Morgunblaðið - 04.05.2019, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 4. MAÍ 2019
✝ GuðmundurÞorsteinsson
fæddist 19. mars
1928 í Efri-Hrepp,
Skorradal,
Borgarfjarðar-
sýslu. Hann lést 20.
apríl 2019 á Heil-
brigðisstofnun
Vesturlands á
Akranesi.
Foreldrar hans
voru hjónin í Efri-
Hrepp, Þorsteinn Jónsson, f. 25.
júní 1886, d. 15. apríl 1967, og
Guðrún Jóhanna Guðmunds-
dóttir, f. 30. júní 1896, d. 14.
september 1967.
Systkini Guðmundar voru
Aðalheiður, f. 1917, d. 2008; Ein-
ar, f. 1919, d. 1982, og Guðjón, f.
1933, d. 2012.
Eftirlifandi eiginkona Guð-
mundar er Gyða Bergþórs-
Leó. c) Gyða Björk f. 1991, maki
Viðar Engilbertsson, börn Stef-
anía Líf og Ingunn Dís.
Guðmundur og Gyða áttu
heimili á Efri-Hrepp og stunduðu
fyrst hefðbundinn búskap, en síð-
ar skógrækt. Guðmundur varð
búfræðingur frá Bændaskól-
anum á Hvanneyri árið 1947.
Hann byggði mörg íbúðar- og
útihús í Borgarfjarðarhéraði, áð-
ur en hann aflaði sér formlegrar
iðnmenntunar og varð húsa-
smíðameistari árið 1975.
Guðmundur átti sæti í hrepps-
nefnd Skorradalshrepps í ára-
tugi og var oddviti um tíma.
Hann sinnti einnig mörgum trún-
aðarstörfum fyrir sveitarfélagið,
þ.m.t. skipulags-, bygginga- og
skólamálum.
Guðmundur var formaður
Skógræktarfélags Borgarfjarðar
um skeið og var einnig virkur í
öðru félagsstarfi í Borgar-
fjarðarhéraði. Um aldamótin
2000 byggðu þau hjónin hús á
Akranesi og bjuggu þar síðan.
Útför Guðmundar fer fram frá
Reykholtskirkju í dag, 4. maí
2019, klukkan 13.
dóttir, fyrrverandi
skólastjóri, f. 6.
apríl 1929. Börn
Guðmundar og
Gyðu eru: 1) Guð-
rún Jóhanna, f.
1953, maki Jóhann-
es Guðjónsson.
Börn þeirra: a)
Gauti f. 1979, maki
Therese Ahlepil,
börn Elsa María,
Eyja Rún og Ari
Freyr. b) Bjarki f. 1981, maki
Daniela Cornacchia, barn Katr-
ín Freyja. c) Helga Sjöfn, f.
1985, maki Jónmundur Valur
Ingólfsson, börn Guðjón Valur,
Una Guðrún og Jóhannes. 2)
Bergþór f. 1959, maki Bryndís
Rósa Jónsdóttir. Börn þeirra: a)
Guðmundur Páll f. 1987. b) Jón
Birkir f. 1990, maki Hildur Sif
Sigurjónsdóttir, barn Bergþór
Pabbi minn var ótrúlega hæfi-
leikaríkur maður, hvort heldur
viðfangsefnið var á sviði hugar
eða handar. Fyrsta afrekið var að
byggja íbúðarhús fyrir foreldra
sína þegar hann var aðeins 19
ára. Í framhaldi var hann fenginn
til að byggja mörg íbúðar- og úti-
hús í sveitum Borgarfjarðar. Það
var svo löngu síðar eða þegar
hann var um fertugt að hann fór í
iðnnám og varð húsasmíða-
meistari. Hann og mamma tóku
við búi foreldra hans í Efri-
Hreppi og þau byggðu upp jörð-
ina á einstakan máta. Þau hikuðu
ekki við að breyta og þróa bú-
skaparhætti sína eftir því sem
þeim fannst heppilegt á hverjum
tíma, frá hefðbundnum búskap
yfir í hrossarækt, ferðamennsku
og skógrækt. Núna er vaxinn upp
myndarlegur skógur í Efri-
Hreppi, minnisvarði um framsýni
þeirra.
