Stjarnan - 01.01.1920, Síða 10

10
STJAENAN
Eftir C. L. Taylor
FYRSTI KAPITULINN
Óhlýðinn sonur
“Nefndu það aldrei oftar, aldrei oft-
ar. Eg er orðinn þreyttur af öllu
þessu hjali um kristindóm, og eg ætla
ekki að þola það lengur. þú getur gert
eins og þér sýnist, en eg krefst þess, að
þú hættir að gjör&) mér lífið svo óþægi-
legt.”
“En sonur minstu föður. Bæn hans
á dauðastundu var fyrir þér. Leyfðu
mér aðeins að nefna eitt, sem hann
sagði um þig í seinustu hæn sinni. Hann
kallaði mig að rúminu og grátkæfður
__ }}
“Mamnia, þú heldur máske að eg
meini ekki það, sem eg segi, svo þú ætl-
ar að halda áí'ram? En eg hefi ákveð-
ið að enda þetta tal þitt. Eg get eins
vel sagt þér það núna, að eftir viku
ætla eg að fara í siglingar. Og gjörðu
nú svo vel að láta mig í friði þessa fáu
daga, sem eg ætla að vera hjá þér og
mun eg vera þér innilega þakklátur. ”
Frú Wilson hafði verið góð móðir,
sem hafði haft næma tilfinningu fyrir
syni sínum. í fimtán löng ár hafði hún
verið alein í þessum heimi og barist við
fátækt, en ávalt hafði hún trúlega
reynt að vernda bamið sit.t frá spill-
ingu þeirrar stórborgar, þar sem heimili
hennar var. Við dag og nótt hafði nafn
Haraldar verið á vörum hennar í bæn-
inni.
Samt sem áður var ‘það ekki rétt að
hún hafði verið hneigð fyrir að tala