Morgunblaðið - 26.10.2018, Page 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 26. OKTÓBER 2018
✝ Ólöf SigfríðurJónsdóttir
fæddist í Hvammi í
Þistilfirði 8. apríl
1941. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 14. október
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Svein-
björnsson, f. 14.7.
1910, d. 25.12. 1996,
og Lilja Aðalsteinsdóttir, f. 12.6.
1915, d. 7.3. 1950. Seinni kona
Jóns var Guðrún Jóhannsdóttir,
f. 10.7. 1932, d. 9.9. 1980.
Lilja átti dreng, f. og d. 1934,
og Kristbjörgu, f. 29.12. 1936, d.
27.2. 1937 Hrólfsbörn. Albróðir
Sigurður Jóhannes, f. 14.5. 1939,
hans kona Þuríður Hallgríms-
dóttir, f. 17.3. 1942. Þau eign-
uðust fjóra syni og tvær dætur.
Samfeðra eru Lilja, f. 28.10.
1952, maður er Stefán Bjarni
Sigtryggsson, f. 2.5. 1956. Þau
eiga son og dóttur. Ólafur Jó-
hann, f. 1.2. 1957, d. 5.10. 1997,
eftirlifandi kona er Kristjana
Sólveig Sævarsdóttir, f. 17.1.
1965. Þau eignuðust þríbura.
Kjördóttir Lilju og Jóns er Sig-
rún, f. 29.10. 1947.
Ólöf giftist 30.12. 1959 Sig-
urði Guðmundi Jónssyni, f.
28.10. 1932. Börn 1) Hafþór, f.
7.5. 1959. Kona hans er Sangdu-
an Wangyairam, f. 2.1. 1975.
1987. 4) Aðalheiður Jóna, f.
15.10. 1969. Sambýlismaður
Hjörtur Kristmundsson, f. 27.7.
1960, d. 27.4. 2018. Fyrri maður
Aðalheiðar var Dagbjartur
Þórðarson, f. 17.1. 1964, þeirra
dætur eru a) Gréta María, f.
17.10. 1990, sambýlismaður Daði
Þór Steinþórsson, f. 21.11. 1989.
Dóttir þeirra er Ólöf Eik, f. 30.5.
2016. b) Kristveig Lilja Sig-
fríður, f. 5.6. 1992.
Ólöf missti móður sína átta
ára gömul og var um tíma hjá
Óla Möller og Helgu Elíasdóttur
á Þórshöfn. Hún flutti til Húsa-
víkur þegar faðir hennar giftist
aftur og bjó þar fram á unglings-
ár. Fór þá aftur til Þórshafnar
og giftist þar ung og bjuggu þau
hjónin þar allt fram til ársins
2004 þegar þau fluttu alfarin í
Kópavoginn, í Gullsmára 5, þar
sem hún bjó til æviloka. Hún
sinnti ýmsum störfum um ævina,
mestmegnis þó störfum tengd-
um sjávarútvegi. Hún var verk-
stjóri í hraðfrystistöð Þórs-
hafnar og á saumastofunni
Snældunni á Þórshöfn. Þau
hjónin voru með útgerð nánast
alla tíð og voru þau einstaklega
samhent í þeim rekstri. Salt-
fiskverkun og grásleppu-
hrognasöltun voru þau líka með.
Heimilið á Þórshöfn var gest-
kvæmt og oft fleiri þar en heim-
ilismenn. Því voru verkin næg
heima fyrir. Ólöf var mikil fjöl-
skyldumanneskja og heimakær
og ávallt var fjölskyldukaffi á
sunnudögum í Gullsmáranum yf-
ir vetrartímann.
Útför hennar verður gerð frá
Digraneskirkju í dag, 26. októ-
ber 2018, klukkan 13.
Dætur þeirra eru
Nadía, f. 14.2. 2006,
og Elína Narisa, f.
4.2. 2010. Börn Haf-
þórs með fv. konu,
Hildi Stefánsdóttur,
f. 12.2. 1959: a)
Díana Ólöf, f. 29.1.
