Breiðfirðingur - 01.04.1988, Blaðsíða 145

BREIÐFIRÐINGUR
143
menn þurftu að komast inn fyrir Búlandshöfða er þeir voru
á ferð um Nesið á framboðsfundi. Ég man að þeim líkaði
reiðskjótinn vel.
Á sumrin er Kristín Óladóttir systir pabba kom í heim-
sókn að Mávahlíð, fóru foreldrar mínir ævinlega með hana
í reiðtúr. Hún var vanur hestamaður. Það voru hennar sælu-
stundir er hún kom á bak Óspaki. Þá var oft sprett úr spori
eftir Lárvaðli og Hálsvaðli er farið var inn í Eyrarsveit.
Óspakur var eingöngu reiðhestur. Aldrei var lagður á hann
reiðingur og aldrei bar hann aðra en manninn. Eitt sinn man
ég að faðir minn var að skera torf á hey, sem þurfti að þekja.
Ég átti að reiða torfið heim á þremur hestum og sitja á
Óspak á milli. Þá datt mér í hug að prófa að setja torf á
hann. Batt ég hann nú aftan í taglið á Rauð gamla sem alltaf
var eins og bjargið. Pabbi samþykkti þetta tiltæki mitt og lét
þrjár torfur á Óspak. Fór ég síðan af stað með torflestina
gangandi. Óspakur kunni illa við þessa byrði, setti sig í keng
og ruddist fram með Rauð eins og hann komst og þar með
snöruðust torfurnar af. Ég lét þær liggja og hélt heim. Uppi
við tóft velti ég torfunum af hestunum og fór til baka. Spurði
ég pabba hvort ég ætti að setja á Óspak aftur. „Nei“, sagði
pabbi. „Hann kann ekki við að bera rennblautt torf. Hann
hefur aldrei borið neitt nema menn. Við skulum ekki vera
að hrekkja hann blessaðan.“ Þar með var hann leystur frá
torfburði. Hélt hann sinni reisn í stöðu reiðhestsins góða.
Það var einn fagran vetrardag. Hjarn var yfir öllu. Vatnið
fyrir neðan túnið gljáði eins og spegill. Svona dagar voru
lokkandi til ferðalaga á nýjárnuðum gæðingi. Faðir minn
tekur nú beisli og hnakk og leggur á Óspak sinn og tekur sér
ferð á hendur til Ólafsvíkur. Þetta var ekki löng leið. Öll
vötn á ís, lítill snjór og hægt að fara þetta beint af augum.
Óspakur fór á þýðu tölti eftir gljánni og markaði aðeins för
í svellið með nýju sköflunum. Pabbi naut áreiðanlega ferða-
lagsins.
Þegar kvölda tók skall myrkrið á en allt í einu gægðist
máninn yfir fjallsbrúnina. Nú birti í lofti. Stjörnur blikuðu á