Skessuhorn - 24.03.2004, Blaðsíða 10

10
MIÐVTKUDAGUR 24. MARS 2004
^iusunu..
l/liHfiht’lHid
Sigga er eins og fólk erjlest
„Af öllu þarf-
legu er góður
prestur mikil-
vægastur" var ein-
hverntíma sagt.
Vissulega eru
prestarnir mis-
jafnir eins og
menn í öðrum at-
vinnugreinum en þó margir og misjafnir
hæfileikar séu prestum nauðsynlegir held ég
þó að þeim eins og fleirum reynist drýgst að
vera einfaldlega góður maður. Einhverntíma
var ort vestur á Skógaströnd:
Skógstrendingum fénast flest,
fer það eftir vonum.
Gafoss Drottinn Guðmund prest
- en gjalda verður honum!
Herra Sigurbjöm Einarsson var um skeið
prestur á Skógaströnd en þegar hann hvarf
þaðan sagði Olöf á Rauðamel:
Sigurbjörn hlaut andans arf
ei finnst hans jafnoki.
Pyrfti að hafa stcerra starf
- á ströndina dugir poki.
Jóhannes á Skjögrastöðum var staddur
þar sem hann heyrði rætt um nágrannaprest
sinn sem þótti aðsjáll í fjármálum og misvel
þokkaður af sóknarbömum sínum en haíði
heldur gott orð útífrá. Eftir að hafa heyrt á
tal manna sagði Jóhannes:
Mikið er hvað margir lofa 'ann,
menn sem aldrei hafa séð 'ann,
skrýddan kápu Krists að ofan,
klœddan skollabuxum neðan.
Bónda nokkmm sóknarbarni prests þótti
vísan afburða snjöll og lagði mikið á sig til að
læra hana. Eftir þrodausar dlraunir í eitt og
hálft ár ædaði hann að kenna hana vinnu-
mönnum sínum og var hún þá á þessa leið:
Mikið er hve margir lofa 'ann
- að ofan.
Menn sem aldrei hafa séð 'ann
- að neðan.
Sumar vísur em eins og eðalvín - batna
við geymslu! Um sama prest ogjón nokkurn
sem var honum mjög fylgispakur ortí
Jóhannes:
Þegar deyr sá drottins þjón
um daganafáum þekkur,
sálina eltir eflaust Jón
ofan í miðjar brekkur.
Þegar prestur heyrði vísuna þykktist hann
við og spurði Jóhannes hvort hann hefði ort
um sig ljóta vísu. Jóhannes kvaðst reyndar
hafa ort vísu en þvertók fyrir að hún væri
ljót eða hvað væri ljótt við þessa vísu:
Þegar deyr sá drottins þjón
um dagana flestum þekkur,
sálina eltir sjálfsagt Jón
svona í miðjar brekkur.
Prestar em að sjálfsögðu eins og aðrir
menn misjafnlega úr grasi vaxnir og ein-
hverntíma þegar leið að vetrarsólstöðum
orti aldraður maður þessa hugleiðingu:
Það líður að jólum og leiður er veðranna
slagur
og Ijósálfar sumarsins allir á burt eru fluttir.
I raun og veru er þessi desemberdagur
dálítið svipaður prestinum - báðir stuttir.
Hverjum manni er nauðsynlegur hæfileiki
til fyrirgefningar og að sjálfsögðu jafnnauð-
synlegt að sá hæfileiki sé ekki sparaður úr
hófi fram heldur nýttur eftir þörfum. Effir-
farandi vísa mun hafa orðið til í spuminga-
þáttum Sveins Ásgeirssonar , Já og Nei“:
Sigga er eins og fólk er flest
en fjörug yfirmáta.
Efhún nœr sér ekki í prest
œtti hún aðfá sér dáta.
Teitur Hartmann mun hafa ort effirfar-
andi áramótahugleiðingu:
A kyrrlátu gamlárskvöldi
ég kraup og úthellti tárum
og þakkaði góðum guði
hans gjafir á liðnum árum.
En svo varð ég hræddur og hissa,
ég hafði steingleymt því besta
íþessari þakkargjörð minni
og það var að minnast á presta .
Eg œtlaði úr þessu að bæta
á auga lifandi bragði,
ég hófupp mín augu til himins
og hrópaði á drottinn og sagði:
„Svoþakka égþérfyrirprestinn".
En þá mœlti Herrann og brosti:
„O - o, það er nú lítið að þakka,
- fyrir þennan að minnsta kosti“.
Stefán Jónsson fréttamaður orti margt um
séra Emil Björnsson þegar sá síðarnefndi var
fréttastjóri ríkisútvarpsins. Eitt sinn er þeir
félagar vom í einhverjum erindagerðum eða
fréttaleiðangri á vegum útvarpsins þurftu
þeir að gista í svefhpokaplássi og hafði þá
séra Emil með sér húðfat mikið úr gæra-
skinnum. Séra Emil var þá hættur að vaxa á
lengdina en farinn nokkuð að þreknast og
hærður allmjög um líkamann. Þetta mun
hafa orðið Stefáni tilefhi eftirfarandi vísu:
Er um lœrin allra mestur
á yðar snœrum Drottinn.
Skinn og gœrupokaprestur
prúðum hœrum sprottinn.
Einkennilegt með mannkynið, það er
alltaf ósammála hvort sem það er hugsað í
stóram eða smáum einingum. Þó vill enginn
vera ósammála, það era bara hinir sem eiga
að vera sammála viðkomandi. Um tjáskipti
einhverra heiðurshjóna orti Bragi Björns-
son:
Það var rosalegt hvað hún Rósa gat
rifist látlaust við Jósafat,
þennan indælis mann,
þó hún elskaði hann,
og dáði - eins og fyrsta flokks dósamat.
„Treystu bara guði, þá fer allt vel“ sagði
gamla fólkið stundum en þó er nú eins og
hann hafi í mörg horn að líta og veiti
kannske ekki af svolítilli hjálp stundum.
„Það er vitlaust að vantreysta guði,
slíkt veldur bara andstreymi og puði,
því að guð rœður öllu “
sagði Helgi við Höllu.
„Og hættu svoþessu tuði".
Ur því við eram komin út í limrar er ekki
úr vegi að enda þáttinn á limra Jóhanns
Hannessonar:
Eflangar þig limru að yrkja,
og listsköpun umheimsins styrkja.
Biddu fyrir þér maður
og mundu að staður
er til sem er kallaður kirkja.
Löglærður opinber starfsmaður (og slík-
um mönnum ber jafnan að hlýða) hefur bent
mér á að ég hafi farið rangt með aðra hend-
inguna í limranni um ófriðinn í Líbanon í
síðasta þætti. Hún eigi að vera „ og boðskap-
ur friðarins deyr út“ og allavega er limran
betri þannig.
Með þökkjyrir lesturinn.
Daghjartur K Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367 dtd@hvippinn.is
Menningarsjód ur
Sparísjóðs Mýrasýslu auglýsir:
Uthlutun fer fram úr menningarsjóði
sparisjóðsins í apríl n.k.
Umsóknum óskast skilað til sjóðsins
fyrir 3. apríl 2004.
PJh
Stjórnin.
SPARISJOÐUR MYRASYSLU
<z?
0)
Aðalfundarboð!
Aðalfundur Ferðamálasamtaka
Vesturlands verður haldinn í
Sögumiðstöðinni, Grundarfirði kl. 14
fimmtudaginn 1. apríl
F erdamálasamtök Vesturlands
^ÓU ''esfur
Vesturland
x
Hafiiar-
stjóm
I tilefni af fréttum um
sameiningu hafna í Reykja-
víkurhreppi og öðrum
sveitahreppum í nágrenn-
inu orti Snorri Þorsteins-
son.
Fjarri malhiks stressi stríðu
stefni ég á nýja fremd.
Eg er á fórumfram í Síðu.
Fæ þar sæti í bafnamefnd.
Sveins-
grund
Um síðustu helgi var
formlega tekið í notkun
nýtt hús Verkalýðsfélags
Borgarness sem hlotið hef-
ur nafnið Alþýðuhúsið,
eins og fram kemur annars-
staðar í blaðinu. Fjöldi til-
lagna um nafn bárust í
samkeppni sem efnt var til.
Meðal þeirra sem komu
reyndar ekki til greina voru
Sveinsstaðir í höfuðið á
formanni félagsins, Sveini
Hálfdánarsyni og Flóða-
tangi til að minnast þess að
vígsla hússins frestaðist um
viku þar sem gat kom á rör
og vatn flæddi um gólf og
ganga. Sá kunni hagyrð-
ingur og verkalýðsfrömuð-
ur, Magnús Jósefsson vildi
að nafni núverandi for-
manns yrði haldið á lofti og
setti fram tillögu í bundnu
máli:
Agnarsbiíð og Baldurshagi
bæði þau nöfii væru í lagi
Alþýðuhúsið ekki sem verst.
Nefita mætti Vík og Völl
Versali ogjakahöll
en Sveinsgrund sæmir því best.
Þegar ljóst var að Magnús
hafði orðið undir í sinni bar-
áttu orti hann.
Alþýðuhísið er „helvíti gratt“
heiti verkalýðssetra
Það er ég viss um ég segi það
satt
að Sveinsgrund er helmingi
betra.
(Orðatiltækið helvíti
gratt er kennt. við Óskar
Andrésson úr Borgarnesi og
merkir einfaldlega gott).