1987, gift Jossue
Yair Cardosa Ortiz,
f. 1.11. 1979. Dóttir
Hildur Cecilía Car-
dosa, f. 8.12. 2010.
b) Máni Viðar, f. 6.7. 1989, sam-
býliskona er Elínborg Steinunn
Pálsdóttir, f. 23.12. 1994. c) Guð-
finna Gunnur, f. 27.2. 1991. Börn
Hildar: Stefán Daníel Ingason, f.
14.6. 1978, kona Jewelly Import-
ante Lalis, og Ingibjörg Dagný
Ingadóttir, f. 17.4. 1983. Maki
Sigurður Fannar Þórsson, f. 9.7.
1979. Dóttir Kolfinna Eldey, f.
1.5. 2014, og fyrir á Ingibjörg
Inga Alexander Sveinbjarnar-
son, f. 14.10. 2009. 2) Örn, f. 9.9.
1960. Eiginkona Ragna Karls-
dóttir, f. 10.9. 1956. Þau skildu.
Sonur Sigurður Þór, f. 4.3. 1991.
Sonur Rögnu er Karl Huldar
Arngrímsson, f. 22.9. 1980. Börn
Sigurður Víkingur, f. 17.9. 1998,
og Aldís Ragna, f. 9.4. 2000. 3)
Lilja, f. 15.6. 1965. Sambýlis-
maður Þorsteinn Marinó Gunn-
arsson, f. 24.6. 1959. Þorsteins
börn, Edda Ósk, f. 13.4. 1984,
maki Kristmundur Daníelsson, f.
5.6. 1983, og Rúnar Helgi, f. 7.6.
Elsku besta litla mamma mín
er fallin frá eftir hetjulega bar-
áttu við lungnasjúkdóm 77 ára
að aldri.
Mamma mín, þessi litla kona,
gerði allt. Hún vann, bakaði og
eldaði fyrir fjölda manns, tók á
móti gestum, saumaði, hélt öllu
tandurhreinu og aldrei man ég
eftir því að hún kvartaði eða
hefði orð á því að hún hefði ekki
tíma til að gera hlutina. Hún
var eldklár, hreinskiptin og
skemmtileg.
Ég minnist þess tíma þegar
ég var orðin ein heima af okkur
systkinum og hún vann sem
verkstjóri í Hraðfrystistöð
Þórshafnar. Þar kenndi hún
mér vinnusemi og leyfði mér að
læra á flest störf í húsinu og
það gerði mig óhrædda við að
takast á við ný verkefni. Þarna
kenndi hún mér að hafa trú á
sjálfri mér og komast áfram á
dugnaði og á eigin verðleikum.
Í yfir tuttugu ár lifði mamma
með lungnaþembunni en gerði
ótrúlegustu hluti eftir að veik-
indin herjuðu á hana. Mamma
og pabbi ferðuðust í seinni tíð
til margra landa og annarra
heimsálfa og í mörg sumur
keyrðu þau nokkra hringi um
landið.
Fyrst með lítið fellihýsi, síð-
ar pallhýsi og enn seinna í fína
húsbílnum sem mömmu fannst
algjör draumur. Stundum komu
þau við hjá mér á Austfjörð-
unum og þá var slegið upp
veislu en alltaf vildu þau sofa í
sínu ferðahýsi en ekki inni í
húsi hjá mér.
Fyrsta ferð hvers sumars
var farin í Kollavík í Þistilfirði
þar sem þau dvöldust í góðu
yfirlæti hjá Boggu og Hreini í
eina eða tvær vikur, restin af
sumrinu var svo tekin í að elta
sólina um landið allt. Í einhver
skipti fóru stelpurnar mínar
Gréta María og Kristveig Lilja
Sigfríður með þeim í ferðalög
og þær nutu þess að vera með
ömmu og afa og hafa alltaf ver-
ið mjög tengdar þeim.
Ég er afar þakklát fyrir að
hafa náð að eiga margar stund-
ir með mömmu síðasta hálfa ár-
ið og að hún skyldi lifa það að
öll börnin hennar væru komin í
nágrenni við þau, mömmu og
pabba.
Hvíldu í friði, elsku mamma,
og þú veist að ég elska þig.
Við hugsum vel um pabba og
reynum að halda öllu eins og
þú vildir hafa það.
Þín yngsta,
Aðalheiður Jóna.
Elsku besta mamma mín
sem varst alltaf til staðar fyrir
mig. Þú gafst mér svo gott
veganesti út í lífið. Þér líkaði
enginn óheiðarleiki og maður
átti að standa við það sem lofað
var.
Vinna hafði t.d. aldrei drepið
nokkurn eins og þú varst dug-
leg að segja okkur systkinun-
um. Ýttir líka að manni sjálf-
stæði, þegar ég byrjaði í skóla
þá fékk ég vekjaraklukku og
þar með var það afgreitt mál.
Þú varst svo dugleg, þessi litla
fíngerða kona. Vissir ekki hvað
það var að gefast upp fyrr en
sjúkdómurinn hafði betur.
Lífið þitt var ekki alltaf auð-
velt, misstir móður þína ung.
Varst um tíma eftir það hjá
góðu fólki sem þú minntist allt-
af með hlýhug.
Þegar ég fór að búa með
dóttursyni þeirra náðir þú á ný
tengslum og held ég þér hafi
þótt vænt um það. En þú áttir
líka góðan tíma á Húsavík eftir
að afi giftist Gunnu og eign-
aðist þar tvö systkini til við-
bótar við hann Sigga stóra
bróður þinn. En mér skilst að
þú hafir alltaf viljað fara aftur
til Þórshafnar og það rættist og
þar hittir þú pabba og ykkar líf
saman varði í 60 ár. Það er
langur tími og þú sagðir mér
sjálf í veikindunum að þetta
hefði verið gott líf og hversu
heitt þú elskaðir hann. Ég veit
samt að oft var lífsbaráttan erf-
ið og þið unnuð mikið bæði tvö
til að skapa ykkur og okkur
betra líf. En þetta gekk af því
þið voruð svo samhent. Þið
fenguð að njóta ávaxtanna
seinni árin.
Þú byrjaðir seint að ferðast
til útlanda, fyrsta stóra ferðin
er til Kína árið 2000 og eftir
það var ekki stoppað. Fóruð
t.d. oft með okkur Marinó til
Taílands.
En þið ferðuðust líka á Ís-
landi,á húsbílnum sem var
heimili ykkar á sumrin eftir að
þið fluttuð frá Þórshöfn.
Þú varst liðtæk við sauma-
vélina og meðan þið bjugguð
enn á Þórshöfn þá var ýmislegt
töfrað fram í saumaherberginu
og á ég marga dýrgripina eftir
þig sem ég mun geyma. Við
höfðum svipaðan smekk þú og
ég og varst þú minn helsti álits-
gjafi, mikið á ég eftir að sakna
þess að fá ekki þitt álit á nýrri
flík eða einhverju heima fyrir
sem ég er að breyta. Það var
alltaf tilhlökkun að sýna þér og
fá hrósið þitt og hvatninguna.
Síðustu misserin hafðirðu
orðið minna þrek til að fara út.
Oft var það sem þú spurðir mig
hvort ég ætti ekki bara eitt-
hvað fatakyns heima í skáp
handa þér.
Ég var líka farin að grípa
með í búðunum ef ég sá eitt-
hvað sem mér fannst smell-
passa við þig. Við töluðum aldr-
ei beint um þetta, einhvern
vegin þróaðist þetta bara og ég
á eftir að sakna þessa og ef-
laust gleyma mér við að finna
eitthvað fallegt fyrir þig að
vera í. Því var það mér heiður
að vita að ég fékk að velja á þig
síðustu klæðin, algjörlega
óvart.
Ég kom alltaf mikið við hjá
ykkur eftir að þið fluttuð í bæ-
inn, að bæta upp árin sem ég
var án ykkar þegar þið voruð á
Þórshöfn en ég fyrir sunnan.
Það er skrýtið að koma í Gull-
smárann núna og engin
mamma þar. Elsku, elsku
mamma mín, takk fyrir allt.
Mun alltaf minnast þín og
passa upp á pabba fyrir þig.
Við munum halda sunnudags-
hittingnum áfram eins og þú
lagðir svo ríka áherslu á.
Þín eldri dóttir,
Lilja Sigurðardóttir.
Í dag fer fram útför móður
okkar, Ólafar S. Jónsdóttur frá
Þórshöfn á Langanesi.
Mamma okkar var sterk
kona og með ákveðnar skoð-
anir.
Hún og pabbi voru búin að
vera saman í 60 ár og ala okkur
fjögur systkinin upp ásamt því
að byggja upp sína útgerð og
fiskverkun á Þórshöfn.
Eins og pabbi okkar orðaði
það þá stjórnaði hann á sjónum
en hún í landi. Nú kveðjum við
konuna sem hefur hugsað um
okkur frá því við munum eftir,
stýrt okkur og verið fyrirmynd
í lífinu. Hún kenndi okkur að
dugnaður og ráðvendni borgar
sig ávallt. Þá lagði hún mikið
upp úr samheldni í fjölskyld-
unni.
Henni eigum við að þakka að
samheldni okkar systkinanna
er mjög mikil og börn okkar og
barnabörn hafa alist upp við
sömu gildi og hún ól okkur upp
í.
Elsku mamma, þín er sárt
saknað en við munum styðja
hvert annað og öll leggjast á
eitt um að sjá um pabba eins og
við lofuðum þér áður en þú
fórst í þitt síðasta ferðalag.
Þínir synir
Hafþór og Örn.
Ólöf Sigfríður
Jónsdóttir
Hvað er lífið – leit að
réttum nótum.
Lítið barn, sem grætur
eða hlær.
Tilfinningar troðnar
undir fótum.
Tími og rúm sem enginn skilið fær.
Hvað er ástin, unaðsstund sem líður
Örsmá bára er geymir tímans haf.
Blik í auga, und er seinna svíður.
Sumarblóm, er tíndi ég og gaf.
Hvað er gæfan – gull í hendi þinni.
Gjöf er færði þjáðum von og yl.
Stjarna á himni, geisli í götu minni.
Gleðin yfir því að vera til.
Aldrei hefði mér dottið í hug
að ég ætti eftir að skrifa minning-
arorð um hana Lindu, en svona er
lífið, það er ekki spurt um aldur.
Við eigum bara þessa stund núna.
Fallega kærastan hans Denna
frænda míns og að því mér fannst
stúlkan með eitt af fallegustu
kvenmannsnöfnunum, Linda.
Mér fannst hún koma með fersk-
Dagrún Linda
Garðarsdóttir
✝ Dagrún LindaGarðarsdóttir
fæddist 26. október
1956. Hún lést 20.
júní 2018. Útför
hennar fór fram 5.
júlí 2018.
an andblæ inn í boð-
in hjá henni Bobbu
frænku og þannig
var það alltaf. Mikið
voru þau fallegt par.
Ég á ekkert ann-
að en góðar minn-
ingar um Lindu,
sem aldrei hefur
borið skugga á. Það
sem ég ávallt mat
mest var hrein-
skiptni hennar, sem
er og hefur alltaf verið það sem
ég met mest í fari fólks.
Þó leiðir hjóna skilji finnst mér
fráleitt að aðrir þurfi að taka af-
stöðu með eða móti og í ljósi þess
hélt ég áfram okkar samskiptum,
sem var þó ekki eins oft og ég
hefði viljað, því ég gleymdi því
sem svo dauði hennar minnti mig
óþyrmilega á, að lífið er hverfult
og ég á ekki að fresta til morguns
því sem gera má í dag. Ég ákvað
að minnast hennar í dag, föstu-
daginn 26. október, en þá hefði
hún orðið 62 ára gömul.
Ég bið ykkur ástvinum hennar
allrar blessunar og vona að minn-
ingarnar um góða konu, mömmu
og ömmu muni ylja ykkur um
ókomna tíð.
Blessuð sé ávallt minning
hennar.
Rúna Knútsdóttir.
Elsku tengdapabbi,
ég náði aldrei að þakka
þér almennilega fyrir
allt. Ég hélt auðvitað að það væri
nægur tími til þess. Mikið er sárt
að þú hafir farið svona skyndilega
frá okkur. Ég er þakklát ykkur
Láru fyrir uppeldið sem þið gáfuð
Hauki mínum, hann er heiðarleg-
ur, hreinn og beinn eins og pabbi
sinn og ég er heppin að eiga hann
sem lífsförunaut. Ég mun passa
uppá strákinn þinn fyrir þig, Kalli,
þegar dagarnir verða erfiðir. Takk
fyrir að bjóða mig svona velkomna
inn í fjölskylduna þína, frá fyrsta
degi var ég velkomin með í allt og
fljótt leið mér eins og við hefðum
alltaf þekkst. Mér finnst sam-
bandið sem við áttum fallegt, ég
gerði svolítið grín að þér fyrir til
dæmis að senda skeyti í stað þess
að senda sms og þú gerðir grín að
mér fyrir að nota allt of mikið orðið
„nice“, þar til ég var farin að góma
þig að segja mjög mikið „nice“ líka.
Ég á margar fleiri fallegar hvers-
dagslegar minningar af þér sem
hlýja mér. Ég sé þig fyrir mér í sóf-
anum fyrir framan sjónvarpið með
fötu fulla af golfkúlum að merkja
þær og undirbúa þig fyrir fríið þitt
sem þú varst svo spenntur að fara
í, ég tyllti mér hjá þér og við áttum
gott spjall.
Takk fyrir allt sem þú kenndir
mér, en þú lagðir þig allan fram við
að kenna manni og gefa manni góð
ráð út í lífið. Þú varst alveg hreint
ótrúlegur tengdapabbi og ég trúi
varla hvað ég var heppin að fá þig
inn í líf mitt, þó svo að það hafi ver-
ið allt of stutt. Ég veit ekki hversu
oft ég hef hugsað hvað börnin þín
eru ótrúlega heppin að eiga svona
pabba eins og þig.
Þú varst vissulega ómissandi
partur af lífi allra sem voru þér
nærri og nú þurfum við að læra að
lifa upp á nýtt án þín. Ég mun
passa upp á að litli strákurinn minn
sem fæðist bráðum muni vita allt
um afa sinn Kalla, sem var svo góð-
ur maður.
Þín verður sárt saknað.
Elsa Sól Gunnarsdóttir.
Við minnumst Kalla með hlýhug
og söknuði. Það verður erfitt að
fylla skarðið sem hann skilur eftir
sig. Kalli var ósérhlífinn, örlátur og
vandaði vel til verka í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Til
dæmis passaði hann ávallt upp á að
allir viðburðir sem haldnir hafa
verið á vegum ThorShip eða starfs-
mannafélagsins væru skipulagðir í
þaula og ekkert til sparað. Þó svo
að Kalli hafi ferðast mikið vegna
vinnunnar var hann alltaf í góðu
sambandi við starfsmenn og pass-
aði upp á að allir væru vel upplýstir
um hvar hann væri og að hægt
væri að ná í hann. Frumkvæði var
honum líka mikils virði. Hvatti
hann starfsmenn til dáða í leik og
starfi og stóð ávallt við bakið á fólk-
inu sínu sem við erum mjög stolt af
að hann hafi getað kallað okkur.
Þeir sem þekktu Kalla vita að
hann gat verið mjög ákveðinn, lá
ekki á skoðunum sínum og kom
þeim skilmerkilega til skila. Oft var
grínast með það á skrifstofunni,
þegar hann hækkaði róminn inni
hjá sér með lokaðar dyr, hvert út í
heim hann væri að kalla, til Rotter-
dam eða alla leið til Kína.
Við í ThorShip erum lítil fjöl-
skylda og var Kalla mikilvægt að
við ynnum hlutina saman sem ein
liðsheild. Við höfum lært mikið af
honum í gegnum tíðina og erum
staðráðin í að halda ótrauð áfram
og halda minningu Kalla á lofti.
Elsku Lára, Hörður, Haukur,
Auður og fjölskyldur. Við sendum
ykkur okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og vonum að þið finnið
styrkinn til að komast í gegnum
Karl Harðarson
✝ Karl Harðarsonfæddist 2. ágúst
1959. Hann varð
bráðkvaddur 5. októ-
ber 2018.
Útför Karls fór
fram 25. október
2018.
þessa erfiðu tíma.
Með kveðju og
þakklæti,
Fyrir hönd sam-
starfsmanna hjá
ThorShip,
Margrét Guðný.
