Breiðfirðingur - 01.04.1988, Blaðsíða 149

BREIÐFIRÐINGUR
147
ur. Ég klöngraðist þangað og talaði til hans vingjarnleg orð
og brosti mínu blíðasta. Síðan snaraðist ég til hans og tók
um hálsinn á honum. Þá var björninn unninn. Leifur kom
með beislið og meðan ég lagði það við hann hreyfði hann sig
ekki þó stóðið hlypi burt með rassaköstum og hvíi. Ég held
að við höfum bæði verið fegin að hittast aftur. Ef til vill
hefur hann séð að ég var ferðaklædd. Eitt er víst, við bárum
bæði heimþrá í brjósti. Við Hraunhafnarána kvöddumst við
Leifur frændi minn. Ég hélt upp á Fróðárheiði en Leifur
sneri heim að Hólkoti á sínum góðu hestum. Ferð mín yfir
Fróðárheiði þessa undurfögru sumarnótt er mér enn í fersku
minni. Óspakur var léttfættur þó allt væri upp í móti.
Er við komum að Miðfellsgili áði ég. Það var staður sem
ferðamenn fóru sjaldan framhjá. Við Óspakur fengum
okkur bæði að drekka úr gilinu tært fjallavatnið. Ég settist á
þúfu og naut næturkyrrðarinnar. Ekkert hljóð heyrðist.
Fuglarnir sváfu sinn miðnæturblund. Við Óspakur vorum
ein vakandi. Hann kroppaði grængresið og hljóðið í beislis-
mélnum lét vinalega í eyrum. Ég stóð upp. Óspakur hætti að
bíta og leit upp eins og hann fylgdist með. Ég klappaði
honum og hvíslaði í eyra hans einhverju fallegu, sem enginn
heyrði nema hann og nóttin. Ég steig á bak og stefndi á göt-
una. Óspakur fór á kostum á sínu dúnþýða tölti út dalinn.
Við brekkuræturnar upp við Dauðsmannshellur fór ég af
baki og teymdi hann upp á hábrekkuna. Þar fór ég aftur á
bakiog reið nú greitt niður með Valavatni.
Á vatninu syntu svanahjón með tvo unga. Þau sungu sinn
svanasöng á heiði er þau hurfu sjónum mínum og ég reið
niður með Slögubrekku. Nú fór að halla norður af. Niður
Langholt skilaði Óspak vel áfram og við Moldarmúla áði ég.
Nú var heiðin að baki, sem geymir minningar um fagrar
sumarnætur og einnig myrkar vetrarnætur. Ég var nú ekki
að hugsa um vetur og snjó, aðeins fegurð líðandi stundar og
heimkomuna að Mávahlíð.
Nú var ég komin í sveitina mína, Fróðárhreppinn. Allir
voru í fasta svefni. Óspakur þræddi götuna sem hann þekkti