Morgunblaðið - 05.07.2019, Síða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. JÚLÍ 2019
✝ HafsteinnSteinsson fædd-
ist á Hrauni á Skaga
7. maí 1933. Hann
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
25. júní 2019.
Foreldrar hans
voru hjónin Steinn
Leó Sveinsson
bóndi og hrepp-
stjóri, f. 17. janúar
1886, d. 27. nóvem-
ber 1957, og Guðrún Krist-
mundsdóttir húsfreyja, f. 12.
október 1892, d. 24. október
1978.
íðsdóttur sjúkraliða frá Þórshöfn
á Langanesi, þeim varð ekki
barna auðið en barngóð voru þau
bæði og stóð heimili þeirra
frændsystkinum sem og öðrum
ávallt opið.
Upp úr tvítugu hóf Hafsteinn
ásamt tveimur bræðra sinna bú-
skap á Hrauni en hóf svo nám í
Iðnskólanum í Reykjavík og lauk
þaðan sveinsprófi í rennismíði
1962 og meistaranámi árið 1969.
Hafsteinn starfaði í Vélsmiðjunni
Hamri um árabil en starfaði síðan
hjá Nælonhúðun í Garðabæ þar
til starfsævi lauk. Á efri árum ein-
beitti Hafsteinn sér að alls kyns
listsköpun, tréskurði, postulíns-
málun og ekki síst málaði hann
fuglamyndir á flísar og hélt sýn-
ingu á þeim oftar en einu sinni.
Útför Hafsteins verður gerð
frá Bústaðarkirkju í dag, 5. júlí
2019, klukkan 13.
Hafsteinn var
næstyngstur í hópi
12 systkina en þau
eru í aldursröð:
Gunnsteinn, Guð-
rún, Rögnvaldur,
Svava, Guðbjörg,
Tryggvina, Krist-
mundur, Svanfríð-
ur, Sveinn, Ásta og
Hrefna sem lést í
frumbernsku, enn
eru á lífi þau
Tryggvina, Svanfríður og
Sveinn.
Hafsteinn kvæntist hinn 15.
júní 1968 Kristínu Þórdísi Dav-
Fallinn er frá góður vinur okk-
ar og mágur, Hafsteinn Steins-
son.
Minningarnar eru margar og
góðar. Við ferðuðumst mikið með
þeim hjónum, Dísu og Hafsteini.
Okkur er minnisstætt þegar við
fórum með þeim að Hrauni á
Skaga og að Kolluvatni í veiði-
hús. Hafsteinn naut sín sjáanlega
vel í heimahögunum. Það var
einnig einstakt að ganga um
varpið með Hafsteini og sjá hve
vel fór um kollurnar.
Við fórum einnig oft í sum-
arbústað með þeim hjónum. Eft-
irminnileg er ferðin í bústaðinn
að Snæfoksstöðum eina páskana.
Mikið harðfenni lá yfir öllu og
Hafsteinn skar kubba úr snjón-
um og hjálpaði strákunum okkar
að búa til snjóhús.
Það var einstaklega gott að
sækja þau hjón heim og börnin
okkar voru alltaf yfir sig spennt
að fara í heimsókn til þeirra í
Sörlaskjólið. Að leiðarlokum
minnumst við Hafsteins fyrir
tryggð og góð kynni.
Blessuð sé minning hans.
Hver minning dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum,
er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Jónína Davíðsdóttir
og Einar Ólafsson.
Dísa og Hafsteinn hafa verið
stór hluti af lífi mínu frá því að ég
man eftir mér og jafnvel vel fyrir
það.
Við fjölskyldan eyddum flest-
um sumarfríum og frídögum
saman á ferðalagi, hvort sem það
var í tjaldi eða sumarhúsum, eða
við veiðar úti um land allt.
Ég mun aldrei gleyma árleg-
um Þingvallaferðum okkar þar
sem við dvöldum jafnan yfir
helgi, með báða bílana yfirfulla af
dóti, veiddum og höfðum það
náðugt. Hafsteinn var með ein-
dæmum þolinmóður maður og
gaf okkur krökkunum allan sinn
tíma og naut hverrar stundar.
