Stjarnan - 01.06.1919, Side 27

STJABNAN.
59
‘;Já, það er einmitt þessvegna að eg
kom. ”
“það er nokkuð langt að ganga upp
hingað, ekki satt? ‘þúngur gangur. ’
Hvers vegna eruð þér ekki í hempunni
og hvíta kraganum? í henni hefðuð
þér átt að vera. ”
“Hvers vegna ert þú svo önugur við
mig?” spurði eg.
“Önugur! er eg önugur? Nei, það
mundi vera synd að vera önugur við
prestinn, sem prédikar svo fallegt. Já,
eg hefi heyrt til yðar. Eg man eftir að
þér einusinni prédikuðuð um að hjálpa
aumingjunum, er það ekki þannig að
það stendur skrifað? og þér hafið
sjálfsagt gjört það? Vitaskuld! Og þá
sérstakh ga gagnvart mér. Kain sagði:
“Á eg að gæta bróður míns?” — stend-
ur ekki þannig? En auðvitað má ekki
heimfæra þau orð upp á yður?”
“Hættu nú þessu og láttu okkur
koma til baka til þín.
“Til mín? — Já eg veit að eg verð
að deyja, og eg veit að eg verð að deyja
sem drykkjumaður og verða glataður
að eilífu. þér skiljið að eg veit það
er ákveðið. og nú ætla eg að spyrja
yður um eitt. Trúið þér biblíunni?”
“Já, eg trúi biblíunni. ”
“En hvers vegna breyttuð þér ekki
eftir henni, bæði þér og hinir, sem
segjast trúa á biblíuna?
“Breytum vér ekki eftir henni?”
“þér prédikið um kærleika og misk-
unsemi og alt þeta. Og svo prédikið
þér um drykkjuskap og eilífa glötun.
Hefðuð þér trúað á þetta, hefðuð þér
vafalaust gjört eitthvað til að hjálpa
öðrum cins aumingjum og mér — ekki
satt?”
“Enginn getur sagt annað en að eg
hefi prédikað Guðs orð hreint og
skýrt. ”
“Sunnudags formiðdaginn já, — í
stólnum. Eg man eftir að þér lögðuð
út af hinni sjöttu bæn, — urn freistingu
og því um líkt. þér töluðuð um live voð-
að kynnast verki Drottins — þetta eru
Hvers vegna nemið þér ekki freisting-
arnar í burtu, ef þér á annað borð trúið
því, sem þér sjálfir prédikið? En bæði
þér og hinir svokölluðu kristnu vitið
svo vel hvað það er sem liefir freistað
mín. En hvað hafið þér gjört til að
frelsa mig frá þessari freistingu?”
‘ ‘ En þú verður að muna eftir að mað-
urinn hefir frjálsan vilja og að þú þurft-
ir als ekki að verða drykkjumaður. ”
“Hvaða bull, prestur! Ef þessi
frjálsi vilji, sem þér nefnið, hefði verið
nægilegur, livers vegna þurfið þér að
vara fólk við freistingunni? svona er
það ekki, en eg ætla að segja yður frá
hvernig fór fyrir mér að eg varð
drykkjumaður. Faðir og móðir mín
kendir mér að drekka, — það gjörðu
þau. Og seinna meir þegar eg kom út. í
heimin, þá gjörðu vinir mínir hið sama
Og þegar sú stúlka, sem nú er konan
mín, var trúlofuð mér, var hún mér ald-
rei svo elskurík og góð eins og þegar eg
var hálfdrukkinn. Og í brúðkaupinu
v;i: i. rgilegur forði bæði af bjór og víni,
og auðvitað var' bæði prestur og for-
söngvari, og hinir svokölluðu kristnu
þ *r því eg sat á stórri bújörð og átti
þar að auki skipið. peir drukku allir
sem einn maður—sumir drjúgan sopa,
áðrir minna, en drekka gjörðu þeir
allir. Og eftir það,—voru ekki svo að
segja allir að elta mig til þess að fá sér
í staupið.
Eg sigidi til þrándheims, Björgvinjar
og Kristianíu, og hvert sem eg fór var
-nógur bjór og vín. Er það ekki rétt? Og
voru það ekki hinir svokölluðu kristnu,
sem ráku þessar verzlanir?. Nú ligg eg