Morgunblaðið - 17.07.2018, Síða 22

✝ Otto David Ty-nes fæddist á
Siglufirði 13. apríl
1937. Hann and-
aðist á Landspít-
alanum í Fossvogi
2. júlí 2018. For-
eldrar hans voru
Sverre A. Tynes,
byggingatækni-
fræðingur frá Nor-
egi, f. 10.4. 1906,
d. 8.2. 1962 og
Hrefna Samúelsdóttir Tynes,
fv. skátahöfðingi, f. 30.3. 1912,
d. 10.5. 1994. Systkini Ottos
eru Ásta Tynes Busengdal, f.
1932, búsett í Noregi og Jón
Arvid Tynes, f. 1945, búsettur í
Garði. Eftirlifandi eiginkona
Ottos er Bryndís Guðmunds-
dóttir, fv. flugfreyja, fædd í
Reykjavík 25.12. 1944. For-
eldrar hennar voru Guð-
mundur Kristinn Kristmunds-
son, f. 8.3. 1914, d. 8.2. 1981 og
Guðrún Sigurðardóttir, f. 6.2.
d. 11.3. 2018, Ágúst Ottó, f.
23.2. 1995 og Birna Lind, f.
18.12. 2000. Otto ólst upp í
Noregi til 7 ára aldurs. Á yngri
árum stundaði hann íþróttir og
var m.a. liðtækur sundmaður í
Sunddeild KR. Otto hóf störf
sem flugmaður hjá Loftleiðum
árið 1965 og starfaði síðan hjá
Flugfélagi Íslands, Sterling
Airways í Danmörku og Ger-
man Cargo í Þýskalandi.
Lengst af var hann flugstjóri
hjá Flugfélagi Íslands og Flug-
leiðum. Otto lét af störfum
flugstjóra vegna aldurs árið
2002 og átti þá að baki rúm 45
ár í háloftunum og yfir 20.000
flugstundir. Otto tók virkan
þátt í félagsstarfi flugmanna
og var einn af stofnendum og
fyrsti formaður flugklúbbsins
Þyts. Einnig starfaði hann við
flugkennslu árum saman og
kom að þjálfun fjölmargra ís-
lenskra flugmanna á sínum
ferli.
Útför Ottos fer fram frá Bú-
staðakirkju í Reykjavík í dag,
17. júlí 2018, og hefst athöfnin
klukkan 15.
1916, d. 26.8. 2010.
Fyrri eiginkona
Ottos er Gunn-
hildur Birna
Björnsdóttir, fv.
forstöðumaður hjá
Landsbankanum, f.
12.7. 1940. Þau
skildu.
Börn Ottos og
Bryndísar eru; 1)
Ottó Davíð Tynes
heimspekingur, f.
4.3. 1970. Dóttir hans er Tinna
Tynes, f. 28.5. 2005. 2) Gunnar
Örn Tynes, tónlistarmaður, f.
5.3. 1979. Börn Ottos úr fyrra
hjónabandi eru: 1) Sverrir Ty-
nes tölvunarfræðingur, f. 7.6.
1960, kvæntur Ásu Kolka verk-
efnastjóra, f. 2.2. 1951. Sonur
Sverris er Axel Ingi Tynes, f.
19.3. 1996. 2) Salome Tynes
flugfreyja, f. 31.5. 1961, gift
Pálma Kristinssyni, verkfræð-
ingi, f. 12.5. 1957. Börn þeirra
eru Bjarni Þór, f. 21.10. 1991,
Það er komið að lokaútkalli í
síðasta flugið hans pabba. Ekki
er vitað hvert ferðinni er heitið í
þetta sinn, en eitt er þó víst að
þar verður gaman. Þar verður
tónlist, djass, hlátur, grín og
gleði. Eins og alltaf á sínum
langa og farsæla ferli var pabbi
vel búinn undir þessa ferð.
Hann var tilbúinn í þetta flug-
tak, hann kvaddi sáttur.
Ég hef alla tíð verið afar stolt
af pabba mínum, enda var hann
með skemmtilegri mönnum,
þekkti nánast alla og var svo
margt til lista lagt. Hann var
kennari af guðs náð og vinsæll
meðal hinna fjölmörgu flugnema
sem hann kenndi og þjálfaði í
gegnum árin. Það var gott að
geta leitað til pabba með verk-
efni í veðurfræði og stærðfræði
á menntaskólaárum mínum.
Pabbi var góður sundmaður á
sínum yngri árum. Hann stund-
aði Vesturbæjarlaugina og fleiri
laugar á meðan heilsan leyfði.
