Morgunblaðið - 22.01.2019, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. JANÚAR 2019
✝ Njáll TraustiÞórðarson
fæddist 12. októ-
ber 1934 á Þórðar-
stöðum á Húsavík.
Hann lést á heimili
sínu, Hrafnistu
Nesvöllum í
Reykjanesbæ, 7.
janúar 2019.
Foreldrar hans
voru Dalrós Hulda
Jónasdóttir, fædd
28. september 1910 í Móbergi á
Húsavík, d. 2001, og Þórður
Friðbjarnarson, fæddur 7. nóv-
ember 1898 að Rauðuskriðu í
Skriðuhverfi í Aðaldal, d. 1966.
Systkini hans eru Kristín Aðal-
heiður, f. 1930, d. 2018, Kristján
Sigurður, f. 1932, d. 1997, Rósa,
f. 1937, Jónas Þór, f. 1940, Jón-
asína Kristjana, f. 1942, Frið-
björn, f. 1943, Vigdís Guðrún, f.
1946, Skarphéðinn, f. 1948, d.
sambýlismaður Kári Þorgríms-
son, börn þeirra eru Hildigunnur
og Þór og barnabörnin eru tvö.
4) Þórdís Anna, f. 18. ágúst 1964,
gift Erlendi Salómonssyni, börn
þeirra eru Finnur Már, Birgitta
Rún og Salómon Gunnar og
barnabörnin eru þrjú. 5) Kol-
finna, f. 20. febrúar 1971, gift
Óskari Birgissyni, börn þeirra
eru Aldís, Birgir Þór, Árni Björn
og Eyþór Trausti og eiga þau eitt
barnabarn.
Njáll Trausti ólst upp að
Jódísarstöðum í Skriðuhverfi og
á Húsavík. Skólagangan var ekki
löng, farskóli í sveitinni og tveir
vetur í Gagnfræðaskóla Húsavík-
ur. Hann lauk sveinsprófi í vél-
virkjun og starfaði í gegnum æv-
ina sem vörubílstjóri, ökukennari
og við vélagæslu, vélaviðgerðir,
járnsmíði og bifvélavirkjun.
Einnig starfaði hann lengi hjá
Brunavörnum Suðurnesja. Hann
var meðlimur í Lions-hreyfing-
unni og var virkur í störfum fyrir
stéttarfélög ásamt því að vera
áhugasamur hagyrðingur.
Útför Njáls Trausta verður
gerð frá Keflavíkurkirkju í dag,
22. janúar 2019, klukkan 13.
1974, og Sólveig f.
1950.
Hinn 1. apríl 1956
kvæntist hann Kol-
finnu Árnadóttur, f.
25. júní 1933 á Þórs-
höfn. Þau hófu bú-
skap á Þórshöfn,
bjuggu síðar í Kefla-
vík og á Húsavík.
Frá árinu 2017 hafa
þau verið búsett í
Reykjanesbæ. Dætur
þeirra eru: 1) Ástfríður Svala, f.
8. september 1953, var gift
Fróða Jónssyni, dætur þeirra
eru Súsanna Björg, Hallveig og
Una Dís og barnabörnin eru sex.
2) Árný Dalrós, f. 11. júní 1957,
gift Gísla Sigurðssyni, synir
þeirra eru Njáll Trausti, Sig-
urður (látinn), Gísli Árni og Jó-
hann, barnabörnin eru fjögur og
barnabarnabörnin eru þrjú. 3)
Jóhanna, f. 9. nóvember 1962,
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
haft hönd mína á enni föður míns
þegar síðasti andardrátturinn var
tekinn. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa getað sagt honum allt það
sem mér lá á hjarta á þeirri
stundu. Það létti mér viðskilnað-
inn sem var óumflýjanlegur og
jafnframt svo sýnilegur.
Tíminn stóð í stað. Faðir minn
var laus úr viðjum þeirra félaga
Parkinson og Lewy Body sem
héldu honum í heljargreipum og
höfðu gert síðustu ár. Þeir höfðu
haft af honum styrk hans og
sjálfsmynd, sjálfstæði og gleði,
sjálfsbjörg og getuna til þess að
geta notað orðin sem voru honum
svo mikilvæg.
Dauðinn var honum því líkn
þótt hann sé harmur okkar sem
eftir sitjum. Þetta var pabbas-
telpunni afar erfitt en verra var
að horfa á þennan sterka mann
fjarlægjast okkur inn í heim sem
við þekktum ekki og svipta hann
öllum lífsgæðum. Ég er stolt af
honum fyrir æðruleysið og dugn-
aðinn og trúi því að hann sé kom-
inn á betri stað.
