Stjarnan - 01.08.1923, Blaðsíða 14

I2Ó
STJARNAJS
Rás viðburÖanna í Guðs hendi.
Eftir William A. Spicer.
Ljósgeislar frá spádómunum.
Hinn nítjánda desember árið 69. e.
Kr„ var kveikt í höfuSborg Rómarík-
isns og hinumj gamla helgidómi hennaii/>
segir Edersheim, “og átta mánuöum sí®,
ar, níunda ágúst áriS 70. e. Kr., var
musteri Jerúsalemsborgar eySilagt meö
eldi.”
Þegar helgidómar Rómverja og GyS-
inga eySilögSust voru þúsundir krist-
inna manna víSsvegar, sem fluttu gleSi-
boSskapinn um frelsarann, æSstaprest
hins himneska hlegidóms.
Þessi gleSibSoskapur hafSi í sér fólg-
in mikilvæg sannindi.
1. Engin jarSnesk borg skyldi leng-
ur vera aSalaSsetur guSsdýrkunarinnar.
“Sá timi kemur, aS þér hvorki munuS
tilbiSja föSurinn á þessu fjalli né í
Jerúsalem, en sá tími kemur og er nú
þegar kominn aS sannir tilbiSjendur
munu tilbiSja föSurinn í anda og sann-
leika, því faSirinn leitar þeirra sem
þannig tilbiSja hann. Jóh. 4:21—23.
“Heldur eruS þér komnir til fjallsins
Zíon og borgar Guðs lifanda, hinnar
himnesku Jerúsalem, og englanna mörgu
þúsunda.” Heb. 12:22.
2. Enginn jarSneskur prestur skyldi
lengur þjóna fyrir jarSnesku altari.
“Því hefSi hann veriS jarSneskur
prestur, þá hefSi hann ekki kunnaS
prestur aS vera.” Heb. 8 '.4.
“En höfuS inntak þess, sem sagt hef-
ir veriS er þetta, vér höfum þann
æSsta prest, sem situr hægra megin viS
hásæti hins alvalda á himnum.” Heb.
8:1, 2.
En þegar fram liSu stundir fóru menn
smám saman aS sjá jarSneska borg og
jarSneskt hásæti, hinn svonefnda “helga
stól”, umkringdan fjölda tilbiSjenda, og
prestsembætti stófnsett meS þúsundum
presta, er þjónuSu fyrir jarSnesku altari.
Menn sáu jafnvel sannleikann um
helgidóm himinsins lítilsvirtan og fót-
umtroSinn. JarSnesk prestastétt þjón-
aSi fyri rjarSnesku altari og hélt því
fram, aS þaS væri eini vegurinn til aS
nálgast hiS himneska.
Slík stofnun hlýtur aS vera hiS mikla
fráfall, er lagSi sannleikann aS velli, sem
spámaSurinn Daníel sá í sýninni, setja
sig upp á móti höfSingja hersins og
helgidómnum.
ÞaS var undraverS sýn um ókomna
atburSi, sem GuS gaf spámanninum
Daníel í fornöld, þegar GuSs andi upp-
lýsti hina dimmu staSi í sögu iramtíS-
arinnar. í atburSum sögunnar hafa
menn séS uppfylta spádóma ritningar-
innar. Sá GuS er til sem segir fyrir
ókomna atburSi: “Eg kunngjöri hiS ó-
komna frá öndverSu, og segi fyrir fram
þaS, sem enn er eigi fram komiS.”
ÞaS er eins og ljósgeisla sé brugSiS
upp, þaS er bjart aSeins augnablik og
hann sér hlutina umhverfis. Hann man
hvaS hann sá, og þegar myndin er fram-
leidd þekkir hann sömu hlutina, isem
hann sá, þegar: IjósgeislacWin var brugS-
iS upp.
FráfalliS mikla hófst þegar á dögum
postulanna. Páll postuli segir: “Leynd-
ardómur guSleysisins er þegar farinn aS
brydda á sér.” ITin spámannlegu orö
hans gefa oss skýra mynd af allri sögu
þessa leyndardóms, og þaS í einu leiftri.
í ljósi spádómanna sjáum vér “mann
syndarinnar, sem setur sig upp á móti
og rís gegn öllu því, sem GuS eSa hei-
lagt kallast, svo hann sezt í Guðs musteri
og lætur eins og hann væri GuS — og
honum mun Drottinn Jesú tortýna meS
anda síns munns og aS engu gjöra þá
hann birtist dýrSlega í tilkomu sinni.”
2. Tess. 2:3—8.
Þetta er sú opinberun, sú mynd, sem
spádómurinn sýnir oss. Hefir þá mann-