Ný Dögun - 01.11.1993, Blaðsíða 30

Alý Döguia
staðar, enþað kemur líka til af öðrum hlutum,
sem fylgja nýju lífi. Ég reyni að nota missinn
ekki sem blóraböggul fyrir því, sem gengur
illa. En auðvitað finn ég fyrir ýmsu, sem
gerir mig órólega, sem ég tengi beint þessum
atburði, en þrjú og hálft ár eru ekki mjög
langur tími í þessu annars erfiða ferli og er
því sennilega margt eftir sem ég á enn eftir
að y firstíga. Ég fer enn langt niður, en staldra
styttra við og ég fer aldrei eins langtniður og
ég gerði.
Ég er einfaldlega glöð yfir miklum tilfinn-
ingalegum árangri á ekki lengri tíma.
Þetta er algjörlega mín upplifun af missi
ogég veit að það er mjög einstaklingsbundið
hvernig fólk bregst við. Það getur verið háð
aldri og þ ví hvernig fólk brást við erfiðleikum
fyrir missi svo eitthvað sé nefnt. En þó held
ég að tilfinningaviðbrögð fólks við missi séu
einna líkust fyrstu sex mánuðina
Þó svo að reynsla sem þessi sé bæði mjög
sár og erfið þá læra flestir einhvern veginn
að lifa með því. Það er einfaldlega ekkert
annað sem býðst.
Haustið 1990 var haldin námstefna um áfallahjálp á vegum geð-
hjúkrunarfræðinga Borgarspítalans. Leiðbeinandi var Steinar Ersland,
geðlæknir, frá Noregi, sem hefur víðtæða þekkingu og reynslu af
þessum málaflokki.
Næstu 2 árin á eftir voru líka haldnar námstefnur um sama efni. í
kjölfarið hefur umræða um þessi mál aukist. Vorið 1992 kölluðu
Kirkjugarðar Reykjavíkurprófastsdæma til fundar við sig fulltrúa
Almannavarna, Rannsóknarlögreglunnar, Rauða Krossins og þjóð-
kirkjunnar og kynntu þeim áætlun sína ef um dauðaslys, þar sem
margir færust, yrði að ræða. í framhaldi af því tók til starfa
hópslysanefnd á vegum Kjalarnesprófastsdæmis og Reykjavíkur-
prófastsdæma að frumkvæði prófastanna þriggja.
Nefndina skipuðu: sr. Bragi Skúlason, formaður, sr. Birgir Ásgeirs-
son, sr. Gísli Jónasson, sr. Jóna Kristín Þorvaldsdóttir og sr. Þorvaldur
Karl Helgason. Nefndin skilaði frumáliti til héraðsfunda prófasts-
dæmanna þriggja s.l. haust og hefur verið falið að halda áfram vinnu
sinni.
Það er brýnt, að skoðað sé, hvaða aðilar geti við hópslysaaðstæður
aðstoðað þá, sem um sárt eiga að binda og úrræði til lengri tíma
mótuð.
30