Morgunblaðið - 01.08.2018, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. ÁGÚST 2018
✝ Unnur Har-aldsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 27.
október 1933. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi þann 23.
júlí 2018. Foreldrar
hennar voru Har-
aldur Hannesson, f.
24. júní 1911, d. 11.
maí 2000, og El-
ínborg Sigbjörnsdóttir, f. 3.
september 1911, d. 11 ágúst
1995.
Systkini Unnar eru 1) Ásta, f.
17. febrúar 1953, d. 24 október
2015, hann var giftur Sig-
urbjörgu Björnsdóttur, d. 1992,
börn þeirra eru Unnur Ósk,
Helga Björk og Magnús Már.
Áður eignaðist Haraldur dótt-
urina Unni, f. 1974, en hún lést
níu mánaða gömul. 2) Ásthildur,
f. 1958, gift Arne Holthe. Dætur
þeirra eru Unnur Helen og Lilja
Iren. 3) Sigurbjörg Magnea, f.
1966, gift Gunnari Hreinssyni,
börn þeirra eru: Sunna Björt,
Hreinn og Baldur. 4) Helena, f.
1976, unnusti hennar er Ólafur
Gunnarsson hennar dætur eru
Hildur María og Guðrún Unnur.
Barnabarnabörn Unnar eru
14 talsins og voru henni mjög
kær.
Útför hennar fer fram frá
Lágafellskirkju í Mosfellsbæ í
dag, miðvikudaginn 1.ágúst
2018, og hefst athöfnin kl. 13.
28.11. 1934, hennar
maður var Óskar
Haraldsson, hann
lést árið 1985. 2)
Hannes, f. 4.10.
1938, giftur Magn-
eu G. Magnús-
dóttur, 3) Sigur-
björg, f. 2.10. 1939,
d. 11.7. 1942. 4)
Sigurbjörg, f. 1.10.
1945, gift Friðriki
Má Sigurðssyni.
Unnur var gift Magnúsi
Byron Jónssyni, f. 12. október
1932, d. 27. desember 2001.
Börn þeirra eru: 1) Haraldur, f.
Í dag fylgjum við til grafar
elskulegu mömmu okkar,
tengdamömmu og ömmu sem
núna er komin í sumarlandið til
pabba, Halla bróður og annarra
fallinna ástvina.
Við eigum svo margar góðar
minningar, mamma, og munum
við geyma þær í hjörtum okkar.
Við erum þér þakklátar fyrir
allt sem þú kenndir okkur og
þú varst okkur fyrirmynd og
klettur.
Elsku mamma. Með þessum
fátæklegu orðum viljum við
þakka þér fyrir allt sem þú
gerðir fyrir okkur og okkar
fjölskyldu í gegnum tíðina.
Hvíldu í friði. Við kveðjum þig
með söknuði og látum fylgja
með orð spámannsins sem þið
pabbi bentuð okkur á að hafa
að leiðarljósi í gegnum lífið.
„Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta. Ég er svo
nærri, að hvert eitt tár ykkar snertir
mig og kvelur, þótt látinn mig hald-
ið. En þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín upp
í mót til ljóssins. Verið glöð og þakk-
lát fyrir allt sem lífið gefur og ég,
þótt látinn sé, tek þátt í gleði ykkar
yfir lífinu.“
(Khalil Gibran)
Ásthildur, Sigurbjörg
(Sibba), Helena og
fjölskyldur þeirra.
Elsku amma.
Í dag kveðjum við þig hinstu
kveðju. Það verður skrítið þeg-
ar við komum í Mosfellsbæinn
næst að engin amma situr í
stólnum sínum með prjónana
sína. Við eigum svo margar fal-
legar og skemmtilegar minn-
ingar, hvort heldur er um
samverustundirnar hjá þér í
Mosfellsbænum eða þegar þú
hefur verið hjá okkur í Noregi.
Og þrátt fyrir veikindi þín
komstu til okkar í maí sl. og við
áttum yndislegar stundir sam-
an. Þessum stundum munum
við aldrei gleyma og við mun-
um geyma þær í hjörtum okk-
ar.
Hvíl í friði, elsku amma Unn-
ur.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Unnur Helen, Lilja Iren,
Sunna Björt, Hreinn,
Baldur og fjölskyldur.
