Morgunblaðið - 08.02.2019, Qupperneq 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 2019
✝ Gerða Hall-dórsdóttir
fæddist á Hólmum
við Reyðarfjörð 5.
október 1934. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Hlévangi
í Reykjanesbæ 31.
janúar 2019.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Hall-
dór Guðnason, f.
21.1. 1897, og
Ragnheiður Haraldsdóttir, f.
13.2 1898. Alsystkini Gerðu voru
Haraldur, f. 25.1. 1929, látinn,
Gunnar, f. 18.5. 1930, látinn,
Halldór, f. 2.6. 1932, látinn, og
Rúnar, f. 28.5. 1937, búsettur á
Reyðarfirði. Ragnheiður átti
fyrir dæturnar Ólafíu, f. 10.5.
1919 og Sigurbjörgu, f. 7.12.
1922, Stefánsdætur sem báðar
eru látnar. Hálfsystir samfeðra
er Jóna Kolbrún, f. 15.6. 1951,
Hreiðarsdóttir. 5) Ívar f. 22.
október 1966, maki Halldóra
Magnúsdóttir. Barnabörnin eru
17 og barnabarnabörnin 14.
Eftir að þau Guðmundur Rún-
ar giftust helgaði hún sig heim-
ili og börnum um árabil. Seinna
fór Gerða að vinna við hlið
eiginmannsins í netagerð og síð-
ar eða árið 1979 stofnuðu þau
fyrirtækið Happasæll og ráku
það í 30 ár.
Gerða var mikil hannyrða-
kona og liggja eftir hana mörg
falleg verk sem prýða heimili
þeirra hjóna.
Ung að aldri fór Gerða að
stunda og æfa ýmsar íþróttir,
m.a. skíði, frjálsar íþróttir og
kúluvarp. Árið 1953 setti hún Ís-
landsmet í kúluvarpi sem stóð í
sjö ár.
Seinna var hún m.a. í fyrsta
öldungalandsliði kvenna í golfi
sem keppti á Evrópumeistara-
móti eldri kvenna, sem fór fram
í Svíþjóð árið 1997.
Hún vann til margra verð-
launa í öllum þessum greinum.
Útför Gerðu fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag, 8. febr-
úar 2019, klukkan 13.
búsett í Kópavogi.
Árið 1936 flutti
fjölskylda Gerðu til
Eskifjarðar og
bjuggu foreldrar
hennar þar alla tíð.
Árið 1955 fór
Gerða á vertíð til
Keflavíkur. Þar
kynntist hún Guð-
mundi Rúnari Hall-
grímssyni, f. 21. júlí
1936 í Keflavík, for-
eldrar hans voru Hallgrímur
Sigurðsson og Guðrún María
Bjarnadóttir. Hinn 17. júní 1955
trúlofuðu þau sig og hófu bú-
skap í Keflavík. Hinn 6. júní
1959 gengu þau í hjónaband.
Börn þeirra eru 1) Halldór, f.
28.5. 1956. 2) Hallgrímur, f.
14.7. 1957. 3) Sigurbjörg, f. 12.6.
1958, maki Þórður Örn Karls-
son, d. 28.10. 1991. 4) Rúnar, f.
23 júlí 1961, maki Rakel
Elsku mamma. Það er erfitt að
koma orðum að því hversu sárt ég
sakna þín, þess vegna langar mig
að minnast þín með þessum fal-
lega texta.
Mamma,
þú ert hetjan mín,
þú fegrar og þú fræðir,
þú gefur mér og græðir,
er finn ég þessa ást,
þá þurrkar þú tárin sem mega ekki sjást.
Mamma, ég sakna þín.
Mamma
þú ert hetjan mín.
Þú elskar og þú nærir,
þú kyssir mig og klæðir,
er brotinn ég er þú gerir allt gott.
Með brosi þú sársauka bægir á brott.
Mamma, ég sakna þín.
Ég finn þig hjá mér hvar sem er.
Alls staðar og hvergi, þú ert hér.
Þú mér brosir í mót,
ég finn þín blíðuhót.
Alvitur á allan hátt
þó lífið dragi úr þér mátt.
Við guð og menn þú sofnar sátt.
Þú vakir líka er ég sef
á nóttu og degi þig ég hef.
Þú berð ætíð höfuð hátt.
Veist svo margt en segir fátt,
kveður mig með koss’ á kinn
og mér finnst ég finna faðminn þinn
og englar strjúki vanga minn.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Það er huggun að vita að nú líð-
ur þér betur mamma mín, hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Þinn sonur,
Ívar.
Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun
meiri gleði getur það rúmað.
(Kahlil Gibran.)
Í dag kveð ég yndislegu móður
mína í hinsta sinn með miklum
söknuði. Hún var ætíð mín stoð og
stytta, mín fyrirmynd í lífinu.
Lífsviðhorf mömmu var einstakt,
hún sá alltaf það besta í öllu fólki,
var glaðlynd, hjálpsöm og jákvæð.
Óhætt er að segja að lífið var
henni oft hverfult, en mamma var
sterk og lífsglöð kona. Þrátt fyrir
margar hindranir í lífinu missti
hún aldrei sjónar á því sem skipti
máli og það er fjölskyldan og fólk-
ið sem stóð henni næst.
Árið 1991 varð ég fyrir miklu
áfalli þegar eiginmaður minn,
Þórður Örn, lést af slysförum. Þá
stóð mamma eins og klettur mér
við hlið og hreinlega bar mig á
höndum sér, þar til hún sá að ég
var tilbúin að takast á við lífið aft-
ur óstudd.
Þegar ég var lítil telpa bakaði
mamma mikið eins og tíðkaðist í
þá daga. Hún bakaði í hverri viku
snúða, vínarbrauð og kleinur og
man ég vel hversu spennt ég var
alltaf að fá fyrstu kleinurnar sem
upp úr pottinum komu.
Þegar barnabörnin fóru að bæt-
ast í hópinn fagnaði hún því inni-
lega og hlakkaði mikið til að fá að
taka þátt í lífi þeirra. Enda hænd-
ust barnabörnin að henni því hún
var aldrei of upptekin til að leika,
spila og spjalla við þau.
Nú er komið að leiðarlokum og
vil ég með þessum orðum þakka
elskulegu móður minni fyrir allt
sem hún gaf og gerði fyrir mig og
mína.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku mamma mín, megi algóð-
ur guð geyma og blessa minningu
þína. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín einkadóttir,
Sigurbjörg Guðmundsdóttir.
Bréf til móður minnar.
Ég bið þig aldrei að gleyma því
þegar yfir mig færist ólguský,
þá kemur þú með fullan neista.
Og ég finn að þér má ég alltaf treysta.
Á milli mín og þín getur enginn
reynt að rjúfa naflastrenginn,
þegar ég í sorg og straumþungri á
þá ertu mér mamma alltaf hjá.
Þú er móðir mín ljúf og góð
þú ert mér eina lífsins ljóð
með útréttar hendur ég leita til þín
og þú heldur þeim fast,
elsku móðir mín.
Þinn sonur að eilífu,
Halldór (Dóri).
Elsku tengdamamma. Nú ert
þú farin héðan úr þessari jarðvist
og þín er sárt saknað af fjölskyldu
þinni og vinum. Þú varst hjartahlý
manneskja og gafst svo mikið af
þér, lítillát og hugsaðir fyrst og
fremst um fólkið þitt.
Ég man þegar Ívar minn
kynnti mig fyrir þér í fyrsta sinn
og þú svoleiðis umfaðmaðir mig og
bauðst mig velkomna í fjölskyld-
una. Ég fann strax að mér leið vel
hjá þér.
Svo liðu árin og fjölskyldan
stækkaði og barnabörnunum
fjölgaði. Við Ívar vorum svo hepp-
in að börnin okkar áttu alltaf gott
skjól hjá ömmu og afa þegar
þurfti að fá pössun og ekki leiddist
þeim það. Þú með þinni natni
kenndir þeim en umfram allt
hlustaðir á þau og varst til staðar
fyrir þau.
Þú vílaðir ekki fyrir þér að setj-
ast á gólfið og fara í mömmuleik
eða skólaleik sem var nú aldeilis
vinsæll þar sem amma var kenn-
arinn og þau nemendurnir og svo
mætti lengi telja. Þú varst alltaf
áhugasöm um allt það sem þau
gerðu og tóku sér fyrir hendur,
hvort sem það var skólinn, íþróttir
eða hvaðeina sem kom þeirra lífi
við.
Margs er að minnast þegar
horft er til baka en þó er eitt sem
ég er svo þakklát fyrir en það er
ferðin okkar til Parísar þegar þú
varst sjötug og við konurnar í fjöl-
skyldunni fórum saman. Þessi
ferð var algerlega stórkostleg í
alla staði og þú svo ánægð með
allt. Minningarnar úr þessari ferð
lifa lengi og færa alltaf fram bros.
