allt. Þú vild-
ir sjaldan taka á móti hrósi. Í
barnæsku okkar ert þú rauði
þráðurinn og mun hann fylgja
áfram í næstu kynslóð.
Þú varst falleg, góð, elskuleg
og sanngjörn. Ekki varstu há
vexti, elsku amma, og gerðir grín
að því sjálf. Þú sagðir oft í seinni
tíð að þú væri orðin svo rosalega
löng vegna þinna mörgu lang-
ömmubarna. En þrátt fyrir fáa
sentímetra þá er þín tilvera og líf
stærra en nokkur getur mælt.
Við skulum með þessu ekki
segja bless, heldur sjáumst síðar.
Við trúum í hjarta okkar að þú
sért enn með okkur, núna og allt-
af. Við elskum þig og erum svo
þakklát fyrir að hafa átt heimsins
bestu ömmu. Og mundu, að gefa
afa knús frá okkur. Nú eruð þið
saman aftur eftir mikinn söknuð.
Kveðja frá Hreiðari yngri,
Ölmu, Sveini, Írisi og fjöl-
skyldum í Noregi.
Í dag kveðjum við móðursystur
okkar Soffíu eða Diddu eins hún
var alltaf kölluð. Didda var næst-
elst sex systra, en þær voru kall-
aðar eftir aldursröð af ættingjum
og vinum; Dista, Didda, Día,
Sirrý, Dúdú, Gígja. Þær fæddust
og ólust upp á Akureyri og voru
alla tíð mjög samrýndar. Afi okk-
ar rak kúa- og fjárbú ásamt því að
starfa sem smiður, því þurftu
systurnar að hjálpa til við gegn-
ingar og umhirðu dýranna. Marg-
ar sögur höfum við systkinin
heyrt um þessa tíma fyrir norðan
og kom ýmislegt uppá eins og
gengur í stórum systrahópi.
Margar eru minningarnar um
samverustundir með Diddu og
eru þær merktar af gleði og hlýju.
Bæði með stórfjölskyldunni þeg-
ar við vorum ung en einnig þegar
við heimsóttum hana fullorðin á
Akureyri. Hún var alltaf áhuga-
söm um hvað við værum að gera,
hreinskilin í samskiptum og ein-
staklega gjafmild.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
Og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við sendum Einari, Jóhanni,
Hreiðari og fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Diddu þökkum við fyrir sam-
fylgdina og allt sem hún gaf okk-
ur.
Bjarni, Jóhann, Valtýr
og Sigríður Þórdís
Valtýsbörn.
Soffía Jóhannsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Af eilífðarljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult
er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Okkar kæra systir Didda
hefur kvatt. Við sem eftir
erum af systrahópnum
finnst skarðið orðið stórt.
Nú getum við ekki lengur
sungið raddað saman því
hreinu og fallegu röddina
hennar Diddu vantar. Stóra
perlan hefur kvatt þetta líf.
Við þökkum þér fyrir
alla þína einurð, gjafmildi
og hlýju gegnum árin.
Þínar systur,
Sigríður, Marsibil og Gígja
✝ Linda MjöllAndrésdóttir
fæddist í Reykjavík
18. janúar 1979.
Hún lést á
krabbameins-
lækningadeild
Landspítalans 27.
júní 2018.
Foreldrar Lindu
eru hjónin Andrés
Magnússon, f. 14.
ágúst 1950, d. 15.
janúar 2018, og Guðrún Stefanía
Brynjólfsdóttir, f. 25. janúar
1948. Systir Lindu er Hildur
Brynja, f. 17. febrúar 1977, maki
Egill Örn Petersen, f. 13. janúar
1974. Hildur og Egill eiga börnin
Lindu Maríu, Guðrúnu Lilju og
Róbert Nökkva. Linda giftist Páli
Jakobssyni, f. 9. júní 1976, hinn
11. ágúst 2007. Foreldrar Páls
eru Jakob Ólafsson, f. 31. maí
1952 og Helena Soffía Leósdóttir
Little, f. 22. apríl 1951. Linda og
mannahöfn (CBS) árið 2003 og
M.Sc-gráðu í viðskiptalögfræði
við Háskólann í Lundi í Svíþjóð
árið 2005.