Útsjónarsemi og hjálpsemi var
honum í blóð borin, óteljandi eru
verkefnin sem hann tók að sér
fyrir börn sín, barnabörn og
kunningja, viðhald á húsum sem
gert var til að endast lengur en
húsin sjálf. Allt var hægt að laga
og aðlaga.
Að skera út í tré var annað
áhugamál og eftir hann liggja
listilega gerð tréskurðarverk.
Hann kenndi svo eldri borgurum
útskurð fram á síðasta dag, flest-
um mun yngri en hann var
sjálfur.
Stórt áhugamál hans á seinni
árum voru rannsóknir tengdar
fjölmörgum hugðarefnum hans á
sviði fornleifa, sögu, jarðfræði og
heilsufræði svo fátt eitt sé talið.
Pabbi var sjálfmenntaður fræði-
maður sem kunni að setja fram
sennilegar tilgátur sem hann
tengdi fjölþættri reynslu sinni í
lífinu.
Stærsta verkefnið í þessa veru
er ritgerð hans þar sem hann set-
ur fram tilgátu um að í Reykholti
hafi verið gerð tilraun til húshit-
unar með hveragufu á 13. öld, eða
700 árum áður en næstu sam-
bærilegar tilraunir fóru fram.
Þessi tilgáta er byggð á fornleifa-
rannsóknum í Reykholti og sam-
tímalýsingum í Sturlungu, sem
oft koma þar fram með óbeinum
hætti. Þessi ritgerð var birt fyrst
árið 2016 og nú er búið að þýða
hana yfir á ensku. Pabbi kunni að
meta að íslenski jarðvarmaklas-
inn tók hugmyndum hans fagn-
andi og birti útdrátt úr ritgerð
hans í kynningarblaði klasans.
Ritgerðina tileinkaði pabbi
Snorra Sturlusyni, þessi texti var
skrifaður upp eftir honum stuttu
áður en hann lést:
„Ég tel yfirburðalíkur vera á
því að umræddar framkvæmdir
við tilraunir til virkjunar jarð-
gufu til húshitunar í Reykholti
hafi verið verk Snorra Sturlu-
sonar, en öll framkvæmdin sýnir
mikla hæfileika til verkstjórnar
og yfirfærslu þekkingar. Hann
virðist vera einn af fáum sem er
sérstaklega getið að hafi verið
góður verkstjórnandi, lagtækur
og leiðbeinandi í verklegum
framkvæmdum.“
Það má svo velta fyrir sér
hvers vegna þessar tilraunir til
húshitunar lögðust af, en eins og
kunnugt er var Snorri Sturluson
veginn árið 1241.
Pabbi minn hélt andlegum eig-
inleikum sínum alveg fram á síð-
ustu stundu, dreifði jákvæðni
sinni og gleði með mömmu og
okkur afkomendum sínum ásamt
öðrum ættingjum og vinum, en
ekki síður starfsfólki sjúkrahúss-
ins sem annaðist hann síðasta
spölinn. Hann var einstakur og
mikil fyrirmynd okkar sem eftir
erum. Dæmi um það er þessi
kveðja sem Stefanía Líf, átta ára
dótturdóttir mín, skrifaði í kort
sem hún bjó til og kom með til
langafa síns á spítalann:
„Til elsku besta afa Munda.
Mig langar að vera eins jákvæð,
bjartsýn, góðhjörtuð og hugrökk
eins og þú. Sjáðu hjartað, það er
þarna út af því að ég elska þig.“
Bergþór Guðmundsson.
Komið er að kveðjustund, allt
of snemma, allt of snöggt. Nýlega
greindist faðir minn með ólækn-
andi krabbamein og tveimur vik-
um síðar var hann allur. Hann
tók þeim fréttum af miklu æðru-
leysi, gekk frá öllum sínum mál-
um, sló á létta strengi og hélt
„brospartí“ fyrir ættingja og vini.
