Skessuhorn - 30.09.2004, Síða 31

i>&£sa(jtiu'i~.
FIMMTUDAGUR 30. SEPTEMBER 2004
31
Ofurkonan í Narsac, sem segir frá í ferðasögunni.
gengið til baka yfir heiðina og
um borð í bátana tvo sem biðu
okkar og var siglt í tvo tíma til
Narsaq þar sem við dvöldum
næstu þrjá daga við fundarhöld.
Narsaq er á suðvesturströnd
Grænlands og búa þar um 1700
manns í bænum sjálfum en um-
hverfis hann búa um 370 manns
og er stór hluti af þeim sauð-
fjárbændur. Húsin í bænum eru
mjög litrík, flest smá einbýlis-
hús, en nokkur raðhús og fáein-
ar blokkir.
I Narsac er staðsett eina slát-
urhúsið á Grænlandi þar sem
sauðfé og hreindýrum er slátr-
að. Þarna eru minjar frá tímum
Eiríks rauða, hann er talinn hafa
haft þarna bækistöðvar á meðan
hann kannaði Grænland í
þriggja ára útlegð frá Islandi og
má þarna fmna rústir af víkinga-
bæ og kirkju. Það var innfædd
eldri kona sem tók á móti okkur
á bryggjunni á minibus og ók
okkur að hótelunum þar sem
við áttum að búa. Þetta var mik-
il kjarnorkukona sem var allt í
öllu þarna á staðnum. Hún gaf
okkur morgunmat, eldaði á
kvöldin og stjórnaði hótelunum
af mikilli röggsemi. Eitt kvöldið
klæddi hún sig og eina starfs-
stúlku upp á í þjóðbúning til að
sýna okkur þvílíkt listaverk
þessir búningar eru. I Narsaq er
lítið fallegt byggðasafn sem Rie,
einn af félögum Destination
Viking, stjórnar. Það var merki-
legt að sjá víkingaminjar og
búninga þeirra innan um kajaka
og perlusaum Inuitana á safn-
inu. I Narsaq voru dagarnir
notaðir til fundahalda og á
kvöldin voru uppákomur í boði
heimamanna. Við tókum þátt í
skemmtun í félagsheimili stað-
arins. Þar sungu fýrir okkur
grænlenskir kórar, danshópur
ungra stúlkna sýndi okkur þjóð-
dansa, þessi hópur hafði farið
víða og þykir mjög góður. Bún-
ingar stúlknanna voru glæsileg-
ir grænlenskir þjóðbúningar.
Nokkrir ungir menn sýndu
gamla leiki og leikni með kaja-
kár, sem þeir þurfa að kunna til
að geta farið út á kajak að veiða.
Þá las presturinn þeirra, sem er
ung grænlensk kona, upp kvæði.
Islendingarnir settu í skyndi
saman kór, sungu nokkur ís-
lensk lög og gerðu gestgjafarnir
góðan róm að því. Síðast stjórn-
aði einn af Færeyingunum, fær-
eyskum dansi og tóku flestir
viðstaddir þátt í honum.
Bæjarstjórnin í Narsaq bauð
okkur í hátíðakvöldverð í mat-
reiðslu og þjónaskóla staðarins.
Þar voru á borðum allir þjóðar-
réttir Grænlendinga bornir
fram á listilega skreyttu hlað-
borði. Mátti þarna meðal ann-
ars bragða á hvalkjöti, selkjöti,
hreindýrakjöti og kjöti af
moskuuxa. Við Dalakonurnar,
Ferðasöguritari hefur hér komið sendingunni tii skila.
arvegir og óku menn um á
miklum hraða innan bæjarins
og oftar en ekki með börnin og
hunda á pallinum, ef um pallbíl
var að ræða. Við áttum oft fót-
um okkar fjör að launa að kom-
ast undan þessum brjáluðu bíl-
stjórum.
sinni. Maturinn var frábær;
reyktur lax í forrétt og lamba-
kjöt í eftirrétt. Þar sem við
höfðum nauman tíma í
Julianeháb, aðeins þetta eina
kvöld, var minjasafn staðarinn
opnað sérstaklega fyrir hópinn
og okkur gefinn kostur á að
skoða það.
ég og Þrúður Kristjánsdóttir
samstarfskona mín í verkefn-
inu, mættum þarna í víkinga-
kjólum og vakti það mikla at-
hygli og töluðu hinir þátttak-
endurnir uin að þeir myndu
framvegis mæta í víkingaklæð-
urn á fundina. Bærinn Narsaq
er mjög vinalegur bær fyrir
utan glæfraakstur sem mér
fannst einkennandi þarna.
Flestir vegir bæjarinns eru mal-
Eftir stíf fundarhöld í þrjá
daga var svo siglt á ný og nú var
lokaáfangastaður Julianeháb
eða Quaqortoq með viðkomu í
hinum forna kirkjustað Hvals-
ey. Við lögðum að lítilli bryggju
er við komum að Hvalsey og
gengum að fornum steinrústum
þar sem við fengum fýrirlestur
inni í rústum kirkjunnar.