Það voru ófáar klukkustundirnar
sem hann sat við að rekja upp
flækt girni eða laga veiðihjól sem
maður hafði í klaufaskap sínum
náð að skemma. Sörlaskjólið,
sem var lengst af heimili þeirra
Dísu og Hafsteins, á sérstakan
stað í hjarta mér. Þar var ým-
islegt brallað og við Hafsteinn
bróðir vorum yfir okkur spenntir
þegar við fengum að fara til
þeirra hjóna í næturpössun. Við
lifðum kóngalífi af því er okkur
fannst, drukkum kók, borðuðum
snakk og fengum að fara í Nes-
vídeó og velja vídeóspólu, þar
sem kvikmyndin Three Amigos
varð ítrekað fyrir valinu. Sóley
systir kallaði Hafstein afa sem
barn enda voru fáir gæddir þeim
mannkostum sem hann hafði til
að bera; blíður, umhyggjusamur
og umfram allt góður.
Dísa og Hafsteinn gáfu okkur
systkinunum ekki einungis tíma,
heldur hafa þau alla tíð verið ör-
lát og stutt okkur með veglegum
gjöfum.
Einna vænst þykir mér um
dúnsæng sem ég fékk í jólagjöf
fyrir fáeinum árum, úr andadúni
sem þau höfðu tínt á Hrauni á
Skaga og Dísa látið sauma. Með
kortinu fylgdi kveðja með áletr-
uninni: „Vonandi finnur þú góða
konu undir sængina“. Þessi orð
koma ef til vill frá Hafsteini og
lýsa honum vel. Hlýr með vott af
kímni.
Ég fann konuna skömmu síð-
ar og sængin hlýja er enn í notk-
un.
Hvíl í friði, elsku Hafsteinn.
Þín verður sárt saknað.
Nói Steinn Einarsson.
Sorgin er mikil nú þegar elsku
Hafsteinn okkar er fallinn frá.
Við eigum ótal fallegar minning-
ar en hann var okkur systkinun-
um alltaf góður og ávallt til í að
bralla eitthvað með okkur.
Hann var einstaklega barn-
góður og með eindæmum þolin-
móður þó við værum ekki alltaf
til friðs. Við systkinin hlökkuðum
alltaf til þess að fara í heimsókn
til Hafsteins og Dísu þar sem æv-
inlega var tekið vel á móti okkur.
Það var sérstaklega gaman að
fara í útilegur með þeim á sumrin
en þar naut Hafsteinn sín ein-
staklega vel. Skipulagshæfileikar
hans komu vel í ljós þegar raða
þurfti í bílinn og gat enginn leikið
eftir að koma slíku magni af úti-
legubúnaði fyrir á svo snyrtileg-
an hátt. Hann var auk þess mikill
hagleiksmaður en hann smíðaði
sitt eigið ferðagrill og fallegan
trékassa utan um sem var notað í
útilegunum. Hann fór reglulega
með okkur í veiðiferðir að eigin
frumkvæði og það var notalegt
að upplifa kyrrðina við vatnið
með Hafsteini.
Einnig var hvenær sem er
hægt að biðja hann um að laga
eitthvað og það voru ófá skiptin
sem hann smíðaði og lagaði
körfuboltahringi fyrir okkur og
margt fleira. Hann fann auk þess
fleiri leiðir til að fá útrás fyrir
sköpunarkraftinn, en hann tók
meðal annars upp bókband og út-
skurð.
Undir það síðasta málaði hann
fallegar myndir af fuglum á flísar
sem við systkinin erum heppin að
eiga eintak af. Mörg börn sem
komu í Sörlaskjólið muna eftir
kúluspilinu skemmtilega sem
hann smíðaði og vakti það alltaf
mikla lukku.
Þegar Sóley var tveggja ára
gömul tók hún upp á því að kalla
hann afa og hann kunni því vel.
Þau gerðu margt skemmtilegt
saman og samdi hann þessa fal-
legu vísu sem lýsti sambandi
þeirra einstaklega vel:
Sóley hún er sómafljóð
sem um margt vill skrafa.
Hún er líka hýr og góð,
hlær stundum við afa.
Elsku Dísa okkar, þinn miss-
ir er mikill og sendum við þér
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Að lokum minnumst við Haf-
steins fyrir allar góðu stundirn-
ar, blessuð sé minning hans.
Hafsteinn Þór, Sóley Ósk
og fjölskyldur.
Steini og Dísa, Dísa og Steini.
Allt mitt líf hafa þessi tvö nöfn
jafnan verið nefnd í sömu and-
ránni og voru órjúfanlegur hluti
af barnæskunni, unglingsárun-
um og þroskaferli svo fjöl-
margra sem tengst hafa þessum
góðu hjónum fjölskyldu- og
vinaböndum, og nú söknum við
vinar í stað.