Ein af fyrstu æskuminningum
mínum var þegar pabbi fékk
Ómar Ragnarsson til sín í heim-
sókn á Melabrautina til að fara
yfir einhverjar flugbækur. Ég
hef sennilega verið 5-6 ára og
horfði dolfallin á Ómar áður en
ég hvíslaði að pabba hvort þetta
væri í alvöru Ómar Ragnarsson.
Ómar var átrúnaðargoð allra
barna á þessum tíma, þá nýbú-
inn að gefa út vinsæla barna-
plötu. Lengi á eftir hreykti ég
mér af því við krakkana í hverf-
inu, að pabbi minn hefði kennt
Ómari Ragnarssyni að fljúga –
hvað sem kann nú að reynast
rétt í því.
Ég á margar góðar minningar
eins og þegar hann bauð mér á
alvörudjassklúbb í New York
árið 1979. Þar inni sátu fjórir
feitir, þeldökkir tónlistarmenn
og spiluðu stórkostlegan djass!
Þarna smitaðist ég af djass-
bakteríunni hans pabba. Og við
áttum eftir að fara saman á
marga góða tónleika, hvort sem
það var djass eða swing með
Stórsveit Reykjavíkur. Þetta
voru gæðastundir okkar pabba.
Á þessum stundum ljómaði
pabbi eins og sólin.
Ég minnist líka allra ættar-
mótanna á Ísafirði og í Hatt-
ardal, þar sem pabbi var hrókur
alls fagnaðar, söng, hló og
sprellaði. Þar var fastur liður að
syngja „Alouette“ á frönsku.
Pabbi söng hátt og snjallt, oftast
bara eftir minni, hann víxlaði
textanum viljandi og skellihló
með Gunnari félaga sínum, en
Alouettan var alltaf sungin í dú-
ett.
Fyrir um átta árum greindist
pabbi með parkinson, sem fór
hægt og bítandi versnandi með
hverju árinu. Þótt líkamlegri
heilsu pabba hafi hrakað hratt
síðustu árin, þá ríghélt hann í
húmorinn og grínið og kom
manni alltaf til að hlæja.
„Ó, pabbi minn“ söng Björk
Guðmundsdóttir með tríói Guð-
mundar Ingólfssonar:
Liðin er tíð, er leiddir þú mig lítið
barn.
Brosandi blítt, þú breyttir sorg
í gleði.
Ó, pabbi minn, ég dáði þína léttu
lund.
Leikandi kátt, þú lékst þér á þinn
hátt.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást
þín var.
Æskunnar ómar ylja mér í dag.
Elsku hjartans pabbi minn.
Takk fyrir gleðina, húmorinn og
léttleikann sem einkenndi þig
alla tíð. Minning þín er ljós sem
lifir.
Þín dóttir,
Salome.
Það kannast eflaust einhverjir
við bíómynd sem sýnd var fyrir
allmörgum árum og heitir „My
father – the hero“. Ég sá hana
reyndar aldrei enda þarf ég ekki
að horfa á pabba einhvers sem
ég þekki ekkert þegar ég get
látið hugann reika og rifjað upp
sögur af pabba mínum sem svo
sannarlega var hetja, þótt ekki
hafi verið gerð um hann bíó-
mynd.
Fyrstu minningar mínar um
pabba eru þegar ég var mjög
ungur, á Melabraut 34 og pabbi
var að koma úr flugi. Það leynd-
ist alltaf eitthvað í ferðatöskunni
handa litlum strák. Ég man nú
reyndar ekki eftir neinum sér-
stökum hlut en minningin lifir
um spennuna þegar ferðataskan
var opnuð. Ég var í sveit í
Skagafirði á sumrin á aldrinum
7-10 ára og aldrei gleymi ég bíl-
ferðinni þegar pabbi sótti okkur
Sally systur á gömlum Rambler.
Ferð sem tekur í dag 4 tíma tók
þá 10 – 12 tíma. Ég var frekar
lítið gefinn fyrir langar bílferðir
og var því stöðugt að tuða um
hvort við værum ekki að fara að
koma. Alltaf sagði pabbi, jú rétt
strax! Eflaust hefur hann sagt
þetta 95% af ferðinni. Ég minn-
ist þess líka að í bílferðum sem
þessum var spurning borin upp
eins og „Það eru 50 km til
Keflavíkur og bíll er á 75 km
hraða, hvað tekur langan tíma
að keyra til Keflavíkur?“ Ég
þarf nú ekki að hugsa mig lengi
um í dag, en fyrir ungan dreng
var þetta mikil hugarleikfimi og
um leið aðferð til að þjálfa hug-
ann. Það var kennarinn í pabba
sem ég naut á þessum árum og
margir nutu hæfileika hans sem
flugkennara. Flugið var svo
sannarlega stór þáttur í lífi
pabba. Þegar ég var lítill kynnt-
ist ég því þegar hann fór með
mig og vini mína í flugtúra á
litlum flugvélum og leyfði okkur
að stýra, þvílíkt kikk. Þó svo að
flugdellan næði mér ekki þá náði
hún mörgum vinum mínum eftir
þessa upplifun.
Hetjan mín hann pabbi hefur
átt mörg góð svör og margar
góðar lausnir í gegnum tíðina.
Ég minnist sögu sem hann sagði
mér frá því hann var táningur
og kom heim alltof seint, eða
rétt fyrir kl. 7 á laugar-
dagsmorgni. Ég kynntist Sverri
afa því miður aldrei, en hann var
víst mjög strangur í þessum
málum. Pabbi vissi hver staða
hans væri ef afi kæmist að því
hvað hann kom seint heim þenn-
an morgun, rétt áður en afi fór í
vinnuna. Það var nýfallinn snjór
og engin fótspor á Grenimeln-
um. Pabbi bakkaði heim frá
horninu og fékk þá setningu frá
afa í lok dags. Þú fórst snemma
í vinnu í morgun Ottó minn. Ef
John Lennon hefði vitað af
þessu þá gæti þetta verið sagan
á bak við setningu hans „There
are no problems – only sol-
utions.“ Á tímamótum sem þess-
um reikar hugur minn aftur og
ég upplifi allar þessar góðu
minningar. Ég sé einn samnefn-
ara í þeim öllum sem hægt er að
lýsa með eftirfarandi orðum:
glaðlyndi, jákvæðni, skynsemi
og hjálpsemi.
Elsku pabbi minn, hetja mín
og fyrirmynd. Ég er stoltur af
því að vera sonur þinn, takk fyr-
ir allt og hvíl í friði.
Sverrir.
Elskulegur tengdafaðir minn
Otto Tynes, fv. flugstjóri, er lát-
inn eftir erfiða sjúkdómslegu
síðustu vikurnar á Landspítalan-
um í Fossvogi.
Okkar kynni hófust fyrir um
30 árum þegar ég kom inn í fjöl-
skylduna. Það var mikil upplifun
fyrir mig ungan manninn að fá
að kynnast þessum lífsglaða og
góða manni. Otto var einstak-
lega hlýr og barngóður maður.
Þegar afabörnin áttu afmæli
mætti hann ávallt hress og kát-
ur og naut þess í hvívetna að
skemmta þeim með alls konar
sjónarspilum og göldrum. Hríf-
andi rödd hans greip athygli
allra sem nálægt voru. Otto
eignaðist sitt fyrsta afabarn fyr-
ir tæpum 27 árum þegar sonur
okkar, Bjarni Þór, fæddist.
Hann var mikill aðdáandi afa
síns og hafði gaman af að bralla
ýmislegt með honum. Bjarni Þór
lést, langt fyrir aldur fram, hinn
11. mars síðastliðinn. Andlát
Bjarna var okkur öllum mikil
harmur og lífsraun. Ég hef
stundum haft á orði að Otto hafi
verið einn af frumkvöðlum raf-
bílavæðingar hér landi þegar
hann og Bryndís amma gáfu
Bjarna Þór, sem þá var ársgam-
all, forláta Willys „plug in mini“-
rafjeppa í jólagjöf. Þetta var
mikill gleðigjafi í lífi Bjarna sem
ók um Fossvoginn eins og hers-
höfðingi og leyfði vinum sínum
að prófa. Jeppi þessi er enn í
notkun og nú hjá barnabörnum
mínum þar sem hann skilur eftir
ljúfar minningar um Bjarna Þór
og Otto Tynes, minningar sem
þeir afafeðgarnir eiga vonandi
eftir að rifja upp þar sem þeir
eru nú saman komnir. Á ferli
sínum sem flugmaður var Otto
víðförull og heimsótti 70-80 lönd.
Hann var reynslumikill og afar
farsæll í starfi og flaug mörgum
tegundum flugvéla. Hvort sem
það voru stórar þotur af gerð-
inni DC 8 eða Boeing 727, 737,
757 eða 747 jumbo þá fannst
honum þó alltaf mest spennandi
að fljúga minnstu flugvélunum
eins og Piper Cub og Cessna og
Fokker 50 í innanlandsfluginu.