Faðir minn var einstakur
maður, hann var rólegur, trúr og
traustur og fjölskyldan skipti
hann öllu máli. Hann var stoltur
af okkur dætrum sínum og naut
samvista við barnabörnin. Hann
átti alltaf súkkulaðimola til að
lauma að þeim þegar komið var í
heimsókn.
Faðir minn var fróður um land-
ið sitt og hafði unun af því að
ferðast um það. Í æsku á ég minn-
ingar um jeppaferðir um hálendið
þar sem gist var í tjöldum, setið
og sungið við varðeld og ekið eftir
vegaslóðum og yfir óbrúaðar ár.
Oftast var veiðistöngin höfð með í
för og rennt var fyrir silung eða
lax sem matreiddur var í ferðinni.
Áhugi hans sneri að öllu sem
tengdist bílum en bíll var í hans
huga ekki bara bíll og mörgum
stundum hefur hann notið ofan í
vélarhúddi. Minningar koma
fram um litla hnátu sem dvaldi
löngum stundum með föður sín-
um í bílskúrnum. Hann var eins
og svo margoft að laga bíl og
hnátan spurði um allt það sem
fram fór ásamt öllu því sem henni
datt í hug þá stundina. Alltaf fékk
hún svar og aldrei þreyttist fað-
irinn á spurningarflóði dótturinn-
ar yngstu. Þessar stundir áttum
við tvö saman og fyrir þær er ég
þakklát.
Faðir minn fór ungur að heim-
an. Hann talaði hlýlega um stund-
irnar sem hann dvaldi á Jódísar-
stöðum hjá Nönnu og Njáli
föðurbróður sínum. Hann var
einkar duglegur að rifja upp upp-
vaxtarár sín og ræða um gamla
tíma og nýja.
Faðir minn var vinnusamur og
ósérhlífinn og var yfirleitt í alla-
vega tveimur störfum. Í æsku
minni vann hann í Dráttarbraut
Keflavíkur og hjá Brunavörnum
Suðurnesja. Í þá daga hringdi
síminn heima langri hringingu við
brunaútköll og þegar svarað var
komu upplýsingar um brunastað.
Ég minnist þess ekki að faðir
minn hafi svarað símanum, hann
var lagður af stað upp í slökkvi-
stöð án umhugsunar.
Nú er komið að leiðarlokum,
þinn bátur er kominn og ferðalag-
ið er hafið. Þú gerðir þetta á þinn
hátt og ákvaðst sjálfur stundina.
Þú lést stelpurnar ekki stjórna
þessu frekar en vanalega, við
munum gera það sem við lofuð-
um. Þetta verður allt í lagi.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku
pabbi. Ég kveð þig þar til við hitt-
umst á ný.
Þín dóttir,
Kolfinna.
Núna hefur pabbi fengið hvíld-
ina. Þessi rólyndismaður tók
veikindum sínum af æðruleysi.
Við pabbi náðum ætíð vel saman.
Þegar hann var að kenna á bíl
þegar ég var barn, og ég var illa
haldin af bíladellu, fékk ég stund-
um að svala henni með því að sitja
í þegar hann var með nemanda í
bílnum. En þá þurfti ég líka að
láta fara lítið fyrir mér og það
fannst mér ódýr farmiði að góð-
um bíltúr.
Það lék allt í höndum hans, það
sást best þegar hann rétti hjálp-
arhönd þegar við byggðum húsið
okkar. Við kunnum varla að halda
á hamri, hvað þá meir, en hann
hjálpaði og leiðbeindi okkur svo
upp komst húsið.
Takk fyrir allt.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir
Árný Dalrós.
Elsku besti afi. Mikið er það
gott að þú skulir vera búinn að fá
hvíldina þína en söknuðurinn er
samt svo mikill. Ég minnist þín
sem besta afa sem hægt er að
hugsa sér og ég er þakklát fyrir
að Nóel hafi fengið að kynnast því
áður en sjúkdómurinn tók öll
völd. En þó þú hafir átt erfiðara
með að leika við hann þá gerðir þú
það samt, lagðist á gólfið með
honum eins og þú gerðir alltaf og
fórst í boltaleik.
Við systkinin vorum svo hepp-
in að hafa ykkur ömmu svolítið út
af fyrir okkur þegar við vorum lít-
il heima á Húsavík. Þú varst dug-
legur að koma eftir vinnu að kíkja
á okkur og klikkaðir ekki á því að
koma með Prins Póló, okkur til
mikillar gleði. Það var mikið sport
að kíkja í bílskúrinn með þér og
hvað þá á rúntinn á bensanum
með topplúguna opna. Svo var afi
Njáll alltaf rosa ríkur enda með
fullan vasa af klinki sem við feng-
um stundum að skoða og jafnvel
fá einn, tvo.