Árin 2007-2008 bjuggu Linda
og Páll í St. Albans í Englandi.
Þar sá Linda m.a. um heimilið og
ungbörnin tvö en einungis tæp-
lega 17 mánuðir eru á milli Jak-
obs og Andreu. Fjölskyldan flutti
heim til Íslands í ágúst 2008 og
hóf Linda störf hjá skilanefnd
Kaupþings ári síðar sem sérfræð-
ingur á afleiðusviði. Fyrstu tvö
árin bjuggu þau í Reynihvammi,
æskuheimili föður Lindu, en
keyptu sér svo einbýlishús í Bæj-
artúni í Kópavogi þar sem fjöl-
skyldan býr núna. Árið 2015 hóf
Linda störf sem markaðsstjóri hjá
Artica og starfaði þar þangað til
hún hætti vegna veikinda um mitt
ár 2017.
Útför Lindu fer fram frá
Hjallakirkju í dag, 9. júlí 2018 og
hefst athöfnin klukkan 13.
Páll eiga tvö börn,
Jakob Felix, f. 22.
nóvember 2006 og
Andreu Örnu, f. 11.
apríl 2008.
Linda ólst upp í
Kópavogi og gekk í
Snælandsskóla. Lá þá
leiðin í Verslunar-
skóla Íslands, þar sem
Linda tók virkan þátt
í félagslífinu, og út-
skrifaðist hún þaðan
með stúdentspróf 1999. Fram að
tvítugsaldri stundaði Linda knatt-
spyrnu af kappi og var Bliki út í
gegn eða þar til bæði börnin byrj-
uðu að æfa með HK. Linda iðkaði
skíði allt sitt líf og var dugleg að
ala börnin sín upp í brekkunum.
Að stúdentsprófi loknu fluttu
þau Páll til Kaupmannahafnar
þar sem stefnan var tekin á fram-
haldsnám. Linda hlaut B.Sc-gráðu
í alþjóðaviðskiptafræði við
Verslunarháskólann í Kaup-
Elsku mamma. þú varst svo
falleg, hjálpsöm og gjafmild. Þú
varst frábær á skíðum og ég vona
að ég verði einhvern tímann jafn-
góð og þú. Ég man þegar við lét-
um naglalakka okkur síðasta
sumar áður en við fórum til Te-
nerife, sú ferð var æðisleg. Þér
fannst ekki leiðinlegt að kaupa
bland í poka, þú ljúfi nammigrís.
Mamma góða
var sú fróða
sama hvert hún fór
þá var ekkert slór
Krakkarnir hennar
Jakob og Andrea
rifust um stundir
en ekki þegar þeim
var boðið upp á lambalundir
Ekki má gleyma honum Páli
sem gerður er úr stáli
Þín dóttir,
Andrea Arna.
Elsku mamma.
Ég á eftir að sakna skíðaferð-
anna með þér þar sem við brun-
uðum niður brekkurnar og feng-
um okkur heitt kakó í pásunni. Ég
á líka eftir að sakna kvöldkúrsins
þar sem þú klóraðir mér á bakinu
og nuddaðir hárið áður en ég sofn-
aði. Hver á núna að lauma að mér
nammi þegar pabbi sér ekki til?
Þú dýrkaðir nautalundir með
heimagerðri bernaise-sósu a la
pabbi umkringd kertaljósum. Síð-
asta útlandaferðin okkar til Norð-
ur-Ítalíu var geggjuð, ég hef aldr-
ei smakkað jafngóðan mat! Takk
fyrir að skipuleggja hana og einn-
ig að græja og gera upp herbergið
mitt.
Dásamlegi nammigrís
þér fannst gott hrís
ofan á ís
Þinn sonur,
Jakob Felix.
Það er mikil sorg, tómleiki og
söknuður við fráfall Lindu dóttur
minnar og það svo skömmu eftir
andlát Andrésar pabba hennar.
Okkur leið svo vel litlu fjölskyld-
unni í Daltúni 2 á uppvaxtarárum
Lindu og Hildar systur hennar.
Við vorum alltaf svo samhent og
vorum hvert öðru stoð og stytta.
Svo komu þessir traustu og góðu
tengdasynir og síðan fallegu
barnabörnin. Við vorum svo
ánægð og glöð með lífið sem blasti
við okkur öllum og hlökkuðum til
komandi ára.
Ég hélt svo lengi í vonina með
aukakraftinn sem hún Linda mín
hafði og pabbi hennar minntist oft
á. Þegar hún var lítil og við sátum
við eldhúsborðið á spjalli og Linda
var allt í einu sofnuð eftir athafna-
saman dag, reif hún sig alltaf upp
og labbaði sjálf svo pabbi hennar
þyrfti ekki að bera hana upp.
Krafturinn lýsti sér í því hversu
dugleg Linda var í leik og starfi,
hún var fljót að bregðast við og
drífa í hlutum. Aldrei sagðist hún
ekki hafa tíma og alltaf boðin og
búin til að hjálpa.
Elsku Palli, Jakob Felix og
Andrea Arna, þið eruð svo ótrú-
lega sterk saman. Þótt sorgin og
missirinn séu oft svo óbærileg þá
trúi ég því að við komumst með
samheldni og trú áfram veginn.
Blessuð sé minning þín elsku-
lega dóttir mín. Hvíl þú í Guðs
friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Mamma.
Ég var svo lánsöm að fá Lindu
systur mína inn í líf mitt fyrir
rúmum 39 árum. Við systurnar
vorum nánar, áttum fallegt og
gott systrasamband sem ein-
kenndist af væntumþykju og vor-
um alltaf til staðar hvor fyrir aðra.
Linda var skemmtilegt og glatt
barn sem var alltaf syngjandi og
fylgdi söngurinn henni alla tíð.
Oftar en ekki hljómaði söngurinn
um Daltúnið sem var svo notalegt.
Í brúðkaupsveislu hennar og
Palla gerði hún sér lítið fyrir og
vippaði sér upp á svið alveg óund-
irbúin og söng með hljómsveit-
inni, þetta lýsti henni svo vel.
Linda kynntist Palla sínum
þegar hún var 18 ára. Ástin
blómstraði og Linda og Palli
fluttu út til Danmerkur strax eftir
að Linda útskrifaðist úr mennta-
skóla, síðar fluttu þau til Eng-
lands. Eftir heimkomu var Linda
heima fyrstu árin með börnin og
naut þess innilega að sinna móð-
urhlutverkinu þá og alla tíð síðan.
Linda var mikil félagsvera og
tilheyrði mörgum vinahópum.
Hún var mjög ósérhlífin og var
alltaf boðin og búin að gera allt
fyrir alla. Linda var alltaf að bjóð-
ast til að passa stelpurnar okkar
Egils og var ævinlega komin í
hlutverk skipuleggjanda ef eitt-
hvað stóð til. Hún lét hlutina
verða að veruleika. Linda skipu-
lagði m.a. ferð fyrir stórfjölskyld-
una til Tenerife síðastliðið sumar.
Þar áttum við fjölskyldan saman
dýrmætar stundir sem mér þykir
svo vænt um.
Við systurnar höfum orðið
samferða í gegnum lífið, fórum
báðar í Versló og unnum saman
um tíma. Við höfðum svipuð
áhugamál og æfðum báðar fót-
bolta og skíði þegar við vorum
yngri. Skíðaáhuginn hefur haldist
alla tíð og síðustu árin fórum við
systurnar ásamt börnunum okkar
í ógleymanlegar skíðaferðir norð-
ur á Akureyri. Við systurnar vor-
um mjög nánar og töluðum saman
nánast daglega og algengt að við
töluðum saman oft á dag. Egill
minn og börnin okkar áttu líka
alltaf góðar stundir með Lindu og
fjölskyldu þar sem gleðin var
ávallt við völd.
Þegar Linda greindist aftur
með krabbamein var það gríðar-
lega mikið áfall fyrir okkur öll.
Linda notaði tímann sinn vel í
veikindunum og lagði alla áherslu
á fjölskylduna sína og heimilið
þeirra. Hún kenndi börnunum að
gera hlutina sjálf og vera sjálf-
stæðari. Linda lagði líka mikla
áherslu á að skilja vel við heimilið
og græjaði þar ýmsa hluti sem
hún vildi að væru í lagi. Linda
tókst á við veikindin af hugrekki
en á þessu ári fór að halla veru-
lega undan fæti og veikindin
ágerðust hratt og dvaldi Linda á
krabbameinslækningadeild síð-
ustu vikurnar.
Linda var einstaklega falleg að
innan sem utan og geislaði alltaf
af gleði. Hún var mikill stuðbolti
og hafði þann eignleika að sjá
fyndnu og skemmtilegu hliðarnar
á hlutunum. Einkenni Lindu var
glaðlegt yfirbragð, fallegt bros og
léttleiki. Það var alltaf svo stutt í
smitandi hláturinn hennar sem ég
á eftir að sakna svo mikið.
Ég kveð elsku Lindu systur
mína og bestu vinkonu með mikl-
um söknuði en hjarta mitt er fullt
af þakklæti fyrir allar dýrmætu
minningarnar og fyrir þann tíma
sem við áttum saman, tíma sem
var alltof stuttur.
Elsku mamma, Palli, Jakob
Felix og Andrea Arna, megi Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Elsku Linda mín, ég veit að
pabbi mun taka vel á móti þér.
Minning þín er ljós í lífi mínu.
Þín systir,
Hildur.
Það er erfitt að kveðja elsku
Lindu frænku okkar, hún var
mjög góð frænka og verður sárt
saknað. Hún var yndisleg, góð-
hjörtuð, fyndin og svo margt
fleira. Það var alltaf gaman að
vera með Lindu frænku. Hún var
alltaf mjög hress og kát þannig að
það var alltaf fjör í kringum hana.
Það var alltaf gaman að heim-
sækja hana og hún gerði alltaf
eitthvað skemmtilegt fyrir okkur
eins og að bjóða okkur í bíó eða
gefa okkur gjafir.
Linda frænka var góðhjörtuð
og mjög hjálpsöm, tilbúin að gera
allt fyrir alla. Hún var líka mikill
húmoristi og fyndin og skemmti-
leg. Það var alltaf frábært að
ferðast með Lindu frænku og fór-
um við í margar sumarbústaða-
ferðir, útilegur og svo í skíðaferðir
til Akureyrar en í brekkunum gaf
Linda ekkert eftir og skíðaði nið-
ur eins og drottning. Það var líka
æðislegt með henni í veiðiferðum í
Gufudalnum og Hlíðarvatni og í
sólinni á Tenerife.
Linda var okkur mikil fyrir-
mynd og erum við mjög þakklátar
fyrir að hún hafi verið frænka
okkar og það verður alltaf gaman
að rifja upp minningar um okkur
saman.
Linda María og Guðrún Lilja.
Linda Mjöll Andrésdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Lindu Mjöll Andrésdótt-
ur bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HÓLMFRÍÐUR FRIÐGEIRSDÓTTIR
(HOLLA),
Sunnuhvoli, Raufarhöfn,
lést á Dvalarheimilinu Hvammi 5. júlí
síðastliðinn.
Jarðsungið verður frá Raufarhafnarkirkju þriðjudaginn 17. júlí
klukkan 14.
Vilmundur Þór Jónasson
Valgeir Jónasson Kristín Böðvarsdóttir
Gunnar Finnbogi Jónasson Þórhildur Hrönn
Þorgeirsdóttir
barnabörn og
langömmubörn