Morgunblaðið - 07.09.2018, Qupperneq 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. SEPTEMBER 2018
✝ Steinunn JónaSveinsdóttir
fæddist í Reykjavík
31. júlí 1945. Hún
lést 28. ágúst 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Sveinn Jón-
atansson, vélstjóri
frá Vestmanna-
eyjum, síðar yf-
irverkstjóri í Vél-
smiðjunni Héðni, f.
7.7. 1917, d. 15.3.
1998, og Finnbjörg Ásta Helga-
dóttir frá Ísafirði, f. 27.6. 1921,
d. 19.7. 2005. Steinunn átti einn
hálfbróður, Gunnar Hinriksson,
f. 23.7. 1943, samfeðra.
Steinunn giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum Reyni Tómasi
Geirssyni, fyrrverandi prófess-
or við Háskóla Íslands og yf-
irlækni á kvennadeild Landspít-
alans hinn 21.3. 1971. Dætur
þeirra eru: 1) Ásta Kristín Reyn-
isdóttir Parker, dýralæknir, f.
voru þau hjónin í kajakróðrum
víða um land og erlendis. Þau
voru valin sjókajakmenn ársins
2002 af Kajakklúbbnum í
Reykjavík.
Hún gekk í Menntaskólann í
Reykjavík og útskrifaðist þaðan
stúdent vorið 1966. Steinunn og
Reynir kynntust í menntaskól-
anum og hafa verið saman síð-
an. Eftir stúdentspróf stundaði
Steinunn nám við heimspeki-
deild Háskóla Íslands 1966-1968
og var flugfreyja hjá Loftleið-
um. Hún hóf svo nám í líf-
eindafræði við Tækniskóla Ís-
lands og útskrifaðist þaðan
1970. Árið 1977 flutti fjölskyld-
an til Skotlands. Þau dvöldu í
Bretlandi við nám og störf til
ársins 1984, þegar þau fluttu
aftur heim til Íslands. Hún starf-
aði í sínu fagi á Borgarspítal-
anum í Fossvogi, Sjúkrahúsinu
á Akureyri, Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði, á rannsóknastofu hjá
Krabbameinsfélagi Íslands og
síðustu árin á rannsóknastofu
Heilsugæslunnar í Lágmúla,
Reykjavík.
Útför Steinunnar fer fram frá
Dómkirkjunni í dag, 7. sept-
ember 2018, klukkan 13.
13.10. 1971, gift
Justin Allen Parker
verkfræðingi, f.
30.4. 1973. Börn
þeirra eru: Bene-
dict Tómas James
Parker, f. 7.10.
2000, og Katherine
Elisabeth Parker, f.
19.3. 2006. 2) María
Reynisdóttir, mark-
aðs- og ferðamála-
fræðingur, f. 1.7.
1976, gift Brynjólfi Borgari
Jónssyni, tölfræðingi, f. 1.11.
1974. Börn þeirra eru: Sveinn
Marinó, f. 2.7. 2007, og Vigdís, f.
26.7. 2010.
Steinunn ólst upp í Vestur-
bænum í Reykjavík. Ung fór
hún að stunda útivist, gekk á
fjöll og fór í útilegur með for-
eldrum sínum. Bjó hún að þessu
alla tíð og var mikil útivistar-
kona. Hún stundaði skíðaíþrótt-
ina og fjallgöngur og í 20 ár
Yndisleg móðir mín er látin.
Sorgin við móðurmissi ristir
djúpt og það er sárt til þess að
vita að mamma muni ekki fá að
njóta efri áranna eins og hún
og við fjölskyldan höfðum séð
fyrir okkur áður en hún veikt-
ist.