Ég er svo þakklát fyrir tímann
sem við fengum saman, sérstak-
lega á sjúkrahúsinu á Akureyri og
svo dagana áður en þú kvaddir.
Þú hefur ekki viljað að ég sæi
þig kveðja og ég er sátt við það í
dag. Það var samt erfitt því ég
ætlaði rétt að skjótast og ná mér í
mat og fannst eins og ég hefði
gleymt að kveðja þig nóg áður en
ég rauk út. En þú hefur verið að
passa upp á mig, elsku besti afi
minn, eins og þú gerðir alltaf.
Góða nótt, elsku afi, takk fyrir
allt, ég elska þig.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Birgitta Rún.
Við Una erum að leika okkur á
Greniteignum. Unu er illt í bak-
inu.
Hún segir að afi eigi meðal og
við förum inn. Afi gefur okkur
báðum súkkulaðidropa, þeir hafa
áður læknað sambærilega bak-
verki. Ég hugsa með mér að það
sé skrýtið að afi uppgötvi ekki að
bakverkirnir eru orðum auknir til
að leysa út dropa.
Afi og amma eru flutt í Bröttu-
hlíð og orðið stutt að renna upp í
Mývatnssveit. Þegar græni Bens-
inn sést koma upp heimreiðina
kemur ylur í brjóstið og fiðrildi í
magann. Afi man alltaf eftir því að
koma með eitthvað gott í poka.
Oft er líka seðill í veskinu hans
eða töskunni hennar ömmu sem
ratar í lítinn lófa. Það er best ef
það er bústinn, svartur poki í
skottinu. Þá ætla þau að gista.
Afi situr inni í stofu og fylgir
leiðbeiningum leikstjórans sem
er búinn að setja hann í aukahlut-
verk með viskustykki og plast-
hjálm á höfðinu. Leikstjórinn er
sjálf stjarnan í sýningunni. Við
amma hlæjum og hlæjum, en afi
heldur andlitinu samkvæmt leik-
stjórn. Hann dottar aðeins á milli
þátta, en það gerir ekkert til.
Það er heyskapur, eins og allt-
af í kapphlaupi við úrkomu og
vélabilanir. Jafnaðargeðið gengur
í bylgjum í Garði á slíkum dögum,
en afi heldur ró sinni og slær,
snýr og rakar eftir því sem þörf er
á. Svitinn lekur af honum við að
setja baggana á færibandið, en
honum dytti aldrei í hug að gera
hlé að óþörfu, inn skal heyið.
Ég er orðin stúdent og amma
og afi láta sig ekki vanta. Við för-
um út að borða og þegar á að fara
að gera upp kemur í ljós að afi
hefur laumast frá borðinu og
borgað fyrir alla. Það er ekkert að
þakka, verði þér að góðu.
Dagur minn Kári er fæddur og
fær nafn. Afkomendur afa eru nú
komnir á fjórða tug en hann tekur
enn að sér að vagga, leika, hugga.
Í gestabókinni leynist vísa til
Dags. Þó að við séum mörg fær
hver sitt.
Við erum á leiðinni heim eftir
heimsókn sem ég veit er ein af
þeim síðustu. Dagur spyr hvers
vegna ég sé leið. Ég svara að það
sé erfitt að sjá stóran og sterkan
afa hverfa, týnast, glata orðunum
sem hann hafði á valdi sínu og gat
fengið til að raðast saman á
undraverðan hátt í vísur og sögur.
Og ljóðið þitt, sem fraus
í lömuðum strengjum
er vetrarþögnin þung
með þjáning fyllti skammdegið,
það brumar eins og björkin
og byltist um í huga þér.
Svo fær það nýja vængi
og flýgur út í sólskinið.
(Jakobína Sigurðardóttir)
Með þökk,
Hildigunnur.
Njáll Trausti
Þórðarson
✝ AðalheiðurHalldóra Arn-
þórsdóttir (Heiða)
fæddist 29. janúar
1963. Hún andaðist
á sjúkrahúsinu á
Akureyri 13. jan-
úar 2019.
Foreldrar: Ásdís
Sigurpálsdóttir og
Arnþór Pálsson.
Fósturfaðir Árni
Þorsteinsson.
Systkini hennar í móðurætt
eru Ómar Þ. Árna-
son og María S.
Árnadóttir.
Bræður hennar í
föðurætt Sigurpáll
Helgi, Logi Rafn
og Guðmundur
Karl.
Útför Aðal-
heiðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í
dag, 22. janúar
2019, og hefst hún
klukkan 13.30.
Leiðir okkar Heiðu lágu sam-
an fyrir rúmum tveimur áratug-
um síðan. Við höfum ýmislegt
brallað síðan þá og höfum gengið
í gegnum súrt og sætt saman.
Þessi kona hefur kennt mér svo
margt og fyrir það verð ég henni
ævinlega þakklát.
Lífið fór ekki alltaf mjúkum
höndum um Heiðu og við háðum
ýmsa baráttu saman sem ég er
stolt yfir að hafa tekið þátt í með
henni.
Baráttuandi Heiðu var aðdá-
unarverður og lét hún ekki deig-
an síga þótt hún mætti mótlæti og
engan þekki ég sem hefur staðið
jafn vel með sjálfri sér og Heiða
gerði. Þetta er þeim einum lagið
sem hafa sterkan persónuleika og
það hafði Heiða svo sannarlega.
Heiða var höfðingi heim að
sækja, mikil húsmóðir í sér og
þegar gesti bar að garði var boðið
upp á kaffi og bakkelsi. Oft sett-
umst við niður og ræddum um
heima og geima, þá var oft glatt á
hjalla en einnig voru alvarlegri
mál rædd og var Heiðu oft mikið
niðri fyrir að koma sínum málum
á framfæri. Ekki vorum við alltaf
sammála en reyndum að finna
lausn sem við báðar gátum verið
sáttar við. Oftar en ekki enduðu
okkar samtöl á faðmlagi og brosi.
Heiða hafði afskaplega mikið
dálæti á börnum og var ánægð
þegar þau komu í heimsókn til
hennar. Hún var mjög natin við
þau og gaf sig alla í leik með
þeim.
Samkennd var henni í brjóst
borin, hún mátti ekkert aumt sjá
og alltaf boðin og búin að bjóða
fram aðstoð sína. Hún var mikill
dýravinur og leið vel innan um
dýr og þau hændust að henni.
Heiða var mikil félagsvera og
leið best þegar það voru nógu
margir í kringum hana. Á manna-
mótum lék hún á als oddi, hafði
sérstaklega gaman af því að
syngja og á böllum dansaði hún
frá fyrsta lagi til þess síðasta og
ekkert slegið af. Hún var gjarnan
fyrst á staðinn og síðust út.
Þau voru ófá ferðalögin sem
við fórum saman, oft var brunað í
borgina og þess notið sem hún
hafði upp á að bjóða og lentum við
í ýmsum ævintýrum sem ég
minnist með bros á vör. Heiða fór
vítt og breitt um landið í sum-
arbústaði og hafði mikla ánægju
af, fór ekki endilega til að slaka á
heldur hélt uppi fjöri allan tím-
ann og svo var keyrt um nálægar
sveitir því Heiða hafði unun af að
vera í bíl.
Heiða hlakkaði til helganna því
þá var hefð fyrir því að fara í bíl-
túr og kaupa sér ís og ekki var
hægt að fara heim fyrr en búið
var að fara einn rúnt í bæinn.
Þegar hún vildi gera sérstak-
lega vel við sig þá fékk hún sér
Bailey’s-glas og skálaði.
Alltaf var Heiða fín í tauinu,
helst í kjól og voru rauður og
bleikur hennar uppáhaldslitir og
ekki var verra að hafa glimmer á
dressinu. Svo var sett upp háls-
men og eyrnalokkar, armböndum
raðað á höndina að ógleymdu
úrinu og þá fyrst var hægt að
byrja daginn.
Það liðu aldrei margir dagar á
milli okkar samfunda og því er
tómleikinn mikill en minningarn-
ar létta lundina. Ég hef þá trú að
núna líði Heiðu minni vel og allir
erfiðleikar sem hún glímdi við séu
horfnir. Ég minnist hennar með
gleði í hjarta.
Þín vinkona
Guðrún Guðmundsdóttir.
Aðalheiður Hall-
dóra Arnþórsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
HÖRÐUR SÆVAR ÓSKARSSON,
íþróttakennari frá Siglufirði,
sem lést á Landspítalanum 17. janúar,
verður jarðsunginn frá Áskirkju í Reykjavík
föstudaginn 25. janúar klukkan 13.
Ómar Sævar Harðarson Ingibjörg Kolbeins
Harpa Sjöfn Harðardóttir
Anna Sigurborg Harðardóttir
Óskar Sigurður Harðarson Arndís K. Kristleifsdóttir
Jón Hugi Svavar Harðarson
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN MAGNÚS GUÐNASON,
Rauðalæk 21,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
31. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Helga Jónsdóttir
Brynja Jónsdóttir Hannes Már Sigurðsson
Þór Jónsson Ásta Björg Pálmadóttir
Guðni Geir Jónsson Halldóra Erlendsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn
SIGMAR SIGURGEIR JÓNSSON
úrsmiður,
Hlaðhömrum 2, Mosfellsbæ,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Hömrum 31. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sigríður Guðmundsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar