Morgunblaðið - 23.07.2018, Síða 19

Í dag kveð ég
tengdaföður minn
Sigmund Guð-
mundsson, sem lengst af bjó
ásamt Unni tengdamóður minni
á Laugarásvegi 52, Reykjavík,
en hin síðari ár hefur hann dvalið
á Eir.
Sigmundur starfaði alla sína
tíð sem flugumferðarstjóri og
tók virkan þátt í starfi FÍF.
Sigmundur var félagslyndur
og tók í mörg ár virkan þátt í
starfi frímúrarareglunnar fyrir
stúkuna Eddu í Reykjavík.
Sigmundur var mikill skáti í
sér og var lengi félagsforingi
Skjöldunga. Margsinnis var leit-
að til hans um margþáttuð verk-
efni á vegum skátanna og oft-
sinnis var hann fenginn til að
Sigmundur
Guðmundsson
✝ SigmundurGuðmundsson
fæddist 7. maí
1928. Hann lést 8.
júlí 2018.
Útför Sigmund-
ar fór fram frá Há-
teigskirkju 17. júlí
2018.
halda utan um og
leiðbeina við skáta-
störf.
Ættingjar og
vinir Sigmundar
nutu handbragðs
hans við skemmti-
legar og fjölbreyti-
legar borðskreyt-
ingar í matarboðum
og af öðrum tilefn-
um. Hann vann m.a.
til verðlauna fyrir
borðskreytingar í keppni sem
bæði fagmenn og ófaglærðir
tóku þátt í.
Eitt sinn fórum við hjónin
með tengdaforeldrum mínum,
Sigmundi og Unni, til Ameríku
og gistum á Ventura-svæðinu í
Orlando. Við vorum í um hálfan
mánuð með þeim og yngsta
barni okkar, Unni, sem þá var 14
ára. Það var víða farið um í búðir
og verslunarmiðstöðvar og Disn-
eygarða og fleira. Eitt sinn eftir
eina ferðina voru þau keyrð heim
í hús en við héldum áfram og fór-
um í „Florida Mall“. Þegar heim
var komið var komið kvöld og
myrkur úti. Við vorum ekki fyrr
komin heim en sá gamli lét vel
heyra í sér, hvað við værum að
þvælast úti með barnið í svarta-
myrkri að næturlagi en klukkan
var 9 um kvöld. Á kvöldin voru
bara bófar og ræningjar á ferð í
Ameríku, taldi tengdafaðir
minn.
Okkar yngsta hefur, með bros
á vör, oft minnst á þetta, að það
væru ekki bara krakkar og ung-
lingar sem fái skammirnar frá
foreldrunum heldur einnig börn
nærri fimmtugu. Fyrir allmörg-
um árum datt Sigmundur og
mjaðmagrindarbrotnaði. Þetta
sár greri seint og illa. Síðustu ár
sín átti hann mjög erfitt um gang
og aðrar hreyfingar vegna veik-
inda, sem leiddi til þess að hann
var að mestu rúmfastur. Eftir að
Sigmundur flutti úr íbúð sinni á
Eir og yfir á hjúkrunarheimilið
tók ég að mér að annast þvott
fyrir hann. Síðustu árin hitti ég
hann að jafnaði 2-3 sinnum í viku
og naut hann þeirra heimsókna
þótt við værum svo sem ekki að
tala mikið saman.
Um það leyti sem Sigmundur
varð áttræður tjáði hann okkur
að hann væri sennilega með
langlífustu körlum í sinni fjöl-
skyldu. Hann taldi að hann væri
að setja met í langlífi á hverjum
degi. Þetta átti eftir að vara í
mörg ár.
Gunnar V. Johnsen.