Ég hugga mig þó við það að
líf hennar var fullt af gleði. Með
því að vinna lengi vel í hluta-
starfi má líka segja að hún hafi
fengið fyrir fram eitthvað af
gæðatímanum sem hún átti að
öllu jöfnu að eiga inni en veik-
indin tóku frá henni. Mamma
ferðaðist um allan heim, á sín-
um yngri árum sem flugfreyja
og síðar með pabba og okkur
systrunum, sem og mörgu góðu
vinafólki. Hún dansaði, skíðaði
og sigldi á kajak. Hún var líka
menningarunnandi og vissi fátt
skemmtilegra en að fara á sin-
fóníutónleika, óperukvöld, söfn,
í leikhús, bíó eða gleyma sér í
góðri bók.
Mamma var alltaf með allt á
hreinu og lagði mikið upp úr
vandvirkni og samviskusemi.
Eitt sem hún gerði listilega vel
og hafði unun af var að prjóna.
Annað sem hún gerði af mikilli
natni var að búa til mynda-
albúm. Hugmyndin var að geta
notið þess að fletta albúmunum
í ellinni. Þessi minningabanki
kom sér vel síðustu mánuðina
sem mamma lifði og það er gott
að eiga hann áfram til að geta
rifjað upp ferðalög og samveru-
stundir.
Ömmuhlutverkinu sinnti hún
einnig af alúð. Hún lýsti því að
verða amma eins og að verða
ástfangin í annað sinn og sýndi
það í verki. Alltaf til taks og til
í að fara með ömmubörnin út á
róló, á leiksýningar, lesa með
þeim, baka, spila og dansa. Hún
var þakklát fyrir að geta séð
þau vaxa. Þau munu ávallt
muna eftir einstakri ömmu.
Ég á mömmu minni margt að
þakka. Hún studdi mig í öllu
sem ég gerði, huggaði, hug-
hreysti og hvatti. Hún var líka
stóri reddarinn minn. Hvort
sem það þurfti að leysa úr ein-
hverju varðandi saumaviðgerðir
eða skattframtalsgerð, mamma
hafði ráð undir rifi hverju. Það
er skrýtið til þess að hugsa að
„hvernig á ég að gera þetta,
mamma“ sé spurning sem ég
muni aldrei aftur fá svar við.
Mamma sýndi mikið æðru-
leysi í veikindum sínum. Hún
hélt í jákvæðnina þótt það hafi
verið ljóst snemma í ferlinu í
hvað myndi stefna. Þetta var
alltaf spurning um tíma en við
náðum að njóta margra góðra
stunda saman á síðustu árum.
Stendur þar upp úr litla óvænta
veislan sem var haldin í tilefni
sjötugsafmælis hennar.
Mamma átti tryggan vinahóp
og það var ómetanlegt að finna
stuðninginn frá honum á þess-
um erfiðu tímum. Hún var líka
afar þakklát starfsfólki Land-
spítalans, sem gerði sitt ýtrasta
til þess að henni liði sem best í
gegnum allt ferlið. Við fjöl-
skyldan þökkum einnig kærlega
fyrir hina alúðlegu og faglegu
þjónustu þess. Það veitti
mömmu ekki síst styrk undir
það síðasta að kunna að njóta
þess smáa í lífinu. Að lokum fór
hún óhrædd, sátt og friðsællega
frá þessum heimi og ég er
þakklát fyrir að hafa getað
fylgt henni síðasta spölinn.
Mamma skilur eftir sig stórt
skarð í okkar litlu fjölskyldu og
hennar verður sárt saknað um
ókomin ár. En hún mun lifa
áfram í hjarta mínu og allra
sem hana þekktu.
Elsku mamma, takk fyrir
allt.
Þín dóttir,
María.
„Ég hitti hana fyrst á ná-
kvæmlega þessum degi á Hótel
Borg fyrir 53 árum,“ sagði
Reynir bróðir þegar hann til-
kynnti andlát Steinunnar. Hvar
annars staðar!
Mágkona mín var glæsileg
stúlka, snaggaraleg í hreyfing-
um og með glaðlegt bros á vör.
Fáir höfðu skarpari eða betri
kímnigáfu.
Ég fékk þann heiður, ungur
að árum, að vera veislustjóri í
brúðkaupi Reynis og Steinunn-
ar og var það upphafið að 50
ára farsælu hjónabandi þeirra.
Við Sirrý sáum fjölskylduna
dafna og blómstra, hvort heldur
var á Íslandi, Skotlandi eða
Englandi. Virtust þau eiga vini
um allan heim enda bjuggu þau
bæði yfir hafsjó af fróðleik og
var Steinunn með einstaklega
skemmtilega frásagnargáfu.
Margs er að minnast. Fyrir
tveimur árum dvöldum við með
þeim hjónum á skosku sveita-
setri, Roman Camp, þar sem
meðal annars Bítlarnir gistu
stundum á árum áður. Þar var
Steinunn á heimavelli og hrók-
ur alls fagnaðar. Minnist ég
þess að hún sat á gluggasyllu á
efri hæð og horfði yfir skosku
sveitina, þá kallaði ég: Ó, Júlía
og fékk auðvitað Ó, Rómeó til
baka. Mágkona mín hafði ekki
nokkurn áhuga á að yfirgefa
þennan heim, eiginmann, fjöl-
skyldu eða vini og því barðist
hún af miklum dugnaði til
hinstu stundar.
Blessuð sé minning Stein-
unnar.
Elmar Geirsson.
Steinunn Sveinsdóttir bekkj-
arsystir okkar er fallin frá eftir
erfið veikindi. Við vorum í A-
bekk í árgangi sem útskrifaðist
1966 úr MR.
Menntaskólaárin voru eftir-
minnilegur og mótandi tími.
Fyrir Steinunni og nokkrar
fleiri voru þau sérstaklega af-
drifarík því hún fann sér lífs-
förunaut í B-bekknum, Reyni
Tómas Geirsson, sem stóð síðan
henni við hlið allt til enda æv-
innar.
Steinunn og Reynir voru
samrýnd svo eftir var tekið.
Þau lögðu oft land undir fót og
fóru saman í ýmsar ævin-
týraferðir, um framandi slóðir á
Indlandi, í kajakaróður bæði
hér heima og erlendis, og heim-
sóttu börnin og vini sína í Skot-
landi, Oman og enn víðar.
Eftir stúdentspróf tók við
framhaldsmenntun bæði hér
heima og ytra og samskipti
urðu minni um tíma en fyrir all-
mörgum árum endurnýjuðum
við bekkjarsysturnar gömlu
kynnin og vinskapinn og hitt-
umst reglulega tvisvar til þrisv-
ar á ári. Steinunn var þar virk-
ur þátttakandi og alltaf tilbúin
að koma og hitta okkur, líka
þegar heilsan vart leyfði eftir
að veikindin sóttu á hana. Það
stafaði alltaf sömu hlýjunni frá
henni og með kankvísu brosi og
sínu kunnuglega bliki í auga
bætti hún oft við þegar hún
heilsaði okkur: Hann Reynir
biður að heilsa. Hann hefði svo
vel viljað vera með okkur.
Við bekkjarsysturnar fylgd-
umst með baráttu Steinunnar
við krabbameinið mörg undan-
farin ár. Þá kom vel í ljós hve
mikinn sálarstyrk hún hafði til
að bera, við sáum hugrekki
hennar og úthald. Í veikind-
unum urðum við vitni að því
hvernig hún tókst á við hið
óumflýjanlega án þess að bug-
ast og með mildi, ást og um-
hyggju í garð sinna nánustu en
einnig til okkar hinna. Við eig-
um alltaf eftir að muna það.
Hjá okkur bekkjarsystrum
er skarð fyrir skildi við andlát
Steinunnar. Hún er sú fyrsta
sem hverfur úr hópnum okkar.
Við munum sakna hennar sárt
en söknuðurinn er mestur hjá
Reyni skólabróður okkar, dætr-
um þeirra, tengdasonum og
barnabörnum. Við sendum þeim
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd 6-bekkjar A 1966,
Björg Kristjánsdóttir.
Elskuleg vinkona okkar,
Steinunn Sveinsdóttir, hefur
kvatt þessa jarðvist hljóðlega
og fallega eins og hún lifði lifi
sínu. Hún hefur lokið hetjulegri
baráttu við illvígan sjúkdóm og
laus úr veikinda viðjum. Hún
bjó yfir aðdáunarverðu æðru-
leysi og styrk til hinstu stund-
ar.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
(Sigurbjörn Þorkelsson.)
Við munum sakna hennar og
góðu samverustundanna sem
við áttum með henni og Reyni.
Eftir sitja góðar minningar sem
ylja.
Elsku Reynir og fjölskylda,
við vottum ykkur dýpstu sam-
úð, missir ykkar er mikill og
sorgin djúp. Megi góðar minn-
ingar umlykja ykkur og um-
vefja í þeim kærleika sem
Steinunni fylgdi.
Nína og Pétur.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að
segja
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
„Í dag kveðjum við yndislega
vinkonu. Við eigum ómetanleg-
ar minningar um samveru í
meira en hálfa öld.
Við vinirnir fylgdumst með
langri baráttu Steinunnar okk-
ar við illvígan sjúkdóm og dáð-
umst að hugrekki hennar,
þrautseigju og lífsvilja. Stein-
unn var gegnheil manneskja og
traustur vinur vina sinna.
Hennar verður sárt saknað og
sendum við Reyni, dætrum og
fjölskyldum þeirra okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Megi minning Steinunnar
lifa, hvíli hún í friði.
Ása og Jóhannes,
Hildur og Bergþór,
Hrafnhildur og Garðar.
Steinunn Jóna
Sveinsdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Steinunni Jónu Sveins-
dóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Hallgrímur Sig-
urður Sveinsson
fæddist í Reykjavík
19. mars 1954.
Hann lést á heimili
sínu 28. ágúst 2018.
Foreldrar hans
voru Margrét H
Sigurðardóttir, f. 2.
júlí 1928, d. 26. maí
2010, og Sveinn
Hallgrímsson, f. 25.
desember 1928, d.
13. september 1988. Þau voru
bæði Reykvíkingar. Systir Hall-
gríms er Björg Sveinsdóttir, f.
20. júlí 1956.
Hallgrímur bjó ætíð í Hlíðun-
um í Reykjavík. Hann gekk í
Hlíðaskóla, tók landspróf frá
Gagnfræðaskóla Austubæjar og
lauk verslunarprófi frá Versl-
unarskóla Íslands árið 1972.
Nam síðan endur-
skoðun og starfaði
lengi vel sem bók-
ari og endurskoð-
andi með eigin
rekstur. Vann jafn-
framt ýmis störf.
Var dyravörður um
skeið og sá um ýms-
an rekstur auk ráð-
gjafastarfa. Var
virkur í þeim félög-
um sem hann kom
að, svo sem Stéttarfélagi starfs-
fólks í veitingahúsum og Félagi
sykursjúkra. Hann starfaði
einnig með R-listanum að borg-
armálum. Kynnti sér borgarmál
vel svo og rekstur í kringum
ferðamál.
Kveðjuathöfn verður frá
Fossvogskirkju í dag, 7. sep-
ember 2018, klukkan 13.
Halli bróðir er að kveðja.
Hann lést eftir margvíslegan
heilsubrest til margra ára og er
sjálfsagt hvíldinni feginn, en ég
sakna hans og mun gera um
ókomna tíð.
Halli kom í þennan heim á fæð-
ingardeildinni – tosaður með
töngum vegna höfuðstærðar.
Held hann hafi alveg verið til í að
fæðast og eiga móður okkar að,
en þau voru mjög tengd. Fyrstu
tíu æviárin bjó hann í fjölskyldu-
húsi með fjórum ættliðum í
Varmahlíð við Reykjanesbraut.
Hús þetta var reist af móðurafa
og -ömmu 1930, þar sem nú er lóð
Menntaskólans við Hamrahlíð.
