Stjarnan - 01.08.1923, Blaðsíða 16

Stjarnan - 01.08.1923, Blaðsíða 16
1 m i | SPURNINGA-KASSINN Hefir Guð ekki í sínu orði stranaleqa bannað mönnum að nota blótsyrði? '[§] H ÞriSja boöorSiS (annaS í kverinuj .hljóSar þannig: “Þú skalt ekki leggja nafn Drottins GuSs þíns viS hégóma, því Drottinn mun ekki § láta þann óhegndan, sem brúkar hans nafn gálauslega.” 2 Mós. 20: 7. {§] MeSal engil-saxnesku þjóSanna er þaS siSur, aS taka nafn þrenn- H ingarinnar sér í munn og nota þaS sem blótsyrSi. Þeir nota sér í lagi nafn vors dýrmæta frelsara, en stundum nafn föSursins og ‘heilags anda. Þessi blótsyrSi eru vanalega hin fyrstu orS, sem innflytjendur læra í ensku, þegar þeir koma til þessarar álfu. Börn þeirra læra þau á stræt- unum og á skólunum og verSa fljótt kappar í aS leggja nafn Drottins GuSs síns viS hégóma, og koma þannig undir dóm GuSs. GuSs orS seg- |j ir: “Heilagt og óttalegt er hans nafn:” (Sálm. m: g). BerSu ávjajt virSingu fyrir því, og mun þér vel vegna. MeSal NorSurladnabúa er þaS siSur aS nota nafn hins illa sem blótsyrSi. MeS þessu veita þeir hinum vonda verSulega tilbeiSslu og sýna margir, afnvel af þeim, sem komnir eru í heldri manna tölu og á- litnir eru aS vera helztu stoSir kirkju sinnar, meS þessu blótsyrSa-ákalli sínu, aS þeir eru sannir dýrkendur þess, sem þeir ávarpa. Því menn á- varpa vanalega þann GuS, sem þeir dýrka. (Jónas 1: 5J. Þess konar blótsyrSi gefa til kynna, hvaS þeir geyma í hjartanu, “þvi af gnægS hjartans mælir munnurinn” (TVfatt. 12: 34J. HlustiS á tilsögn Krists þessu viSvkjandi: “En eg segi ySur: Fyrir hvert illyröi, er menn mæla, skulu þeir á degi dómsins reikningsskap lúka; því af þínum orSum muntu sýkn eSa sakfeldur verSa.” (Matt. 12: 36, 37J. HvaS stoSar þaS, þó aS maöur segist trúa á Krist og hafi nafn sitt í kirkjubókini, eins lengi og hann ekki hefir taumhald á tungu sinni? HlustiS á hvaö GuSs orS segir um þess konar mann: “Þykist einhver- ySar á meSal guSrækinn, og hefir ekki taumhald á tungu sinni, en tælir sitt eigiS hjarta, hans guSrækni er fánýt.” (Jak. 1: 26J. Hinn mikli spekingur segir: “DauSi og líf er á tungunnar valdi,1 og sá, sem henni beitir, mun eta hennar ávöxt.” (O'rSsk. 18: 21). Dátum oss þess vegna reyna aS tala þaS, sem getur veriS öSrum til blessunar og uppörvunar, því “holl tunga er lifsins tré, en röng meS- ferS hennar er eySandi stormur” (OrSskv. 15: 4J. Ekkert fúlyrSi fari út af ySar munni, heldur þaS, sem gott fer til þarflegrar uppbyggingar, svo þaS komi sér vel hjá þeim, sem heyra.” — “Eftir því sem heilögum hæfir, á hvorki.... svo mikiS sem aS nefnast á meSal ySar ...... fíflslegt 'hjal, eSa (gárungaháttur, sem, er ósæmilegt,. heldur miklu framar þakkargjörS.” (Ef. 4: 29; 5: 34. IHve gaman er þaS ekki, aS vera meS mönnum, sem hafa hreina tungu og tala um þá hluti, sem geta veriS öSrum til gleöi, mentunar ogi uppörfunar á lífsleiSinni. Muniö eftir,. aS “holl tunga er lífsins tré.” FáiraiFgiraiaiaiBiBiEgiEgiBiEg

x

Stjarnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Stjarnan
https://timarit.is/publication/1304

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.