Í áratugi hef ég átt dýrmæta
vináttu Unnar Haraldsdóttur
sem ég kveð nú með þakklæti,
þakklæti fyrir allar gleðistund-
irnar en líka að fá að taka þátt í
erfiðum stundum með þeim
hjónum Unni og Magnúsi
manni hennar en eiginmenn
okkar eru nú báðir látnir. Við
hjónin áttum frábærar stundir
á heimili þeirra, þorrablót,
lundaveislur og svo margt sem
aldrei gleymist. Ferðalög inn-
anlands og utan. Við tíndum
ósköpin öll af berjum á Snæ-
fellsnesi, tókum saman slátur
og ekki síst prjónuðum við
Unnur mikið saman. Við fórum
líka nokkrar ferðir til útlanda
með þeim hjónum. Stormuðum
um Oxford Street, en við sigld-
um líka á fljótabát á Níl og sól-
brunnum við Rauðahafið. Þau
voru góðir ferðafélagar.
Ógleymanleg var líka ferð okk-
ar á æskustöðvar Unnar til
Vestmannaeyja. Ég á mynd af
okkur fjórum í sól og blæja-
logni á Stórhöfða. Fjölskylda
Unnar tók einstaklega vel á
móti okkur þessa daga. Sterk
dugmikil kona hefur kvatt en
hún lét aldrei bugast og sterk-
ust var hún á erfiðleikastund-
um. Þegar ég sat hjá Unni á
líknardeild LSH fann ég hjá
henni eingöngu ró, frið og
æðruleysi. Áður fyrr þegar við
sátum tvær einar með prjónana
kom í ljós í spjalli okkar vissa
hennar um hvað tæki við eftir
dauðann. Enn er það ég sem
þakka, þakka vinkonu minni
fyrir að hafa átt trúnað hennar
og vináttu öll þessi ár. Ástvin-
um hennar öllum votta ég mína
dýpstu samúð og óska henni
góðrar ferðar. Nú sigla himin-
fley þangað sem hún vissi að
förinni væri heitið.
Okkur er öllum afmörkuð
stund.
Hrafnhildur Jónasdóttir.
Unnur
Haraldsdóttir
✝ Kristrún IngaValdimars-
dóttir fæddist 16.
maí 1942 í Stykk-
ishólmi. Hún and-
aðist á sjúkrahús-
inu á Akranesi
þann 25. ágúst sl.
Foreldrar henn-
ar voru Valdimar
Sigurðsson, f. 1898,
d. 1970 og Ingi-
gerður Sig-
urbrandsdóttir, f.1901, d. 1994.
Kristrún var næst yngst af 14
alsystkinum, sem eru: Guðlaug
Þórunn, f. 1919, d. 2016, Karitas
Svanhildur, f. 1924, d. 1925,
Ingibjörg, f. 1925, d. 2013, Gunn-
laugur f. 1927, Gunnar Haf-
steinn, f. 1928, d. 1996, Jón Þor-
berg f. 1929, Sigurður Óli, f.
1931, Kristinn Sigvaldi, f. 1932,
d. 2001, Ingvar Einar f. 1933,
Héðinn Fífill, f. 1935, Svanhildur
Theódóra, f. 1937, Guðbrandur,
f. 1940 og Kristín Jóhanna, f.
1943, d. 2018.
Hálfsystkini Kristrúnar eru:
sammæðra: Elín Breiðfjörð f.
1945. Samfeðra: Lilja Guðmund-
ína f. 1948, Ólöf Sigmars f. 1949,
Helgi f. 1950 og Guðmundur, f.
1951, d. 1977.
Eiginmaður Kristrúnar var
Hugrún Eva f. 1990, Guðný
Hulda f. 1996 og Viðar Örn f.
1999. 3) Sigurður viðskiptafræð-
ingur f. 30. nóvember 1967, gift-
ur Sólrúnu Fjólu Káradóttur.
Börn þeirra eru: Kári Jón f. 1996
og Ingunn f: 2002, stjúpdóttir
Sigurðar er Alma Rut f. 1988. 4)
Jófríður landfræðingur f. 7. sept-
ember 1972 gift Magnus Carls-
son, dætur þeirra eru: Selma f.
2007 og Julia f. 2007. e) Ingigerð-
ur lífeindafræðingur f. 22. júní
1977, sambýlismaður hennar er
Niklas Svensson börn þeirra eru:
Isabella Iðunn f. 2012 og Anton
Freyr f. 2015.
Rúna ólst upp í Öxney á
Breiðafirði. Er hún var 16 ára
flutti hún alfarið frá Öxney. Vor-
ið 1959 fluttist Rúna til Reykja-
víkur og síðar uppá Akranes.
Rúna réð sig sem kaupakona til
Guðmundar Jónssonar bónda á
Gunnlaugsstöðum árið 1962, þau
felldu síðar hugi saman og giftu
sig 25. september 1965. Þar
bjuggu þau til ársins 1991 og
fluttu í Borgarnes. Þar var hún
búsett til æviloka fyrir utan 4 ár
sem hún bjó í Reykjavík með
sambýlismanni sínum Snæbirni
Stefánssyni.
Í Borgarnesi vann Rúna á
Dvalarheimilinu og síðar í
Sunnuhlíð í Kópavogi. Eftir að
Snæbjörn lést flutti hún aftur í
Borgarnes og vann í skólaskjóli
Gunnskólans í Borgarnesi.
Útför Kristrúnar Ingu fer
fram frá Borgarneskirkju í dag,
1. ágúst 2018, kl. 14.
Guðmundur Jóns-
son bóndi á Gunn-
laugsstöðum í Staf-
holtstungum, f.
1908, d. 1995. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Þórólfur
Jónsson, f. 1870 d.
1959 og Jófríður Ás-
mundsdóttir f. 1981,
d. 1977 bændur á
Gunnlaugsstöðum.
Sambýlismaður var
Snæbjörn Stefánsson, f. 1936, d.
2006.
Kristrún átti sex börn. Hún
eignaðist sitt fyrsta barn, Þórð,
10. apríl 1961 með Einari Þór
Guðmundssyni. Þórður er bóndi
á Gunnlaugsstöðum. Sambýlis-
kona hans er Jórunn Guðsteins-
dóttir. Sonur hans og Hólmfríðar
Karlsdóttur er Guðmundur Egg-
ert f. 1994. Börn Kristrúnar og
Guðmundar eru: 1) Jón Þórólfur
bílstjóri f. 3. júlí 1963. Börn hans
og Jórunnar Helenu Jónsdóttur
(fráskilin) eru: Guðmundur Rún-
ar f. 1984, Guðrún Margrét f.
1985 og Íris Dögg f. 1988. 2)
Valdimar verkstjóri f. 14. mars
1966. Sambýliskona hans er Dag-
mar Jóhannesdóttir. Börn hans
og Elsu Þorgrímsdóttur (frá-
skilin) eru: Kristrún Inga f. 1989,
Í dag þegar ég fylgi minni
elskulegu móður seinasta spöl-
inn í hennar vegferð hér meðal
okkar birtast ýmsar minningar
hjá mér um ástríka og duglega
móður. Mamma ólst upp í
Breiðafjarðareyjum, þar var
æska hennar á margan hátt erfið
sem hefur mótað hana og gert að
þeirri persónu sem ég kynntist.
Mamma var einstaklega
nægjusöm kona sem nýtti það
sem til var á hverjum tíma og má
segja að hún hafi haft einstakt
lag á því að búa til allt sem á
þurfti að halda úr nánast engu.
Þegar við systkinin vorum að
alast upp var oft margt í heimili á
Gunnlaugsstöðum og því í mörg
horn að líta hjá mömmu. Við
bræðurnir vorum líflegir sem
börn og unglingar sem hefur trú-
lega reynt töluvert á þolinmæði
mömmu en ég minnist þess ekki
að þolinmæðin hjá henni hafi
brostið nema kannski einu sinni
þegar við Valdi bróðir komum
trúlega í fjórða skiptið drullugir
uppfyrir haus inná mitt nýskúr-
að eldhúsgólfið, þá fengum við
gólftuskuna í afturendann þegar
við vorum reknir út í mjólkurhús
þar sem skolað var af okkur.
Mamma hafði mikið yndi af
því að rækta blóm og var það
hennar aðaláhugamál. Í blóma-
ræktuninni var hún alltaf að
kíkja eftir fallegum blómum til
að taka afleggjara eða fræ sem
hún síðan kom til heima hjá sér.
Eftir að systur mínar settust að í
Svíþjóð fór mamma oft í heim-
sókn til þeirra, við heimkomuna
var mamma með fulla vasa af
allskonar blómafræjum og eins-
gott að tollverðirnir stoppuðu
hana aldrei. Þessum fræjum og
afleggjurum kom hún til af mik-
illi alúð og upp úr moldinni komu
stæðilegar plöntur sem verð-
launuðu góða umhirðu með fal-
legum blómum.
Jafnaðargeð mömmu var ein-
stakt og hún var ávallt sátt við
sitt hlutskipti og þá sem í kring-
um hana voru. Þegar heilsan fór
að versna fyrir þremur árum og
hún þurfti á aðstoð að halda við
daglegt líf, þá tók hún hlutskipti
sínu með jafnaðargeði og brosi á
vör. Það var því einstaklega
ánægjulegt fyrir mig að geta rétt
henni hjálparhönd þegar á þurfti
að halda og fá bros, hlátur og
þakklæti í staðinn.
En allt hefur sinn enda og það
hafði vera þín hjá okkur einnig.
Um leið og ég fylgi þér seinustu
sporin þá vil ég þakka fyrir
ómetanlegar stundir og stuðning
sem þú hefur gefið mér. Hvíl í
friði, elsku mamma.
Þinn sonur,
Sigurður Guðmundsson.
Mamma mín sem átti svo
mörg nöfn, Rúna, mamma,
amma, amma Rúna, amma Lúna,
tengdó, mormor, svärmor og
langamma. Maður getur líka
bætt við þúsundþjalasmiður.
Þegar ég var 7 ára gömul og varð
alvarlega veik og var burtu í
mánuð á spítala, bjó mamma til
dúkkuvagn handa mér sem ég
fékk þegar ég kom heim, meira
segja hjólin hafði hún sagað út úr
krossviðarplötu. Þetta var
mamma í hnotskurn, oft við
kröpp kjör þá var það nýtt sem
var til, og gert það besta með
þann efnivið. Mamma var alltaf
nýtin og fór vel með sitt og var
langt á undan sinni samtíð hvað
varðar endurvinnslu. „Opnið nú
jólapakkana varlega, krakkar,
svo pappírinn skemmist ekki“,
og svo notuðum við pappírinn
aftur næstu jól, ekki af því það
væri ekki hægt að kaupa nýja
heldur af því að það er sóun að
bara henda heilum og fínum
pappír. Mamma var mikil hann-
yrðakona og á ég mörg plöggin
sem hún prjónaði á dætur mínar,
þessar flíkur höldum við mikið
uppá. Mamma var líka algjör
blómálfur, þegar hún flutti úr
sveitinni var það algeng sjón að
sjá mömmu í garðinum sínum að
hlúa að blómunum áður en hún
fór í vinnuna klukkan átta. Enda
hef ég aldrei séð eins fallegt
steinbeð og í garðinum hennar,
hún var sérstaklega ánægð þeg-
ar Sæunnargatan var seld að
nýju eigendurnir hafa gaman af
garðrækt.
Mig langar að þakka starfs-
fólkinu á Brákarhlíð fyrir þá frá-
bæru umönnun sem þið gáfuð
mömmu, sú starfsemi sem fer
fram á Dvalarheimilinu í Borg-
arnesi er í heimsklassa! Mig
langar líka til að þakka Sigga og
Sossu fyrir hversu vel þið sáuð
um mömmu, þið voruð öryggi
hennar og gleði síðustu árin.
Elsku mamma mín, takk fyrir
allt og hvíl í friði!
Jófríður.
Í dag kveð ég móður mína
Kristrúnu Ingu Valdimarsdóttir
eða Rúnu eins og hún alltaf var
kölluð.