Hafsteinn Steinsson var
yngstur þeirra ellefu systkina
frá Hrauni sem komust á legg,
dugmikilla og vandaðra barna
afa míns og ömmu. Hann stund-
aði búskap um tíma á Hrauni en
þegar pabbi tók alfarið við flutti
hann suður, lauk meistaranámi í
rennismíði og vann mestan part
starfsævinnar við járniðn af
ýmsum toga. Karlmenn af
Hraunsættinni hafa sumir
hverjir verið nokkuð seinir til að
festa ráð sitt, viljað vanda valið
og það gerði Steini svo sannar-
lega þegar Þórdís Davíðsdóttir,
ung kona frá Þórshöfn kom inn
líf hans. Og ekki bara hans held-
ur allra þeirra fjölmörgu ætt-
ingja og vina sem átt hafa sam-
leið með þessum heiðurshjónum
í meira en hálfa öld sem hjóna-
band þeirra hefur varað.
Steini og Dísa. Hann hægur
og grandvar nánast hlédrægur
en sérdeilis eftirtektarsamur.
Hún síkát og lífsglöð miðpuntur
alls á gleðistundum, mannkostir
beggja einstakir. Því miður varð
þeim hjónum ekki barna auðið,
en við systkinabörnin höfum
notið þeirra hlunninda að vera
sem þeirra eigin, þegið húsa-
skjól, hlýju og hlátur við ótelj-
andi tilefni. Á bernskuárum okk-
ar bræðra á Hrauni var þess
beðið með óþreyju á sumrin að
Steini og Dísa kæmu norður.
Þau báru með sér tilbreytingu
og ferskan andblæ að ógleymd-
um öllum gjöfunum sem flutu
með og hjálpsemi utan dyra sem
innan. Rætur Hafsteins stóðu
djúpt á Skaganum. Er starfsæv-
inni lauk dvöldu þau oft vikum
saman á Hrauni á vorin og lögðu
gjörva hönd á dúntekju og dún-
hreinsum og fleiri verk sem
gjarnan biðu þeirra. Þá fór
Steini einnig að rækta þá sköp-
unarhæfileika sem hann og
systkinin bjuggu ríkulega yfir en
gafst ekki tækifæri til að sleppa
lausum fyrr. Útskurður, postu-
línsmálun og síðast fuglamyndir
málaðar á keramikflísar sýndi
svo ekki varð um villst hve mikill
listamaður hann var. Sem betur
fer auðnaðist að halda nokkrar
sýningar á verkum hans svo
fleiri fengju notið. Ekki má
gleyma kveðskapnum en hann
átti auðvelt með að setja saman
vísur og eitt af hans síðustu
verkum var að skrifa hann upp
af miðum og umslögum til varð-
veislu. Síðustu ára hafa þau Dísa
notið í fallegri þjónustuíbúð við
Suðurlandsbrautina þar sem þau
hafa tekið þátt í að skapa ein-
staklega hlýlegt andrúmsloft
meðal íbúa. Þar átti Hafsteinn
gott ævikvöld með Dísu sinni og
heimili sem staðið hefur öllum
opið. Nú gat hann sinnt marg-
víslegum hugðarefnum eins og
nefnt hefur verið, en einnig þjóð-
legum fróðleik, fylgst með fram-
gangi frændfólksins eða afla-
brögðum á Hrauni. Þessi
minningarorð eru rituð í töfrandi
skagfirsku kvöldsólarskini og
því viðeigandi að ljúka þeim með
orðum Steina sjálfs.
Nóttlaus tími nú er hér á norð-
urslóðum.
Gleður það mitt gamla hjarta
að ganga út í vorið bjarta.
Guð blessi minningu Steina og
Dísu okkar allra.
Fyrir hönd fjölskyldunnar á
Hrauni
Gunnar Rögnvaldsson.
Hafsteinn
Steinsson
Þegar ég var
barn var mín
mesta martröð sú
að missa mömmu
og pabba. Næstverst var til-
hugsunin um að Dista frænka
mína færi frá okkur. Hún átti
svo stóran sess í lífi okkar
systkinanna, hún var svo
ómissandi í stóru fjölskyldu-
myndinni. En sem betur fer
Dýrfinna Helga
Klingenberg
Sigurjónsdóttir
✝ DýrfinnaHelga Klingen-
berg Sigurjóns-
dóttir fæddist 5.
júlí 1931. Hún lést
29. maí 2019.
