Eiðakveðja - 01.09.1928, Síða 11

-7-
"Sviss var litið land og lítil Þjóðj og eigi nema
■bændaÞjóð í fyrstu; litil lönd og'fámennar Þjóðir
hafa stundum unnið hin mikilverðustu afrek.
Land Fönika var litið land. Einmitt Þess vegna
lögðu Þeir út á hafið snekkjum sinum og fluttu
Þjóðurn Þekkingu austan að. Hellas var litið land,
en Það vann bug á stóxvveldi Austurálfu óg Þjóðin
var kennari Norður-álfunnar i listum og visindum.
Gyðingaland var litið land, en Þaðan er Kristur.
Það er nckkurs virði að vita um Þessa rás við-
burðanna, fyrir Þjóð, sem er svo afskekt/að mikilh
hluti jarðarbúa veit ekki, að hún sje til á hnett--
inum, og sem er svo fámenn, að Það mundi elcki bera
fjarske. mikið á Þvi Þótt hún flytti til Lundúna-
borgar eða New-York núna einhvern daginn. - Það
skiftir svo miklu fyrir okkur, hvort við ölum Þá
von i brjósti, að með okkar Þjóð kunni að risa
menn,slikir sem mestir hafa verið með öðrum Þjóð-
ura. 'Ef svo'er, Þá er lika augljóst, að Þjóðin Þarf
að veita Þvi glögga eftirtekt hve nær og hvar,sem
einhver mikill andi kemur fram meðal hennar. Ein-
kenni háns eru oft Þau, að hann brýtur í bága við
gamlar venjur og gerir nýjar og miklar kröfur. En
Þá hefir oft orðið sú raunin á að flokkur héfir
risið upp meðal Þjóðanna, sem fylst hefir óvild,
tortryggni eöa jafnvel hatri - stemt stigu fyrir
brautryðjanda og jafnvel liflátið hann að lokum.
Svo lætur Einar Jónsson fara fyrir öörum Þeirra
tveggja brautryðjenda, sem hann hefir gert mynd
af. Sú mynd minnir á aðra, sem gert hefir eitt
frægt skáld einnar frændÞjóðar okkar i ljóði, sem
heitir Kölluniru
Voldug örn með vænginn brotinn
veslast iipp á kotungsbæ.
Frá Þvi hún var forðum skotin
fjötruð eins og rakka-hræ,
ella væri óðar Þotin ...
- hennar sál