Þú hefur verið mér svo mikil
fyrirmynd í svo mörgu, þú lést
hindranir ekki stoppa þig, þú
gerðir bara hlutina. Hvort sem
það var að læra á bíl, fara á ensku-
námskeið, leirlistarnámskeið,
glerlistarnámskeið, fara með eldri
borgurum frá Eskifirði til útlanda,
fara á gönguskíði eða læra golf
sem varð svo þín ástríða, þá léstu
ekkert stoppa þig.
Þú hrópaðir manna hæst þegar
liðið þitt, Manchester United, var
að spila og þekktir alla leikmenn
liðsins með nafni eins og þeir
væru synir þínir. Þú varst dugleg
að stunda gönguferðir og reyndir
eins og þú gast að fara allt fót-
gangandi.
Elsku tengdamamma, þú varst
mér og mínum svo góð, hafðu
þökk fyrir allt og allt. Ég mun
ávallt muna þig, þú átt stað í
hjarta mínu.
Þér sendi ég kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín tengdadóttir,
Halldóra.
Gerða amma.
Mig langar til að skrifa smá til
þín amma mín.
Jæja, hvað er hægt að segja um
Gerðu ömmu?
Gerða amma var meistari, það
er bara eitt orð yfir það.
Alveg sama hvað hún tók sér
fyrir hendur þá var hún meistari.
Meistari í kúluvarpi, meistari í
golfi, mömmumeistari, ömm-
umeistari, langömmumeistari.
Síðast enn ekki síst frábær
manneskja!
Ég átti ótrúlega margar góðar
stundir með henni Gerðu ömmu
úti á golfvelli. Við vorum alltaf í
keppni og oftast vann hún til að
byrja með. En eftir að ég náði
meiri leikni í golfinu fór ég að ná
að vinna hana. Þrátt fyrir marga
sigra hjá mér á golfvellinum eru
þetta mínar stærstu stundir, að
hafa fengið að spila og keppa við
hana Gerðu ömmu.
Gerða amma fór með mér í
margar keppnisferðir þegar ég
var yngri. Ég man sérstaklega
eftir einni sem við fór saman í
Gerða amma, Rúnar afi og ég
norður á Akureyri 1990. Við gist-
um á tjaldsvæði í tjaldvagni og við
hliðina á okkur var maður í tjaldi
sem skemmti okkur þremur með
miklum aftansöng, sennilega án
þess að vita af því en sá söngur
heyrðist út um allt svæðið.
Gerða amma kallaði mig ekki
Guðmund Rúnar eða Rúnar síð-
ustu ár heldur kallaði hún mig
alltaf júníor og svo spurði hún
ávallt hvort ég væri ekki alveg
örugglega bestur úti á golfvelli.
Jú, amma mín, ég er það. Þá
brosti hún alltaf og þannig ætla ég
að minnast hennar, brosandi.
Gerða amma, ég elska þig, ég
sakna þín. Þitt barnabarn,
Guðmundur Rúnar
Hallgrímsson.
Elsku besta amma, þá er komið
að kveðjustund.
Þú smitaðir út frá þér gleði og
hamingju, þú sýndir þeim sem
voru í kringum þig svo mikla at-
hygli og hlustaðir af ákefð, á sama
tíma hvattirðu alla til að fylgja
draumum sínum og sýndir öllum
mikla þolinmæði og skilning. Við
tökum það veganesti með út í lífið
enda verður þú alltaf ein af okkar
helstu fyrirmyndum í lífinu, elsku
amma.
Við vorum svo heppin að vera
öll mikið hjá ykkur afa í gegnum
tíðina og þið dekruðuð við okkur í
hvert skipti sem við komum. Þú
varst ekki lengi að skella í Royal-
búðing, vöfflur eða pönnukökur ef
okkur langaði í síðdegiskaffi. Þú
sýndir öllu sem við gerðum svo
mikinn áhuga og vildir helst sjá
myndir frá því ef við fórum eitt-
hvað, þannig að það var orðið
partur af ferðinni að koma til þín
elsku amma og vera með sögu-
stund og myndir fyrir þig.
Þú varst dugleg að minna okk-
ur á þau markmið sem við settum
okkur, Diljá Rún fékk að heyra
það reglulega að hún skyldi reyna
við næstu ólympíuleika, þú ljóm-
aðir öll þegar Einar Þór fór í
fyrsta flugtímann sinn, og hvað
mig varðar þá hvattirðu mig
óspart að fara í jóganámið til Ind-
lands og varst svo spennt að heyra
af því og skoða myndir.