Útförin fór fram
20. júní 2019.
vorum við svo
gæfusöm að hafa
þau öll með okkur
til fullorðinsára og
vel það. Fyrir það
er ég þakklát.
Árið er 1979, ég
19 ára stelpuskott
nemi í Verslunar-
skóla Íslands ný-
komin með kær-
asta sem einnig er
nemi í sama skóla.
Rétt er að geta þess að sá er í
dag maðurinn minn, Gísli Gísla-
son. En þarna sem sögu er
komið eigum við von á okkar
fyrsta barni. Ekki fannst
frænku minni, Dýrfinnu, þetta
vera vandamál, var fljót að
hefja undirbúning ungu for-
eldranna, ásamt mömmu minni,
fyrir væntanlega fæðingu, sem
var sett í mars á komandi ári.
Þessar frábæru systur undir-
bjuggu allt með litlu, verðandi
mömmunni, eins vel og hægt
var að gera fyrir frumburð.
Það er komin 17. mars og ég
er komin með verki, svokall-
aðar hríðir, eitthvað sem ég
hafði bæði hlakkað til og kviðið
fyrir. Verkirnir stigmagnast
með deginum.
Dista er komin heim til að
vera með mér í gegnum fæð-
inguna (hafði verið á næturvakt
nóttina áður). Hún var svo
sannarlega ósérhlífin. Hún seg-
ir við mig: Jóhanna mín, við
verðum heima eins lengi og
hægt er, það er svo miklu betra
að vera heima í rólegheitum á
meðan hríðirnar ganga yfir.
Klukkutíma fyrir fæðingu för-
um við upp á Fæðingarheimilið
í Reykjavík og varla komin
þangað þegar sú stutta fæðist.
Þvílíkur snillingur sem hún
frænka mín var að taka á móti
litlu stúlkunni okkar. Hún var
svo örugg og róleg, jafnframt
því sem hún studdi ungu
mömmuna til dáða, endalaust
að láta mig vita þvílík hetja ég
væri og ótrúlega dugleg. Þarna
kynntist ég þeirri hlið á frænku
minni sem ég hafði heyrt svo
margar konur segja að væri
einstök ljósmóðir. Öruggu,
hlýju og mjúku hendurnar
hennar ýmist að nudda bakið á
mér eða að reyna að finna út
hvað hentaði best til að lina
þessa miklu verki sem fylgja
því að fæða barn. Dista frænka
mín var hetjan mín. Hún var
ekki bara besta frænkan heldur
líka besta ljósmóðirin, einstök
kona. Þvílík gæfa að fá að hafa
hana hjá sér og taka á móti öll-
um okkar börnum.
Við hjónin eigum fimm börn
og þegar sá yngsti mætti til
leiks í september 2002, þá var
frænka mín hætt störfum og
því ekki opinberlega hægt að fá
hana til yfirsetu. En í miðjum
fæðingarhríðum með þann
yngsta var eins og ég væri
hreinlega að gefast upp; bjarg-
ið mitt í fyrri fæðingum, Dista
mín ekki hjá mér, hvernig átti
ég að klára fæðinguna án henn-
ar. Það var hreinlega ekki hægt
og ég segi það við manninn
minn sem hringir í frænku
mína sem var komin á spítalann
innan fárra mínútna til að vera
viðstödd fæðinguna, sem að
sjálfsögðu endaði með því að
hún tók á móti þeim stutta.
Mér er efst í huga þakklæti
fyrir að hafa átt þessa frábæru
frænku mína í lífi mínu, frænku
sem var ekki bara systir
mömmu minnar og besti vinur,
heldur líka konan sem stóð
vaktina með ungu mömmunni
við að fæða börnin sín og svo
fylgdi hún okkur eftir þegar
heim var komið, þvílík fag-
manneskja. Svo er því við að
bæta að hún mundi öll afmæli
bæði, okkar systkinanna og
barnanna okkar – hún var
Frænka með stórum staf, sem
fór með okkur í gegnum sorg
og gleði. Það verður engin sem
kemur í hennar stað, hún var
bara best.
Jóhanna Björnsdóttir.