Síðan flutti hann ásamt móður
okkar og mér í Hörgshlíð 8 – faðir
okkar var þá erlendis við nám.
Þegar Halli flutti að heiman
varð íbúð í Mjóuhlíð 8 fyrir val-
inu. Þegar halla tók undan fæti í
lífi Halla flutti hann aftur í
Hörgshlíðina til mömmu – sem
þá var orðin ein eftir þar. Hann
bjó síðan síðustu níu árin í Stiga-
hlíð 8. Það er ljóst að Halli var
borinn, barnfæddur og rótgróinn
Hlíðabúi.
Við lékum okkur mikið saman
sem krakkar og kannski þótti
honum stundum nóg um hve litla
systir elti hann á röndum. Hann
fór samt aldrei í dúkkuleik, en ég
fékk að kynnast strákaleikjum.
Halli byrjaði líka snemma að
vinna fyrir launum til að styðja
við heimilisreksturinn. Fyrst við
blaðaútburð, síðar við ýmis störf
hjá Mjólkursamsölunni þar sem
mamma var bókari. Einu sinni
var hann skáti – ávallt skáti.
Halli fór í Versló eins og
mamma og lauk þaðan verslunar-
prófi, nam síðan endurskoðun og
starfaði lengi vel sem bókari og
endurskoðandi með eigin rekst-
ur. Oftast var hann með skrif-
stofu í miðbænum, þannig að það
var hans annað hverfi. Meðfram
rekstrinum stundaði hann ýmis
störf og tók virkan þátt í fé-
lagsstörfum og borgarmálum.
Ríkjandi einkenni Halla í
störfum var að kynna sér mála-
vöxtu og taka ákvörðun byggða á
staðreyndum og skipulegri at-
hugun. Þessi eiginleiki nýttist
bæði mér og öðrum þegar leitað
var ráða.
Ég missti svolítið af bróður
mínum upp úr þrítugu, þegar
mér þótti hann feta stigu sem
voru honum ekki samboðin og
reyndi ég nokkuð að fá hann til að
breyta um kúrs. En þá, eftir
nokkurt nudd í mér, sagði hann
með þunga og festu „ég vil vera
eins og ég er“. Halla var ekki
haggað ef því var að skipta.
Nokkrum árum síðar ákvað ég
aðra nálgun – að horfa á það sem
var gott í honum. Ég sé ekki eftir
því. Ég endurheimti bróður minn
og hef átt gott samband við hann
í nærfellt tvo áratugi. Ég fékk oft
að sjá bjartan, skýran og stóran
mann. Hann var ekki allra, en
þeir sem sáu hvern mann hann
hafði að geyma og þeir sem hann
treysti inn fyrir bera honum góða
sögu og tala um hann af hlýju og
virðingu.
Táknið – hringurinn með
punktinum – sem birt var í dán-
artilkynningu var þar að hans
ósk. Hann tók það úr skátunum
með merkingunni; hættur og far-
inn heim.
Far vel bróðir, með þökk frá
Systu.
Björg Sveinsdóttir.
Hallgrímur Sigurð-
ur Sveinsson
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Bátar
Cobra Rib-bátar
Seljum þessa vönduðu báta 5,8 m og
6,6 m hypalon í slöngum og flothólf í
bát, 2 falt öryggi. Útvegum einnig
kerrur og mótora á fínum verðum.
Holt Vélasala S 895-6662
www.holt1.is
Húsviðhald
FLÍSALAGNIR - MÚRVERK
FLOTUN - SANDSPARSL
MÁLUN - TRÉVERK
Ásamt öllu almennu viðhaldi
fasteigna
Áratuga reynsla og þekking
skilar fagmennsku og gæðum
Tímavinna eða tilboð
Strúctor
byggingaþjónusta ehf.
S. 893 6994
Bókaveizla
30% afsláttur af
bókum
Aðeins þessa helgi
Hjá Þorvaldi
í Kolaportinu
opið kl. 11-17
Bækur