Stjarnan - 01.10.1932, Blaðsíða 13

STJARNAN
157
Guð gæfi að allir ungir menn og konur reglum Biblíunnar eins og Daníel og fé-
meðal vor væru eins trúir grundvallar lagar hans. —R. H.
George Washington og móðir hans
Þegar vér heyrum frásögur um stór-
menni þjóðanna, þá hugsum vér til æsku-
ára þeirra, og viljum gjarnan fá að vita
eitthvað um uppeldi þeirra.
George Washington ólst upp á stórum
búgarði í Virginía. Þaðan var útsýni hið
bezta yfir Potomac fljótið, og sáu menn
skipin sigla þar rétt upp að lendingunni.
George litli hafði mestu ánægju af að
horfa á skipin og hlusta á sögur sjómann-
anna, og hann ásetti sér að verða sjómað-
ur þegar hann yrði nógu gamall til þess.
Eldri bróðir hans, Eawrence, var á skipi,
og er hann sagði frá þjónustu sinni undir
stjórn Vernons sjóliðsforingja, þá varö
George svo hrifinn að hann gat ekki hugs-
að um neitt annað.
Sem lítill drengur sat hann á kné móð-
ur sinnar meðan hann var að læra lexíur
sínar. Hún var mjög vandlát með uppeldi
barna sinna. Alt sem George gjörði,
hversu lítilf jörlegt sem það var, þá varð
það að vera alveg óaSfinnanlegt. Hann
varð aÖ fara yfir lexiur sínar aftur og
aftur, hvort sem það var lestur eða skrift,
þangað til engin villa fanst í þeim.
Frú Washington var mjög ströng. Hún
áleit að hlýðni væri hin þýðingarmesta
lexía sem börn þyrftu að læra. George
kannaðist við yfirráð móður sinnar, og
mótmælti aldrei ákvörðunum hennar.
Hún var mjög bráð í skapi, en stjórnaði
geði sínu vel. George erfði þessa lund
hennar. Móðir hans kendi honurn sjálf-
sjórn, og það gladdi hana þegar hún sá
hann stilti sig og stjórnaði skapinu.
George var 11 ára gamall þegar faðir
hans dó, og móðirin varð því sjálf að ala
upp son sinn án aÖstoðar föðursins. En
af því hann frá byrjun hafði lært að
hlýða, þá setti hann sig aldrei upp á móti
henni.
Þegar hann var 15 ára gamall vildi
hann gjörast sjómaður, og þannig sjálfur
vinna sér brauð. Móðir hans leyfði hon-
um að fara og Lawrence bróðir hans
hvatti hann til þess. Alt var reiðubúið til
fararinnar, en rétt áður en hann átti að
leggja af stað, kom bréf frá frænda hans
i Englandi þar stóðu þessi orð: “Ef
framtíð drengsins liggur þér á hjarta, þá
láttu hann ekki verða sjómann, á skip-
unum verður farið með hann eins og
hund.”
Móðir Georges las honum bréfið og
sagði síðan: “George, þú verður að hætta
við að verða sjómaður. Þú verður að
finna einhverja hentuga landvinnu.”
“Rétt snöggvast tindruðu augu hans af
reiði, en han stilti sig og sagði “Eg gjöri
eins og þú segir, móðir mín. Eg verö
kyr heima.” Kærleiki hans til móðurinnar
var sterkari en hans eigin óskir.
Frú Washington vissi vel hvílikt stríð
þetta kostaði son hennar, og þótt hún
væri kona, sem sjaldan lét í ljós tilfinn-
ingar sínar, þá streymdu nú tárin niður
kinnar hennar. Hún kysti son sinn og
sagði blíðlega: “Þakka þér fyrir sonur
minn. Guð gefi þú þurfir aldrei að iðrast
eftir þessa ákvörðun.”
fíann þurfti aldrei að iðrast eftir þessu,
því hefði hann gjörst sjómaður, þá hefði
hann aldrei gjörst fyrirliði í frelsisstríði
Ameríkumanna, og forseti þjóðar sinnar.
Þessi unglingur, sem fyrir kærleika og
hlýðni við móður sína, gat lagt til hliðar
sín eigin áform, var sá maður, sem seinna
hlýddi kröfu þjóÖar sinnar, og lagði til
hliðar sín eigin þægindi til að þjóna öðr-
um. X