Morgunblaðið - 11.07.2018, Blaðsíða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. JÚLÍ 2018
syrgjum einstaka konu með
djúpri virðingu og full þakklætis.
Halla Valgerður.
Halldóra tengdamóðir mín
kom sennilega flestum fyrir
sjónir sem sterk kona. Þeim
kostum kynntist ég fljótlega
mjög vel því fyrsta árið sem við
Þóra vorum saman gekk mikið á.
Þá missti Halldóra Hrólf eigin-
mann sinn fyrir aldur fram og
nokkrum mánuðum síðar fædd-
ist fyrsta barnabarnið, Hrólfur
Andri, sonur okkar Þóru. Við
vorum þá í Háskólanum og ég
flutti inn á heimili hennar í
nokkra mánuði áður en Þóra
flutti svo að heiman með mér. Á
þessum tíma og alltaf síðan
hjálpaði hún okkur mikið við
uppeldið og hefur verið sonum
okkar frábær amma. Halldóra
var alltaf yfirveguð, það var ekki
margt sem hreyfði sjáanlega við
henni. Hún lét verkin tala, var
kannski ekki alltaf að hafa of
mikið fyrir að ræða málin, tók
bara sínar ákvarðanir og fram-
kvæmdi. Hún var alltaf í góðu
formi og gustaði af henni. Ók
norður í land á Mýri til systur
sinnar og í Ófeigsfjörð eins og
ekkert væri. Fyrir fáum árum
velti hún jeppanum vegna bjargs
á veginum í Reykjarfirði á leið-
inni úr Ófeigsfirði. Hún var
raunverlega ekkert miður sín og
skildi ekki áhyggjur af því hvort
henni væri brugðið við að velta
bíl þó þverhnípt hefði verið fram
í sjó hinum megin við veginn þar
sem hún lenti. Hún sá hins vegar
alltaf mikið eftir Mussonum sem
eyðilagðist.
Halldóra var stór hluti af fjöl-
skyldu okkar og nutum við þess
að hafa hana með okkur hvort
sem var heima þar sem hún var
tíður gestur, í Skorradalnum eða
á ferðalögum. Við höfðum ekki
endilega alltaf sömu skoðanir á
mönnum og málefnum en hún
leiddi það nú oftast hjá sér ef
hún var ekki sammála og lét
duga svipbrigði og nokkur vel
valin orð. Einungis einu sinni
minnist ég þess að hún hafi
reiðst mér og þá var mér brugð-
ið. Hafði ég verið með yfirlýs-
ingar um landbúnaðarmál sem
henni misbauð verulega og gat
ekki orða bundist, þvílíkt og ann-
að eins rugl hafði hún aldrei
heyrt.
Á síðasta ári missti Halldóra
eiginmann sinn Harald Val-
steinsson sem hafði þjáðst af
Alzheimers-sjúkdómnum í nokk-
ur ár, hún var hjá honum nánast
daglega á Sóltúni í um 5 ár. Fyrr
á þessu ári varð Sigga dóttir
hennar bráðkvödd. Það dró af
henni og ég er ekki viss um að
skapferlið sem hafði reynst
henni svo vel hafi komið sér eins
vel í þessum miklu áföllum. Hún
hélt samt sínu striki, stundaði
golf og fór í golfferð til Spánar
fyrir nokkrum vikum. Hún var
þá farin að kenna sér einhvers
meins sem kom svo í ljós að var
krabbamein sem síðan braust
fram með hraða sem engan gat
grunað. Hún var mikil vinkona
dætra sinna Þóru og Dóru og
þær höfðu stutt hvor aðra á
þessu erfiða ári. Fráfall hennar
var skyndilegt og það er mikið
tómarúm, hennar verður sárt
saknað.
Tómas.
Á þessari kveðjustund rifja ég
upp allar þær góðu og eftir-
minnilegu stundir sem ég átti
með Halldóru tengdamóður
minni. Við Halldóra hittumst
fyrst fyrir um 25 árum og náðum
vel saman, enda áttum við ýmis
sameiginleg áhugamál. Ég minn-
ist þess góða tíma sem við
Ragna áttum með ykkur Haraldi
á Skeljagrandanum. Ekki síst
þeirra ótal skipta sem við feng-
um að búa hjá ykkur á náms-
árunum, þegar Atli var kominn
til sögunnar. Þá voru fiskibollur
efst á óskalistanum en ávaxta-
grauturinn var ekki allra. Ég
minnist fjölda eftirminnilegra
ferðalaga, innanlands og erlend-
is. Jólamarkaðir í Belgíu, gúll-
assúpur í Ungverjalandi, túlíp-
anar í Hollandi og drottn-
ingakjólar í Danmörku. Margt
var brallað og mikið hlegið. Ég
man samtöl okkar um gróður og
ræktun sem var eitt af okkar
sameiginlegu áhugamálum. Þú
kunnir endalaust mörg plöntu-
heiti, sem ég reyndi að læra af
þér með misjöfnum árangri.
Matjurta- og berjarækt kunnir
þú betur en flestir og þú varst
sultugerðarmeistari „par excel-
lence“. Ég er þakklátur fyrir
tímann sem við fengum að njóta
með þér. Hann hefði gjarnan
mátt vera lengri. Af þér lærði ég
margt sem ég mun ávallt varð-
veita. Með þökk fyrir allt.
Magnús (Maggi).
Amma kvaddi okkur snögg-
lega nú í sumar eftir skammvinn
veikindi. Hún náði að fara í golf-
ferð í vor og var hress og útitek-
in með okkur í útskriftarveislu
Kristjáns í byrjun júní en svo
veiktist hún fljótlega eftir það.
Amma ólst upp í Ófeigsfirði á
Ströndum. Við fórum oft með
henni þangað og þá var sérstak-
lega skemmtilegt þegar hún
hljóp með okkur um svæðið og
sagði okkur frá því hvernig hlut-
irnir voru þegar hún var að alast
upp. Fyrir nokkrum árum vor-
um við þar að mála glugga gamla
hússins og var amma sú eina
sem þorði að klifra upp stillansa
og standa þar uppi á stól til að
mála efsta gluggann. Þetta lýsir
ömmu vel, þar sem hún var mik-
ill nagli og lét ekkert á sig fá.
Við spurðum ömmu einu sinni
hvort það hefði ekki verið af-
skekkt að búa þarna en þá svar-
aði hún að þeim hefði ekkert
dottið í hug að þetta væri af-
skekkt, þau bjuggu bara þarna.
Afi okkar dó áður en við bræð-
urnir fæddumst og amma var
gift Haraldi frá því við vorum
litlir. Við vorum oft hjá ömmu og
Haraldi þar sem þau bjuggu á
Skeljagranda og síðar í Borg-
artúni. Amma var alltaf í mjög
góðu formi og þau Haraldur
gengu mikið saman í Reykjavík
og á ferðalögum auk þess sem
þau voru dugleg í golfi og ann-
arri útivist.
Amma var dugleg að kynna
okkur gamaldags mat og bauð
upp á slátur, kleinur, rúgbrauð
og snúðaköku, allt saman mjög
gott! Við ferðuðumst mikið sam-
an og fjölskyldan fór í margar
jeppaferðir á hálendið. Þá sló
amma alltaf í gegn með nammi-
kassanum sem hún var búin að
undirbúa en hún var líka alltaf
búin að baka ýmsar aðrar kræs-
ingar. Amma kenndi okkur
margt, hún kynnti okkur sveita-
lífið og kenndi okkur um leið að
vera nægjusamir og duglegir.
Við munum sakna hennar.
Hrólfur, Ragnar og Kristján.
Amma Halldóra var yndisleg
kona. Það var mjög gaman að
ferðast með ömmu og þá sér-
staklega þegar við fórum með
henni í Ófeigsfjörð þar sem hún
ólst upp. Amma var alltaf svo
hraust að hún fór með okkur út
um allt og sagði okkur frá því
hvernig lífið hefði verið í Ófeigs-
firði á hennar æskuárum. Við
áttum einnig frábært ferðalag
með ömmu til Suður-Frakklands
árið 2013 þar sem amma naut sín
vel og við áttum þar yndislegar
stundir. Amma setti fjölskylduna
alltaf í fyrsta sætið og gerði allt
sem í hennar valdi stóð til að
gera lífið betra fyrir fólkið í
kringum sig. Það var alltaf hægt
að treysta á það að amma væri
búin að baka eitthvert góðgæti
þegar við komum í heimsókn í
Borgartúnið og einnig var
nammikassinn vinsæll liður í öll-
um ættarmótum og fjölskyldu-
ferðalögum. Amma kvartaði
aldrei yfir neinu og var alltaf
tilbúin að taka að sér verkefni
sem afar fáar konur á áttræð-
isaldri hefðu treyst sér til að
gera. Okkur er minnisstætt þeg-
ar amma tók sig til og klifraði
upp á 3. hæð á stillans til þess að
mála glugga á 3. hæð í gamla
húsinu í Ófeigsfirði. Engum öðr-
um hafði litist á verkefnið en
henni ömmu þótti þetta hið
minnsta mál. Við munum muna
eftir ömmu sem kraftmikilli og
yndislegri konu.
Halldór Árni, Sverrir
Geir og Þórunn Hanna.
Elsku amma Halldóra.
Það er ótrúlegt til þess að
hugsa að fyrir rúmum mánuði
spilaðir þú golf í hitanum úti á
Spáni í tveggja vikna golfferð og
fyrir um ári leiddir þú vaskan
hóp göngufólks upp að Rjúkanda
í Ófeigsfirði án þess að blása úr
nös og fræddir göngumenn um
hin ýmsu örnefni og sögurnar á
bak við þau. Hraustari móður,
tengdamóður og ömmu er varla
hægt að hugsa sér og mun þín
verða sárt saknað og um leið
minnst með mikilli hlýju.
Þú varst mikilvægur hluti af
lífi okkar fjölskyldunnar, sér-
staklega eftir að börnin okkar
Dóru, Skúli og Margrét, fæddust
en þú tókst mikinn þátt í uppeld-
inu og eyddir með þeim óteljandi
gæðastundum, hvort sem það
var við ýmislegt dundur í Vest-
urbænum, uppi í sumarbústað,
eða í ævintýralegum leik á æsku-
slóðum þínum í Ófeigsfirði. Það
var yndislegt að sjá hversu gam-
an þú hafðir af misskilningi og
orðatilbúningi barnanna enda fá-
ir með betri máltilfinningu þegar
kemur að íslenskri tungu. Aldrei
var á þér að sjá að þú þreyttist á
öllu skakinu í kringum börnin,
enda yfirleitt í besta forminu og
stundaðir veiðar, golf og leikfimi
alla þá tíð sem ég þekkti þig.
Þú hafðir upplifað tímana
tvenna, ólst upp í sveit í Ófeigs-
firði á Ströndum þar sem návist-
in við náttúruna tryggði fólki
lífsviðurværi en fluttist síðar
meir suður til borgarinnar þar
sem þú kynntist honum Hrólfi,
fyrri manni þínum. Þú varst haf-
sjór af fróðleik, vel lesin og gáf-
uð en hógvær og tranaðir þér
aldrei fram. Þó þú hefðir eflaust
sterkar skoðanir á hinum ýmsu
málefnum hélstu þeim yfirleitt
fyrir þig sjálfa enda ekki mikið
fyrir rökræður og æsing. Í raun
varst þú algjör viskubrunnur
fyrir yngri kynslóðirnar sem
aldrei hafa komist í kynni við hið
gamla Ísland, sem er svo nálægt
í tíma en þó svo órafjarlægt í
hugum þeirra sem yngri eru.
Svo fjarlægt að Margrét litla
hélt því staðfastlega fram um
daginn að í gamla daga hefði allt
verið grátt. Þú gæddir þennan
fjarlæga gráa ævintýralega heim
lífi og lit með frásögnum þínum
af æskuárum þínum í Ófeigsfirði.
Við munum sakna góðu, hraustu
og sterku ömmu sem þekkti
landið sitt og kunni svo margar
sögur af því.
Pétur Waldorff, Skúli Pét-
ursson Waldorff og Margrét
Pétursdóttir Waldorff.
Ófeigsfjörður á Ströndum.
Nafnið og staðurinn. Þar bjó
Sveinbjörn ömmubróðir minn og
Sigríður kona hans ásamt börn-
um sínum Haraldi, Halldóru og
Guðrúnu. Þarna var þríbýli og
því margt um manninn og mörg
börn á staðnum. Magga systir
mín var í 10 sumur í sveit í
Ófeigsfirði og gat ekki beðið eft-
ir að komast þangað á vorin.
Þetta var staður ævintýranna.
Einar bróðir okkar var þar einn-
ig í nokkur sumur. Aldrei var ég
svo heppin að komast þangað en
allar frásagnir systur minnar af
mannlífinu þar eru svo ljóslifandi
að mér finnst stundum að ég hafi
komið sjálf á þetta frábæra og
barngóða heimili.
Þótt ég hafi ekki verið svo
heppin að vera í sveit í Ófeigs-
firði þá kynntist ég Dóru þegar
hún kom í bæinn og gisti í
Gróðrarstöð, enda jafnaldra. Svo
lágu leiðir okkar saman í Lands-
bankanum þar sem við unnum
báðar í um 40 ár. Við vorum um
tíma báðar í stjórn FSLI sem
tengdi okkur enn sterkari bönd-
um. Það var góður tími og gam-
an að vinna í Landsbankanum á
þessum árum. Ég minnist ferðar
á Austfirði þar sem stjórn FSLI
fór að skoða land undir sum-
arbústað félagsins. Þar voru
Dóra og Hrólfur hrókar alls
fagnaðar. Við starfslok hittumst
við Dóra áfram í bankaklúbbn-
um okkar, Landsliðinu, og héld-
um góðu sambandi alla tíð.
Ég minnist Dóru frænku
minnar með þakklæti og sökn-
uði. Við systkinin úr Gróðrarstöð
sendum innilegar samúðarkveðj-
ur til fjölskyldunnar allrar á
þessu ári sorgar og missis.
Kristín Eiríksdóttir (Dinna).
Halldóru kynntist ég fyrir
hartnær 25 árum þegar ég kom
inn í fjölskyldu hennar og Har-
aldar. Með okkur myndaðist
strax góð vinátta og gátum við
rætt um uppvaxtarár og líf í
sveitinni, þar skipti aldursmunur
engu máli. Halldóra var stolt af
uppruna sínum í Ófeigsfirði og
var ánægjulegt að koma þangað
með henni og finna hennar
sterku rætur til æskustöðvanna.
Nokkrum sinnum auðnaðist mér
sú ánægja að fara með Halldóru
í veiði, þar naut hún sín. Síðasta
skiptið var þegar ég bauð henni
með mér í Korpu fyrir nokkrum
árum en þá sagðist hún vera
hætt að veiða en sagði svo „ég
kem samt“ og brosti, þetta þótti
henni gaman. Undanfarin miss-
eri kom Halldóra reglulega í mat
til okkar hjóna og þá var ein-
ungis eitt á boðstólum, lamba-
kjöt með gamla laginu, besti
matur í heimi sagði Halldóra oft.
Þó var gerð undantekning einu
sinni með heimatilbúnum bjúg-
um, ekki þótti henni það síðra.
Ávallt var Halldóra boðin og bú-
in að aðstoða mig og fjölskyldu
mína, fyrir það verð ég ævinlega
þakklátur. Hvíl í friði og takk
fyrir ánægjulega samfylgd.
Viðar Karlsson.
Halldóru hitti ég fyrst þegar
ég var unglingur en ég var svo
heppin að kynnast Þóru dóttur
hennar þegar ég byrjaði í
Versló. Halldóra bauð mig, ung-
linginn utan að landi, velkomna í
höfuðborgina og sagði að ég
væri ætíð velkomin á Hring-
brautina. Þetta þótti mér mjög
vænt um og á Verslóárunum
varð fjölskyldan á Hringbraut-
inni þau Halldóra, Hrólfur,
Þóra, Sigga og Dóra nokkurs
konar framlenging á minni eigin
fjölskyldu. Það var oft fjör á
heimilinu því að ég var ekki sú
eina sem var velkomin, allir vin-
ir dætranna voru velkomnir.
Okkur var leyft að leggja undir
okkur stofurnar þegar herbergi
Þóru dugði ekki til með því skil-
yrði að við tækjum til eftir okk-
ur. Það var því oft fjör og einnig
notalegar samverustundir með
góðum vinum.
Það var aldrei hávaði eða læti
í Halldóru. Halldóra tók alltaf
vel á móti manni með sínu hlýja,
rólega, yfirvegaða fasi og stutt
var í brosið. Þó svo að samveru-
stundum hafi fækkað frá því að
ég var tíður gestur á Hring-
brautinni þá eru ófáar minningar
sem ég á um yndislega hjarta-
hlýja konu. Dýrmætar eru minn-
ingar frá síðustu samverustund-
um okkar að pútta í vetur.
Þessar minningar ylja manni um
hjartarætur nú þegar þú ert far-
in.
Ég votta Þóru og Dóru dætr-
um Halldóru, tengdabörnum og
börnum þeirra mína dýpstu sam-
úð.
Takk fyrir allt og allt, elsku
Halldóra, blessuð sé minning
þín.
Laufey Ása.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN LEIFSSON
bifreiðarstjóri,
Birkilundi 19, Akureyri,
sem lést á dvalarheimilinu Hlíð
laugardaginn 30. júní, verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju
mánudaginn 16. júlí klukkan 13.30.
Hrafnhildur Baldvinsdóttir
Leifur Þorsteinsson María Þórðardóttir
Sigurbjörg Þorsteinsdóttir Haraldur Guðmundsson
Jón Rúnar Þorsteinsson Ásrún Elín Guðmundsdóttir
Sigrún Þorsteinsdóttir Ragnar Sverrisson
Auður Þorsteinsdóttir Tryggvi Gunnarsson
Arna Þorsteinsdóttir Bjarni Hallgrímsson
Sigríður Þ. Þorsteinsdóttir Bjarni Bjarnason
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sambýlismaður minn, faðir, sonur,
bróðir, mágur og barnabarn okkar,
KRISTJÁN BLÖNDAL JÓNSSON
frá Blönduósi,
búsettur í London,
lést í London mánudaginn 2. júlí eftir harða
baráttu við krabbamein. Hann verður jarðsunginn frá
Blönduóskirkju, föstudaginn 13. júlí, klukkan 14.
Michela Fornasier Patrick Zamuner
Sara Ósk Blöndal Sonja Björk Blöndal
Guðrún Blöndal Jón Jóhannsson
Rúnar Örn Guðmundsson Rannveig Rós Bjarnadóttir
Sveinbjörn Guðlaugsson Inga Birna Friðjónsdóttir
Svava Leifsdóttir Sveinbjörn Sigurðsson
Ingibjörg Eysteinsdóttir
og aðrir vandamenn
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HELGI HRÓBJARTSSON,
prestur og kristniboði,
lést í Eþíópíu föstudaginn 6. júlí.
Jarðarför auglýst síðar.
Hjalti Helgason Elin J. Langdahl
Hanna María Helgadóttir
Ingibjörg Margrét Helgadóttir
og barnabörn
Þökkum samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
EINÖRU ÞYRI EINARSDÓTTUR,
Mörkinni 62, áður til heimilis að
Hlíðargerði 26, Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund. Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Eggert Lárusson Guðrún Sigurgeirsdóttir
Einar Þór Lárusson Hrönn Kristjánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn