Morgunblaðið - 04.10.2018, Blaðsíða 56

56 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2018
✝ Reidar Jóhann-es Óskarsson
fæddist í Reykjavík
5. mars 1944. Hann
lést á Hvamstanga
18. september 2018.
Foreldrar hans
voru Óskar Ingimar
Husby Jóhannson,
f. 29. október 1918,
d. 1. júní 1998 og
Björg Elísabet El-
ísdóttir, f. 23. mars,
d. 4. desember 2010. Systkini: 1)
Þórdís S. Óskarsdóttir, f. 20. maí
1946, maki Örlygur Rúdólf Þor-
kelsson, f. 15. apríl 1943. 2)
Ragnar M. Óskarsson Husby, f.
7. október 1949, maki Edda
Baldvinsdóttir, f. 22. júní 1951.
Unnusta Reidars er Laufey E.
Sigurðardóttir, f. 24. nóvember
1960.
Fyrstu árin ólst Reidar upp
hjá foreldrum í Reykjavík og hjá
móðursystur sinni, Guðrúnu, og
Sigurði í Straumi. Á sumrin lék
hann sér í Straumi
og hjálpaði til en á
veturna var hann í
foreldrahúsum og
gekk í Laugarnes-
skóla uppvaxtarár
sín.
Reidar hóf störf í
Rafgeymahleðslu í
Síðumúla aðeins 20
ára. Fimm árum
seinna hóf hann
störf í heildsölu hjá
Daníel Ólafssyni. Einhverjum ár-
um seinna fór Reidar að keyra
hjá sendibílastöð Kópavogs og
var þar um sex ára skeið. Nokkr-
um árum seinna keypti hans sér
kröfu og flytur suður með sjó.
Fyrst í Hafnir og síðan í Garð.
Reidar hóf þá störf hjá Íslensk-
um aðalverktökum og var þar í
30 ár eða þangað til að hann
komst á eftirlaun.
Útför Reidars fer fram frá Út-
skálakirkju í Garði í dag, 4. októ-
ber 2018, klukkan 14.
Elsku bróðir og mágur.
Nú ertu kominn í drauma-
landið sem þér var svo hugleikið
og talaðir oft um. Allt var svo
dásamlegt.
Nú hittir þú Stínu ættingja
og vini. Þið Stína áttuð heimili á
Rafnkelsvegi 8, þar bjugguð þið
lengst af en voruð búinn að búa
í 40 ár saman. Stína féll frá árið
2010.
Seinna kynntist þú Laufeyju
sem var unnusta þín síðustu ár.
Laufey býr á Hvammstanga.
Elsku bróðir, þú fórst marg-
ar ferðir frá Garði til Hvamms-
tanga til að hitta Laufeyju þína.
Allt lék í lyndi en þú varst orð-
inn lasburða síðustu ár en lést
það ekki stoppa þig.
Síðasta sinn sem þú heim-
sóttir fólkið þitt fórstu með
Ragga bróður á rúntinn um
Reykjanesið og síðan brunaðir
þú norður til Laufeyjar þinnar
og kvaddir hana.
Jæja, bróðir minn ég ætla
ekki að hafa þetta lengra.
Til þín ég hugsa,
staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjarta minningar lifa
ævina á enda.
Guð blessi þig að eilífu
Þín systir,
Þórdís S. Óskarsdóttir, og
Örlygur R. Þorkelsson.
Ég var stödd á Spáni þegar
Laufey systir mín hringdi og
sagði að unnusti hennar, Reid-
ar, hefði látist þá um nóttina.
Mig setti hljóða og í gegnum
huga mér fóru sem elding þær
stundir sem ég hafði verið með
þeim Laufeyju og Reidari. Eins
og allir þeir sem umgengust
Reidar vissu, var hann áhuga-
maður um radíó-labbrabb og
talstöðvar af öllum gerðum.
Hann var sérfræðingur um
þessi tæki og áttu þau hug hans
allan.
Laufey og Reidar bjuggu í
svokallaðri fjarbúð, hann í
Garðinum og hún á Hvamms-
tanga, þetta hentaði þeim vel
enda með ólíkar aðstæður.
Þau ferðuðust með tjaldvagn-
inn í eftirdragi og hafði Reidar
gaman af að segja frá þegar þau
ferðuðust um og gistu í vagn-
inum góða.
Reidar var góður maður og
vildi öllum vel.
Hann var sérstaklega góður
við systur mína og er hennar
missir mikill.
Símtal þeirra á milli á hverj-
um degi og á kvöldin var hringt
til að bjóða góða nótt.
En nú hefur hann boðið góða
nótt í hinsta sinn og er vísan
sem ég læt fylgja svolítið tákn-
ræn því fárveikur keyrði hann
til Hvammstanga til að hitta
hana Laufeyju sína.
En hamingjan geymir þeim gullkrans-
inn sinn,
sem gengur með brosið til síðustu
stundar,
fær síðan kvöldroða á koddann sinn
inn,
kveður þar heiminn í sólskini og
blundar.
(Þorsteinn Erlingsson)
Elsku Laufey, fallega og
góða systir mín, megi Guð veita
þér styrk á þessum erfiðu tím-
um.
Með þökk og virðingu dvelur
mér í huga minning um Reidar,
hvíl í friði, kæri mágur.
Jónína Auður.
Elsku frændi.
Mikið er erfitt að kveðja þig,
söknuðurinn er mikill en minn-
ingarnar margar sem við getum
glaðst yfir.
Alltaf varstu tilbúinn til að
hjálpa mér ef þörf var á. Elsku
frændi, ég gæti skrifa heila bók
um okkar samveru. Það var allt-
af svo gaman að kíkja á þig í
Garðinn og það eina sem við
ræddum um var allar þessar
talstöðvar sem þú áttir. Elsku
frændi, þér fannst ekkert leið-
inlegt að rúnta um allt og heim-
sækja alla sem þú þekktir. Ég
og fjölskyldan erum svo þakklát
fyrir að hafa fengið þig í mat um
áramótin og okkur grunaði ekki
að það væru síðustu áramótin
sem við ættum saman en svona
er lífið, við vitum ekki hvenær
síðasta daginn ber að.
Það er gaman að minnast
þess að þegar ég fór að eiga
drengina mína þá fannst þér svo
gaman að gefa þeim talstöðvar í
jólagjöf svo þeir gætu kallað á
milli sín því ekki voru þeir með
síma svo þér fannst þetta alveg
tilvalið, já og öll verkfærin sem
þú gafst þeim líka því þeir áttu
að gera við hjólin sín sjálfir.
Elsku frændi, ég er svo þakk-
látur fyrir að hafa fengið þig í
kaffi 15. september því þremur
dögum seinna ertu farinn frá
okkur og engan grunaði að
þetta væri í síðasta skiptið sem
við myndum hittast.
Jæja, elsku frændi, ég ætla
ekki að hafa þetta lengra svo
hafðu það sem best í Sumar-
landinu góða eins og þú kallaðir
alltaf. Sjáumst seinna.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Kveðja,
Örlygur Örn, Elín
María Arnar Már, Óli Þór,
Sævar Ingi.
Reidar Jóhannes
Óskarsson
✝ RagnheiðurSvava Karls-
dóttir fæddist á
Akureyri 3. júlí
1943. Hún lést 24.
september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Kristbjörg
Sveinsdóttir, f. 22.
júní 1912, d. 22.
nóvember 1991, og
Karl Jóhann Jóns-
son, f. 8. október
1906, d. 25. október 1976.
Systkini hennar eru 1) Svala, f.
1934, d. 1948. 2) Erna Tom, f.
1936. 3) Karlý Björg, f. 1940, d.
Kristbjörg Erna, f. 1969. Hún á
synina Björn Aron Valdez og
Andra Þór Valdez. 3) Björn, f.
1970, kvæntur Önnu Bergrós
Arnarsdóttur og eiga þau þrjú
börn, Björn Heiðar, Gunnþór
Andra og Ragnheiði Svövu.
Fyrir átti Anna þau Alexander
Arnar Þórisson og Elínu Mar-
gréti Þórisdóttur. Barna-
barnabörnin eru tvö, Unnur
Birna og Sara Björk.
Ragnheiður gekk í Barna-
skólann og Gagnfræðaskólann
á Akureyri. Auk húsmóð-
urstarfa vann hún mestan hluta
starfsævinnar hjá Akur-
eyrarbæ, lengst af við barna-
gæslu en síðustu starfsárin hjá
Sundlaug Akureyrar.
Útför Ragnheiðar Svövu fer
fram frá Akureyrarkirkju í
dag, fimmtudaginn 4. október
2018, klukkan 13.30.
2003. 4) Helga
Sigurlína, f. 1942,
d. 2016. 5) Jón Em-
il f. 1944. 6) Svala,
f. 1951. 7) Sveinn,
f. 1954.
Eiginmaður
hennar er Björn M.
Snorrason, fæddur
á Fáskrúðsfirði 2.
febrúar 1939. Börn
þeirra eru: 1) Val-
gerður Ósk, f.
1966, gift Garðari Baldurssyni
og eiga þau fjögur börn, Ragn-
heiði Erlu, Andreu Björtu,
Tómas Karl og Hrefnu Ósk. 2)
Sagt er að enginn viti hvað
átt hefur fyrr en misst hefur. Í
tilfelli móður minnar var því
ekki þannig farið. Við vissum
öll alltaf hversu falleg og góð
sál hún var.
Hún lifði fyrir okkur börnin
sín og sennilega voru það bara
barnabörnin og barnabarna-
börnin sem hún gat hugsanlega
sett á undan okkur í forgangs-
röðina. Í þeirri röð setti hún
sjálfa sig ávallt í síðasta sæti.
Það voru því örlög hennar að
vinna við að annast börn og það
gerði hún svo sannarlega með
hjartanu.
Mamma mátti ekki vita af
neinum sem átti erfitt. Þá
reyndi hún að létta undir og
leggja sitt af mörkum. Hún var
alltaf til taks fyrir alla en aldrei
nálægt því að vera yfirþyrm-
andi. Hún einhvern veginn
gerði allt svo rétt og það var
henni svo eðlislægt.
Við gerðum oft grín að
mömmu fyrir það hversu um-
hyggjusöm hún var og orðin
„farðu varlega“ notaði hún
mjög oft. Þá skipti aldur engu
máli og var sama hvort um var
að ræða barnabarn hennar á
fimmta aldursári að fara yfir
götu eða barn hennar á sex-
tugsaldri að fara yfir sömu
götu.
Sömu orðin hljómuðu:
„Farðu varlega“. Þetta kann að
hljóma yfirþyrmandi en eins og
áður sagði þá er það víðs fjarri
sannleikanum. Stundum
sögðum við að fyrra bragði ef
við vorum að fara að gera eitt-
hvað áhættusamt eins og fara
út í matvörubúð, „mamma, ég
fer varlega“, þá brosti hún og
sagði „já, gerðu það“.
Við fjölskyldan mín vorum
svo heppin og e.t.v. pínulítið
eigingjörn að plata foreldra
mína til að flytja í sömu götu og
við og öll nutum við góðs af því.
Börnin mín voru lagin við
það að fara í „kurteisisheim-
sóknir“ til ömmu og afa í kring-
um kaffitímann þar sem þau
vissu að alltaf var til nóg af mat
og enn meira af væntumþykju.
Ef eitthvað bjátaði á þá gerði
þessi blanda oft kraftaverk.
Það verða viðbrigði að hafa
ekki ömmu en afi á eftir að
vera þeim til halds og trausts.
Hann á vonandi eftir að halda
áfram að gauka að þeim
óþekktarkaramellum sem
amma var ekki hrifin af. Ef
amma og afi voru fengin til að
passa, þá voru börnin ekki í
geymslu þar á meðan. Þau voru
til í að vera með þeim frá
morgni til kvölds þar sem börn-
in fengu óskerta athygli allan
tímann.
Leika, baka, út að ganga eða
bíða í tvo klukkutíma við flug-
völlinn til að sjá eina lendingu
var meðal þess sem þau gerðu
með barnabörnunum. Meira að
segja var mamma stundum far-
in að spila knattspyrnu með
þeim þó töluvert hafi skort á
hæfileikana þar.
Þau sváfu að sjálfsögðu uppi
í og ef tvö börn voru í pössun
yfir nótt þurfti bara annaðhvort
afi eða amma að víkja úr hjóna-
herberginu.
Þegar börnin voru sótt sagði
amma alltaf „takk“.
Ég gæti skrifað endalaust
um hana móður mína en ég stel
orðum góðs manns og geri að
mínum og kalla hana meistara-
verk skaparans. Við vitum að
okkar bíður langur og erfiður
vetur en sólin á eftir að hækka
á lofti á ný. Dögum sem við
grátum fer fækkandi og dögum
sem við brosum aftur fer fjölg-
andi.
Líf okkar verður samt aldrei
eins og á meðan við höfðum
mömmu. Takk fyrir að vera
alltaf til staðar fyrir okkur öll,
takk fyrir að vera mamma mín.
Björn Björnsson.
Til ömmu.
Loginn stendur hér við hliðina á þér
þið tvö saman.
Ég vildi að þú værir enn hjá mér
svo allt væri gaman.
Ragnheiður Svava
Björnsdóttir.
Elsku amma, ég sakna þín
svo mikið. Það var svo gott að
koma til þín. Það var svo gott
að halla sér upp að þér í sóf-
anum og láta þig strjúka mér
um kollinn.
Þá sagðir þú alltaf „elsku
karlinn“ við mig. Þarna leið
mér best og ég vildi að ég gæti
alltaf átt svona stundir. Þú og
afi voruð þau sem skildu mig
best.
Mig langar svo að geta hald-
ið áfram að koma til ykkar
beggja eftir skóla. Þú vildir
alltaf að ég fengi eitthvað hollt
og þess vegna var LGG ömmu
nammið. Það fengum við alltaf.
Það var líka svo gott að þegar
ég var lasinn komst þú alltaf
við í búðinni og keyptir eitthvað
handa mér. „Lasinn-drykkinn“
og margt annað. Ef veðrið var
vont þá þurfti ég bara að
hringja og þið buðust til að
keyra mig á æfingu. Stundum
skildi ég ekki hvernig var hægt
að vera eins góð og þú varst
alltaf við mig. Ég sakna þín svo
mikið, amma.
Gunnþór Andri Björnsson.
Það var mjög sárt að heyra
að elsku Ragnheiður tapaði
baráttunni við hinn illvíga sjúk-
dóm, sem hún hafði barist við í
nokkur skipti á svo löngu tíma-
bili.
Þessi einstaka kona sem með
hæglæti sínu og góðvild í garð
okkar strákanna sem ólumst
upp í nágrenni við hana, er í
minningunni ein allra besta
manneskja sem ég hef kynnst á
lífsleiðinni. Ég á svo ótrúlega
margar fallegar og góðar minn-
ingar úr Espilundinum og víð-
ar, þegar við frændurnir vorum
að gaurast í kringum hana.
Alltaf mætti okkur sama jafn-
aðargeðið og yndislegheitin,
hvað sem okkur datt í hug að
prakkarast.
Í samtali við kunningja fyrir
skömmu síðan barst talið að
góðu fólki og þrátt fyrir að við
Ragnheiður höfum lítið hist síð-
ustu tvo áratugi, þá valdi ég
hana sem dæmi um ljúfustu
persónu sem ég gat lýst. Ég
veit að fráfall hennar skilur eft-
ir risastórt skarð hjá eldri
Birni og frændsystkinum mín-
um, Valgerði, Kibbu, Bjössa og
fjölskyldum þeirra. Það var ein-
stakt og fyrir mér var það mjög
dýrmætt að fá að alast upp í
nágrenni við Ragnheiði. Elsku
Ragnheiður, takk fyrir mig.
Kæra fjölskylda, ég votta
ykkur mína allra dýpstu samúð.
Agnar Hlynur Daníelsson.
Ragnheiður Svava
Karlsdóttir
✝ Ellen Ásthild-ur Ragn-
arsdóttir fæddist í
Keflavík 10. janúar
1957. Hún lést 24.
september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Ragnar
Sigurður Sigurðs-
son, f. 2.7. 1913 á
Eyjum í Breiðdal,
d. 22.10. 1985, og
Björg Erlings-
dóttir, f. 9.3. 1930 á Þorgríms-
stöðum í Breiðdal, d. 2.11.
2008. Alsystkini Ellenar: 1)
Þorkell Ragnarsson, f. 28.10.
1958, 2) Kristín Þórdís Ragn-
17.8. 2009, 2) Ragnar Þórður
Friðþjófsson, f. 25.1. 1982, d.
9.4. 1982, 3) Róbert Frið-
þjófsson, f. 3.2. 1984, 4) Ragna
Björg Friðþjófsdóttir, f. 18.10.
1990, í sambúð með Páli Elia-
sen, f. 24.1. 1990, barn þeirra
er Embla Sif Eliasen, f. 29.10.
2016.
Ellen fluttist til Reykjavíkur
á fyrsta ári og ólst upp á
Hjallavegi til níu ára aldurs en
síðan í Breiðholtinu. Ellen og
Friðþjófur stofnuðu ung heim-
ili í Hafnarfirðinum og bjuggu
mörg síðustu árin á Slétta-
hrauni. Ellen byrjaði 17 ára að
vinna hjá Samvinnubanka Ís-
lands og síðar Landsbankanum
og átti í ár 44 ára starfs-
afmæli.
Útför Ellenar fer fram í Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag, 4.
október 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
arsdóttir, f. 19.4.
1960. Hálfsystkini
Ellenar: 1) Ingunn
Ragnarsdóttir, f.
14.11. 1944, 2)
Guðmundur Birgir
Ragnarsson, f. 1.5.
1947, 3) Soffía
Ragnheiður Ragn-
arsdóttir, f. 26.8.
1950, d. 20.10.
2015, 4) Ásþór
Ragnarsson, f.
10.1. 1952.
Ellen var gift Friðþjófi
Bragasyni, f. 24.10. 1954, d.
1.5. 2016. Börn þeirra: 1) Bragi
Friðþjófsson, f. 17.8. 1978, d.
Elsku systir.
Ég kveð þig með miklum
söknuði og á erfitt með þá hugs-
un að þú sért farin frá okkur.
Alveg frá æskuárunum á
Hjallaveginum vorum við mjög
samrýmd og gátum við alltaf
lesið hvort annað. Á unglings-
árum brölluðum við ýmislegt
saman í stórum vinahópi í
Breiðholtinu sem var mjög stór
og samheldinn.
Þú varst alltaf til í að hafa
gaman og hugsa ég hlýtt til
gömlu góðu daganna. Minnist
ég sérstaklega þess þegar þú
komst í heimsókn í sveitina hjól-
andi 750 km leið með vinkonu
þinni, sem er góð lýsing á seiglu
þinni og dugnaði.
Eftir að þú og Bubbi kynnt-
ust voru ófá skipti sem ég kom í
heimsókn til ykkar í Hafnar-
fjörðinn og áttum við góðar
stundir saman. Þið voruð alltaf
til í að lána mér einhvern flottan
kagga sem Bubbi hafði gert upp
og þótti mér það æði sem ung-
um manni.
Eftir að við bæði höfðum
stofnað fjölskyldu þá hugsa ég
hlýtt til þeirra tíma sem við
eyddum saman, oftast á gamla
æskuheimilinu hjá móður okk-
ar. Áttum við margar góðar
samverustundir þar sem oftar
en ekki var gripið í spil og
keppnisskapið þitt hjá annars
rólegri manneskju kom í ljós.
Þegar ég sit og skrifa þessi
orð upplifi ég mikla sorg í
hjarta að þú sért fallin frá.
Ljúfu góðu minningarnar sem
við áttum saman koma nú upp í
hugann og er ég þakklátur fyrir
þær.
Þú varst alltaf til staðar fyrir
mig og ég gat ávallt leitað til
þín. Þú komst alltaf fram að
heiðarleika og varst mjög hrein-
skilin. Sérstaklega er ég þakk-
látur þér hvað þú lagðir á þig
vegna mín árin 1988 og 1989 til
að hafa góð áhrif á mig þegar ég
var ekki á góðum stað í lífi
mínu. Þú stóðst alltaf með mér
og ég gat alltaf stólað á það.
Hugur minn er hjá börnunum
þínum á þessum erfiðu tímum.
Elsku Róbert og Ragna
Björg, Páll og Embla Sif, ég
sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Þinn bróðir,
Þorkell.
Elsku frænka.
Mikið er erfitt að þurfa að
kveðja þig og hugsum við til þín
með miklum söknuði. Við erum
þakklát fyrir allar góðu stund-
irnar sem við eyddum saman og
hugsum hlýtt til allra jólaboð-
anna þar sem spilað var langt
fram eftir nóttu.
Það var alltaf gaman að hitta
þig, þú varst góð og skemmtileg
frænka. Einstaka sinnum þótt-
ist þú hafa vit á fótbolta en hélst
með Liverpool. Gaman þótti
okkur þegar þú komst með
skemmtileg skot þegar Liver-
pool hafði óvænt unnið, Róberti
til mikillar gleði.
Þú varst hógvær, hlý, fyndin
og sterk.
Sjaldan hefur maður kynnst
eins hjartahlýrri og góðri konu
og erum við heppin að hafa haft
þig í okkar lífi.
Með miklum söknuði kveðj-
um við þig, elsku frænka.
Jóhannes og Björg.
Ellen Ásthildur
Ragnarsdóttir