Morgunblaðið - 13.07.2019, Síða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ 2019
✝ Vegna mistakavið vinnslu
greina um Elísa-
betu birtist röng
mynd með ævi-
ágripi. Greinarnar
eru því birtar aftur
og beðist er velvirð-
ingar á mistök-
unum.
Elísabet Jóns-
dóttir (Lilla) fædd-
ist á Miðhúsum,
Álftaneshreppi í
Mýrasýslu 7. maí 1938. Hún lést á
Landspítalanum Fossvogi á
þjóðhátíðardaginn, 17. júní 2019.
Lilla var dóttir hjónanna Jóns H.
Jónssonar frá Syðri-Rauðamel í
Eyjahreppi, f. 13. september
1898, d. 28. febrúar 1989, og Nel-
lýjar Pétursdóttir frá Eyrar-
bakka, f. 3. júlí 1903, d. 29. apríl
1981. Þau voru ábúendur á Mið-
húsum. Lilla var í miðjunni í röð
sjö systkina, en systkini hennar
eru Pétur Valberg, f. 4. maí 1933,
Helga, f. 18. júní 1935, Baldur, f.
eiga þrjú börn, Leif Örn, Ara Pál
og Ingibjörgu.
Lilla ólst upp við almenn
sveitastörf, gekk í farskóla og fór
í húsmæðraskólann á Varmalandi
og útskrifaðist þaðan árið 1959.
Lilla fór að heiman á veturna
að vinna, til að mynda í Iðnó í
Reykjavík, í sláturhúsi og bakaríi
í Borgarnesi, á vertíð í Vest-
mannaeyjum og í Ólafsvík, í síld á
Raufarhöfn og í Barnaskólanum
á Varmalandi. Á sumrin kom hún
heim að Miðhúsum í heyskapinn,
en vann einnig um tíma sem
kaupakona í Sólheimatungu í
Stafholtstungum.
Eftir að Lilla var alfarin til
Reykjavíkur vann hún hjá
Reykjavíkurborg, fyrst á Lauf-
ásborg, svo á Vesturvallaróló í
Vesturbæ Reykjavíkur og síðar á
róló í Fellunum í Breiðholti. Hún
vann svo frá 1982, eða þar um bil,
í mötuneyti hjá embætti Borgar-
verkfræðings í Reykjavík.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk Lillu.
1. febrúar 1938, d.
18. september 2013,
Jón Atli, f. 1. janúar
1940, Gylfi, f. 29.
ágúst 1941, og Ásta,
f. 15. nóvember
1943.
Hinn 23. janúar
1965 giftist Lilla
Leifi Hólmari Jó-
hannessyni, f. 24.
maí 1939. Þau slitu
sambúð þann 29.
mars 1994. For-
eldrar hans voru hjónin Jóhann-
es Kristinn Sigurðsson, f. 4. júlí
1910, d. 14. september 1998, og
Laufey Sigurpálsdóttir, f. 23.
desember 1913, d. 12. maí 1999.
Lilla og Leifur eignuðust tvö
börn, þau eru: 1) Sævar Leifsson,
f. 18. janúar 1964, giftur Svein-
björgu Þóru Gunnarsdóttur. Þau
eiga þrjú börn, Elísabetu Ester,
Sigurð Gunnar og Viktoríu Sól,
og tvö barnabörn. 2) Hlynur
Leifsson, f. 16. janúar 1970, gift-
ur Ernu Guðlaugsdóttur. Þau
Móðir mín, hún Lilla, var blíð
og góð en líka ákveðin þegar
þurfti. Hún var góð fyrirmynd,
lagði sig alla fram í því sem hún
tók sér fyrir hendur, það var ekk-
ert gert af hálfum hug. En gleðin
var samt alltaf höfð í fyrirrúmi,
ekki að velta sér upp úr því sem
miður fór heldur læra af því. Hún
var mikill grínari og stríðnispúki
og ekkert var skemmtilegra en
að setjast niður og spila, fíflast,
stríða og grínast. Hógværð var
líka einkenni hennar, hún hafði til
dæmis gefið þau fyrirmæli að
ekki yrði gert mikið úr brott-
hvarfi hennar úr þessum heimi
og höfum við reynt að fara eftir
þeim tilmælum en jafnframt
gæta þess að henni sé sýndur sá
sómi sem hún á svo mikið skilið.
