Skessuhorn - 30.09.2004, Síða 10

10
FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 2004
úiikisssunu^
Æfingar á Jámhausnum hafiiar
Hluti leikhópsins ásamt leikstjóra á æfingu í vikunni.
Nú standa yfir æfmgar
Skagaleikflokksins ájárnhausn-
um efrir þá bræður Jónas og Jón
Múla Arnasyni í gamla Daníels-
verkstæðinu við Suðurgötu.
Leikflokkurinn fagnar í ár þrjá-
tíu ára afrnæli og þótti vel við
hæfi að velja Járnhausinn til
uppsetningar af því tilefni, en
þetta var einmitt fyrsta verkefhi
Skagaleikflokksins fyrir þrjátíu
árum. Sýningin er viðamikil, í
henni kemur fram 4-5 manna
hljómsveit undir tónlistarstjórn
Flosa Einarssonar, 25 leikarar
eru á sviðinu auk þess sem fjöldi
aðstoðarmanna leggur gjörva
hönd á plóginn. Það er Helga
Braga Jónsdóttir
sem leikstýrir og
áætluð frumsýn-
ing er 30. októ-
ber. Steingrímur
Guðjónsson, for-
maður Skagaleik-
flokksins segir
allt lagt undir um
þessar mundir,
æfingar nánast á
hverju kvöldi og
allar helgar. „Eg
vil nota tækifærið
og koma á fram-
færi kæru þakk-
læti til aðstand-
enda þeirra sem
taka þátt í sýning-
unni fýrir að sýna okkur
þetta mikla umburðar-
lyndi,“ segir Steingrímur.
Hann bætir því við að allir
sem vilja taka þátt séu vel-
komnir og að gaman væri
að sjá andlit úr fyrstu sýn-
ingunni.
ALS
Á fimmtudaginn var húsið númer 14 við
Kirkjubraut á Akranesi rifið. Steingrímur
Guðjónsson, formaður Skagaleikflokks-
ins, hafði lengi haft augastað á stiga
sem staðsettur var f húsinu, enda
einmitt það sem vantaði í leikmynd
Járnhaussins sem leikhópurinn æfir af
kappi um þessar mundir, en ekki tekist
að fá vilyrði fyrir því að hirða gripinn.
Þegar hann áttaði sig á því að niðurrif
var hafið vatt hann sér í vinnugallann,
greip kúbeinið og arkaði af stað í björg-
unarteiðangur. Starfsmaður verktakans
sem sá um að rffa húsið var þá á leið í
mat og bauð honum að giíma við að
losa stigann í hádegishléinu, ella færi
hann á haugana með öðru braki úr hús-
inu. Og það hafðist! Með smá aðstoð
verktakans, var stiginn rifinn laus eftir
um klukkutíma strögl og fluttur í aðstöðu
Skagaleiklokksins við Suðurgötu þar
sem hann fær nú nýtt hlutverk í leikhús-
heiminum. ALS
Giftur maður áttí í ieynilegu
ástarsambandi með eiknaritaran-
um sínum. Dag einn þegar á-
stríðan tók vöidin ákváðu þau að
fara heim tíl hennar þar sem þau
áttu villta eftirmiðdagsstund.
Eftír öll lætín voru þau orðin
dauðþreytt og sofnuðu. Klukkan
20:00 vöknuðu þau og þegar
maðurinn byrjar að klæða sig á
fullu, segir hann einkaritaranum
sínum að fara með skóna hans út
og nudda þeim í grasið og mold-
ina. Furðu iostin konan skilur
ekki alveg hvers vegna hann bið-
ur um þennan greiða, en hlýðir
engu að síður. Hann skellti sér
svo í skóna og keyrði heim.
„Hvar hefurðu eiginlega verið
rnaður?" spurði konan eigin-
manninn þegar hann kom inn
um dyrnar. „Elskan ég get ekki
logið að þér, ég á í leynilegu ást-
arsambandi við einkaritarann
minn og við erum búin að vera á
fullu í bólinu í allan dag, svo
sofnuðum við og ég vaknaði ekki
fyrr en klukkan 8.“ Konunni
varð litið á skóna hans og sagði:
„Helvítis lygarinn þinn, þú ert
búinn að vera að spila golf í allan
dag!“
l/iuióht'iHié
Það er grundvallarparagraff
í síðasta
þætti varð mér
það á að yrkja
upp tvær línur í
limru Helga
n o k k u r s
Bjömssonar og
verð því að
biðja alla hugs-
anlega höfúnda
og alla for-
menn fjall-
skilanefhda afsökunar þar á, enda batnaði
kveðskapurinn ekkert við mínar aðgerðir en
rétt mun limran vera svona:
A seölinum flest er til fremdar
og fjárhœöir rétt eru af stemmdar,
honum því hver
hlýbir, sem ber
- nema formabur fjallskilanefndar.
I miðju kennaraverkfallinu ber mér sem
öðrum að gæta þess að birta ekki neitt það
sem fróðleikur gæti kallast enda væri slíkt
skýlaust verkfallsbrot. Einhvernveginn hafa
menn stundum slampast furðanlega í gegn-
um lífsbaráttuna án mikillar menntunar þó
aldrei spilli hún fýrir, svo ffamarlega sem í-
troðsluþekkingin er tekin sem viðbót við
heilbrigða skynsemi en ekld í staðinn fyrir
hana. Um langskólagenginn mann kvað
Jakob Jónsson:
Hefur námsins þunga þreytt
þraut í tveimur álfum.
Enda er svotil ekki neitt
eftir af honum sjálfum.
Það hefur lengi verið mönnum deiluefni
hvert er hæfilegt endurgjald fyrir vinnu-
framlag hvort sem það er mælt í tímaein-
ingum eða á aðra afkastamælikvarða. I ein-
hverju verkfalli orti Sigurður O. Pálsson
efrir að hafa hlustað á Þórarinn V Þórarins-
son tíunda allan þann skaða sem menn yrðu
fyrir af launahækkunum:
Þab er grundvallarparagraff,
ab gífurlegt lífskjarastraff,
fólk hlýtur í raun
ef hœkka þess laun
- þab segir Þórarinn vaff.
Það sé fjarri mér að öfundast út í kennara
eða aðra fátæklinga þessa lands fyrir lífskjör
en ég verð að viðurkenna að stundum hef ég
hrokkið við þegar einhver stéttarfélagsfor-
kólfurinn fer að tíunda hvað sínir umbjóð-
endur hafi léleg kjör og nefnir sem dæmi
tvöfaldar eða þrefaldar tekjur sumra fjár-
bænda og bætir svo við sigri hrósandi „Það
lifir nú enginn af þessu“. Einhverntíma
kvað ókunnur fjárbóndi eftir að hafa orðið
fyrir tjóni:
Missti ég lambhrút laglegan,
lamar reibarslagib.
Ég lœt allan andskotann
inn í Kaupfélagib.
Raunverulega skiptir ekki máli hverjar
tekjur manna eru í peningum heldur hvern-
ig staða þeirra er gagnvart meðaltalinu og
hvort fólk getur veitt sér þau þægindi sem
talin eru eðlileg á hverjum tíma enda er það
náttúrulögmál að enginn getur haft það
betra nema annar hafi það lakara. Guð-
mundur Þorláksson sem kalaður var Glosi
orti við Bensa Þór kaupmann í Reykjavík:
Vertu góbur vinur minn,
vib þá menn sem hrasa,
því ab hinsti hjúpur þinn
hefur enga vasa.
Allavega minnist ég þess ekld að hafa séð
líkklæði með vösum og óljóst er fyrir mér
hvort gefin hafa verið út greiðslukort sem
gilda hinumegin. Rögnvaldur Rögnvalds-
son hugsaði svo til endalokanna:
Það er þó sannarlega rétt að allar nætur
eiga sér sinn morgun þó sumum finnist
hans langt að bíða (öðrum mönnum við
aðrar aðstæður finnst hann kannske koma
nógu fljótt). Jónas Illugason orti meðan
stóð á þeirri leit sem flestum er hvað mikil-
vægust og skulum við vona að hann hafi átt
sælli nætur að leit lokinni:
Stybst ég fram á stafinn minn,
stormar lífsins hvína,
eg er ab leita en ekki finn
efni í konu mína.
Og af svipuðum toga er þessi sem mig
minnir að sé eignuð Bólu Hjálmari:
Flœbir ab mér feigbin köld,
feiknleg er sú borgun.
Allir dagar eiga kvöld
og allar nœtur morgun.
Dreg ég út á djúpib þitt
því dœtur áttu og sonu,
gamli heimur, greyib mitt,
- gefbu mér nú konu.
Það er nú ein fjölbreytnin í mannlífsflór-
unni að ekki eru allir gagnkynhneigðir
heldur eru tilbrigðin samkynhneigðir og
sjálfkynhneigðir fyllilega jafh rétthá og ber
mér sem öðrum að gæta fyllsta jafnréttis
gagnvart slíkum einstaklingum. Um þekkt-
an samkynhneigðan mann kvað Andrés
Bjömsson:
Abra varla œtti ab saka
öfugt þó ab feti veginn.
Hann er eins og Homeblest kaka
- hann er góbur bábumegin.
Fyrir hartnær hundrað ámm var annar
samkynhneigður einstaklingur fánaberi í
skrúðgöngu Góðtemplarareglunnar og varð
það tilefni efrirfarandi:
Gvendur undan gútta her
gekk og bar sinn kiafa,
af þvíhann á eftir sér
enginn vildi hafa.
Um (væntanlega gagnkynhneigðan) ein-
stakling sem ekki hafði tekist að festa sér
lífsfömnaut orti P.S:
Hefur enga hjálpina,
hljóblega stundum grœtur.
Illt er ab iiggja andvaka
einn um dimmar nætur.
Gísli hét maður og var Gíslason, kennd-
ur við Lágmúla á Skaga og nefndur Gísli
Lági manna á meðal. Um hann kvað Lúðvrk
Kemp allmikinn brag og þar í er meðal ann-
ars þessi vísa sem bendir til að Gísli sá hafi
kunnað að ylja vinnukonum á engjaslætti:
Einatt sá í illvibrum
úti lá meb gribkonum.
Gjarn var þá á góbverkum
Gísli Lági af Skaganum.
Slík góðverk geta vissulega haft eftírköst
og þekkt sagan af vinnukonunni sem spurði
húsmóður sína eftír vel heppnaða grasaferð:
„Húsmóðir góð, hvenær á sú kýr að bera
sem fær á grasafjalli?" Ekki veit ég hvort
það hefur verið eftir grasaferð sem Jón Jó-
hannesson orti:
Fögur bála linda iind,
Ijúf og þjál í sinni,
er þín málub yndismynd
innst í sálu minni.
Gísli Stefánsson í Mikley kvað um tvo
sveitunga sína sem báðir höfðu nokkuð víða
farið og dvalið langtímum utan héraðs en
giftust loks, komnir langt á fertugsaldur,
stúlkum úr sinni heimasveit:
Leitab höfbu sveit úr sveit,
samt ei tryggbir bundu.
í innanhérabs eftirleit
ástina sína fundu.
Með þökk fyrir lesturinn og frómri von
um að ég hafi ekki miðlað neinum fróðleik
sem talist gætí verkfallsbrot.
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöbum
320 Reykholt
S435 1367 og 84 9 2715
dd@hvippinn.is