Fréttir - Eyjafréttir - 22.04.2015, Blaðsíða 12

12 Eyjafréttir / Miðvikudagur 22. apríl 2015
Sigríður Johnsen fæddist 1948 í
Vestmannaeyjum. Foreldrar hennar
voru Sigríður Haraldsdóttir og Jón
Hlöðver Johnsen sem bjuggu í
húsinu Saltabergi.

Hún minnist sunnudagsmorgnanna
þegar ræst var löngu fyrir ásættan-
legan fótaferðatíma, því nú skyldi
farið í fjallgöngu. Fyrst var mömmu
hennar fært kaffi í rúmið, steikin fór
í ofninn og svo var lagt í’ann.
Þetta voru engar venjulegar
fjallgöngur. Það var stoppað við
hverja þúfu og dró pabbi hennar þá
gjarnan upp snærisspotta, lagði
hann í hring og svo hófst kennslu-
stund. Hver einasta jurt sem lenti
innan hringsins var skoðuð
gaumgæfilega eins og hún væri
merkilegasta fyrirbærið á jörðinni,
hún greind og allt skráð í sérstaka
bók. Við næsta stopp lögðust þau á
bakið, lokuðu augunum og hlustuðu
eftir fuglahljóðum. Í kjölfarið kom
svo langur fyrirlestur um ætt og
lifnaðarhætti fuglsins. Þegar á
toppinn var komið og við blasti
dýrðlegt útsýnið til allra átta sungu
þau Yndislega Eyjan mín, erindin
Sigríður Johnsen :: Yndislega eyjan mín:
Sigga mín, þú átt örugg-
lega eftir að verða
kennari, góður kennari
:: Ég yrði ekki hissa þó þú ættir eftir að stjórna
stærsta skóla á Íslandi :: Þetta sagði mamman og
þar reyndist hún sannspá
öll „forte“. Síðan var Sigga, eins og
Sigríður er yfirleitt kölluð, yfirheyrð
um öll sjáanleg örnefni.
Undur og dásemdir
nátttúrunnar
Á niðurleiðinni var hlýtt yfir það
sem átti að hafa lærst á uppgöng-
unni að viðbættum hugvekjum um
lífið og tilveruna, undur og
dásemdir nátttúrunnar og þá
virðingu sem ætíð bæri að sýna
henni. Sigga mun ætíð búa að
þessum kennslustundum og þeirri
merkilegu en jafnframt einföldu
lífsspeki sem faðir hennar innrætti
henni á þessum ferðum.
...Móðir Siggu hét Sigríður
Haraldsdóttir og var ættuð frá
Garðshorni í Vestmannaeyjum. Hún
var mjög glæsileg kona og á sínum
yngri árum virk í Leikfélagi
Vestmannaeyja og tók þátt í
mörgum uppfærslum.
...Siggu hefur verið sagt að hún hafi
verið fádæma stjórnsamur krakki og
snemma sýnt leiðtogatakta. Var
stöðugt að skipuleggja uppákomur
og atburði, stofna félög og efna til
keppni í hinu og þessu með
tilheyrandi verðlaunum og titlum.
Hún varð snemma fluglæs og í
Barnaskóla Vestmannaeyja þá
líklega 8 ára, fannst henni vanta
talsvert uppá lestrarhæfni hjá
nokkrum nemendum. Ákvað hún að
bæta úr því og stofnaði skóla.
Skólinn í hænsnakofa
Skólinn var staðsettur í gömlum
hænsnakofa rétt við Illugaskip.
Gekk Sigga í hús og sníkti stóla og
borð sem ekki var verið að nota.
Varð sér úti um pappír og liti og
opnaði skólann með pompi og
pragt. Lestrarskóli Sigríðar
Johnsen, allir velkomnir var lógóið.
Ekki stóð á eftirspurn og fljótlega
var uppselt í alla stóla í kofanum.
Að sjálfsögði stjórnaði hún öllu, var
húsvörður, kennari og skólastjóri
auk þess að útbúa allt námsefnið.
Foreldrar hennar höfðu til að byrja
með gaman af uppátækinu.
Fljótlega hætti þeim að lítast á
blikuna því Sigga varð svo upptekin
af verkefninu að ekkert annað
komst að. Þegar hún svo ákvað einn
daginn að tímbært væri að rukka
inn skólagjöld vegna útlagðs
kostnaðar í formi blýanta og lita,
skrifaði reikninga og bjó sig undir
innheimtuaðgerðir, var foreldrum
hennar nóg boðið og skipuðu henni
að loka skólanum tafarlaust.
Mamma reyndist sannspá
Sigga var afar ósátt við þá skipun
og talaði ekki við þau það sem eftir
lifði dags. Þegar hún hafði jafnað
sig á áfallinu útskýrðu þau málið og
eftir miklar rökræður sætti hún sig
við niðurstöðuna og tók aftur gleði
sína þegar mamma hennar sagði:
„Sigga mín, þú átt örugglega eftir
að verða kennari, góður kennari og
ég yrði ekki hissa þó þú ættir eftir
að stjórna stærsta skóla á Íslandi.”
Og þar reyndist hún sannspá.
Frá þeirri stundu stefndi Sigga að
því alla tíð að fara í kennaranám.
Eftir landspróf í Gagnfræðaskóla
Vestmannaeyja fór hún í Kennara-
skóla Íslands. Leiðin lá svo aftur til
Eyja þar sem hún hóf sinn starfs-
feril sem kennari og elskaði það
starf frá fyrstu kennslustund.
Síðar fór hún í framhaldsnám í
Háskóla Íslands og lærði stjórnun
menntastofnana. Starfaði sem
stjórnandi á sviði menntamála í
nokkur ár og fékk svo dýrmætt
tækifæri til þess að byggja upp
skólamenningu í nýjum skóla í
Mosfellsbæ. Þar með rættust orð
móður hennar. Það átti fyrir henni
að liggja að verða skólastjóri í
einum stærsta skóla á Íslandi. Hún
hefur oft óskað þess að móðir
hennar hefði lifað þann dag að sjá
þau orð verða að veruleika.
Guðrún Ólafsdóttir fæddist í
Vestmannaeyjum árið 1956, dóttir
hjónanna Þóreyjar Björgvinsdóttur
og Ólafs Pálssonar sem bjuggu á
Kirkjubæjarbraut 18. Þar ólst
Guðrún upp ásamt systkinum
sínum.
...Hún var í 3. bekk í gagnfræða-
skóla 1972 þegar umræðan um
jafnrétti kynja til náms og vinnu fór
að hafa mikil áhrif á hana. Hún
ákvað að reyna að komast á bát um
sumarið en hvorki faðir hennar né
bróðir voru hrifnir af því og gættu
þess að láta að hana vita af lausu
skipsplássi þegar örugglega var
búið að ráða í það. Þar kom þó að
Björgvin bróðir hennar bauð henni
að koma með einn túr, sem nægði
því hún fann að sjómennskan var
ekki draumastarfið. Þrátt fyrir að
Guðrún gæfi hugmyndir um
sjómennsku upp á bátinn var ekkert
hik á henni þegar kom að því að
velja verkleg fög síðasta veturinn í
„Gaggó“. Flestar jafnöldrur hennar
völdu matreiðslu og handavinnu en
hún vildi storka umhverfinu og kaus
sjóvinnu og siglingafræði.
Valdi strákagreinar
Eyjólfur Pálsson skólastjóri
undraðist þetta val og þurfti að
hugsa sig um augnablik áður en
hann samþykkti það. Það hafði
aldrei gerst í sögu skólans að stelpa
sýndi þessum hefðbundnu ,,stráka-
greinum“ áhuga. Guðrún stefndi að
því að ná „pungaprófinu“, sem
veitti skipstjórnarréttindi á 30 tonna
bát, en áform hennar runnu út í
sandinn þegar fjölskyldan flúði
jarðeldana í janúar 1973.

Um tíma tvístraðist fjölskyldan og
fékk Guðrún inni hjá foreldrum
Kiddýjar vinkonu sinnar og er
innilega þakklát fyrir það. Loks
fékk fjölskylda hennar íbúð í
Reykjavík og lauk Guðrún
gagnfræðaprófi frá Laugalækjar-
skóla um vorið ásamt fleirum.
Foreldrar hennar festu kaup á húsi í
Garðabæ sama ár og fluttust þangað
um haustið. Þau fluttu ekki aftur til
Eyja fyrr en 2007 og þar lést faðir
hennar árið 2011.
Foreldrarnir studdu hana
...Guðrún undi ekki í Reykjavík; fór
á humarvertíð á Hornafirði sumarið
1973, ásamt vinkonum sínum, vann
um tíma í rörasteypu og á sjúkra-
húsi í umönnun, en fór svo á vertíð
til Vestmannaeyja. Þá kom tilboð
frá mági hennar, Snorra Jónssyni,
um að koma og læra hjá honum
rafvirkjun. Hann og Þyrí systir
hennar voru að flytja aftur til Eyja
með börnin og stofna fyrirtæki og
Snorra vantaði lærling. Guðrún sló
til og hóf verklegt nám 1975.
Foreldrar hennar voru vön því að
hún tæki upp á ýmsu óvenjulegu og
studdu hana, þótt faðir hennar væri
því hlynntari að hún hegðaði sér
bara eins og venjuleg stelpa en
móðir hennar róaði hann og hvatti
hana.

Guðrún rifjar upp mörg atvik sem
voru dálítið fyndin. Eitt sinn var
hún send í hús til að setja upp
loftljós. Maður kom til dyra og varð
mjög vandræðalegur þegar hún
sagðist vera rafvirkinn sem hann
pantaði en brosti svo vingjarnlega
og benti henni á að það þyrfti að
bora svo kannski væri betra að fá
karlmann til þess. ,,Við skulum sjá
til“, svararði Guðrún, tók niður
gamla ljósið og borar fyrir því nýja
og tengdi. Maðurinn varð enn
vandræðalegri og tuldraði: ,,Hún
gat þetta.“...
Guðrún Ólafsdóttir :: Fyrsta konan sem tók
sveinspróf í rafvirkjun á Íslandi:
Vildi storka umhverfinu
og kaus sjóvinnu og
siglingafræði
:: Eyjólfur Pálsson skólastjóri undraðist þetta val
:: Þurfti að hugsa sig um augnablik áður en hann
samþykkti það