Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.07.2018, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.07.2018, Blaðsíða 12
VIÐTAL 12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22.7. 2018 Vinátta Ellýjar og Wills nær aftur til ársins 1976 þegar þau urðu pennavinir. Það var mikið hlegið á meðan á viðtalinu stóð og margt skemmtilegt rifjað upp. Morgunblaðið/Arnþór Birkisson Þ ar sem blaðamaður hringir dyra- bjöllunni á húsi í Garðabænum til að hitta þau Ellý og Vilhjálm hugs- ar hann með sér að þetta með nöfnin sé svolítið skemmtileg til- viljun og á þar við vegna systkinanna og söngv- aranna Ellýjar og Vilhjálms heitinna, Vil- hjálmsbarna. Ellý og Vilhjálmur sem hér um ræðir eru þó hvorki söngvarar né systkin og Vilhjálmur þessi heitir í raun William upp á enska tungu. Það leynist blaðamanni hins vegar ekki þegar hann sest niður með þeim á fallegu heimili Ellýjar, Elínar Thorarensen, að á milli þeirra ríkir djúp og einlæg vinátta. Þau gætu jafnvel hæglega verið systkin, þótt þau tali sitt- hvort móðurmálið. Þau segjast ekki hafa heyrt þessa tilvísun í Ellý og Vilhjálm Vilhjálmsbörn áður og hlæja dátt. Eins og þau eiga eftir að gera margoft á meðan á viðtalinu stendur. Hélt fyrst að Ellý væri strákanafn William Lewis, eða Will eins og hann er alltaf kallaður, er í sjöttu Íslandsheimsókn sinni. Hann er nýkominn aftur í bæinn eftir að hafa verið á ferðalagi um Austfirði. Will er búsettur í Seattle í Bandaríkjunum þar sem hann starfar hjá Microsoft, í gervigreindarteymi þýðing- arvélarinnar Microsoft Translator. Ellý starfar sem verkefnastjóri hjá Verkiðn. „Ég er líklega búinn að segja þessa sögu hundrað sinnum,“ segir Will og hlær þegar blaðamaður segist ætla að athuga hvort ekki sé örugglega kveikt á upptökutækinu áður en við- talið byrjar, „en það er í góðu lagi að segja hana einu sinni enn. Kynni mín af Íslandi hófust þeg- ar ég var tólf ára. Ég safnaði frímerkjum og átti íslensk frímerki, meðal annars með mynd af eldgosinu í Eyjum. Og ég vissi hvar Ísland var.“ Samband hans við Ísland hafi þó hafist þegar hann byrjaði að skrifast á við Ellý. „Á þessum tíma var sjónvarpsþáttur í sýn- ingu í Bandaríkjunum sem kallaðist The Big Blue Marble og var helgaður börnum,“ segir Will. Þátturinn, sem á íslensku gæti útlagst sem Stóra bláa kúlan, var sýndur í bandarísku sjónvarpi á árunum 1974-1983 og fjallaði um börn í Bandaríkjunum og annars staðar í heim- inum. Börnum stóð til boða að senda póstkort til þáttarins og þeim var svo komið í samband við börn í öðru landi. „Ég sendi inn kort og nokkrum vikum síðar fékk ég kort til baka þar sem á stóð nafn Elínar Thorarensen á Íslandi. Þetta var árið 1976 og við höfum skrifast á síðan. Það kom þó tveggja ára tímabil, sem hún er enn reið út í mig fyrir, þar sem hún skrifaði mér en ég skrifaði ekki til baka. Ég var bara unglingur í mótþróa,“ segir Will og þau Ellý skellihlæja að minningunni. „En svo skrifaði ég henni loksins eftir þetta langa hlé og var þjakaður af samviskubiti þann- ig að mér fannst ég verða að bæta henni þetta upp,“ segir Will. „Þetta var bók,“ bætir Ellý við og hlær. „Já, ég skrifaði henni heila bók um líf mitt,“ segir