Minningar hrannast upp. Það
var gott að alast upp í Hrepp.
Pabbi var barngóður og laðaði að
sér öll börn, vini okkar systkin-
anna og síðar afkomendur okkar.
Skopskyn hafði hann mikið og
gerði oftar en ekki mest grín að
sjálfum sér.
Sjaldan fór hann troðnar slóð-
ir hvorki í búskap né á öðrum
sviðum. Í fjárhúsunum voru allir
garðar fjarlægðir og komið fyrir
sjálfvirkri fóðrunaraðstöðu
mörgum áratugum áður en farið
var að ræða um gagnsemi slíks.
Snemma hætti hann hefðbundn-
um búskap og hófst handa við
skógrækt upp úr 1970 þegar slíkt
var enn fátítt, hleypti hestum í
skóginn til að losna við sinu,
gerði áburðartilraunir og fyrir
þetta tilraunastarf hlutu þau
hjónin landgræðsluverðlaunin
árið 2000. Skógrækt hefur verið
eitt af hans helstu áhugamálum
og nú er í Efri-Hrepp fallegur
útivistarskógur. Við Jóhannes
erum stolt af að hafa tekið þátt í
þeirri vinnu frá upphafi og ekki
síst eftir að við tókum við jörðinni
um aldamótin. Þau hjónin voru
frumkvöðlar í ferðaþjónustu
bænda, voru ásamt fjórum öðr-
um aðilum fyrst til að taka upp
bændagistingu fyrir erlenda
ferðamenn og einnig átti hann
þátt í að byggja upp sumarhúsa-
byggðina á Húsafelli en hann
smíðaði fyrstu sumarhúsin sem
þar risu.
Innréttingar voru rifnar úr
gamla fjósinu og því breytt í
kjúklingabú og í verkfærahúsinu
var sett upp hænsnabú til eggja-
framleiðslu. Tilraunir voru gerð-
ar með fiskeldi og alifuglarækt,
tjörn var grafin við uppsprettu í
garðinum og þar var hægt að
veiða silung á grillið þegar gesti
bar að garði. Vandinn var að fer-
fættir gestir kunnu ekki síður
gott að meta og þessi búgrein
lagðist af eftir að einn slíkur bjó
sér greni í tjarnarbakkanum og
raðaði tugum dauðra silunga á
bakkann. Alifuglaræktunin var
enn skammlífari því eftir fyrsta
sumarið kom í ljós að allar ali-
gæsirnar nema ein reyndust vera
karlkyns. Samtímis öllum þess-
um búskapartilraunum stundaði
hann ýmis störf, hvers kyns
smíðar, var húsvörður, keyrði
skólabíl á vetrum og ferðamenn á
sumrum en bæði fóru þau hjónin í
leiðsögumannsnám á fullorðins-
aldri.
Pabbi var sannkallaður
þúsundþjalasmiður. Leitað var til
hans með hin ýmsu vandamál og
bilaða hluti og hagkvæmar lausn-
ir voru fundnar. Þegar hægt
gekk að ferma heyvagninn smíð-
aði hann ýtu með lyftubúnaði sem
hann festi framan á Land Rover-
inn og ýtti svo heygörðunum
beint upp á vagninn. Húsið í Efri-
Hrepp hannaði hann og teiknaði
sjálfur og byggði fyrir foreldra
sína fyrir tvítugt en flutt var inn í
húsið á tvítugsafmælisdegi hans.
Ekki var hann langskólageng-
inn en hafði botnlausan áhuga á
hinum ýmsu fræðum. Áhugasvið-
ið var breitt, jarðfræði, sagn-
fræði, næringarfræði og hvers
kyns vísindi, hann las allt sem
hann komst yfir um þessi hugð-
arefni sín og þegar internetið
kom til sögunnar var hann fljótur
að læra á tölvu og grúska á net-
inu. Lagðist í sjálfstæðar rann-
sóknir á ýmsum sviðum, setti
fram kenningar og skrifaði fræði-
greinar og að sjálfsögðu féllu
kenningar hans ekki alltaf í
viðurkenndan farveg.
Genginn er merkur maður, við
söknum hans öll en kveðjum með
bros á vör að hans ósk.
Guðrún J. Guðmundsdóttir.
Elsku afi Mundi. Nú er komið
að leiðarlokum. Á sama tíma og
söknuðurinn er mikill þá er þakk-
læti okkur efst í huga. Þakklæti
fyrir þann tíma sem við áttum
saman, góðu ráðin og skemmti-
legar sögur. Þú ert okkur mikil
fyrirmynd. Þú persónugerðir hið
góða líf, hugrakkur, jákvæður,
réttsýnn og fróðleiksfús, alveg
einstaklega góður maður.
Þegar við rifjum upp góðar
æskuminningar sjáum við þig
alltaf fyrir okkur að lesa bók og
segja skemmtilegar sögur. Þú
varst mjög góður sögumaður og
óhræddur við að krydda sann-
leikann. Við sátum löngum
stundum öll í fanginu á þér og
hlustuðum dolfallin. Heimsóknir í
Efri-Hrepp voru ævintýrum lík-
astar þar sem við brölluðum ým-
islegt og fórum til dæmis á hest-
bak, í Hreppslaug eða í
Stallaskóg.
Með tímanum og þroskanum
lærðum við meira og meira um
þig og hversu ótrúlega klár þú
varst. Sannkallaður snillingur.
Byggingameistari með mikinn
áhuga á ýmiss konar fræðigrein-
um, svo sem hönnun, jarðfræði,
fornleifafræði, líffræði, næring-
arfræði, mannfræði, menntun,
listum og heimspeki. Þú kenndir
okkur hvernig á að beita gagn-
rýnni hugsun og að vera „vond“
við kenningar og hugmyndir okk-
ar, ávallt reyna að afsanna.
Það hefur alltaf verið notalegt
að fara í heimsókn til ykkar
ömmu, á boðstólum voru oftast
pönnukökur og alltaf djúpar sam-
ræður. Okkur þykir einnig mjög
vænt um samband þitt við barna-
barnabörnin þín og að sjá barn-
æsku okkar í gegnum þau. Þú
gafst þér alltaf tíma til að tala við
þau, segja þeim sögur og veita
þeim athygli og áhuga.
Fram á síðasta dag varstu
hress og hélst öllum þínum eigin-
leikum, segjandi brandara og
gefandi góð ráð. Þú vildir að við
myndum brosa yfir lífi þínu en
ekki gráta yfir dauða þínum og
við munum gera okkar besta í
því. Eins og þú sagðir: lífið er
hringrás, við vöxum og döfnum
og visnum og deyjum en hver veit
nema þú verðir að blómi, eins og
þú sagðir langafabörnunum þín-
um.
Við munum hugsa til þín þegar
við lesum sögur fyrir börnin okk-
ar, þegar við tökumst á við nýjar
áskoranir og þegar við sjáum
blómin vaxa á vorin.
Elsku afi, takk fyrir minning-
arnar, takk fyrir fróðleikinn og
takk fyrir samveruna. Við elskum
þig.
Þín barnabörn,
Guðmundur, Jón og Gyða.
Nú er lagstur til hinstu hvílu
afi okkar Mundi eftir langt og
áhugavert líf. Mörg orð koma
upp í hugann þegar við hugsum
til afa Munda. Orðin handlaginn,
útsjónarsamur, hugmyndaríkur
og fróðleiksfús lýsa honum öll
vel. Afi var vanur að fara ótroðn-
ar slóðir, hafði oft ráð undir rifi
hverju og var sannfærður um
eigið hyggjuvit enda talaði hann
oft um það hversu gott það væri
að hafa gott hyggjuvit.
