Stjarnan - 01.08.1923, Blaðsíða 9

STJARNAN
121
arinnar, bjó br. Judson sig undir ferS
til Rangoon, þar sem 'hann ætlaði að bíSa
komu konu sinnar. Þegar hann kvaddi
konunginn, mælti þessi á móti brottför
hans og bað hann um ab koma aftur og
setjast aS í hinni gyltu borg. LóS var
honum gefin til aS reisa hús á og mikill
var fögnuöur hans yfir möguleikanum
fyrir aS geta stofnsett kristniboSsstöS í
höfuöborg landsins. Enginn kvíði fyr-
ir framtíSinni fylti huga hans, þegar
hann ferðaSist niSur eftir ' Trawadi-
fljótinu til hafarborgarinnar, Rangoon.
ÞaS var snemma í febrúarmánuSi, aS
herra Judson sneri aftur frá Ava, en
fyrstu tíu mánuSum seinna, sem sé
fimta desember , komu fréttir um, aS
enskt skip væri komiS inn í fljótsmynn-
iS og fáeinum klukkutímum seinna
sigldi þaS skrautbúiS inn á hina víSu
höfn Rangoonborgar. Löngunin, sem
hafSi hvílt yfir honum í tvö ár eins og
farg, var nú á enda; því sjá, hún, sem
hann svo lengi hafSi þráS, er nú komin
aftur úr sínu langa ferSalagi! ÞaS er
i raun og veru Anna 'Haseltine, sem er
komin aftur, ekki sú frú Judson, er fór
lúin og veikluS í burtu, heldur stúlkan
frá fyrri dögum, meS rjóSar kinnar.
heilsu og fegurS. Og hve víSa hafSi
hún ekki ferSast! Hún hafSi lent í fjór-
um heimsálfum, siglt yfir hin miklu
reginhöf og fariS hnöttinn í kring, og
er nú komin aftur í .hina birmönsku
borg, þar sem hún hafSi lagt af staS
tveimur árum og f jórum mánuSum áS-
ur. Já, nú hafSi hún náS fram til þess
heimilis, sem hún svo oft hafSi séS' í
draumum sínum ; en ekki til þess aS búa
á kristniboSsstöSinni eins og áSur,
heldur til þess aS ferSast til höfuSborg-
ar ríkisins, þar sem hinn voldugi og
kvikuli konungur bjó. Ava, þú gylta
borg, gefur þitt einfalda nafn til kynna,
aS í þér sé taumlaus grimd og harS-
stiórn gegn öllum, sem falla í ónáS hjá
þínum hrokafulla einvalda?
Án þess aS hafa hugboS um neina
hættu, höfSu hjónin ásamt fáeinum
birmönskum kristnum mönnum lagt af
staS til hins nýja kristnibóSssviSs í
hinni konunglegu borg. IHr. og frú
Hough, sem í fjarveru frúar Judsons
höfSu snúiS aftur frá Bengalen, ásamt
hinum nýkomnu kristniboSum, hr. og
frú Wade, mynduSu liSiS, sem mundi
sjá um verkiS á kristniboSsstöSinni í
Rangoon. ÞaS var þess vegna ekki
nema eSilegt, aS hr. og frú Judson, hinir
hugrökku brautrySjendur, UrSut i aS
halda áfram og vinna áSra heiSna borg
fyrir Drottin.
Eftir sex vikna ferS liafSi hiS litla
skip þeirra haft sig áfram gegn vindi
og straum upp eftir fljótinu til Ava.
Oftar en einu 'sinni höfSu þau gengiS i
gegn um þorp, sem Tágu meSfram fljót-
inu, er streymdi í sveigum, og þó gátu
þau náS hinu seinskreiSa- skipi. MaSur
getur vel ímyndaS sér, hvaSa hreyfingu
koma frúar judson hafSi í .för meS sér,
því í þessum borgum, sem lágu inni í
landinu, höfSu menn aldrei séS kven-
mann frá útlöndum. Menn kungjörSu
komu hennar vinum og ættmönnum, til
þess aS. enginn skyldi fara á mis viS
þessa óvanalegu sjón.
Þegar þetta ferSafólk nálgaSist Ava,
henti þaS eitthvaS, sem var meira en
nóg til þess aS vekja ótta og kvíSa í
hjörtum þeirra, sem horfSu á það;
Hinn frægi birmanski herforingi, Ban-
doola aS nafni, var meS herflokkum
sínum á leiS út til sjávar, þar sem hann
átti von á ekki einungis aS mæta hin-
um brezka her, heldur og aS sigra hann.
Á sínu skrautbúna langskipi,- sem um
kringt var af gulliþöktum herskipum,
mætti hann þessu litla auSvirSilega
skipi, sem flutti kristniboSana. Hann
heimtaði sönnun fyrir því, aS þau hefSu
rétt til.þess aS ferðast í því landi. Þeg-
ar honum var sag.t, aS þau væru amer-
isk, en ekki ensk og að þau ferSuSust til