Kveðja frá
flugleiðsögusviði Isavia
Sigmundur Guðmundsson
lauk grunnnámskeiði í flugum-
ferðarstjórn fyrri hluta árs
1950 og öðlaðist starfsréttindi
flugumferðarstjóra í flugturn-
inum á Reykjavíkurflugvelli að
starfsnámi loknu. Sigmundur
fór í framhaldsnám í flugum-
ferðarstjórn hjá FAA í Okla-
homa City 1954-1955 og síðan í
verklegt nám og öðlaðist stað-
arréttindi í Charleston, V-Virg-
iníu. Einnig sótti hann ratsjár-
námskeið hjá IAL í London
1972. Sigmundur öðlaðist
starfsréttindi í úthafs- og inn-
anlandsdeild flugstjórn-
armiðstöðvar og starfaði
lengstan hluta starfsævinnar
þar sem vaktstjóri. Síðustu ár
starfsævinnar vann hann við
skipulags- og eftirlitsstörf í
flugumferðarþjónustunni. Sig-
mundur lét af störfum hjá
Flugmálastjórn 8. maí 1991
vegna starfslokaákvæða.
Að leiðarlokum vil ég fyrir
hönd starfsmanna flugleið-
sögusviðs Isavia þakka Sig-
mundi samfylgdina og farsæl
störf við flugumferðarstjórn.
Fjölskyldu og vinum vottum við
samúð okkar.
Ásgeir Pálsson,
framkvæmdastjóri.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. JÚLÍ 2018
„Það er ekki
hægt,“ sagði Bragi
þegar ég tilkynnti
honum að ég væri
að hugsa um að kaupa eyði-
jörðina Hvammshlíð til að búa
á. „En þú býrð hérna líka,“
svaraði ég. Þá hló hann og
tveimur tímum seinna vorum
við búin að finna góðan stað
fyrir litla húsið mitt.
Á þessum degi sat ég í
fyrsta skipti í hlýja eldhúsinu á
Þverá, þá hittumst við Bragi í
fyrsta sinn. Þessi stund var ör-
lagarík – aldrei hefði ég flutt
þangað ef þessi tilvonandi ná-
granni minn hefði ekki tekið
Bragi Húnfjörð
Kárason
✝ Bragi HúnfjörðKárason fædd-
ist á Blönduósi 13.
febrúar 1949. Hann
lést 25. júní 2018.
Útförin fór fram
frá Hólaneskirkju
9. júlí 2018.
mér opnum örm-
um. „Fjallkonan“
kallaði hann mig í
hálfgerðu gríni en
samt í alvöru. Það
var kannski meg-
inatriðið sem
tengdi okkur, að
okkur leið bara af-
skaplega vel í fjöll-
unum. Oft vorum
við að furða okkur
á, eftir að enn einu
sinni einhver hafði spurt annað
hvort okkar „þér leiðist ekkert,
þarna er nú aldrei að gerast
neitt“. Okkur var hins vegar
óskiljanlegt hvernig nokkur
maður gæti kosið að eiga
heima í kaupstað.
Aftur og aftur dáðumst við
að náttúrufegurðinni í kringum
okkur, hvað þessi eða hin roll-
an væri fríð og skemmtileg,
hvað veðrið væri aftur svo
dásamlegt eða hvað skamm-
degin gátu verið hugguleg og
friðsæl. „Hvernig það var í
gamla daga“ var líka efni fyrir
endalaust spjall. En spjallið
okkar var sjaldnast yfirborðs-
kennt. Við ræddum marga við-
kvæma hluti, traustið virtist
vera gagnkvæmt.
Fyrsta veturinn festi ég bíl-
inn minn í snjónum stutt frá
þjóðveginum, í fyrsta skiptið
mokaði ég 1,5 tíma, þá gat ég
keyrt af stað. Nokkrum dögum
seinna festi ég mig aftur. Ég
mokaði og mokaði hátt í 2 tíma
en árangurslaust. Hikandi
ákvað ég að hringja í nágranna
minn og lýsti stöðu minni,
hvort það væri hugsanlegt að
hann drægi bílinn út – hvenær
sem það myndi henta honum,
ég gæti líka frestað kaupstað-
arferðinni minni „Á karlinn þá
ekki bara að koma núna?“ var
svarið hans. „En ertu ekki
upptekinn? Þú mátt alveg gera
það seinna ef það er betra,“
sagði ég. „Nei, nei. Ég kem
bara.“ Svona einfalt var þetta.
Eftir 5 mínútur birtist græna
dráttarvélin hans og 2 mínut-
um seinna var bíllinn laus.
Hann leit til baka. „Þú ert búin
að moka býsna mikið,“ sagði
hann. „Í næsta skipti hringirðu
bara strax. Þú hefur annað að
gera en að moka tímunum
saman.“ og brosti. Þá fór ég
smám saman að trúa að hann
meinti þetta.
Endalausar voru tillögur
hans til að byggja upp eða
bæta á bænum mínum. Að
sjálfsögðu myndi hann hjálpa
mér við það. Ég sem var vön
að gera allt sem einfaldast og
ódýrast, og helst ein („sem ég
skil alveg, ég hugsa nú svona
líka,“ sagði hann), hikaði fyrst
en þá fór ég að þiggja boðin.
Stundum reyndi hann að sann-
færa mig með orðunum: „Það á
að verða allt þannig útbúið að
þú getir bjargað þér hérna ein
þegar ég verð einhvern tímann
farinn.“ Það tókst honum. En
það versta er að hann fór
næstum strax á eftir.
Elsku besti Bragi minn,
besti nágranni í heimi. Ég á
engin orð fyrir þakklæti mitt.
Þú varst eins og góður afi fyrir
mig. Söknuðurinn er ótrúlega
mikill. Gangi þér sem allra
best þarna hinum megin – laus
við þennan líkama sem var
smám saman farinn að angra
þig.
Karólína í Hvammshlíð.
Ása Guðlaug
Stefánsdóttir móð-
ursystir okkar er
látin 93 ára að
aldri. Hvernig
minnist maður þeirra sem á
undan hafa gengið og eru
manni svo kærir? Jú, maður
staldrar við, hugsar til baka og
leyfir minningum að streyma
fram. Maður finnur fyrir sorg
og söknuði, svo miklum að
maður heldur stundum að
hjartað bresti. Svo gerist það
undraverða að lífið heldur
áfram en eftir stöndum við
breyttar manneskjur. Ása
frænka hafði mikil áhrif á okk-
ur systur og vegferð okkar.
Ása Guðlaug
Stefánsdóttir
✝ Ása GuðlaugStefánsdóttir
fæddist 7. júlí 1925.
Hún andaðist 9. júlí
2018.
Útför hennar fór
fram 20. júlí 2018.
Ása var dugleg,
ósérhlífin, þrjósk
og umhyggjusöm.
Hún var bóndi og
hafði unun af
skepnum. Mýrar
II var líf hennar
og yndi þar sem
hún bjó með Böðv-
ari eiginmanni sín-
um og sonum,
Stefáni Einari og
Böðvari Sigvalda
(Stebbi og Siggi). Ása lifði
bæði mann sinn og son, Stefán
Einar, sem féll frá fyrir aldur
fram.