Betri mömmu hefði ég ekki
getað fengið. Hún var svo þol-
inmóð, góð, heiðarleg og harð-
dugleg. Ég man t.d. bara eftir að
hafa séð hana reiða einu sinni öll
árin sem við áttum saman. Ætli
ég hafi ekki verið u.þ.b. 7 - 8 ára
og var heima frá skóla því ég
hafði verið veik. Þá hringir kenn-
arinn minn til að heyra hvernig
ég hafi það. Ég svara í símann og
kemur mamma akkúrat inn úr
fjósinu á sama tíma og heyrir að
ég lýg að kennaranum mínum að
ég sé enn þá veik. Þegar samtal-
inu lauk skammaði hún mig að-
eins fyrir að ljúga svona og var
það alveg rétt af henni. En skap-
skessan ég var ekki alveg ánægð
með það og reifst á móti og kast-
aði einhverju dóti í hana og þá
loksins fauk í mömmu. Nú þegar
ég á ansi skapmikla dóttur sjálf
sem mamma hefur einmitt sagt
að líkist því hvernig ég var þá
skil ég ekki hvernig hún mamma
gat alltaf verið svona þolinmóð
og róleg.
Mamma var alveg ótrúlega
nýtin kona og var langt á undan
sinni samtíð með endurvinnslu
og endurnýtingu. Til dæmis ólst
ég upp við að opna jólapakkana
varlega svo hægt væri að nota
jólapappírinn aftur. Hún gat líka
búið til allt sem henni datt í hug.
Hún bjó t.d. til svakalega flott
dúkkuhús handa okkur úr
pappakössum. Það var á þriðju
hæðum og með veggfóðri (sem
voru gamlir afgangar af alvöru
veggfóðri) og ef ég man rétt voru
líka gardínur fyrir gluggunum.
Eins smíðaði hún rúmið mitt úr
gömlu rúmi og afgangstimbri.
Mamma var almennt mjög
fróð kona þó hún hafi ekki haft
langa skólagöngu. Það var t.d.
rosalega gaman að horfa á Gettu
Betur og aðra spurningaþætti
með henni. Hún vissi yfirleitt
svarið við flestum spurningunum
á undan svarendunum. Nú sein-
ustu árin glímdi hún við Alz-
heimer og það var mjög erfitt að
sjá hvernig sá sjúkdómur tók
hægt og bítandi allt sem henni
hafði fundist gaman að gera frá
henni. Erfiðast fannst mér að sjá
þegar hún hætti að geta ráðið
krossgátur, séð um blómin,
prjónað, lagt kapal og allt hitt
sem henni hafði alltaf fundist
gaman að gera. En eins og með
allt sem mamma hefur tekist á
við í gegnum lífið þá tókst hún á
við þennan sjúkdóm með alveg
ótrúlegu jafnaðargeði. Hún
kvartaði aldrei yfir að hafa
veikst. Það sem komst næst því
var það sem hún sagði í einu af
okkar seinustu samtölum: „ég
óska ekki neinum að fá þennan
sjúkdóm“ .
Takk, elsku mamma, fyrir
tímann sem við fengum með þér.
Þín verður sárt saknað. Hvíl í
friði!
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Ingigerður Guðmundsdóttir.
Kristrún Inga
Valdimarsdóttir
Ástkær móðir okkar,
GRÓA LOFTSDÓTTIR
frá Hólmavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Eyri á Ísafirði,
föstudaginn 20. júlí.
Jarðsett verður frá Ísafjarðarkirku
laugardaginn 4. ágúst klukkan 13.
Guðjóna, Eiður, Egill, Bjarni, Gísli, María,
Sævar, Gestur og Kolbrún Benediktsbörn,
tengdabörn og afkomendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RAGNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR
sjúkraliði,
frá Berjanesi í Vestmannaeyjum,
lést á hjúkrunarheimili Hrafnistu í Kópavogi
sunnudaginn 29. júlí.
Útför hennar fer fram frá Lindakirkju þriðjudaginn 7. ágúst
klukkan 15.
Þuríður Backman Björn Kristleifsson
Jón Rúnar Backman Þóra Elín Guðjónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Móðir mín,
HULDA KRISTJÁNSDÓTTIR,
andaðist 18. júlí.
Útförin fór fram í kyrrþey 27. júlí að ósk
hinnar látnu.
Guðrún Jónsdóttir
og fjölskylda