Morgunblaðið - 03.11.2018, Síða 37

Hvíl í friði kæri vinur og takk
fyrir allt og allt.
Jón, Unnur og fjölskyldan
Valbraut 1.
Í dag kveðjum við Sigurjón frá
Lónshúsum, góðan vin og mág.
Þegar maður hugsar til baka við
slíkar kveðjustundir þá kemur
margt upp í huga. Sigurjón var
maður mikillar gleði, kærleika og
alltaf stutt í grínið. Helst ber að
minnast þeirrar skemmtilegu
stundar sem var fastur liður í lífi
stórfjölskyldunnar að Heiðartúni. Í
upphafi jólahátíðar hvers árs var
haldin mikil skötuveisla á heimili
þeirra Sigurjóns og Stínu sem áður
hafði verið minni háttar að Heið-
artúni. Sigurjón setti sinn brag á
skötuveisluna og útkoman var mik-
il skemmtun sem vonandi mun
halda áfram um ókomna tíð. Skötu-
veislan þar sem undirbúningur
hófst að sumri var oft hátindur árs-
ins hjá þeim hjónum enda mikið
umstang og mikil eftirvænting hjá
öllum. Sigurjón hélt yfirleitt ræðu
góða sem allir höfðu gaman af og
mátti líkja honum við uppistandara
af dýrari gerðinni.
Sigurjón var áhugamaður mikill
um félagsstörf hjá Knattspyrnu-
félaginu Víði og var þar í unglinga-
ráði og í kringum félagið í tugi ára.
Sigurjón var hógvær maður, vel
liðinn og skemmtilegur karakter
sem við fjölskyldan munum sakna
mikið. Það eru góðar minningar
sem fara í gegnum hugann er við
minnumst þín. Haf þú bestu þakkir
fyrir samfylgdina, elsku vinur, og
megi góður Guð leiða þig í ljósið
þar sem við vitum að þú átt góða
heimkomu meðal ástvina. Við send-
um fjölskyldu Sigurjóns okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
megi Guð vera með ykkur á erf-
iðum stundum.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Blessuð sé minning þín.
Sigurður Jóhannes
Ögmundsson, Jón
Oddur Sigurðsson.
Sjaldan hef ég kynnst jafn víg-
reifum og skemmtilegum manni og
Sigurjóni í Lónshúsi eins og hann
var kallaður í Garðinum. Hann var
nettur á velli, léttur í lund og átti
ekki inni hjá neinum. Svaraði fyrir
sig fullum hálsi og var hnyttinn og
skemmtilegur. Hann var sannar-
lega sómi sinnar sveitar og gaf
meira af sér til samfélagsins en
flestir, sama hvaða mælikvarði er
lagður á það framlag. Hann var
líka ljúfur sem lamb og gáttlætið
og tilsvörin hans brynja til að kom-
ast í gegnum lífið. Þrátt fyrir ansi
harkaleg tilsvör oft á tíðum hef ég
aldrei heyrt nokkurn mann hall-
mæla Sigurjóni í Lóni. Hann ávann
sér virðingu sem verkstjóri í frysti-
húsinu, var ákveðinn yfirmaður og
tók þátt í leik og starfi starfsfólks-
ins. Var bílstjórinn þegar unga
fólkið fór á böll eða stórdansleiki í
Ungó eða Festi. Hann stóð vaktina
og fór ekki heim fyrr en allir voru
komnir í bílinn. Sigurjón var alltaf
klár, bóngóður og hlýr inn við bein-
ið. Hann rak barna- og unglinga-
starf Knattspyrnufélagsins Víðis í
Garði í mörg ár af miklum krafti.
Margar sögur eru til af dugnaði
hans og velvilja til unga fólksins.
Hann fór ótroðnar slóðir í fjáröflun
fyrir starfið og hafði ekki mikinn
tíma til að hlusta á slæmar afkomu-
tölur fyrirtækja þegar hann mætti
og vantaði pening í ferðasjóð. Hann
var hjá vini sínum, sparisjóðsstjór-
anum, og bað um styrk fyrir ung-
lingastarfið í hans gömlu heima-
byggð. Gamli vinurinn fór yfir
afkomu sjóðsins og bar sig illa. Eft-
ir nokkurn lestur stóð Sigurjón upp
og sagðist ekki hafa tíma til að
hlusta á svona raus. Hann kæmi á
morgun og sækti styrkinn. Ekkert
kjaftæði.
Ég er Sigurjóni þakklátur fyrir
þann stuðning sem hann sýndi mér
meðan ég var bæjarstjóri í Garð-
inum. Við áttum mörg mjög
skemmtileg samtöl og samskipti.
Hann var alltaf blíður og ljúfur þeg-
ar við vorum tveir að ræða málin í
síma eða hittumst á förnum vegi.
En þegar við hittumst í fjölmenni
var ekki legið á því. Þá stóð hann
fyrir framan mig, beindi að mér
puttanum, potaði í mig og horfði
beint í augun á mér með sínum sér-
staka augnsvip og honum stökk
ekki bros á vör meðan hann tók
bæjarstjórann í gegn. Hellti sér yfir
mig og lét ýmislegt flakka sem
ókunnugum þótti nóg um.
Þessum ræðum lauk með því að
hann spurði hvort ég ætti ekki að
vera í vinnunni, réttast væri að reka
mig eða hann lýsti mikilli samúð
með Siggu að eiga slíkan mann.
Sigurjón og Stína voru fallegt
par. Þau höfðu kynnst á lífsleiðinni
og hann tók hana í arma sér og
dæturnar þrjár og ávöxtur ástar
þeirra er sonur þeirra.
Það var alltaf gott að koma í
heimsókn í Kríulandið, ef Stína var
ekki heima sagði hann mér að hún
væri á leikskólanum, eins og hann
kallaði félagsstarf eldri borgara í
Auðarstofu. Dásemdin ein eru
minningar okkar um Sigurjón í
Lóni sem kalla fram gleði og hlátur.
Hann var góður maður, Víð-
ismaður allra tíma og á lokadegi
átti enginn neitt inni hjá þessum
vígreifa Garðmanni. En samfélagið
í Garði stendur í mikilli þakkar-
skuld við einn sinn besta son á
kveðjustund. Votta Stínu, börnum
og fjölskyldunni samúð.
Ásmundur Friðriksson.
Út við ysta haf stóð lítið býli. Kýr
í fjósi, margar varphænur á prik-
um. Sjórinn fáa metra frá eldhús-
glugga og fyrir kom í háum sjó að
toppur öldunnar buldi á bárujárni
hússins. Tún á hinn bóginn. Skekta
í vör, skammróið til matfiskjar.
Sjálfbjarga vinnusamt fólk. Í stríðs-
lok óx þarna upp drengur, snemma
með í vinnu og leik. Við þennan stað
kenndi Sigurjón í Lónshúsum sig.
Strjálbyggt, þó búið í nágrenni,
stutt í búð Þorláks í Akurhúsum.
Kýr á beit og fiskur á stakkstæð-
um.
Sigurjón varð snemma einstakur
gleðigjafi. Allir gengu að störfum
eins fljótt og mátti. Inn á milli leikir
fram á unglingsár, fjaran, vitarnir,
heiðin og athafnasemi fólksins í
plássinu. Krakkarnir í Garðinum
fóru um byggðina, kát og uppá-
tækjasöm. Alltaf gaman, ekki síst
ef Sigurjón var með í för, hann
vantaði sjaldnast. Svaragóður, stór
og hraustur, fyndinn og eftirminni-
legur félagi. Sérstakt verkefni get-
ur verið að rifja upp atburði, sam-
ræður og gamanmál. Ágætt að fara
gætilega með sumt. Honum er mik-
ið gefið sem er umhverfi hans til
gleði og gengur fram veginn með
vinsemd eina í farangrinum. Þann-
ig minnumst við Sigurjóns í Lóns-
húsum. Átti létt með að gera gleði-
stund með fáum orðum og
athöfnum. Slíkir mega heita gleði-
gjafar og hafa sérstakt verðmæti.
Fiskverkun varð vettvangur
Sigurjóns. Vinnusamur maður,
burðarás lengi í frystitækjum fisk-
húss, kom að öllum verkum í fisk-
vinnslu á löngum starfstíma, þar
með verkstjórn. Aflaði sér réttinda
til að stjórna fiskverkun. Eftir lang-
an og farsælan starfsdag kom fisk-
ur enn við sögu. Harðfiskur seldur
með gleði og orðfæri þar sem
stundum var stiklað á brúnum en
ekki farið fram af.
Það var Sigurjóni og Kristínu
happ er vegir þeirra ófust saman.
Dætur Kristínar og sonur þeirra
fengu góðan uppvöxt í þeirra skjóli.
Þátttaka Sigurjóns í félagslífi
Garðs var verðmæt. Burðarás lengi
í fjársöfnun fyrir Knattspyrnu-
félagið Víði og Björgunarsveitina
Ægi, drjúgur er safna þurfti til
verkefna og uppbyggingar á öðrum
sviðum.
Ljúft er að minnast Sigurjóns í
Lónshúsum með virðingu. Megi
gott eitt mæta honum á nýjum
lendum. Kristínu og afkomendum
eru sendar hlýjar kveðjur.
Bárður Bragason
Hörður Gíslason.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3. NÓVEMBER 2018
✝ Birgir Imslandfæddist í Óð-
insvéum í Dan-
mörku 6. janúar
1984. Hann lést
27. júlí 2018.
Foreldrar Birgis
eru Ómar Imsland,
f. 1956, og Brynja
Björg Bragadóttir,
f. 1956, d. 2013.
Stjúpmóðir hans
er Hildur Björg
Hrólfsdóttir. Birgir var annar
í röðinni af fjórum bræðrum.
Elstur er Ragnar, f. 1980,
upp hjá fjölskyldu sinni í Dan-
mörku, þar sem hann hóf sína
íþróttaiðkun með yngri flokk-
um Aab í Álaborg. Eftir heim-
komuna ólst hann upp á Sel-
tjarnarnesi og varð fljótlega
mikill KR-ingur og lék bæði
handbolta og fótbolta með
yngri flokkum KR. Eftir
skyldunám vann Birgir ýmis
störf, aðallega í byggingar-
iðnaði og ýmsum þjónustu-
störfum. Síðustu misserin vann
hann sem ráðgjafi við umönn-
un barna og ungmenna með
margþættan vanda og naut
hann þar mikillar virðingar og
trausts.
Útför Birgis fór fram frá
Digraneskirkju 2. ágúst 2018.
sonur hans og
fyrrverandi eigin-
konu, Ingu Stellu
Logadóttur, er
Ómar Logi, f.
2002. Þriðji bróðir
Birgis var Gunnar
Ölvir, f. 1986, d.
2001, og yngstur
er Arnar, f. 1992.
Sonur Arnars og
sambýliskonu
hans, Alexöndru
Dísar Unudóttur, er Nóel
Gunnar, fæddur 2017.
Fyrstu æviárin ólst Birgir
Á fallegu sumarkvöldi lagði
Birgir stjúpsonur minn sig til
svefns eftir gott símtal við föður
sinn og vaknaði ekki aftur. Síðast-
liðin ár hafði hann lifað blómatíma
sinna fullorðinsára og hafði byggt
sér sterkt, fallegt og gefandi líf.
Birgir var að eðlisfari mikið sjar-
matröll, hjartahlýr og umhyggju-
samur maður með beitt skopskyn
og góðar gáfur. Ungur var hann
óvenju táp- og kraftmikill og efni-
legur í íþróttum. Hann var harður
af sér, ekki kvartgjarn, fljótur að
hugsa og bregðast við. Stóð með
þeim sem órétti voru beittir eða
máttu sín lítils og sýndi kvölurum
litla meðvirkni. Hann fyllti enda
bílskúr fjölskyldunnar af þeim
dýrum merkurinnar sem eitthvað
amaði að, hvort sem það voru
kettir eða lemstraðir sjófuglar og
reyndi að koma þeim til heilsu.
Það var traustleiki í eðlifari hans
sem sást m.a. á því að hann laðaði
að sér bæði börn og dýr og var
hann mjög elskur að þeim.
Birgir var næstelstur af fjórum
bræðrum. Þegar hann var nýorð-
inn 17 ára gamall varð fjölskyldan
fyrir því áfalli að Gunnar Ölvir,
fjórtán ára bróðir hans, dó eftir
stutta baráttu við krabbamein.
Andlát bróður hans hafði djúp-
stæð áhrif á hann og smám saman
missti hann fótanna og fór ekki vel
með sig í mörg ár. Rúmum áratug
eftir andlát yngri bróður missti
hann móður sína líka úr krabba-
meini. En eftir dvöl í Krísuvík og
virkt líf með sporunum tólf komst
hann aftur til sjálfs sín og fyrir þá
gjöf var hann mjög þakklátur. Í
framhaldi fékk hann draumastarf-
ið sitt. Hann vann sem ráðgjafi á
heimili fyrir börn og unglinga með
margþættan vanda. Þar var hann
mikils metinn. Þótti ósérhlífinn,
kærleiksríkur, lausnamiðaður og
nýtti reynslu sína á uppbyggileg-
an hátt með þjónustuþegunum og
var þeim mikil fyrirmynd og vin-
ur. Hann hlakkaði til hvers dags
og skildi lítið í því að einhver væri
tilbúinn til þess að borga honum
laun fyrir það sem honum fannst
skemmtilegast að gera. Af þakk-
læti fyrir það sem hann hafði gefið
vinnufélögum sínum og þjónustu-
þegum stóð þessi glæsilegi hópur
heiðursvörð í jarðarför Birgis.
Fyrir þann hlýhug þökkum við
fjölskyldan af alhug. Það er erfitt
að fá ekki að sjá Birgi njóta alls
þess góða sem lífið hefur upp á að
bjóða, fjölskyldu, afkomendur og
eldast í sátt, umvafinn elsku. Nú
þegar haustrigningar hafa tekið
við af votu sumri er þó gott að
minnast nokkurs sem Birgir hafði
stundum á orði. Hann hélt því
fram að til væri tvenns konar fólk.
Þeir sem blotnuðu í rigningu og
þeir sem upplifðu hana með öllum
skynfærum sínum. Með þessu
vildi hann benda á að við ráðum
ekki við neitt nema augnablikið og
því er best að njóta þess og dvelja
ekki við það sem aldrei verður.
Andlát Birgis bar brátt að,
hann varð bráðkvaddur í svefni
27. ágúst síðastliðinn, en hann
hafði átt við lungnaveiki að stríða í
mörg ár. Á þessum tímamótum er
eina leið okkar fram veginn, sú
sem Birgir hefði kosið okkur.
Vörðurnar á þeirri leið eru æðru-
leysi, kærleikur, þakklæti og von.
Birgis er sárt saknað og við varð-
veitum dýrmætar minningar um
hann með virðingu og þökk svo
lengi sem við drögum andann.
Hildur Björg Hrólfsdóttir.
Birgir Imsland
✝ Pétur Guð-mundsson
fæddist á Siglufirði
7. júlí 1928. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Siglu-
fjarðar 25. október
2018.
Pétur var sonur
hjónanna Dýrleifar
Bergsdóttur frá
Ólafsfirði og Guð-
mundar Konráðs-
sonar frá Sléttuhlíð í Skaga-
firði. Pétur ólst upp á
Hafnargötu 16 á
Siglufirði og bjó
þar alla sína tíð.
Eftir að foreldrar
hans létust bjó
hann þar með
bróður sínum Ólafi
sem var hans helsti
samferðamaður í
gegnum lífið.
Útför Péturs fer
fram frá Siglu-
fjarðarkirkju í
dag, 3. nóvember 2018, klukk-
an 14.
Við Pétur vorum bræðrasynir
og bjuggum við saman hlið við hlið
alla okkar barnæsku. Húsin eru
enn í eigu innan fjölskyldu okkar
og því hefur nálægðin verið mikil
og góð í gegnum öll þessi ár. Pétur
og bróðir hans Óli hafa því verið
stór partur af mínu lífi allt fram til
dagsins í dag. Oft var talað um þá
bræður sem einn og sama mann-
inn „Óla og Pétur“ þar sem þeir
unnu saman, deildu sömu áhuga-
málum og var annar aldrei langt
undan hinum ef þeir sáust í frí-
tíma sínum eða niðri á bryggju
þar sem þá var oftast að finna.
Pétur byrjaði snemma að vinna
sem sendill í Kaupfélaginu og á
síldarplani Rauðku þar sem hann
var þróarmaður. Einnig vann
hann m.a. í byggingarvinnu og var
landmaður við bát og síðan á sjó á
Hringi SI 34 og á Skagfirðingi eða
Tappatogaranum svokallaða.
Þegar við ræddum um liðna
tíma þá sagði hann mér frá því að
erfiðasta vinnan sem hann hafði
unnið var að moka síld með síld-
argöfflum upp í löndunarskúffur
þegar flutningaskipin komu með
Hvalfjarðarsíldina á Sigló. Þá var
Pétur aðeins 18 ára. Fljótt tók sjó-
mannslífið við hjá þeim bræðrum
Óla og Pétri og á haustin og vorin
var farið á sjó á trillunni þeirra
sem bar nafnið Ófeigur.
Voru margar ferðir farnar á sel
og svartfugl og varð ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að fara með þeim
í þær ferðir, þá fyrst sem
stráklingur.
Árið 1969 fengu þeir pabba
minn Konna Konn og föðurbróður
þeirra til að byggja fyrir sig átta
tonna afturbyggðan trébát sem
þeir nefndu Farsæl en sá bátur
reyndist þeim mikil happafleyta.
Bræðurnir gerðu bátinn út í rúm
20 ár en hann er nú í eigu Síldar-
minjasafnsins á Siglufirði sem
mér þykir ákaflega vænt um.
Pétur var mikill íþróttamaður,
hann keppti bæði í svigi og stór-
svigi á Landsmótum fyrir hönd
Siglufjarðar og einnig í badminton
og komst hann oft á verðlaunapall.
Pétur var einstaklega laghentur
og smíðaði bæði úr tré og járni.
Seinni árin var hann mikill grúsk-
ari og nýtti sér nýjustu tölvutækni
til að viða að sér fróðleik.
Veiðimennskan var Pétri í blóð
borin líkt og öðrum karlpeningi í
Konna ættinni eins og hún er oft
kölluð.
Hann hafði m.a. gaman af
rjúpna- og gæsaveiðum og einnig
voru ófáar ferðir farnar á vorin í
Málmey í eggjatöku. Við Kiddi
bróðir deildum sömu áhugamálum
með þeim bræðrum og vorum við
svo lánsamir að fara í ófáar veiði-
ferðir í gegnum árin.
Við eigum okkar veiðifélag
saman sem nefnist Fiðurfélagið
og fórum við síðast í veiði á haust-
dögum en Pétur komst ekki með í
þá ferð vegna veikinda. Minningar
þessar eru ómetanlegar og oft var
glatt á hjalla hjá okkur frændum.
Góður drengur er nú fallinn í
valinn.
Ég sendi Óla mínar innilegustu
samúðarkveðjur og er ég þakklát-
ur fyrir samveruna með þeim
bræðrum í gegnum öll þessi ár.
Minning Péturs lifir með okkur
áfram.
Sigurður Konráðsson
(Siggi Konn).
Pétur
Guðmundsson
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURLAUGAR SIGURÐARDÓTTUR,
Vallarbraut 11, Akranesi.
Sigrún Rafnsdóttir Einar Jóhann Guðleifsson
Sigurður Gylfason Marianne Ellingsen
Ægir Magnússon Ragnheiður Gunnarsdóttir
Hafsteinn Þór Magnússon
og ömmubörn
Innilegar þakkir til allra sem sýnt hafa okkur
hlýhug og samúð vegna andláts elskulegrar
eiginkonu minnar, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR MARGRÉTAR
ÁRNADÓTTUR,
Rauðalæk 19, Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Landspítalans, deild A-7,
fyrir góða umönnun.
Þorgrímur Jónsson
Bára Þorgerður Þorgrímsd. Ólafur Jónsson
Sigurður Trausti Þorgrímss. Zhanna Þorgrímsdóttir
Jón Þór Þorgrímsson Aldís Yngvadóttir
Herdís Þorgrímsdóttir Kristinn G. Hjaltalín
barnabörn og barnabarnabörn
Hugheilar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTBJARGAR ÓLAFSDÓTTUR,
Suðurlandsbraut 62, Mörkinni.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða
fyrir kærleiksríka umönnun.
Hjördís J. Sigvaldadóttir Hjalti Már Hjaltason
Grétar J. Sigvaldason Róslinda Jenný Sancir
Hjörtur Sigvaldason Sigrún Stefánsdóttir
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs sonar
okkar, bróður, mágs og frænda,
ÁRNA GRÉTARSSONAR,
Gilstúni 9, Sauðárkróki.
Guð blessi ykkur öll.
Grétar Jónsson Ingibjörg Árnadóttir
Petrea Grétarsdóttir
Margrét Grétarsdóttir Páll Sighvatsson
Jóhanna Grétarsdóttir
Jón Grétarsson Hrefna Hafsteinsdóttir
og systkinasynir