Þar var hann á sínum heima-
velli. Það var því vel við hæfi
þegar félagar hans ákváðu að
gula Piper Cub vélin TF-KAK
skyldi bera nafn hans, honum til
heiðurs.
Otto var svo lánsamur að geta
sameinað störf sín og áhugamál
í fluginu. Hann var einn af
stofnendum flugklúbbsins Þyts
árið 1987 og fyrsti formaður fé-
lagsins. Hann var mjög stoltur
af þessum klúbbi sínum. Ég
naut þess að fá að koma með
honum í flugskýli Þyts á
Reykjavíkurflugvelli og í flug-
skýlið á Tungubökkum í Mos-
fellsbæ. Ég átti einnig því láni
að fagna að fara með honum í
marga ógleymanlega flugtúra
um landið á þessum litlu vélum.
Oft var lent á sveitatúnum og
heilsað upp á bændur og búalið.
Otto var einstaklega glað-
lyndur og gefandi maður og
kunni vel við sig í góðum fé-
lagsskap. Hann var vel liðinn af
samstarfsmönnum sínum og
eignaðist fjölmarga góða félaga
og vini um ævina. Otto var mik-
ill djassunnandi og naut þess
fram undir það síðasta að fara á
góða tónleika. Hann hafði oft á
orði að útförin hans yrði með
góðu djassívafi til að viðstaddir
gætu skemmt sér með honum.
Elsku Otto, minningin um þig
mun lifa í hjörtum okkar. Takk
fyrir að fá að eiga þig sem
tengdapabba og fyrir börnin
okkar að fá að eiga þig sem afa.
Hvíl þú í friði. Þinn tengdason-
ur,
Pálmi Kristinsson.
Kær vinur minn og svili, Otto
Tynes, flugstjóri er lagður af
stað í sitt hinnsta flug. Flug sem
ekki er æft í flughermum, þar
sem brottför, flug og lending er
í öruggri umsjón þess er öllu
ræður og að þessu sinni þegar
okkar maður flugstjórinn var
tilbúinn leggja í hann. Otto, sem
var mjög víðförull og hafði heim-
sótt ótal staði um alla jarðar-
kringluna sagði mér oft að af
öllum stöðum sem hann vissi
um, hlakkaðihann mest til að
koma til þess staðar sem ferð-
inni er heitið nú, þegar hans
tími kæmi.
Margs er að minnast frá sam-
verustundum fjölskyldna okkar
sem voru miklar og nánar í
gegnum tíðina, alltaf saman á
aðfangadagskvöld, jóladag og
gamlárskvöld að ógleymdum öll-
um barnaafmælum þar sem Otto
brá sér í gervi töframannsins og
galdraði fyrir krakkana og frá
öðrum gleðiveislum, samverum
heima og erlendis og að
ógleymdum stundum í sumar-
húsum okkar. Minn maður sagði
alltaf þegar komið var að
kveðjustund eftir gleðskap,:
„Eigum við ekki að skella okkur
á Kringlukránna?“ það voru rýr-
ar undirtektir á þeim tímapunkti
enda allir búnir að fá nóg, en
hefðum við vinirnir skellt okkur
saman á Kringlukránna, þar
sem hann hefði farið uppá svið
og tekið hið fræga: Alouette,
gentille Alouette, með sínum
einstaka franska framburði og
látbragði eins honum var einum
lagið og sem hann tók svo oft á
góðum stundum. Ég myndi síð-
an koma til hans á sviðið og taka
með honum uppáhaldið hans
„Fly me to the moon“ að sjálf-
sögðu við mikinn fögnuð við-
staddra. Kannski eigum við
þetta eftir á öðrum vettfangi,
hver veit.
Otto vinur minn var með af-
brigðum félagslyndur og bón-
góður maður, enda fremstur í
flokki við að koma hlutum í
verk. Það var alveg sama hvað
hann var beðin um, alltaf var
svarið „Ekkert mál“ enda vinir
hans fjölmargir og góðir sem
héldu tryggð við hann í vináttu í
tugi ára. Honum fannst hann
vera sérlega heppinn, að geta
státað af því sem ekki er sjálf-
sagt að hafa atvinnu af áhuga-
máli sínu og ástríðu sem hann
helgaði mesta hluta ævi sinnar,
hvort sem var í vinnu, kennslu
eða í frístundum.
Flugkennsla var hans ær og
kýr og leiðsögn hans varð til
þess að fjöldi aðila um land allt
öðluðust vængi ef hægt er að
komast þannig að orði enda
hæfni hans til að miðla af þekk-
ingu sinni í þessum fræðum, ein-
stök. Það er næsta víst að farið
verður þess á leit við okkar
mann, að hann taki að sér flug-
kennslu fyrir verðandi engla á
nýja staðnum. „Ekkert mál“.
Minn maður hafði þann ein-
staka sið að lesa meistaraverk
Laxness, Sjálfstætt fólk einu
sinni á hverju ári, það var eitt-
hvað við basl og sjálfstæðisbar-
áttu Bjart í Sumarhúsum sem
heillaði hann, einnig hafði hann
miklar mættur á ljóðum Davíðs
Stefánssonar fá Fagraskógi.
Jazztónlist var honum að skapi
og áttum við það sameiginlegt,
við ræddum oft saman um alla
heima og geyma nema um flug
því aðeins annar okkar hafði
brennadi áhuga á því málefni.
Á mínu heimili gekk Otto
undir öðru nafni sem dóttir mín
Lísa Dögg kallaði hann alltaf frá
unga aldri, það var „Gunni
pabbi“, mjög skiljanleg nafngift
hjá henni, hann var pabbi Gunna
og til að aðgreina hann frá hin-
um syninumá heimilinu, Ottó
Davíð. Gunni pabbi, nú þegar þú
hefur horfið á braut kæri vinur
svo stuttu eftir að fallegi afa-
drengurinn þinn, Bjarni Þór
kvaddi þennan heim, svo ótíma-
bært og sviplega í blóma lífsisns,
hef ég þá trú að þið munuð hitt-
ast og hlúa að hvorum öðrum og
vera saman á leiðinni og í tilver-
unni á nýja staðnum.
Elsku Bryndís, nú þegar stórt
skarð hefur myndast í þínu lífi
og lífi þeirra sem þekktu og
elskuðu þinn góðan dreng. Þá
fer nú í hönd tími sorgar og
söknuðar, sagt er að tímin lækni
öll sár, ekki þekki ég það, enn
það er örugglega mikil sárabót
og huggun í að þú yljir þér við
minnigar liðnar stundir með þín-
um manni, þær verða aldrei frá
þér teknar.
Bryndís mín, Sverrir, Ása,
Axel Ingi, Salome, Pálmi, Ágúst
Ottó, Birna Lind. Ottó Davíð,
Tinna og Gunnar Örn. Við
Hrefna og Lísa Dögg vottum
ykkur innilega samúð okkkar,
megi sá sem öllu ræður, hug-
hreysta ykkur og styrkja.
Gunni pabbi nú ertu farinn,
ég er heppinn að hafa átt vin-
áttu þína og verið samferða þér
í allan þennan tíma.
Fljúgðu í friði vinur.
Helgi Agnars.
Við Otto Tynes kynntumst
ungir sem ferðafélagar í 10
manna hópi sem kallar sig
„Haustferðir“. Eins og nafnið
bendir til ferðuðumst við saman
á haustin og þá var stefnan allt-
af tekin inn á öræfi landsins og
ýmsar leiðir kannaðar við mis-
jafnar aðstæður. Leið okkar lá
svo líka saman þegar við
Otto David Tynes HINSTA KVEÐJA
Elsku Otto minn. Ég vil
þakka þér árin okkar, vin-
urinn minn, með ljóði
mömmu þinnar:
Þó útþráin lokki mig landinu frá.
Æ lengra og lengra út í geim
og margt þurfi að kanna og mikið
að sjá,
mig langar að síðustu heim.
Já landið mitt fagra með dali og
fjöll og fjölskrúðugt litaval
með heiðbláan himin og fannhvíta
mjöll
og fossinn í hamranna sal.
með heiðbláan himin og fannhvíta
mjöll
og fossinn í hamrasal.
Hér á ég mín óðul og hér er ég
frjáls og enginn mín heftir spor.
Hér varnar mér enginn að taka til
máls hér eflist mín hreysti og þor.
(Hrefna Tynes)
Takk fyrir allt. Þín
Bryndís.
22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 2018
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
FINNBJÖRN ÞORVALDSSON,
sem lést mánudaginn 9. júlí, verður
jarðsunginn frá Vídalínskirkju föstudaginn
20. júlí klukkan 15.
Theodóra Steffensen
Björn Finnbjörnsson Sigríður Aradóttir
Finnbjörn Finnbjörnsson Kathia Rovelli
Þorvaldur Finnbjörnsson Anna Árnadóttir
Sigríður Finnbjörnsdóttir Halldór Hilmarsson
Gunnar Þór Finnbjörnsson Eyrún Magnúsdóttir
Halldóra Svala Finnbjörnsdóttir
Úlfar Finnbjörnsson Sigrún Hafsteinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn