Morgunblaðið - 09.07.2018, Síða 26

26 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 9. JÚLÍ 2018
Teitur Gissurarson
teitur@mbl.is
Á laugardaginn var opnuð sýningin
Staðir á Vestfjörðum. Hún fer nú
fram í þriðja sinn á sunnanverðum
Vestfjörðum en Staðir eru lista-
mannarekið sýningaverkefni sem
fer fram annað hvert ár. Lista-
mennirnir sem taka þátt og sýna
verk í ár eru Hildigunnur Birgis-
dóttir, Gunndís Ýr Finnbogadóttir
og Þorgerður Ólafsdóttir.
„Þetta er semsagt svona tvíær-
ingur,“ segir Eva Ísleifs, listakona
og sýningastjóri Staða. „Eftir að
listamennirnir eru valdir þá koma
þeir vestur og dvelja í vinnustofu
og vinna að hugmyndum og skiss-
um sem leiða til þeirra verka árið
eftir,“ segir Eva en síðastliðin ár
hefur verkefnið farið þannig fram
að listamenn hafa rúmt ár til að
koma í vinnuferðir vestur á firði og
undirbúa sýningar sínar. Staðir
hafa nú verið haldnir á tveggja ára
fresti frá árinu 2014.
Eva segir tilganginn með verk-
efninu m.a. vera að auka tengingar
milli svæðisins og myndlistarmenn-
ingar í Reykjavík og víðar.
Fá hugmyndir frá svæðinu
Eva og Þorgerður, sem er einn af
listamönnum sýningarinnar í ár,
hafa staðið fyrir verkefninu og seg-
ir Eva: „Í fyrsta ferðalaginu okkar
vestur þá fórum við bara tvær og
vorum svolítið að kanna staðina.
Við verðum innblásnar af stöðunum
þarna fyrir vestan og svo höfum við
samband við listamenn sem við höf-
um áhuga á að vinna með í verkefn-
inu.“
Spurðar út í undirbúningsferlið
Þríþætt Vest-
fjarðasýning
 Sýningin Staðir opnuð um helgina
Eva
Ísleifs
Þorgerður
Ólafsdóttir
HEYRNARSTÖ‹INKringlunni • Sími 568 7777 • heyra.is
exton™ heyrnartækin opna nýjar leiðir í samskiptum
auka lífsgæðin. Komdu í ókeypis heyrnarmælingu
fáðu heyrnartæki lánuð til reynslu.
Við hjálpum þér
að bæta lífsgæðin
R
og
og
VIÐTAL
Ásgeir Ingvarsson
ai@mbl.is
Það er töluverður þeytingur á Rósu
Sigrúnu Jónsdóttur um þessar
mundir. Síðar í sumar tekur hún þátt
í Art Stays-listahátíðinni í Slóveníu, í
ágúst á hún verk á sýningu í Lista-
safni Árnesinga, í september sýnir
hún í Danmörku, í desember í Amst-
erdam, svo aftur á Íslandi í febrúar
og síðan á Ítalíu í apríl. „Ætli ég
verði ekki að leigja mér fast stæði við
Leifsstöð,“ gantast hún. „Ég fór ekki
í listnám fyrr en ég var orðin 35 ár
gömul. Það var fyrir tveimur áratug-
um og ég hef litið á listamannsferil-
inn sem langhlaup. Er það kannski
núna fyrst að ég geti loksins sagst
vera að uppskera það sem var sáð.“
Uppgötvuð í vopnabúri
Art Stays-hátíðin er rótgróinn list-
viðburður, haldin árlega í bænum
Ptuj í austurhluta Slóveníu. „Eflaust
er hátíðin ekki á radar margra ís-
lenskra listunnenda en hún á að vera
hápunktur listaársins í Slóveníu.
Listamenn hvaðanæva að koma til
Ptuj og þegar litið er yfir tveggja
áratuga sögu viðburðarins er þar að
finna mörg vel þekkt nöfn,“ útskýrir
Rósa og líkir hátíðinni við Listahátíð
í Reykjavík: „Uppbyggingin er svip-
uð að því leyti að dagskráin gerir
ólíkum listgreinum góð skil. Byrjað
er með vikulöngum hátíðahöldum
þar sem boðið er upp á tónleika og
leiksýningar, og á sama tíma settar
upp listaverkasýningar sem fá að
standa fram í september.“
Skipuleggjendur Art Stays upp-
götvuðu verk Rósu á sýningu í Fen-
eyjum. „Þar tók ég þátt í samstarfs-
verkefni sem leiðir saman gallerí og
lítt þekkta listamenn. Umsækjendur
senda inn myndir af verkum sínum
og dómnefnd sér um valið. Í þrígang
hef ég verið svo heppin að komast að
á sýningum af þessu tagi, og í þrí-
gang hefur það í framhaldinu leitt til
sýninga annars staðar,“ segir hún.
„Í Feneyjum hét viðburðurinn
Arte Laguna Prize og fór fram í
gamla vopnabúrinu í Feneyjum, á
svipuðum slóðum og Feneyjatvíær-
ingurinn er haldinn. Í þetta stóra
rými kom ég með Svelgina mína og
þar gátu þeir notið sín vel. Hafa Sló-
venarnir vafalaust komið við og rekið
augun í verkin.“
Listamannslíf án eftirsjár
Það er óvenjulegt hvað lista-
mannsferill Rósu hófst seint. Hún er
lærður kennari og starfaði sem slík-
ur fram á fertugsaldur. „Ég vissi
ekki alveg hvað ég vildi verða og eins
og margir í minni ætt greip ég því til
þess ráðs að drífa mig í Kennó, og
hef sjálfsagt unnið við kennslustörf í
áratug eða svo áður en mér hug-
kvæmdist að fara í listnám. For-
eldrar mínir voru bændur í Þingeyj-
arsýslu en mig grunar að ef mamma
hefði alist upp í Reykjavík hefði hún
orðið fatahönnuður eða leikkona. Bú-
andi í sveitinni fékk listhneigðin helst
útrás í áhuga á bókmenntum, en ég
var samt alltaf eitthvað að dunda við
að teikna,“ segir Rósa. „Svo flutti ég
suður, á endanum og fór að sækja
námskeið og myndlistarsýningar og
leyfa listrænu hliðinni á mér að koma
fram.“
Smám saman fann Rósa það betur
og betur að kennarastarfið átti ekki
við hana. „Ég sá eftir því að hafa ekki
látið vaða og sótt um nám við einn af
listaskólunum. Kom svo að því að ég
stóð í þeim sporum hálffertug að líða
eins og ég fyndi mig ekki í kennslu og
ég hugsaði með mér: fjandinn hafi
það, ég ætla ekki að halda áfram að
líta um öxl með eftirsjá yfir því að
hafa ekki reynt. Til að gera langa
sögu stutta fór ég í inntökupróf í
fornám Mynd- og handíðaskólans og
komst þar inn og lauk BA-gráðu.“
Breytt viðhorf til textílverka
Námið við Mynd- og handíðaskól-
ann breytti sýn Rósu á lífið og til-
veruna. Hún segir synd að ekki skuli
vera lögð meiri rækt við listmenntun
á Íslandi því ef rétt er að náminu
staðið þá geti það orðið til þess að
fólk lærir að horfa öðrum augum á
umhverfi sitt. „Að hafa farið í þetta
nám, og fá að vinna við listsköpun
hefur æ síðan gefið mér tilfinninga-
legt frelsi og verið mér svo mikilvægt
að mér hefur í raun verið nákvæm-
lega sama hvað ég geri til að eiga fyr-
ir salti í grautinn ef það gerir mér
fært að halda áfram að skapa verkin
mín. Þetta er mín ástríða og þegar
gengur treglega að lifa af listinni þá
hef ég skúrað, kennt, borið út póst og
hvað annað sem þarf að gera.“
Rósa vinnur mest með textíl og
játar að það virðist fylgja þannig
listaverkum að vera ekki mjög sölu-
væn. „Söfnin hafa ekki keypt af mér
verk, að undanskildu Safnasafninu á
Svalbarðsströnd, og svo hafa einka-
aðilar keypt verk sem ég geri þar
sem ég blanda saman útsaumi og
teikningu, og kannski að það eru þau
verk mín sem eru hvað mest „stofu-
væn“.“
Listaverkamarkaðurinn er samt
smám saman að breytast og greinir
Rósa að áhuginn á textílverkum sé að
Listsköpunin veitir tilfinningal
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Lífstilgangur „Ég vissi ekki alveg hvað ég vildi verða og eins og margir í minni ætt greip ég því til þess ráðs að
drífa mig í Kennó,“ segir Rósa. Hún hefur aldrei séð eftir því að taka stökkið og hefja listnám 35 ára gömul.
 Rósa Sigrún Jónsdóttir var orðin hálffertug þegar hún breytti um stefnu og gerðist listamaður
 Meðfram listamannsferlinum starfar Rósa við leiðsögn og þegar hún þarf að bíða eftir ferðamönn-
unum á meðan þeir skoða hveri og fossa notar hún tækifærið til að hekla heillandi textílverk