Skessuhorn


Skessuhorn - 09.11.2000, Blaðsíða 10

Skessuhorn - 09.11.2000, Blaðsíða 10
10 FIMMTUDAGUR 9. NOVMEMBER 2000 Ofsaveður var á Kjalamesinu síðastliðinn miðvikudag þar sem vind- hraðinnfór upp í 50 metra á sekúndu þegar verst lét. Loka þurfti Hvalfjarðargöngunum um stuvd meðan verið var að koma þessum vörubíl á réttan kjöl, en hann var aðeins einn af mörgmn sem. ultu _ vegna veðurhamsins. Mynd: SOK Konur skjóta líka Þeir urðu kindalegir í framan skotveiðimennirnir á Snæfellsnesi þegar þeir mærtu á skotvopnanámskeið sem Sýslumaður Snæfellinga og Skotfélag Grundarfjarðar héldu um síðustu helgi. Þrjár konur sátu námskeiðið þar sem kennt var flest það er varðar meðferð og umgengni við byssur. Bóklegi þátturinn á svona námskeiði lýtur fyrst og fremst að lögum og reglum hvað skotvopn varðar en verklegi þátturinn um meðhöndlun og umhirðu á byssum. Námskeiðið stóð í tvo daga og lauk fýrri degin- um með prófi sem gefur réttindi til að kaupa og eiga byssur að ákveðinni stærð. Seinni daginn kenndi kenn- ari frá Veiðistjóra fólki að þekkja fugla og hvaða dýr og fugla má skjóta og hvenær. Ekki er algengt að konur sæki svona námskeið en þær geta auðvitað orðið skotnar í þessu ekkert síður en karlar. IH Penninn Vofld VÍmmbrÖvð Á Alþingi mánudaginn 30. október sl. ræddi þriðji þingmaður Vesturlands, Jó- hann Arsælsson, löggæslumál á svæð- um sýslumanna á Akranesi og í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu. Opinberaði þingmaðurinn þar m.a þá skoðun sína að stækka ætti lögsagnarumdæmi sýslu- mannsins á Akranesi en minnka að sama skapi lögsagnarumdæmi sýslumanns Mýra- og Borgarfjarðarsýslu. Lög- gæslumálin sagði hann í ólestri til margra ára!! Hvar hefur háttvirtur þingmaður alið aldur sinn undanfarin ár? Fyrir réttu ári síðan kannaði Dóms- málaráðherra, Sólveig Pétursdóttir, vilja hreppsnefnda sveitahreppanna fjögurra sunnan Skarðsheiðar gagnvart þessu máli. Hann var á einn veg. Allir vildu áfram njóta þjónustu sýslumannsemb- ættisins í Mýra- og Borgarfjarðarsýslu. Lögregluembættin á báðum þessum svæðum hafa á að skipa reyndum lög- gæslumönnum sem almenn ánægja er með og hafa sinnt sínu starfi vel. Milli embættanna er í gildi samstarfssamning- ur varðandi löggæsluna og samkvæmt þeim upplýsingum sem ég hef er það á áætlun embættanna að auka enn á sam- vinnu. Eins og Dómsmálaráðherra seg- ir í svari sínu til þingmannsins þá hafa engin vandamál komið upp og samstarf- ið verið gott. Hvaðan umræða um sam- starfsörðugleika er komin verður Jó- hann Ársælsson að svara fyrir. Það eru afskaplega vond vinnubrögð að mínu mati, af hálfu þriðja þingmanns Vesturlands, að hefja máls á slíku í Al- þingi og varpa þar fram fyrirspurn sem byggist á sögusögnum. Slík vinnu- brögð eru fyrir neðan allar hellur og ekki til neins annars en vekja úlfuð og óróa meðal starfsmanna. Þá er umræða af þessum toga til þess fallin að grafa undan tiltrú almennings á löggæslunni á svæðinu. Jóhann ræðir um höfðingja í héraði og ein- hverja oddvita. Satt að segja finnst mér óvið- kunnanleg sú háttsemi sem þingmaðurinn hefur sýnt í þess- ari umræðu, ekki verður annað séð en að hann tali í hálfkveðnum vísum. Hver er þá raunveruleg ástæða þess- arar umræðu sem Jóhann Ársælsson fer af stað með á Alþingi ? Kann að vera að eitthvað fleira hangi á spýtunni? Eiga ekki þingmenn okkar að vinna að því að koma opinberum störfum í auknu mæli frá höfuðborgarsvæðinu út á land? Er það yfirlýst stefha þingmanns- ins og samfylkingarinnar að reyna að plokka embættin frekar milli sveitarfé- laga hvers kjördæmis og fela þannig að- gerðarleysi sitt gagnvart tilfærslu starfa frá höfuðborgarsvæðinu ? Það er miklu frekar verðugt verkefni þingmannsins að efla góðan vinnuanda innan umræddra embætta og stuðla að enn betra samstarfi. Að lokum þetta: Þessi mál hafa verið könnuð af hálfu Dómsmálaráðherra, Sólveigar Pétursdóttur, og niðurstaðan sú að engra breytinga sé þörf en að efla beri enn frekar gott samstarf milli emb- ættanna. Þingmaðurinn Jóhann Arsælsson ætti að taka hugarfar Dómsmálaráð- herra í þessu máli sér til fyrirmyndar. Helga Halldórsdóttir. Varaþingmaður Sjálfstœðisflokksins á Vesturlandi. Helga Halldórsdóttir jóÓfegt (jorn Ojafnaðarmenn Heilir og sælir lesendur góðir til sjávar og sveita. Á gulnuðu bókfelli þjóðararfsins má víða lesa um kóna þá sem kallaðir eru ójafnaðarmenn. Ójafnaðarmenn eru öllu jöfnu yfirgangsmenn og of- beldis, óeirðamenn um kvennafar, brennuvargar og níðingar. Nú skal það skýrt tekið fram áður en lengra er haldið að ójafnaðarmað- ur er engan veginn andheiti orðsins jafhaðarmaður. Reyndar er það svo að í hópi jafnaðarmanna er margan ójafnaðarmanninn að finna og telst það engin þverstæða enda hafa ójafhaðarmenn aldrei verið uppnefndir ó- kratar. Ókrata má þó víða finna og fer þar fremstur meðal jafhingja (eða ójafningja) pistlahöfundurinn geðþekki, Bjartmar á Norðurreykjum. Þar með er ekki sagt að Bjartmar sé ójafnaðarmaður. Nóg er þó um þá. Þorbjörn hét maður. Hann var Þjóðreksson. Hann hafði goðorð um Isafjörð. Hann var stórættaður maður og höfðingi mikill og hinn mesti ójafnaðarmaður svo að engir menn þar um ísafjörð báru styrk til neitt í móti honum að mæla. Hann tók dætur manna eða ffændkonur og hafði við hönd sér nokkra stund og sendi síðan heim. Fyrir sumum tók hann bú upp eða rak brott af eignum sínum. Einar fluga var mikill höfðingi og ójafhaðarmaður og hann bætti öng- um sína frændur þó að hann dræpi. Þórólfur hét maður og var kallaður heljarskinn. Hann var ójafhaðar- maður mikill og óvinsæll. Hann gerði margan óskunda og óspekt í hér- aðinu. Grunaður var hann um það að hann mundi blóta mönnum og var eigi sá maður í dalnum öllum er óþokkasælli væri en hann. Kjartan hét maður. Hann bjó á Þorbrandsstöðum, mikill maður og sterkur og illa skapi farinn, ójafhaðarmaður um alla hluti. Því var hann furðu óvinsæll af alþýðu manna. I Hvalfirði sveik Kjartan Hólmverja í tryggðum. Mælti þá Hörður Hólmverji til Kjartans: ,Állra manna armastur, og skamma stund skaltu eiga að fagna þessum svikum.“ Hörð- ur hjó þá til hans með sverðinu Sótanaut og klauf hann að endilöngu nið- ur í beltisstað, allan búkinn með tvífaldri brynjunni. Var það drengilega gert. Ölviður Oddsson var allra manna málgastur, ósvinnur og óvinsæll, heimskur og illgjarn, og í öllu ójafnaðarmaður. Ölviður kvaðst eigi vilja vera óbirgur á fjöllum uppi fyrir eign annarra inanna, „og hirði eg aldrei hver á og skal taka hross að vísu.“ Réttlætti hann þannig hrossaþjófnað sinn. Fyrir þetta var Ölviður gerður sekur á Kiðjafellsþingi. Var hann samsumars tekinn höndum í rekkju, leiddur út og drepinn þegar. Ójafnaðarmennsku Þorgeirs Hávarssonar var við bruðgið. Er hann kom til Hvassafells stóðu þar menn úti. Sauðamaður var þá heim kom- inn ffá fé sínu og stóð þar f túninu og studdist fram á staf sinn og talaði við aðra menn. Stafurinn var lágur en maðurinn móður og var hann nokkuð bjúgur, steyldur á hæli og lengdi hálsinn. En er Þorgeir sá það reiddi hann upp öxina og lét detta á hálsinn. Öxin beit vel og fauk af höf- uðið og kom víðsfjarri rúður. Þorgeir reið síðan í brott en þeim féllust öllum hendur er í túninu höfðu verið. Litlu síðar komu þeir ffændur eft- ir. Þeir spurðu hví Þorgeir hefði þetta víg vegið eða hvað Þorgeir fyndi til um mann þennan. Þorgeir svarar: „Eigi hafði hann nokkurrar sakar tíl móts við mig en hitt var satt að eg mátti eigi við bindast er hann stóð svo vel til höggsins." Hrafnkell Freysgoði var ójafnaðarmaður mikill. Hami var stríður og stirðlyndur við Jökulsdalsmenn, og fengu þeir af honum öngvan jafnað. Hrafnkell stóð mjög í einvígum og bættí öngvan mann fé, því að enginn fékk af honum neinar bætur, hvað sem hann gerði. Nú hafa íslenskir framhaldsskólakennarar blásið tíl verkfalls og eru þeir ójafnaðarmenn miklir. Þeir þykja stríðir og stirðlyndir við nemend- ur og fá nemar af þeim öngvan jafhað. Kennarar standa mjög í verkföll- um og bæta öngvan mann fé, og fá engir þeim neinar bætur, hvað sem þeir gera. Nítján þúsund ffamhaldsskólanemar eru nú verklausir af völdum kennara, enda standa þeir vel til höggsins. Ymsir flosna upp úr námi en námslok annarra tefjast. Skaði margra verður aldrei bættur. Leggja kenn- arar mál sín upp að hætti ójafnaðarmanna fornra og flugræningja sám- tímans; þannig að yfirvöld beri fulla ábyrgð á tjóni námsmanna. Dauð- skelkaðir framhaldsskólanemar þora ekki annað en taka afstöðu með kennurum sínum. Eins og önnur fómarlömb gíslatökumanna grátbiðja þeir stjórnvöld um að verða við óbilgjörnum kröfum örlagavalda sinna. Gaman væri að velta fyrir sér hvern starfa Ölviður Oddsson hefði nú væri hann uppi á vomm dögum. Ekki er gott um það að spá en hafa skal það hugfast að Ölviður var allra manna málgastur, ósvinnur og óvinsæll, heimskur og illgjam, og í öllu ójafnaðarmaður. Verið kært kvödd á þriðja Þórsdegi í Gormánuði. Bjarki Már Kmisson sjálfskipaður þjóðháttafræðingur yBeytKirðshornið Af hjónaböndum Kvöld eitt sátu hjón ein yfir matarborðinu og töluðu saman. Konan: Ef ég myndi deyja, myndir þú þá gifta þig aftur? Maðurinn: Alls ekki! Konan: Af hverju ekki? Líkar þér ekki hjónaband? Maðurinn: Auðvitað geri ég það. Konan: Nú af hverju viltu þá ekki gifta þig aftur? Maðurinn: Jæja þá, ég myndi gifta rnig aftur. Konan: Er það? (særð á svip) Maðurinn: (Dæsir) Konan: Alundir þú sofa hjá henni í okkar rúini? Maðurinn: Hvar ættum við annars að sofa? Konan: Mundir þú hengja upp myndir af henni? Maðurinn: Það væri nokkuð rökrétt. Konan: Fengi hún að nota golfkylfurnar mínar? Maðurinn: Hún getur það ekki, hún er örfhent. Af pappalöggum Töluverð umræða hefur ver- ið uin þá snjöllu nýbreytni að klippa út dúkkulísur til að fjölga í lögregluliði landsins. Sitt sýn- ist hverjum og meðal annars þykir mörgum síbrotamannin- um það vera lítilsvirðing við sitt starf að láta siga á sig lögreglu- mönmun úr pappír. Góðkunn- ingi Heygarðshornsins orðaði það svo. A lífsins göngu hef ég löngum lent í kröggum. Bugaður af heivisins höggiwt og hundeltur af pappalöggum. Einhleyp Kona nokkur var að versla í Skagaveri og setti í körfuna mjólk, egg, appelsínusafa og beikon. Þegar hún kemur með þetta að kassanum er ungur Skagamaður fyrir aftan hana í röðinni og grandskoðar það sem hún er að versla. “Þú hlýt- ur að vera einhleyp,” segir hann. Konan lítur á vörurnar og síðan á manninn og veltir fyrir sér hvernig hann sjái þetta út af innkaupunum og segir svo, ”Hvernig í ósköpunum getur þú vítað það.” Hann svar- ar um hæl: “Þú ert svo ógeðs- lega ljót!” Júdasarkoss Fleyg urðu orð Sverris Her- mannssonar á þingi um Guðna Ágústsson sem Sverrir kvað fyrstan mann hafa kysst kú Júdasarkossi. Hefur þetta orð- ið til þess að illir gárungar hafa snúið upp á kaflann um Júdas koss og Krist í fangelsun úr Passíusálmum Hallgríms: Kom Guðni fljótt sem kunni, kyssandi Skjöldu nú, nicelti fláráðum munni: munúileg er þessi kú. - Nautgripnr náðarríkur nam svara mínisters hól með kossi þú kyn mitt svíktir, - kosta það skal þinn stól. Raumdals kýr-rassar og Agða ráðheira ginntu um sinn. Koss fékk þvíhitran að hragða Búkolla, munmir þinn. Ef mín yður lystir leita, þá látið þessafiá. - Búinn var hann að heita hjálpraðisorði því.

x

Skessuhorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Skessuhorn
https://timarit.is/publication/1096

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.