Amma þú varst alltaf svo stolt
af okkur. Þú elskaðir að gera allt
Gerða
Halldórsdóttir
✝ Haraldur ÞórÞórarinsson
(Halli í Turninum)
fæddist í Vest-
mannaeyjum 29.
mars 1953. Hann
andaðist á Land-
spítalanum í
Reykjavík 18. jan-
úar 2019.
Foreldrar hans
voru Guðríður Har-
aldsdóttir (Dæja), f.
2. október 1917, d. 21. desember
1961, og Þórarinn Þorsteinsson,
f. 29. júlí 1923, d. 26. febrúar
1984. Alsystkini Halla eru Steina
Kristín, f. 1945, Ágústa, f. 1947,
og Guðbjörn f. 1959, en hann lést
ist Unni á Ólafsfirði og fluttu þau
fljótlega til Vestmannaeyja og
bjuggu þau þar alla tíð. Halli rak
Turninn með föður sínum 1974-
1984 og tók þá við rekstri hans til
ársins 1991. Síðar vann hann sem
verkstjóri í Eyjabergi og Vinnslu-
stöðinni.
Íþróttir áttu hug hans allan, en
sökum beinasjúkdóms átti hann
aldrei kost á því að iðka uppá-
haldsíþróttir sínar; handbolta og
fótbolta. Hann var mikill Þórari
og vann með handknattleiksráði
félagsins í nokkur ár og var einn-
ig í knattspyrnuráði ÍBV.
Útförin fór fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum 2. febr-
úar 2019.
í bílslysi árið 1977.
Hálfbróðir Halla,
samfeðra, er Mikael
Sigurðsson, f. 1943.
Halli var kvæntur
Unni Baldursdóttur,
f. 20. apríl 1952, og
eiga þau tvær dæt-
ur, Guðríði (Dæju),
f. 1975, og Júlíönu
Silfá, f. 1980.
Halli ólst upp hjá
foreldrum sínum í
Vestmannaeyjum, en missti móð-
ur sína þegar hann var átta ára
setti mark sitt á allt hans líf. Eftir
gagnfræðapróf fór hann á sjó og
vann síðan ýmis störf á landi, vítt
og breitt um landið. Hann kynnt-
Þá hefur hann Halli vinur minn
svarað síðasta kallinu. Með örfá-
um orðum langar mig til að þakka
honum einlæga og trausta vin-
áttu. Hann átti að baki litríkt lífs-
hlaup og með samskiptum sínum,
persónuleika, framkomu, frá-
sagnargleði, húmor og orðheppni
snerti hann marga á lífsleiðinni. Á
Litlabæjarárunum var heimili
Halla og Unnar ávallt opið og þar
var ævinlega til kaffi á könnunni
fyrir gestkomandi. Í minningunni
var alltaf gaman, mikið spjallað
og brallað og höfðinginn Halli
naut sín og bauð jafnvel upp á
rómaða sjávarréttasúpu eða
lunda. Vinahópurinn var stór og
helst er að minnast skyrtuskógs-
afmælisins en þá kom í ljós að
fjölmargir voru tilbúnir í
skemmtilega og góðlátlega
hrekki til að heiðra afmælisbarnið
Harald.
Eftir að heilsuna þraut horfði
Halli á heiminn úr sófanum á
Brekkugötunni og trúlega hefur
það stundum verið einmanalegt.
Ekki hafði sjónvarpsgláp eða net-
ráp slæm áhrif á hann. Halli var
alla tíð forvitinn og ótrúlega fróð-
ur um ólíklegustu hluti, tónlist,
sögu, íþróttir og fólk. Hann var
stálminnugur og betur að sér um
margt en hámenntaður maður-
inn. Þá kom sér vel að eiga góðar
minningar að ylja sér við og rifja
upp góða tíma.
Alltaf var hann ótrúlega seigur
og reis upp eftir hvert áfallið af
öðru. Reykjalundardvölin og fé-
lagsskapurinn þar reyndist hon-
um dýrmætur. Það var gaman að
fylgjast með einkaþræðinum sem
þau Júlíana ræktuðu með sér en
þau eyddu drjúgum tíma saman
þegar hún var að jafna sig af sín-
um brotum. Sárast þótti honum
að hafa arfleitt dætur sínar að
brotageninu. Beinbrotasaga fjöl-
skyldunnar hefur haft víðtæk
áhrif á lífshlaup þeirra allra.
Mesta gæfa Halla í lífinu var
hversu vel hann var giftur. Hann
vissi það best allra og alltaf stóð
Unnur eins og klettur með honum
í gegnum gleði og sorgir.
Það hefur alla tíð verið gaman
að heimsækja Halla og fjölskyldu
hans. Það er margs að minnast,
ferðalaga á sumrin með krakk-
ana, rúntar um Eyjuna, ótal
spítalaheimsóknir og endalaust
sófaspjall. Stundum komu tímar
sem Halli var lúinn enda oft
verkjaður og illa sofinn.
Halli var einstaklega barngóð-
ur og nutu börnin mín og barna-
börn þess. Hann tók þeim opnum
örmum og gantaðist við þau eins
og honum einum var lagið.
Elsku Unnur, Júlíana og Dæja,
missir ykkar er mikill en minn-
ingar um kæran eiginmann og
föður munu fylgja ykkur.
Erna Björk.
Fyrir helgina kvaddi ég vin
minn til rúmlega 40 ára, Harald
Þór Þórarinsson, eða Halla í
Turninum eins og hann var nú
oftast kallaður. Útför hans fór
fram í kyrrþey síðastliðinn
laugardag.
Ég kom til Vestmannaeyja
haustið 1978 til að spila handbolta
með Þór. Þar sem Halli var for-
maður handknattleiksdeildar fé-
lagsins var hann með fyrstu
mönnum sem ég hitti í Eyjum.
Ég fór fljótlega í kaffi til hans
og Unnar, hans frábæru eigin-
konu, og var eiginlega mjög mikið
í kaffi hjá þeim upp frá því. Þau
bjuggu í Miðstrætinu í alfaraleið
og það voru margir sem komu við
hjá þeim hjónum, aðallega til
bulla einhverja tóma þvælu og
stríða hvert öðru. Kannski datt
stundum eitthvað af viti líka upp
úr fólki.
Halli var mikill húmoristi og
hafði mjög gaman af því að fíflast í
fólki og það var mikið hlegið á
heimilinu. Hann var sögumaður
og hafði frá mörgu skemmtilegu
að segja. Þar kynntist ég líka
dótturinni henni Dæju sem er
mikill snillingur og síðar Júlíönu
sem er ekki síðri snillingur.
Dæturnar hafa alveg erft stríðn-
ina frá pabba sínum og ég veit að
þær eiga eftir að sakna hans mik-
ið báðar tvær.
Vinskapinn við þau hjón hef ég
haldið í alla tíð síðan og eftir að ég
flutti frá Eyjum 1995 hefur hús
þeirra alltaf staðið mér opið og
gestrisni þeirra verið ótrúleg.
Við Halli vorum miklir Liver-
pool-aðdáendur og spjölluðum oft
um okkar menn.
Hann var mun jákvæðari
þegar illa gekk en ég. En við vor-
um ánægðir með okkar menn í ár
og núna þegar hann kvaddi þá eru
þeir fyrsta sæti.
Það var eftirminnileg stund
þegar við sem vorum stödd á spít-
alanum við dánardægur hans
lögðum síma á rúmið og „You’ll
Never Walk Alone“ var spilað.
Við erum nokkuð viss um að Halli
var sáttur við okkur þá.
Halli var aðeins 65 ára gamall
þegar hann lést og ég mun sakna
þess að hitta hann ekki oftar.
Hann var góður vinur sem alltaf
var hægt að treysta á og ef hann
gat þá gerði hann allt sem í hans
valdi stóð til að aðstoða fólk.
Ég bið fyrir Unni og dætrun-
um og óska þess að þær fái styrk
til að takast á við sorgina og vinna
úr henni.
Guð blessi vin minn Halla í
Turninum.
Ragnar Geir Hilmarsson.
Það er margs að minnast þegar
við systkinin á Fálkanum hugsum
til Halla. Unnur, Halli, Dæja og
Júlíana hafa átt stóran sess í okk-
ar lífi og var það tilhlökkunarefni
að fá þau í heimsókn eða fara til
þeirra. Þar var alltaf tekið vel á
móti okkur og gleymum við seint
ferðunum í Turninn, þar sem við
fengum pylsu, ís og allt það
nammi sem við vildum. Halli fór
iðulega með okkur í bíltúr, sýndi
okkur Eyjuna sína, heitt hraunið
og kenndi hann okkur að veiða
pysjur og sleppa þeim. Við og
okkar fjölskylda og í raun allir
okkar vinir vorum alltaf velkomin
Haraldur Þór Þórarinsson