Helsta áhugamál mömmu var
fjölskyldan og allt sem henni við-
kom. Mamma studdi okkur bræð-
urna og síðar fjölskyldur okkar af
heilum hug í því sem við tókum
okkur fyrir hendur og sýndi því
mikinn áhuga, hvort sem var um
að ræða íþróttir, nám eða annað.
Hún var alltaf mætt þegar leikur
fór fram þótt stundum þyrfti að
fara um langan veg. Það var ekki
sjálfgefið, sérstaklega ekki hér
áður fyrr. Svo var hún mikil
keppnismanneskja þó að hún hafi
ekki stundað skipulagðar íþrótt-
ir. Hún var alltaf tilbúin að sinna
barnabörnunum og átti alltaf ís
eða annað góðgæti handa þeim.
Tómstundir átti móðir mín
margar og ýmiss konar handa-
vinna lá vel fyrir henni, t.d. hann-
aði hún og prjónaði fallegar KR-
lopapeysur á okkur bræðurna
sem vöktu mikla athygli. Eftir
hana liggja meðal annars margar
fallegar veggmyndir, glæsilegir
stólar með ísaumi og skemmti-
legt dúkkudót. Okkur þykir vænt
um þessa hluti og verða þeir vel
varðveittir. Fyrst og fremst ligg-
ur samt eftir mömmu fjöldi fal-
legra og góðra minninga sem
verða einnig vel varðveittar.
Móðir mín var ávallt dugleg að
hreyfa sig. Þar var sund áberandi
framan af en síðar göngutúrar
sem voru ófáir. Mamma gat verið
sælkeri á mat og var lamba-
hryggur það besta sem hún fékk.
Mamma hélt alltaf góðu sam-
bandi við heimahagana og þar
var alltaf gott að koma. Hún hélt
líka góðu sambandi við systkini
sín og gamla skólafélaga og þótti
ávallt vænt um að heyra í þeim
eða hitta.
Mamma, þín er sárt saknað.
Hlynur Leifsson.
Elsku besta mamma, tengda-
mamma, amma og langamma, El-
ísabet Jónsdóttir, alltaf kölluð
Lilla, er dáin. Við munum sakna
hennar mikið. Hún var okkar
trausti vinur og fyrirmynd alla
tíð, það væri gott að vera jafn góð
manneskja og hún var. Lilla vildi
alltaf vita hvernig öllum gekk og
var ávallt tilbúin að styðja okkur í
því sem við tókum okkur fyrir
hendur. Þrátt fyrir að Lilla sé
farin frá okkur er gott að vita af
henni og geta spurt sig hvað hún
hefði gert. Andlát hennar bar
brátt að og það var ánægjulegt að
hún lifði góðu lífi alveg undir það
síðasta þar sem hún var í góðum
samskiptum við sína nánustu allt
fram á síðustu stundu, hún mat
það mikils. Við erum ævinlega
þakklát fyrir að hafa átt hana að,
hún var kona með hjarta úr gulli
og vegna hennar erum við öll
betri manneskjur. Að lokum vilj-
um við þakka heilbrigðisstarfs-
fólki fyrir veitta umönnun þar
sem allir gerðu sitt besta þrátt
fyrir erfið vinnuskilyrði. Takk
fyrir allt, elsku Lilla, við elskum
þig ævinlega og alltaf.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Sævar, Þóra, Elísabet Ester,
Sigurður Gunnar, Viktoría
Sól og tengdaömmu- og
barnabarnabörn.
Henni Lillu kynntist ég þegar
við Hlynur fórum að rugla saman
reytum. Það kom fljótt í ljós hve
hrein og bein hún var. Það var
ekkert verið að tala í kringum
hlutina heldur voru málin bara
rædd. Hún var ákaflega traust og
raungóð manneskja. Alltaf til í að
aðstoða á þann hátt sem hún gat í
hvert sinn. Þótt heilsan væri ekki
eins góð undir það síðasta vildi
hún alltaf brjóta saman þvottinn
hjá mér. Hún gat brotið þvottinn
saman svo það mætti halda að
hún hefði straujað hann. Það fór
líka alltaf miklu minna fyrir
tauinu þegar hún braut hann
saman. Lilla hafði gaman af því
að spila og höfum við gert mikið
af því frá því við kynntumst. Hún
var mikill stríðnispúki og kom
það oft í ljós við spilaborðið. Lilla
var stór hluti af kjarnafjölskyld-
unni okkar. Alltaf var hringt í
ömmu Lillu ef það þurfti að segja
frá einhverju áföngum í lífinu eða
einhverju spennandi sem var
gert. Lilla var einstaklega dugleg
að hringja líka í barnabörnin og
spyrja frétta. Við fórum til Ak-
ureyrar á fótboltamót í lok júní
og það var skrítin tilhugsun á
heimleiðinni að geta ekki hringt í
Lillu og sagt frá því hvernig gekk
þar. Það var alltaf gott að koma í
heimsókn til Lillu í spil og spjall.
Börnin bæði stór og smá gátu
gengið að því vísu að það væri til
ís í ísskápnum hjá henni og
stundum eitthvað meira líka. Ég
á eftir að sakna hennar tengda-
mömmu mikið en er jafnframt
þakklát fyrir allar samveru-
stundirnar og góðu minningarnar
sem við sköpuðum saman.
Erna Guðlaugsdóttir.
Amma mín var sæt og fín,
elskaði að gera grín.
Tók alltaf inn sín vítamín
og drakk appelsín.
Hún amma Lilla var sérstök
manneskja í mínum huga. Hún
var bæði góð og skemmtileg
amma. Þegar ég átti afmæli eða
eitthvað annað var um að vera
hjá mér hringdi hún alltaf í mig.
Mér fannst það notalegt. Hún var
góð í að spila en líka tapsár ef illa
gekk, ekki ólíkt mér sjálfum. Mér
fannst gaman að horfa á Dr. Phil
með ömmu Lillu. Hún var mjög
dugleg að gefa mér ís og mjög
gjafmild yfir höfuð. Ég á margar
góðar minningar frá því að við
spiluðum ólsen ólsen og laumu.
Ég á eftir að sakna hennar en
hennar tími var kominn. Hún lifði
góðu lífi og ég vona að hún hafi
náð að uppfylla alla drauma sína.
Ari Páll.
Lilla, amma, sem alltaf átti ís,
missti ekki af Dr. Phil þætti, lét
sig aldrei vanta í afmælisveislur,
gaf manni alltaf tíma, vildi alltaf
spjalla, spila, grínast og hlæja,
getur með sanni gengið sátt, stolt
og ánægð frá lífsins báti. Ég efast
ekki um í eina sekúndu að hún
hafi gert nákvæmlega það.
Gildin, lífsgleðin og öll sú arf-
leifð sem hún skildi eftir sig mun
ávallt vera stór hluti af lífi mínu
og fylgja mér. Endalaust gæti ég
rifjað upp góðar minningar af
ömmu Lillu, eins og reglulegu
ferðirnar okkar til Miðhúsa þar
sem hún ólst upp og öll jólin sem
hún var hjá okkur. Alltaf þurftum
við að kaupa gullgos á áramót-
unum sérstaklega fyrir hana því
henni fannst gullituðu gosin fal-
legri en nokkur annar flugeldur
og ómissandi hluti af góðum ára-
mótum. Hún mætti alltaf lang-
fyrst í öll afmæli og sat sallaróleg
á meðan allir hinir gestirnir tínd-
ust inn smátt og smátt. Allar
Bónusferðirnar sem Lilla fór með
mann í þar sem hún kom alltaf
með plastpoka að heiman og aldr-
ei mátti gleyma að kaupa stórar
rúsínur og ís. Að lokum má nefna
þau ófáu skipti sem Lilla sendi
mann eftir plaströri ofan í Elep-
hant-bjórinn sinn, enda drakk
hún ekki sopa af honum nema rör
væri í. Já, hægt væri að rifja og
telja upp góðar minningar af
ömmu Lillu svo dögum skipti og
er ég ásamt öllum sem Lillu
þekktu einstaklega heppinn að
búa yfir þessum minningum. Án
þeirra væri tilveran eflaust ekki
jafn björt og hún er.
Leifur Örn.
Elsku kæra systir mín Elísa-
bet, kölluð Lilla, hefur kvatt okk-
ur. Höggið kom óvænt. Hún var
að vísu búin að glíma við veikindi
og ýmis áföll, en reis alltaf upp
aftur okkur til mikillar gleði og
ánægju. Í þetta sinn laut hún í
lægra haldi fyrir þeim er öllu
ræður. Við fráfall hennar er mér
efst í huga þakklæti fyrir að hafa
átt hana sem systur og samferða-
mann í lífinu. Hún hafði ríka rétt-
lætiskennd, var úrræða- og raun-
góð, alltaf til í að rétta hjálpar-
hönd ef til hennar var leitað.
Við höfum gert svo ótal marga
hluti saman um ævina, bæði sem
einstaklingar og seinna með fjöl-
skyldum okkar. Við unnum sam-
an í sláturhúsi hjá KB, fórum á
vertíð í Ólafsvík, síld á Siglufirði
og unnum svo saman í Laufás-
borg, sem þá var dagheimili.
Þegar Lilla eignaðist Sævar
bjó hún í sömu götu og Laufás-
borg er og í hverju hádegi skrapp
ég yfir til þeirra til að vita hvern-
ig gengi með prinsinn okkar.
Þarna var lagður grunnurinn að
innilegu sambandi og vináttu
okkar systra sem varði alla tíð.
Seinna þegar ég eignaðist mín
börn var Lilla mín alltaf til stað-
ar, ef á þurfti að halda. Var það
ómetanlegt fyrir mig. Þegar
Sævar fór að æfa og keppa í fót-
bolta með KR þá var mætt á völl-
inn til að hvetja og hafa gaman.
Það leiddi til þess að við gengum
báðar í KR-konur, félag stofnað
af eiginkonum og mæðrum iðk-
enda í KR. Ekki átti ég þá neinn
afkomanda sem var í KR, en
fylgdi auðvitað með sem móður-
systir og stuðningsmaður Sæv-
ars. Störfuðum við í þessu félagi
um árabil og höfðum gaman af.
Áfram héldum við systur að
hvetja, styðja og fylgjast með
börnum okkar við þeirra íþrótta-
iðkanir. Var það bæði gefandi
fyrir þau sem einstaklinga og
styrkti og efldi fjölskyldutengsl-
in. Útilegur og ferðalög voru
hluti af lífinu á þessum árum og
er margs að minnast frá þeim,
sem ekki verður rakið hér, en
geymt í minningabankanum.
Þegar halda átti veislu, var
ómetanlegt að hafa Lillu í sínu
liði, alltaf hvetjandi og hrósandi.
Einhverju sinni þegar ég var að
vandræðast með eitthvað, sem ég
var ekki viss um að væri nógu
flott sagði hún við mig: Ásta mín,
ef þú vilt hafa þetta svona og
finnst það flott, þá er það flott.
Alltaf að hvetja og styrkja. Marg-
ar veislur undirbjuggum við sam-
an og þá var gaman hjá okkur.
Lilla var afar flink við að skreyta
bæði brauðtertur og kökur. Svo
var hún líka svo skipulögð að auð-
velt var að aðstoða hana.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Vertu kært kvödd, elsku syst-
ir, hafðu þökk fyrir þau áhrif sem
þú hafðir á líf mitt.
Megir þú lifa í ljósi Drottins.
Þín systir,
Ásta.
Elsku Lilla frænka.
Það er komið að kveðjustund í
þessu jarðlífi, sem kom allt of
snöggt og öllum að óvörum.
Þú varst loksins komin inn á
Hrafnistu og varst dugleg að
taka þátt í starfinu þar. Loksins
komin í eitthvað almennilegt fjör!
Alexandra Ásta hafði hitt þig á
föstudeginum, þegar að hún var á
vakt, og boðið þér í útskriftar-
veisluna sína 22. júní. Þú stefndir
á að koma og vissi ég að þú hlakk-
aðir mikið til. Ég sagði alltaf að
þú værir uppáhaldsfrænkan mín,
og þú vissir það. Þú hefur verið
hluti af mínu lífi frá því ég fædd-
ist þar sem þú ert systir hennar
mömmu minnar og var alla tíð
mikill samgangur á milli þessara
fjölskyldna. Það var hist t.d. á
gamlársdag/kvöld, jóladag, af-
mælum, farið í útilegur, kíkt í
kaffi eða bara hringt. Þegar ég
komst á fullorðinsár og hætt var
að bjóða í afmæli ár hvert fékk ég
alltaf afmælissímalið frá Lillu
frænku.
Það var gaman að tala við og
umgangast Lillu frænku. Hún
var hreinskilin, hreinskiptin,
réttlát, húmoristi, góð, ljúf, bein-
skeytt og ákveðin en umfram allt
á ég margar góðar og skemmti-
legar minningar um og með
henni.
Ég vann t.d. með Lillu í eld-
húsinu í Skúlatúni og sá þá með
eigin augum hvað hún var mikils
metin og allir í húsinu vissu hver
Lilla var.
Hún var alltaf viljug að passa
dóttur mína ef á þurfti að halda
og svo eru ófáar veislurnar sem
hún aðstoðaði okkur við, t.d. með
laxatertum, sem hún var snilling-
ur að gera.
Ég sakna hennar mikið og
finnst þetta allt svo óraunveru-
legt, en þannig er víst gangur
lífsins.
Elsku Lilla frænka, takk fyrir
samfylgdina, takk fyrir að vera
frænka mín, takk fyrir allar góðu
minningarnar og takk fyrir að
vera þú, alltaf.
Ég kveð þig í bili og þakka fyr-
ir allar góðu samverustundirnar
og minningarnar.
Elsku Sævar, Hlynur og fjöl-
skyldur og allir sem elskuðu Lillu
frænku, ég sendi mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Þín frænka,
Nellý Pálsdóttir.
Elísabet Jónsdóttir (Lilla) HINSTA KVEÐJA
Kæra amma.
Þú ert búin að vera svo
góð við okkur. Þú varst
besta amma í heimi. Það
besta sem mér fannst við
gera saman var að spila. Þú
áttir alltaf ís handa okkur.
Þú saumaðir margt flott
sem ég mátti leika mér
með. Við elskuðum þig
heitt. Þú leyfðir okkur svo
margt og svo varstu dugleg
að hringja í okkur. Mér
fannst gaman að geta líka
hringt í þig eftir að ég fékk
síma. Ég á eftir að sakna
þín, elsku amma Lilla.
Þín
Ingibjörg.
Við vinkonurnar
vorum saman í
bridsklúbbi, nánast
frá aldamótum, þar
var keppt á tveimur borðum
annan hvern miðvikudag árið
um kring. Nú söknum við
Kristínar úr hópnum. Kristín
Jónasar var hún kölluð, lágvax-
in, ljóshærð, bláeyg og bros-
mild. En hún var engin puntu-
dúkka og lét sér fátt fyrir
brjósti brenna um ævina. Við
kynntumst henni í Lellunum,
leikfimis-, dans- og ferðahópn-
um okkar, þar tók hún fullan
Kristín
Jónasdóttir
✝ Kristín Jón-asdóttir fædd-
ist 24. apríl 1933.
Hún lést 17. júní
2019.
Útför Kristínar
fór fram 5. júlí
2019.
þátt. Hún virtist
alltaf hafa nægan
tíma, róleg og fum-
laus og kát. Hún
tók þátt í fé-
lagsstarfi í mörg-
um félögum. Hún
var í hópi fyrstu
flugfreyja landsins,
stýrði seinna fé-
lagsmiðstöð aldr-
aðra samhliða eril-
sömu fjölskyldulífi.
Þau hjónin Kristín og Valde-
mar voru með frumherjum
skíðastarfsins í Kerlingarfjöll-
um. Kristín annaðist birgða-
flutninga þangað; hún ók um
vegleysur og óbrúuð vatnsföll
með þrjá unga syni sína við það
verkefni. Við sendum fjölskyldu
Kristínar innilegar samúðar-
kveðjur.
Ester Kaldalóns og
Dóra Hafsteinsdóttir.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann