Stjarnan - 01.02.1921, Blaðsíða 10

26
STJARNAN
bætti séra Anderson við.
“Þó að það sé mikið sagt, þá er það
hinn hreini sannleikur, þaS eru engir
mótmælendur, sem eru sjálfmn sér sam-
kvæmir; því það eru engir þeirra, sem
taka biblíuna og biblíuna eingöngu sem
mælisnúru fyrir trú og breytni. Þeir
segjast fylgja biblíunni, en í mörgum efn-
um hafna þeir henni aS öllu leyti og
fylgja í staðinn kenningu og siövenjum
hinnar kaþólsku kirkju. Þér vitiö, til
dæmis, mjög vel, að þér hafiS enga sönn-
un í biblíunni fyrir sunnudagshelginni
ySar — ekki eina einustu setningu. Biblí-
an kennir ySur aS halda laugardaginn, en
ekki sunnudaginn. Hin kaþólska kirkja
hefir, samkvæmt þeim myndugleika, sem
hún tók aS erfSum eftir Pétur postula,
breytt hvíldardeginum frá hinum sjö-
unda til hins fyrsta dags vikunnar.
Allur hinn mentaSi heimur viSurkennir
þessa breytingu. Og svo reyniS þér aS
telja mér trú um aS þér séuS mótmæl-
endur! ÞaS er viSbjóSslegt!”
“En ekki allir mótmælendur breyta
eins og þér haldiS. ÞaS eru undantekn-
ingar.”
“Ekki veit eg .betur, en aS þeir breyti
allir eins. Þeir neita því samt, og
reyna aS hrekja staShæfingar vorar; en
þeir þora ekki aS mæta virkilegum sann-
reyndum. Kirkja vor hefir í blaSi Gib-
bons kardínála skoraS á alla mótmæl-
enda kristnina, aS koma meS sönnun fyr-
ir því, aS hún meS því aS halda sunnu-
daginn, fylgi ekki kaþólsku kirkjunni
og taki ekki kenningar hennar fram yfir
kenningar biblíunnar; en enn sem komiS
er hefir enginn vogaS sér aS eiga viS
þetta mál. Orsökin er nefnilega sú, aS
þaS er ekki mögulegt aS svara þessu.
Hver einasti upplýstur mótmælenda-
prestur, sem hefir kynt sér kirkjusöguna,
veit, aS sunnudagshelgihaldiS á uppruna
sinn í vorri kirkju. Þess vegna segjum
vér, og þaS með sanni, aS fyrst þeir
fylgi ikenningu vorri aS nokkru leyti,
ættu þeir, skoSaS frá rökfræSilegu sjón-
armiSi, aS fylgja henni aS öllu leyti. Og
í raun og veru væntum vér þess, aS þeir
allir muni einhvern tíma -koma inn í hina
réttu hjörS aftur.”
“Fyrir nokkrum árum,” hélt hann á-
fram, “lofaSi einn af prestum vorum aS
borga hverjum þeim manni $i,öoo, sem
gæti komiS meS eina einustu sönnun frá
ritningunni fyrir því, aS sunnudagurinn
sá hvíldardagur Drottins. En ekki er
neinn maSur kominn til aS sækja pen-
ingana enn.”
“Nei,” sagSi séra Anderson, “og held-
ur ekki mun neinn maSur sækja þá.
Þess konar ritningargrein er ekki til.”
“En hvers vegna 'haldiS þér þá áfram
aS blekkja sjálfa ySur og aSra meS því
aS halda sunnudaginn ?”
“ÞaS gjöri eg ekki,” var svariS.
“Svo, ekki held eg aS þér haldiS neinn
annan dag?”
“Jú, eg held hinn sjöunda dag vik-
annar. Eg er sjöunda dags Adventisti.
En heyriS þér: MunduS þér vilja lofa
manni $1,000 fyrir aS sanna meS biblí-
unni, aS hin kaþólska kirkja hefir breytt
hvíldardeginum ?”
MaSurinn lokaSi kverinu, sem hann
bafSi veriS aS lesa í, mældi séra Ander-
son meS augunum frá hvirfli til ilja og
sagSi: “HvaSa maSur eruS þér og hvaS
meiniS þér eiginlega?”
“Eg meina,” mælti séra Anderson, “aS
eg er ySur sammála í því aS kirkja ySar
breytti hvíldardeginum og aS eg er reiSu-
búinn til aS sýna ySur i GuSs orSi aS þér
hafiS talaS sannleikann.”
“Gott og vel, meS þeim skilyrSum aS
þér notiS mína biblíu, ætla eg aS lofa yS-
ur $100, ef þér getiS sannaS staS’hæfingu
ySar. ÞaS hlýtur aS vera þess virSi aS
vita þetta næst þegar eg fer aS kappræSa
úm sunnudaginn. En muniS eftir, aS
þér verðiS aS nota hina kaþólsku biblíu.”
Séra Anderson samþykti því og maS-
urinn, sem nú var búinn aS gera sjálfan
sig kunnugan sem James Conan, fór aS
sækja biblíuna og skildi kveriS eftir,
sem hann hafSi veriS aS lesa í.
“HvaSa bók hafiS þér þarna?” spurði