Eiðakveðja - 01.09.1928, Side 12

-8-
--------í
Þó á skárra en skáldsins andi,
skoröaöur hjá píndri Þjóð
- yst á heimsins eyðislóð
með Það mál,
sem i öll sín listaljóð
heldur eins og hund i bandi„ •
Hann er kirkjuklukka vafin
kó'ldu, blautu duluraski
hann er rósargreinin grafin
■gömlum undir mæli aski„
Sinum væng að vilja lyfta,
vera hár og fleygur andi
eins og sá sem guðleg gifta
gjörir skáld i stóru landi;
Það er eins og ætla að fljúga
alla.heima gegnum smjúga
tjóðraður i tunnubandi0 „„„
Og Þó.-,skyldu skáldsins orð
skyldi ljóssins funaflóðið
fjörugra en hjarta-blóöið
sporlaust fljóta fyrir borð?
vera eitt i viðum geimi
vera eitt i drottins heimi
vigt og dæmt að deyja á storð? „ „ „
]?að er skáld sem Þannig kvartar. En Þess ber að
gæta, að hver mikill andi er skáld fyrst og fremst
Og Þau stórskáld, sem guðleg gifta gefur Þjóð til
forustu i Þjóðfjelagsmálum, Þarfnast Þess.flestum
skáldum framar, að köllun Þeirra sje viðurkend.
Áfburöamönnum sinum, eigi siður en öðrum, á
hver Þjóð að sýna fremur of mikið traust en of lit
ið„ Iiún Þarf að efla til Þeirra samúð sina, svo
hún géti skilið Þá, metið Þá, svo hún geti veitt
Þeim vigsgengi i baráttunni við óheilbrigð öfl i
mannheimi og við skö.pun og Þróun. Þeirra skilyrða,