Will. Ellý hafi að lokum gefist upp á að skrifa honum, en þegar hann tók upp þráð- inn að nýju hafi hún þó svarað honum og sagt að hún hafi verið að velta fyrir sér hvað hefði eiginlega orðið um hann. Það hafi ekkert komið upp á, hann hafi bara verið vitlaus unglingur. En þetta kom greinilega ekki að sök og vin- áttan stóðst þetta hlé. „Mamma hans Wills hefur sagt mér að hann hafi í fyrstu haldið að ég væri strákur, og þótt hana hafi grunað að Ellý væri stelpunafn þá hafi hún ákveðið að segja syni sínum ekki frá því, þá hefði hann kannski hætt við,“ segir Ellý. „Svo kannski hefurðu loksins áttað þig á því þarna á unglingsárunum og ekki viljað skrifast á við stelpu.“ Þau skellihlæja bæði en Will full- vissar hana um að hann hafi nú verið búinn að fatta það áður. Margt framandi og öðruvísi Samskipti milli heimsálfa taka ekki langan tíma í dag á tímum tæknialdar. Ekki eins og áður þegar það tók bréf jafnvel þrjár vikur að berast á milli landa í pósti. „Ég man eftir því að hafa hlakkað til að fá bréfin, því Ísland var svo framandi,“ segir Will. „Það var öðruvísi en það sem ég átti að venjast. Eitt af því sem mér finnst svo skemmtilegt við þetta allt saman er að sjá þróunina sem varð á alls konar hlutum. “ Hann lítur á Ellý og segir hana hafa talað um hluti sem tíðkuðust ekki í Bandaríkjunum á þessum tíma. „Bara til dæmis þetta með myndbandsupptökutækin, manstu. Þið áttuð myndbandsupptökutæki og ég vissi ekki að svoleiðis væri til á þessum tíma, á átt- unda áratugnum. En svo var það auðvitað líka hvað matinn varðaði; hvað þið voruð að borða, sem var augljóslega frábrugðið matnum sem ég þekkti.“ Ellý segir að sér hafi fundist gaman að heyra af lífi Wills. Og sér hafi þótt Kalifornía hljóma líkt og draumaland, „þar sem nær alltaf var sól og gott veður. Og Ameríka var svo langt í burtu og mjög öðruvísi en það sem ég átti að venjast.“ Hún segir að Will hafi stundum sent henni eitt- hvað framandi frá Bandaríkjunum, sem henni þótti nýstárlegt. „Einu sinni sendi hann mér poka af söltuðum sólblómafræjum. Ég hafði aldrei smakkað svoleiðis áður og átti pokann lengi vel því ég tímdi ekki að klára hann.“ Fjölskylda Ellýjar var dugleg að ferðast og Ellý leyfði Will að fylgjast með. „Eins og þegar þú fórst til Vestmannaeyja,“ segir hann, „og talaðir um það sem þú hafðir verið að gera þar. Þú ferðaðist víða með fjölskyldunni þinni, til dæmis á Snæfellsnes og í Evrópu.“ „Ég man þegar þú sagðist einhvern tíma vilja fara til Evrópu, kannski einn daginn þegar ég verð orðinn ríkur, sagðirðu,“ segir Ellý skelli- hlæjandi, „og núna ertu stanslaust á ferðalög- um.“ Jafnvel í myrkrinu má sjá fegurð Fyrir rúmum fjörutíu árum byrjuðu íslensk stúlka í Garðabænum og bandarískur drengur í Kaliforníu að skrifast á. Vinátta þeirra hefur haldist alla tíð síðan og segja má að fyrir tilstilli þeirra hafi íslenskan hlotið náð hjá fyrirtækinu Microsoft sem innleiðir nú íslenskuna í þýðingarvél sína, Microsoft Translator. Guðrún Óla Jónsdóttir gudruno@mbl.is

x

Morgunblaðið - Sunnudagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið - Sunnudagur
https://timarit.is/publication/1078

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.