Margar af okkar bestu æsku-
minningum eru úr mýmörgum
heimsóknum okkar til afa og
ömmu í sveitina í Hrepp, en þar
leið okkur alltaf afskaplega vel.
Egils-djús, vöfflur og rabarbara-
grautur sem kallaður var afa-
grautur voru fastir liðir í hverri
heimsókn. Fátt fannst okkur
skemmtilegra en að fá að fylgja
afa Munda eftir í sveitastörf-
unum. Þar tók hann alltaf að sér
hlutverk leiðbeinanda og kenndi
okkur krökkunum hvernig koma
ætti fram við dýrin, hvernig best
væri að nálgast og tala við þau.
Hann kenndi okkur hvaða áhrif
jarðvegurinn hefur á grasið og
trén, hvernig maður neglir og
sagar og hvar best væri að girða
og gera stíga svo allt færi ekki á
kaf á veturna. Verkfærahúsið var
ævintýraheimur sem hægt var að
heimsækja hvernig sem viðraði.
Auk bústarfanna hafði afi óþrjót-
andi áhuga á næringarfræði,
jarðfræði og mannkynssögu, þá
sérstaklega hvernig þessi fræði
spiluðu inn í okkar daglega líf.
Hann var sannkallaður „alt-
muligman“.
Afi Mundi var raunsær maður
sem lagði það ekki í vana sinn að
hafa áhyggjur af hlutum. Hann
sá enga ástæðu til þess að kvíða
hlutum eða stressa sig á þeim
enda var þessi rólyndismaður al-
gjör andstæða þessara orða.
Guðmundur
Þorsteinsson
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
BALDUR ÁGÚSTSSON,
Strikinu 12, Garðabæ,
lést 1. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Halla Elín Baldursdóttir
Helga Guðbjörg Baldursd. Gísli Baldur Garðarsson
Ágúst Baldursson
Sigurlín Baldursdóttir Guðjón Ómar Davíðsson
barnabörn og langafabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HALLDÓR JÓHANN GUÐMUNDSSON
bankaritari,
Haðalandi 10,
lést miðvikudaginn 1. maí á LSH Fossvogi.
Lára Margrét Gísladóttir
Guðm. Ólafur Halldórsson Irena Galaszewska
Guðlaug Ágústa Halldórsd.
Þórarinn Sturla Halldórsson Fatmata Bintu Cole
Halldór Andri Halldórsson Helga María Reykdal
Gísli Ágúst Halldórsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EDVARD VAN DER LINDEN,
Eddý,
Steinahlíð 3b, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 2. maí.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 10. maí klukkan 13.30.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyflækningadeildar SAK fyrir hlýja
og góða umönnun.
Herdís Guðrún van der Linden
Ómar Þór Edvardsson Bára Einarsdóttir
Arnar Chr. Edvardsson María Rán Pálsdóttir
Jón Örvar Edvardsson Lind Hrafnsdóttir
Pálmar G. Edvardsson Sólveig Jóna Geirsdóttir
afa- og langafabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
MAGNÚS MAGNÚSSON
frá Höskuldarkoti, Ytri-Njarðvík,
lést á Stony Brook-sjúkrahúsi á Long Island
fimmtudaginn 25. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Þórhildur S. Magnúsdóttir Jón Einar Kjartansson
Edda Magnúsdóttir
Sonja Margrét Magnúsdóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HANNESDÓTTIR,
Seljabraut 28,
lést hinn 23. apríl á hjúkrunarheimilinu Eir.
Útförin fer fram frá Garðakirkju þriðjudaginn
7. maí klukkan 13.
Börn, tengdabörn, barnabörn og langömmubörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN EINARSDÓTTIR,
áður til heimilis á Flókagötu 1 í
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 1. maí á hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Reykjavík. Jarðarför verður auglýst síðar.
Fríða Bjarnadóttir Tómas Zoëga
Anton Bjarnason Fanney Hauksdóttir
Bjarni Bjarnason Kristín Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn