Velferð - 01.12.2007, Blaðsíða 18

c----------------------------------
Reynslusaga
Líf með lyfjjum - í Ijósi reynslunnar
Síðari hluti erindis sem flutt var d
ráðstefnu SÍBS í Norrœna húsinu drið
2005: Guðmundur Magnússon, fyrrv.
skólastjóri
í síðasta tölublaði birtum við fyrr hluta
greinar Guðmundar þar sem hann lýsir á
einkar skýran og skilmerkilegan hátt
reynslu sinni varðandi veikindi og áhrif
og aukaverkanir lyfja. Þar segir Guð-
mundur meðal annars
Sjúklingar, sem nota margs
konar lyf, þurfa að vera vel á
verði og vera gagnrýnir á þróun
eigin mála og ræða þau við
lækna sína, enda best fyrir
báða aðila.
Fyrir nokkrum árum tók að blæða úr
tungunni. Reynt var að stöðva blóð-
rennslið með því að brenna fyrir opið, en
það dugði skammt. Læknirinn ákvað eftir
blóðmælingu að minnka Kovar-
skammtinn fyrst í stað og taka einnig
magnýlið burt, en á því hafði ég verið
fram að þessu. Það hef ég ekki notað
síðan. Ég var lagður inn og gefinn
blóðvökvi (plasma) og var útskrifaður
eftir tvo daga. í kjölfarið hófust svo þéttar
blóðmælingar til að fylgjast sem best með
þróuninni. Ekki er ein báran stök.
Læknar töldu, að verkir í kviðarholi
tengdust botnlanganum. Hann var síðan
fjarlægður, en reyndist heill og
óskemmdur að skurðinum loknum!
í desember 2003 bólgnuðu báðar axlir
með tilheyrandi kvölum. Áður hafði
myndast stór og ljótur marblettur á
vinstri upphandlegg. Þarna var blóð-
þynningin á fleygiferð.
Við skoðun á Bráðavaktinni kom í ljós, að
blætt hafði mn á báða axlarliði. Axlirnar
voru veikar fyrir, því að einhvers konar
gigt hafði plagað þær um alllangt skeið.
Verkirnir voru sárir og lyf gefin til að slá
á þá. Loks þegar gigtarlæknir, sem þekkti
nokkuð sjúkrasögu mína, kom og
skoðaði mig, var ákveðið að veita mér
sömu meðferð og áður. Ég var lagður inn
á gæsludeild og síðar á gigtardeild,
blóðvökvi pantaður frá Blóðbankanum,
og þetta gerist ekki í einum hvelli að
næturlagi. Rúmlega fjórir tímar liðu frá
því ég kom á Bráðavaktina þar til
blóðvökvinn kom í hús.
Nú hélt ég, að stríðinu væri lokið, en svo
var ekki. í dymbilviku bólgnuðu axlirnar
aftur og nú svo um munaði. Kvalirnar
voru nánast óbærilegar. Reynt var að lina
þær með Parkodín forte og loks með
Nobligan. Niðurstaða læknanna á
Bráðavaktinni var sú, að ég væri með
gigtartegund, sem nefnist Frosnar axlir.
Hálfruglaður af stórum skömmtum
verkjalyfjanna var ég sendur heim kl.
þrjú um nóttina, eftir sex stunda dvöl á
Bráðavaktinni. Nestaður var ég með
Nobligan til að taka um morguninn,
lyfseðli til áframhaldandi töku lyfsins og
beiðni um sjúkraþjálfun. Um morguninn
leið mér illa, var hálfvankaður við
morgunverðarborðið. Fram yfir hádegi lá
ég að mestu í móki, var þungt um
andardrátt og missti meðvitund tvisvar á
þessu tímabili. Sjúkrabíll flutti mig síðan
á gigtardeild Landspítalans og við
nákvæma blóðrannsókn kom í ljós, að ég
var með svokallaða Kristallagigt, en ekki
með Frosnar axlir. Ég dvaldi fimm daga á
gigtardeildinni og samkvæmt úrskurði
læknanna þar var mér eindregið ráðlagt
að fara í sjúkraþjálfun eins og læknar
Bráðavaktarinnar höfðu einnig gert.
Sterkari verkjalyf skyldi ég ekki taka en
Parkodín og engin gigtarlyf.
Þannig er saga mín í stuttu máli um líf
með lyfjum í ljósi reynslunnar. Ég er ekki
að reka hnýflana í einn eða neinn
Ég hef gert mér grein fyrir því
frá upphafi veikinda minna, að
staða læknisins er þrautin
þyngri, þegar orsakir erfiðra
sjúkdóma finnast ekki, þrátt
fyrir eilífa leit að sökudólgnum.
Þar eiga báðir aðilar í vök að
verjast. Ég hef nú verið í
sjúkraþjálfun í tæpt ár með
góðum árangri.
Að lokum nefni ég augnbotnasjúk-
dóminn. Hann er allskæður í föðurætt
minni. Ég læt þvl fylgjast vel með
augunum og eins og er virðist lítið á
honum bera. Augnlæknirinn hefur
ráðlagt mér sem forvörn að taka daglega
þrjár tegundir af vítamínum. Þær eru:
Súper C-vítamín 500 mg, E-vítamín 200
a.e og opti L-Zinc. Ráðgjöf augnlæknisins
byggir á fjölmennri amerískri rannsókn.
Niðurstöður sýndu, að sjúkdómurinn
ýmist hægði á sér eða jafnvel stöðvaðist
alveg hjá 30 % þátttakenda í rann-
sókninni.
18 Velferð