Ása átti ríkan þátt í upp-
vexti okkar þegar við dvöldum
fyrir norðan í bernsku. Bú-
skapurinn krafðist þátttöku
allra, verkefnin voru óþrjót-
andi. Þá þurfti stundum að
taka á honum stóra sínum. Við
borgarbörnin vorum ekki alltaf
viss um gildi sveitaupplifunar-
innar. Önnu Maríu var eitt sinn
nóg boðið, ætlaði að fara heim
og var komin með tösku í hönd
en einhvern veginn hafði ljúfa
Ása lag á barninu. Þá var gott
að fá að kúra í hálsakoti, láta
rugga sér og hlusta á hana
söngla gamalt lag. Ása frænka
kenndi okkur svo margt. Mörg
atvik bera þess vitni. Eitt slíkt
var þegar Anna María kom
skælandi heim úr fjósinu til
Ásu. Ein kýrin hafði þá fleygt
henni út í flórinn. Hún beið
eftir samúð og meðaumkvun en
Ása var fljót að snúa henni
rakleiðis aftur út í fjós og sagði
henni að láta kúna vita hver
réði þar ferðinni og ætti bara
að ýta á móti. Engin uppgjöf
þar. Hún hafði óbilandi trú og
traust á okkur alla tíð og það
var okkur systrum mikils virði.
Jónína minnist samtalanna
um æsku Ásu og systkinanna á
Mýrum. Þær systur, Helga
Fanney móðir okkar og Ása,
voru nánar enda aðeins ár á
milli þeirra. Þegar Helga
Fanney bjó í Bandaríkjunum
fóru mörg bréf á milli þeirra
og talað var inn á segulband til
að segja fréttir af fólki og bú-
skapnum. Það var henni einnig
minnisstætt þegar farið var í
kaupstaðarferð á Hvamms-
tanga og Jónína fékk að kaupa
eitthvað fallegt fyrir peninginn
sem fékkst fyrir ullina af kind-
inni sem Ása hafði gefið henni.
Minningarnar um Ásu eru
tengdar gleði og elsku.
Ása var ekki skoðanalaus
um menn og málefni og við
systurnar munum hvernig
þjóðmálin voru brotin til
mergjar við eldhúsborðið á
Mýrum II. Þetta jafnaðist á við
eldhúsdagsumræður á Alþingi!
Ætíð var gestkvæmt hjá Ásu
og Böðvari þar sem tekið var
vel á móti skyldum sem
óskyldum. Maður var ætíð
manns gaman.
Það er kúnst að gera langri
ævi góð skil í stuttu máli, það
er svo margs að minnast og
þakka. Arfleifð Ásu felst í því
fólki sem hún á fyrir norðan,
þeirri jörð sem hún ræktaði og
þeim áhrifum sem hún hefur
haft á samferðafólk sitt. Hafðu
þökk.
Vottum Sigga, Ollu og börn-
um innilega samúð.
Blessuð sé minning Ásu
Guðlaugar Stefánsdóttur.
Anna María og
Jónína Kárdal.
Mín fyrstu
kynni af Guðbirni
bróður mínum eða Bjössa eins
og hann var alltaf kallaður
voru þegar ég var fjögurra ára.
Þá flutti hann 16 ára gamall
frá Siglufirði til Hafnarfjarðar
til Hallgríms pabba okkar og
Margrétar mömmu minnar á
heimili okkar að Reykjavíkur-
vegi 33.
Vegna heilsubrests mömmu
hans hafði honum aðeins
tveggja ára gömlum verið kom-
ið í fóstur hjá heiðurshjónun-
um Sigurlínu og Jóni að Tungu
í Fljótum.
Síðar flutti hann svo með
þeim til Siglufjarðar og hóf
sína skólagöngu þar. Snemma
tókst með okkur mikill kær-
leikur og gott samband. Eign-
aðist ég þá minn stóra bróður
sem ég leit mikið upp til.
Bjössi hóf ungur nám í vél-
Guðbjörn
Hallgrímsson
✝ GuðbjörnHallgrímsson
fæddist 4. apríl
1934. Hann lést 6.
júlí 2018.
Útför Guð-
björns fór fram
frá Hafnarfjarð-
arkirkju 17. júlí
2018.
virkjun í Vél-
smiðjunni Kletti
og í Iðnskóla
Hafnarfjarðar.
Hann öðlaðist
sveins- og svo
meistararéttindi í
þeirri iðn. Síðar
öðlaðist hann
skipstjórnarrétt-
indi frá Stýri-
mannaskólanum í
Reykjavík og var í
millilandasiglingum um tíma.
Það góða samband mitt og
svo okkar hjónanna við
Bjössa, konu hans Kristínu og
þeirra fjölskyldu hélst alla tíð
þrátt fyrir langar fjarvistir
hans og búsetu þeirra í Dan-
mörku.
Bjössi bjó lengi í Danmörku
eftir að Kristín flutti heim til
Íslands með börnin og leiðir
þeirra skildu. Síðasta áratug
ævi sinnar bjó Bjössi í Hafn-
arfirði þar sem við hjónin
fylgdumst með aðdáunarverðu
sambandi hans við börn sín og
fjölskyldur þeirra sem við
vottum okkar fyllstu samúð.
Hinsta kveðja.
Þorvaldur Stefán
Hallgrímsson
og Svanhildur
Leifsdóttir.
Lífið er allskon-
ar, með brekkum
bæði upp og niður. Þetta sum-
arið höfum við fjölskyldan
fengið að reyna brekkurnar
heldur mikið, en það er bara
þannig stundum. Þormar móð-
urbróðir minn er lagður af
stað í langferðina sína, hann
fékk að reyna margar brekkur
í sínu lífi og margar ansi
brattar. Hann tók sínu hlut-
skipti af æðruleysi og sagði
ósjaldan að það þýddi ekkert
að væla því ástandið myndi
alls ekkert lagast við það.
Þormar hafði skemmtilegan
húmor og gerði mikið af því að
segja brandara og skemmti-
legar sögur en gerði þó aldrei
grín að öðrum eða sagði nokk-
uð á hlut annarra. Hann var
barngóður og hændust öll
börn í fjölskyldunni að honum
og höfðu þau mjög gaman af
að skoða alla flottu kveikjar-
ana hans og hrekkjudótið, oft
mátti ekki á milli sjá hvort
börnin eða hann höfðu meira
gaman af því að sprella með
þetta allt saman.
Þrátt fyrir að Þormar hafi
Þormar
Skaftason
✝ ÞormarSkaftason
fæddist 19. sept-
ember 1958. Hann
lést 8. júlí 2018.
Útför Þormars
fór fram frá Sauð-
árkrókskirkju 19.
júlí 2018.
verið mjög veikur
og þróttlaus síð-
ustu vikurnar var
húmorinn alltaf til
staðar, hann nýtti
hvert tækifæri til
að skjóta inn í um-
ræðurnar ein-
hverju hnyttnu og
skemmtilegu og
reyndi að létta
andrúmsloftið og
gera aðstæðurnar
bærilegri fyrir okkur hin sem
vorum hjá honum. En það er
einmitt það sem var svo lýs-
andi fyrir hann, hann vildi
ekki láta hafa neitt fyrir sér
og honum var umhugað um að
fólkinu sínu liði vel þó að hann
ætti oft erfitt með að koma því
í orð.
Dagur er risinn rjóður í austri,
raular mér kvæði þröstur á grein.
Blessuðu tónar, blessaði dagur,
blessaða veröld tindrandi hrein.
Sólin er risin hátt upp á himin,
hlæjandi dagur þerrar mín tár.
Blessað sé ljósið, lífgjafinn mildi,
lofaður veri himinninn blár.
Ég elska lífið, ljósið og daginn,
lofgjörð um heiminn fagnandi syng.
Blessað sé lífið, blessað sé ljósið,
blessaðir morgnar árið um kring.
(Heimir Pálsson)
Vertu sæll, elsku frændi
minn.
Þyrey Hlífarsdóttir og
fjölskylda.
Ástkær móðir mín,
HELGA TH. LAXDAL,
Mosarima 1, Reykjavík,
lést fimmtudaginn 19. júlí.
Útförin verður auglýst síðar. Fyrir hönd
aðstandenda,
Sigríður Líney Lúðvíksdóttir