Stjarnan - 01.08.1923, Blaðsíða 13

STJARNAN
125
um þessi dýrmætu smyrsl, sem hinn
“heilagi” býSur honum, þarf aö fá Guös
anda í ríkum mæli, þarf aö biðja án af-
láts um úthelling heilags anda, um haust-
regnið, sem Guö hefir lofað til að full-
þroska hina miklu heimsuppskeru, og
gera söfnuö Drottins réttilega hæfan til
að vinna hið mikla verk, gera hann al-
sjáandi svo 'hann geti séö ’ástand sitt,
þörf sína, ástand heimsins, þörf hans,
timann i réttu ljósi, og geti séö köllun
sína, tæ'kifæri sín og skyldur sínar.
Þótt söfnuði þessum sé svona ábóta-
vant, eins og þarna er sagt, þá er hann
samt elskaður af Guöi: “Alla, sem eg
elska, þá tyfta eg og aga, ver því kost-
gæfinn og gjör iðrun.” Á öllum tíma-
bilum sögunnar hefir þessi boöskapur
Drottins hljómað til heimsins og til
kristninnar: “gjör iðrun”, og sýnir þaö
hve hinn mikli fráhvarfsandi hefir verið
ríkjandi á öllum tímum. “Sjá, eg stend
við dyrnar og knýi á. Ef einhver heyr-
ir raust mína og lýkur upp dyrunum,
mun eg fara inn til hans og neyta kvöld-
verðar meö honum og hann rneð mér.”
Þær dyr, sem Kristur knýr á, eru dyr
hjartans, og fái ihann inngöngu, mun
hann stofna til himneskrar veizlu þar
Ínni, svo þar mun eilífur fögnuöur og
gleði ríkja. Hann vill neyta kvöldverð-
ar með þeim, er veita honum inngöngu.
Og það samfélag Krists viö einstakling-
inn, mun hafa þar sömu æskilegu af-
leiðingar, eins og kvöldmáltíðin haföi
fyrir lærisveina Krists, er hann var
samankominn meö þeim í síðasta sinni.
Þeir höföu verið eigingjarnir og viljað
vera hver öðrum meiri. Þetta hefir
viljað loða við kristnina á öllum tímum,
og hinn síöasti söfnuður verður heldur
ekki algerlega laus viö þetta. Enginn
af hinum 12 lærisveinum Krists hefir
kosið sér þá stöðu, að krjúpa i auðmýkt
niður við fætur hinna og þvo þá. En
þegar meistari þeirra, sem þeir elskuðu
og virtu, og var þeim svo miklu fremri
í öllu, tók þetta verk aö sér ogj sýndi
þar með hinn sanna guðdómlega þjón-
ustu vilja, hafa þeir eflaust blygðast
sín, hjörtu þeirra faafa fundið sárt til.
Þaö sést af framkomu Péturs, og við
lesum aldrei upp frá því um metning
þeirra á milli. Þetta hafði kvöldmál-
tíöin í för með sér fyrir þá, og þessu
mun til vegar koma í hjarta hvers ein-
staklings sú kvöldmáltíð, sem Jesús vill
neyta með þeim, sem leyfa honum inn
að ganga; hrokinn mun hverfa, þjón-
ustu andinn ræður, og metningur og
eigingirni lýtur í lægra haldi. Þennan
himneska, blessaða og, friðsæla gest
þarfnast einstaklingar safnaðarins, meir
en nokkurs annars, aö innibyrgja í
hjarta sér, og heimurinn hefir aldrei
haft meiri þörf en einmitt nú, þá hroki,
eigingirni, metningur og hverskyns stríð
og ill faáttsemi hefir tekið allan heiminn
heljartökum.
Sá, sem “helgar Krist sem Drottinn í
hjarta” sínu, býður honurn hásæti
hjarta síns, mun lifa sigursælu lífi und-
ir stjórn hans. Sá mun “sigra” og ööl-
ast fyrirheitið um að fá, að “sitja í há-
sæti” Krists og ríkja meö honum. —
“;Hver, sem eyra hefir, hann heyri,
hvað andinn segir söfnuðinum.”
P. SigurSsson.