Það er ekki ofsög-
um sagt að fregnin
um ótímabært og
fyrirvaralaust and-
lát Karls Harðarsonar, vinar okk-
ar og viðskiptafélaga, hafi komið
eins og þruma úr heiðskíru lofti.
Svo óvænt voru tíðindin, svo órétt-
látt er þetta og svo ótrúlegt, að við
erum enn að átta okkur á því sem
gerðist.
Við félagarnir í Cargow-skipa-
félaginu kynntumst Karli á mis-
munandi tímum. Það fyrsta sem
mætti okkur öllum var heilsteypt-
ur persónuleiki með hárrétta
blöndu af reynslu sem þarf til að
sjá hvað virkar annars vegar og
leiftrandi sköpunargáfu hins veg-
ar, auk skarpskyggni á það hvað
þarf til að breyta hlutum sem eru
að virka yfir í hluti sem virka enn
betur.
Karl skilur við þennan heim haf-
andi lagt ríkulegan skerf af mörk-
um til að gera hann betri. Við sem
þekktum Karl vitum hvílíkur miss-
ir er að honum. Eftir lifa minning-
arnar um góðan og kraftmikinn
mann sem tókst á við hvaða vanda-
mál sem var og leysti það.
Karl kynnti sér öll viðfangsefni
til hlítar og hafði sjálfstæða hugs-
un. Hann var maður sem hægt var
að treysta. Hann stóð við það sem
hann sagði, enda var hann yfirleitt
búinn að hugsa hlutina vel áður en
hann sagði þá. Karl naut mikils
trausts og hefur með uppbyggingu
sinni í Thorship og Cargow átt
stóran þátt í að breyta flutninga-
kerfi viðamikillar iðnaðarfram-
leiðslu frá Íslandi til Evrópu – og
að sama skapi opna ný tækifæri til
flutninga til og frá landinu.
Kalli, eins og hann var kallaður,
var mikill húmoristi. Hann átti til
að fanga þjóðfélagsumræðuna í
einni eða örfáum setningum eða
sjá hið spaugilega í jafnvel alvar-
legum málefnum. Það var yndis-
legt að sitja með honum og hlusta á
hann þegar sá gállinn var á honum.
Við getum séð Kalla fyrir okkar
brosa breitt, með augun leiftrandi
af glettninni sem fór honum svo
vel.
Við funduðum oft í Rotterdam, í
fundarherbergi með útsýni yfir
lestarstöðina og iðandi mannlífið.
Þegar við stóðum frammi fyrir
flóknum vandamálum og fundirnir
tóku að lengjast átti Karl til að
standa upp, ganga að glugganum
og horfa yfir hringiðu lesta, spor-
vagna, bíla, reiðhjóla og gangandi
vegfarenda. Hann hafði lag á að
greina aðalatriði frá aukaatriðum
– en þó þannig að allt ynni vel sam-
an. Og þegar hann settist við borð-
ið eftir að hafa greint umhverfið og
séð breytingarnar fyrir sér var
hann iðulega búinn að finna ein-
faldar lausnir á flóknum vanda-
málum.
Karl var sérlega hlýr maður.
Hann gat verið beinskeyttur og
blátt áfram – en á sinn hlýlega
hátt. Okkur langaði alla til að gera
Karl stoltan af okkur. Hann var
aldursforsetinn í hópnum. Við
lærðum mikið af honum.
Söknuðurinn er mikill og skarð
fyrir skildi í okkar starfsemi, en
fyrst og fremst söknum við góðs og
trausts vinar.
Hugur okkar er hjá eftirlifandi
eiginkonu og börnum. Megi Guð
vera með ykkur og vernda ykkur,
elsku Lára, Hörður, Haukur og
Auður. Foreldrar og fjölskylda
Karls, missir ykkar er mikill. En
eins og Kalli hefði viljað heldur líf-
ið áfram. Skipin sigla. Í sorginni
sættum við okkur við hið óumflýj-
anlega og minnumst þess hve líf
okkar væri fátæklegra ef við hefð-
um ekki kynnst Kalla.
Bjarni Ármannsson,
Øyvind Sivertsen og Stefán
Héðinn Stefánsson.