Stjarnan - 01.04.1930, Blaðsíða 9

STJARNAN
57
neitaS Guði sínum, en þegar í raunirnar
rekur leitaÖ hans og öðlast hjálp hjá
honum.
ÞaÖ er sérstaklega ein íslenzk trúar-
hetja, sem mig langar að minnast dálítið
á, áður en ég lýk máli rnínu. Frægur er
sá maður að verða um víða veröld fyrir
sálrna sína. Hann var, ens og allir vita,
mjög þjáður af hveimleiðri veiki og
lifði undir rnjög svo erfiðum kringum-
stæðurn. En hörmungar og böl gátu
ekki yfirbugað hann, af því að hann með-
tók frá krossinum ósigrandi afl. Um
þennan kross orti hann og söng, þangað
til að tónarnir ómuðu inn í hverja manns-
sál á landinu. Þrátt fyrir allar raunir
söng hann svo fagurt um krossinn, að
fáir meðal dauðlegra manna gera það
betur. Raunastundir hans og líf voru
sannarlega ekki til einskis.
. Þegar vér nú hugleiðum alt þetta, þá
finnum vér hversu mkilsvarðandi bænin
Prédika
Arið 1832, þegar Charles Darwin gerði
ferð sína kringum hnöttinn — ferðina,
þegar hann byggSi upp guðleysiskenningu
sína um breytiþróun — talaði hann um
að koma við á strönd Tierra del Fuego,
hinum viltasta bletti í heiminum, svo
viltum, að hann vildi ekki gefa skriflega
lýsingu á siðvenjum þeirrar kynkvíslar
og lét i ljvs, að, að áliti hans væri sú
kynkvísl hinn týndi hlekkur milli manns-
ins og apans, og að það myndi vera þýð-
ingarlaust að reyna að siða þess konar
menn.
En samt sem áður var á þeim sama tíma
fyrir innan girðingu á ensku fátækra hæli
lítill drengur að leika sér, sem myndi
veita Kristi viðtöku sem Frelsara sín-
um og verða kristniboði meðal þessa
fólks. Hann sagði því frá Jesú, frels-
aranum frá synd, og sannleikurinn frá
vörum hans umbreytti því svo, að þessir
viltu skrælingjar urðu ein af hinum
er í öllum raunum. Vér verðum að
halda áfram að biðja þangað til, að ekki
einungis kringumstæðurnar breytast,
heldur og vér sjálfir, til þess að vér kom-
umst í burtu frá kulda og hatri yfir i
ríki hógværðar og ljúfmensku; þá er
engin hætta á því að tunga vor meiði
vini vora og aðra. Tími er til alls, bæði
að tala og þegja.
Annað meðal er oss í hendur fengið,
til þess að vér getum staðist á rauna-
stundum. “Af því að þú hefir varð-
veitt orðið mitt um þolinmæðina, mun ég
varðveita þig frá reynslustundinni, sem
koma mun yfir alla heimsbygðina, til að
reyna þá sem á jörðinni búa.” Opinb. 3:
10. Sýnurn þess vegna hlýðni við boð-
orðin og trúmensku gegn Guði, til þess
að orð hans varðveiti oss frá raunastund
þeirri, sem nú fer í hönd.
—Niels Andrésson.
þú Krist?
kristnustu kynkvíslum jarðarinnar. Já,
svo kristið var þetta fólk, að þegar Dar-
win sá það aftur, var hann svo undrandi
yfir þessari rniklu breytingu, sem hafði
átt sér stað hjá þeim, að hann kannaðist
við að kristniboðið væri æskilegt. Er
það furða þótt einhver tali um það á
þessa leið:
“Ef það, þess vegna, er heimsálfa, sem
er svo auðvirðileg og viðbjóðsleg, að
hún hefir alls enga von um viðreisn, þá
send þú Krist á strönd hennar. Eða ef
það er drykkjumaður, eða skækja, eða
guðníðingur, sem þig langar að sjá aftur
á réttri leið, þá prédika þú Krist.”
Þegar tíminn kemur, að guðleysingjar
vorir geta sýnt þess konar breyting til
þess betra á siðferði og lífi manna, eins
og kristniboðinn kom til leiðar á Tierra
del Fuego, þá geta þeir talað. Þangað
til ættu þeir að þegja.—W'. B. Riley, í
“The Christian Fundamentalist.”