Í dag hefði Dista móðursyst-
ir mín orðið 88 ára gömul, en
hún lést 29. maí sl. eftir langa
og skilvirka, gæfu- og gifturíka
ævi, yfirburða kona í lífi sínu
og starfi. Satt best að segja
hvarflaði eiginlega ekki að mér
í bernsku að þær systur, Dista
og mamma, sem lést í febrúar á
þessu ári, ættu eftir að deyja,
jafn lífsglaðar og jákvæðar og
raun var á. En lífið spyr ekki
um slíkt, heldur skal sú skuld
gjaldfelld, sem lífið skuldar
dauðanum, sama hver á í hlut.
Það voru rúm tvö ár á milli
þeirra systra, sem voru elstar
sex systkina, Dista yngri. Þessi
systkin ólust upp á Seljalandi,
bæ sem stóð þar sem nú mæt-
ast Háaleitisbraut og Ármúli.
Þar stóð þrílyft hús sem losaði
kannski 75 fm samtals. Þegar
flest var bjuggu í þessu húsi 14
manns, fyrir utan tilfallandi
kærasta og kærustur systkin-
anna, þannig að nándin var
mikil í litlu rými.
Það voru hreinustu forrétt-
indi að fá að alast upp við þess-
ar aðstæður, innan um allt
þetta góða fólk og fá að fylgjast
með lífi þess og lífsbaráttu,
sem stundum gat verið býsna
snúin, því ekki var fyrir að fara
veraldlegum efnum. Þess í stað
voru þar gnægtir andlegra
gæða, ástar, verndar og vænt-
umþykju og það skipti máli.
Þangað kom ekki nokkur mað-
ur án þess að honum væri gert
vel til með mat, kaffi eða jafn-
vel gistingu, hvernig sem því
varð nú við komið.
Dista var flutt úr foreldra-
húsum þegar ég komst til ein-
hverrar meðvitundar, en hún
kom oft í heimsóknir að Selja-
landi til að vitja fólksins síns.
Mér er í fersku minni hvað mér
fannst innilega gaman þegar
hún kom, því það brást ekki að
hún átti alltaf í fórum sínum
eitthvað sem gladdi bragðlauka
barnanna og ekki það eitt,
heldur gaf hún sig að okkur
með sögum og strokum og
faðmlagi; það yljaði um hjarta-
rætur og gerir enn í minning-
unni.
Þær voru afar nánar syst-
urnar og litu oft inn hvor hjá
annarri þegar tími og tækifæri
gáfust. Svo sérkennilegt sem
það kann að vera, þá fór um
mig sama innilega gleðin og áð-
ur þegar Dista kom, jafnvel
þótt ég væri stálpaður ungling-
ur eða fulltíða maður. Það var
eitthvað alveg óútskýranlegt
sem fylgdi þessari konu; hlýj-
an, rólyndið, spjallið og nær-
veran öll höfðu svo sérkenni-
lega góð áhrif og það fundu svo
sannarlega fleiri en ég. Allur sá
fjöldi kvenna sem Dista aðstoð-
aði við fæðingar vitnar um það
og er skemmst að minnast þess
hve séra Jóna Hrönn Bolladótt-
ir við útför Distu minntist
hennar og þeirrar ljúfu og
öruggu aðstoðar sem hún naut
við fæðingu frumburðar síns.
Þar lágu ekki bara orðin tóm
heldur ríkar tilfinningar og
magnað þakklæti sem gott var
að finna.
Dista var mögnuð kona, stór-
botin manneskja hvernig sem á
er litið. Hún var fagmanneskja
fram í fingurgóma sem hafði
farsæld, velferð og vellíðan
skjólstæðinga sinna í fyrirrúmi.
Hún var hugrökk og örugg og
lét einhverjar reglur ekki aftra
sér frá því að fara að óskum
sængurkvennanna, skjólstæð-
inga sinna, t.a.m. við heima- og
vatnsfæðingar; ef konurnar
treystu sér í aðstæðurnar þá
gerði hún það og þar við sat.
Fyrir það og öll hennar mik-
ilvægu störf var hún sæmd ís-
lensku fálkaorðunni.
Guð blessi minningu hennar.
Önundur S. Björnsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
GÚSTAF ÓSKARSSON
kennari,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
þriðjudaginn 2. júlí.
Útför hans verður gerð frá Hveragerðiskirkju föstudaginn
12. júlí klukkan 14.
Kristbjörg Markúsdóttir
Ólafur Jón, Ragnheiður Helga,
Ósk, Hans, Áróra, Óðinn
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn