Stjarnan - 01.01.1920, Blaðsíða 4

4
STJARNAN
aldrei; hann svíkur aldrei, deyr aldrei.
Meðaumkun hans er ætíð ný og uer-
leikur hans aetíð ókeypis. Eklgur og
föðurleysingjar, syrgjendur og vina-
lausir viljið þér ekki 'þakka Guði fyrir
Krist, huggarann. En þetta er ekki
það, sem eg ætla að leggja áherzlu á.
Látum osis fara til þeirra, sem þektu
Krist og ispyrja þá -að því hvað þeim
virðist um liann. Ef þig vantar að vita
hvernig þessi eða hinn maður er þá ferð
þú itil þeirra, sem þiekkja hann hezt. Og
nú ætla eg ekki að vera of hlutdrægur;
vér skulum þess vegna heimsækja bæði
óvini og vini hans.
Vitnisburður óvina hans—Farisearnir
Látum 'Oiss fyrst heimsækja fariseana.
Vér vitum að þeir hötuðu hann. Vér
skulum beina fáeinum spumingum að
þeim. Komið farisear og segið oss hvað
þér hafið á móti syni Guðs. Ilvað virð-
ist yður um Krist? Hlustið nú á svar
þeirra: “pessi maður tekur að sér
syndara.’’ Hvað er rangt við það?
petta. er einmitt það .sem vér elskum
hann fyrir. Hvaða sakir að bera á
hann? pað sem hann gjörði er einmitt
vegsemd fagnaðarerindisins. Hann
tekur að sér syndara. Hefði hann ekki
gjört það, hvað hefði svo orðið um oss?
hafið þér ekki aðrar .sakir en þessar að
bera á haiín? pessi orð eru hið mesta
hrós, sem hægt ©r að veita honum. Að-
eins eins eitt atriði enn: pegar hann
hékk á trénu báruð þér lionum þctta 4
brýn: “Öðium gat hann hjálpað, en
sjálfum sér getur hann ekki bjargað.”
En bonum var ómögulegt að hjálpa
sjálfum sér og samtímis hjálpa oss líka,
svo hann lagði niður Hf sitt til þess að
geta frelsað þitt líf og mitt. Víst er
það, að þér farisear hafið að minsta
kosti einu sinni á æfi yðar talað sann-
leika. Hann hjálpaði öðrum. Hann
dó fyrir aðra. Iíann var Lausnargjald
fyirir marga. Svo það er alveg rétt
hvað yður virðisit. um Krist. “Öðrum
gat hann hjálpað, en sjálfum sér getur
hann ekki bjargað.”
Kaífas, presturinn
Látum O’S’S svo heimsækja Kaífas.
Látið hann koma upp hingað og standa
hérna í sinni skínandi hempu, og svo
skulum vér biðja hann að bera vitni um
Krist. Kaífas, þú varst æðstiprestur
þegar mál Krists var rannsakað; þú
varst forseti öldunga ráðsins; þú varst
í dómsalnum þegar hann var fundinn
sekur; þú varst sá, sem dæmdi hann til
dauða. Segðu oss nú hvað vottamir
sögðu? Fyrir hvaða sök dæmdir þú
hann? Hvaða vitnisburð komu þeir
með gegn honum? “Hann guðlastaði”
segir Kaífas, hann sagði: “Eftir þetta
munuð þér sjá Mannsins Son sitjandi til
hægri handar hins alvalda Guðs, og
komandi í skýjum himins,” pegar eg
heyrði það, fann eg hann sekan um
guðlöstun, reif klæði mín og kvað upp
dauðadóm yfir honum.” Já, alt, sem
þeir höfðu á móti honum var það, að
hann var sonur Guðs og þeir tóku hann
af lífi fyrir loforð hans um að koma
aftur og sækja brúð sína.
Pílatus, hinn rómverski landstjóri.
Nú skulum vér kalla á Pílatús. Lát-
ið hann koma inn og bera vitni um
Krist. Pílatús, þessi maður var færður
til þín; þú rannsakaðir mál hans; þú
talaðir við hann augliti til auglitis.
Iívað virðist þér um Krist? “Ekkert
finn eg saknæmt hjá þessum manni,”
segir Pílatus. Hann sagðist vera kon-
ungur Gyðinga (eins og eg einnig lét
skrifa á krossinn), en eg fann ekkert
saknæmt hjá honum. pannig hljóðar