Hvalsey er mjög merkilegur
staður og er þarna að finna best
geymdu minjar norrænna
manna í Grænlandi, þeirra sem
hurfu sporlaust fýrir u.þ.b. 500
árum og enginn veit hvað varð
um. Það var skrítið, að þarna á
þessum eyðilega stað, þar sem
enginn býr og engir vegir eru,
að við sáum ferðamenn með
bakpoka og tjöld á göngu, það
hlýtur að vera stórkostleg upp-
lifun að ferðast gangandi um
eyðifirði Grænlands. Afram var
siglt í þessum löngu þröngu
fjörðum þar sem hrikaleg fjöll
rísa úr sænum og aðeins stein
og ís að sjá. Hópnum hafði nú
verið skipt í þrennt og sigldum
við með þremur litlum bátum
sem voru hinir þægilegustu að
ferðast með. Við komum um
kvöldið til Quaqortoq eða
Julianeháb sem er stærsti bær-
inn sem við höfðurn séð til
þessa en þar búa um 3.500
manns. Bærinn er miðstöð
mennta og menningar á suður
Grænlandi. Þar eru blokkir og
háskóli sem hópurinn gisti á
heimsvistinni. I bænum eru
víðsvegar skúlptúrar sem nor-
rænir listamenn hafa grafið inn
í granítsteininn sem þar er að
finna. Um kvöldið var svo farið
í boði bæjarstjórnar á veitinga-
staðinn Napparsivik. Við urð-
um heldur en ekki hissa þegar
við fengum móttökur á íslenskri
tungu og var þar komin íslensk
kona sem rekur þennan glæsi-
lega veitingastað ásamt systur
Daginn eftir var haldið
snemma af stað heimleiðis,
fimm tíma sigling og flugferð
framundan. Ferðuðumst við
með stærri bát þar sem allur
hópurinn og farangurinn komst
fýrir. Þarna voru sæti á þilfari
og borðsalur. Veðrið var frá-
bært, sól og blíða og útsýnið ó-
trúlegt. Það var boðið upp á
veitingar á leiðinni og einnig
fengum við íssiglinguna sem við
misstum af fýrsta kvöldið okkar.
Við sáum hafísbreiðuna koma
nær og nær og ég minntist
Titanic... Þetta var stórkostleg
upplifun að sigla á milli jakanna
sem voru í mörgum litbrigðum
frá skjannahvítum og til að vera
skærbláir. En þessi litamunur
kemur til vegna ólíkra skilyrða
þegar ísinn frýs. Jakarnir voru á
hreyfingu og sáum við þá snúast
og brakið og brestirnir heyrðust
greinilega. Báturinn rakst í jak-
ann einu sinni og var það ör-
ugglega partur af siglingunni. A
flugvellinum í Narsasuaq var
hópur japanskra ferðamanna,
sem flaug með okkur heim til
Islands. Við áttum ánægjulegt
flug heim með minningar um
þessa stórbrotnu og fallegu eyju
sem Grænland er. Eg á ekki
lengur erfitt með að skilja Eirík
þegar hann yfirgefur Island í
annað sinn og ákveður að snúa
aftur til Grænlands til frambúð-
ar. Eins og einn af meðlimum
Destination Viking komst að
orði ,JVIér finnst eins og líf mitt
hafi breyst við þetta ferðalag,
það er erfitt að útskýra á hvern
hátt, en þið verðið að trúa mér
eitthvað hefur breytst".
Nú hafa aðilar verkefnisins
Destination Viking lagt Iínurn-
ar fýrir veturinn og margt í
gangi og er einungis rúmt eitt
ár eftir af þessu verkefni en því
lýkur í desember 2005. Qhætt
er að segja að tengslin milli allra
þessara staða hafa styrkst og er
mikil og góð samvinna í gangi á
milli aðila innanlands sem utan.
Af sameiginleguin verkefnum
okkar er að segja að ferðahand-
bók er í vinnslu. Verður þetta
vönduð bók þar sem allir stað-
irnir verða sérstaklega kynntir,
sagan og söguslóðir í viðkom-
andi löndum. Einnig er í smíð-
um vönduð vefsíða sem kemur
til með að búa yfir mjög góðum
og víðtækum upplýsingum um
alla aðilana.
Eitt af sérverkefnuin okkar á
Eiríksstöðum er að þróa mót-
töku skólabarna, að kenna þeiin
söguna á lifandi hátt og lofa
þeim að verða víkingar í 1-2
daga. Verkefnið er langt komið
og verður prufukeyrsla á því nú
í haust.
Með kveðjufrd Eiríksstöðum,
Helga H. Agústsdóttir