Morgunblaðið - 14.08.2019, Blaðsíða 27

lýsti stjórnunarstíl hennar.
Stefna Breiðagerðisskóla um ár-
ganginn sem eina heild og aukin
tækifæri nemenda til að kynnast
öðrum nemendum árgangsins
spruttu upp úr slíku grasrótar-
starfi. Stundum fylgdu þessum
breytingum einhver átök eins og
gengur en jákvæðni og glaðværð
Guðbjargar gerðu hlutina auð-
veldari.
Guðbjörg sýndi starfsfólki
skólans alltaf velvilja og áhuga.
Ef eitthvað bjátaði á var hægt að
leita til hennar og gerði hún það
sem í hennar valdi stóð til að
leysa úr málum, hvort sem það
tengdist vinnunni eða einka-
málum fólks. Við getum með
sanni sagt að óhefðbundnari
skólastjóra en Guðbjörgu var
ekki að finna. Við erum ríkari að
hafa átt hana sem vin og sam-
starfsmann.
Guðbjörg lét af störfum langt
fyrir aldur fram sökum þeirra
veikinda sem leiddu til andláts
hennar.
Fyrir hönd samstarfsfólks
Guðbjargar í Breiðagerðisskóla
vottum við Einari, Þóru Karítas
og fjölskyldunni allri okkar inni-
legustu samúð.
Blessuð sé minning Guðbjarg-
ar Þórisdóttur.
Guðrún Ingimundardóttir
og Guðlaug Ólafsdóttir.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
Það var gott og lærdómsríkt
að starfa með Guðbjörgu Þóris-
dóttur og fyrir þann tíma er ég
þakklát.
Ég votta börnum hennar og
þeirra fjölskyldum mína dýpstu
samúð og bið Guð að styrkja þau
í sorginni.
Systkinum hennar votta ég
einnig samúð.
Steinunn
Þórhallsdóttir.
Guðbjörg Þórisdóttir var að
öðrum ólöstuðum besti kennari
sem ég hef haft. Fyrir ríflega
þrjátíu árum sat ég íslenskutíma
hjá henni, þá ríflega þrítugri.
Minnist ég þess ávallt hve áköf
og lífleg hún var við kennsluna.
Einkum var Guðbjörg uppnumin
og innblásin þegar hún fjallaði
um þá góðu bók, Sjálfstætt fólk.
Það var fölskvalausri og smitandi
ástríðu hennar að þakka að ég
meðtók innihaldið og skynjaði
fegurðina, óharðnaður og lítt les-
inn unglingurinn, þá harla
áhugalaus um annað en íþróttir,
rokkmúsík og Pac-Man.
Þessi stutta grein er sumpart
endursögn úr tölvupósti sem ég
sendi Guðbjörgu fyrir nokkrum
árum, þegar ég stóð í því að
koma syni mínum í skilning um
snilld sömu bókar. Rifjuðust þá
upp kennslustundirnar með
henni og fann ég mig knúinn til
að senda þakkarlínu, þótt við
hefðum haft lítil sem engin sam-
skipti frá því að leiðir skildu í
Kvennó á sínum tíma. Gladdi
pósturinn hana mjög.
Eftir að ég fregnaði af andláti
Guðbjargar leiddi ég hugann að
því að slíkar þakkar- eða hvatn-
ingarlínur ætti maður að senda
oftar til þeirra sem veitt hafa
manni innblástur með einum eða
öðrum hætti, jafnvel fólki sem
maður þekkir ekki beinlínis.
Stefna með öðrum orðum að því
að kvarta minna og kveina, en
vera duglegri við að þakka og
hrósa, ekki síst þeim sem leggja
fyrir sig kennslu- og stuðnings-
störf af ýmsu tagi.
Aðstandendum Guðbjargar
færi ég hugheila samúðarkveðju.
Stefán Hilmarsson
tónlistarmaður.
MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. ÁGÚST 2019
✝ Guðjón Þor-kelsson fædd-
ist í Reykjavík 2.
október 1945.
Hann lést á Hjúkr-
unarheimilinu Ísa-
fold 23. júní 2019.
Foreldrar hans
voru þau Ósk Guð-
mundsdóttir, f.
16.11. 1916, d.
13.12. 1995, og
Þorkell Guð-
jónsson, f. 1.10. 1913, d. 29.1.
1970. Guðjón átti eina systur,
Ásthildi Kristínu, f. 5.12. 1943.
Guðjón giftist hinn 1.10.
1966 Ingibjörgu Sívertsen
1971, maki hans er Gígja
Gunnarsdóttir, f. 26.11. 1973,
börn þeirra eru Guðjón, f.
30.11. 2011, og Sól, f. 24.10.
2013. 3) Elísabet Ósk, f. 24.5.
1983, maki hennar er Ingi-
mundur Sverrir Sigfússon, f.
5.11. 1981, dætur hans eru
Kristjana Guðrún, f. 8.8. 2007,
og Rannveig Freyja, f. 23.3.
2011.
Guðjón ólst upp á Skóla-
vörðuholtinu, n.t.t. Frakkastíg
24, en bjó lengst af í Þúfuseli 1.
Guðjón stundaði nám í Austur-
bæjarskóla og starfaði hjá
Guðmundi Jónssyni hf. og síð-
ar Vélum og verkfærum hf.
Guðjón gerðist frímúrari í
október 1982.
Útför Guðjóns hefur farið
fram í kyrrþey.
Jónsdóttur, f. 5.2.
1947 í Reykjavík.
Foreldrar hennar
voru Jón Svein-
björnsson, f. 16.4.
1922, d. 31.8.
2014, og Margrét
Sívertsen, f. 18.8.
1923, d. 2.4. 1999.
Börn Guðjóns
og Ingibjargar
eru: 1) Margrét
Ósk, f. 1.10. 1967.
Maki hennar er Sigurður Ben
Guðmundsson, f. 22.3. 1962,
synir þeirra eru Guðjón Ingi, f.
28.2. 1991, og Bjarki Rúnar, f.
2.7. 1997. 2) Þorkell, f. 11.12.
Það er svo þungt að missa,
tilveran er skekin á yfirþyrmandi hátt,
angist fyllir hugann,
örvæntingin og umkomuleysið
er algjört,
tómarúmið hellist yfir,
tilgangsleysið virðist blasa við.
Það er svo sárt að sakna
en það er svo gott að gráta.
Tárin eru dýrmætar daggir,
perlur úr lind minninganna.
Minninga sem tjá kærleika og ást,
væntumþykju og þakklæti
fyrir liðna tíma.
Minninga sem þú einn átt
og enginn getur afmáð
eða frá þér tekið.
Tárin mýkja og tárin styrkja.
Í þeim speglast fegurð minninganna.
Gráttu:
„Því að sælir eru sorgbitnir
því að þeir munu huggaðir verða.“
Sælir eru þeir
sem eiga von á Kristi í hjarta
því að þeir munu lífið erfa,
og eignast framtíð bjarta.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Hvíldu í friði, þín
Ingibjörg (Inga).
Elsku pabbi minn.
Það var svo sárt að horfa á
þig svona veikan en ég trúi því
að þú sért kominn á betri stað.
Ég ætla að skilja hérna eftir
ljóðið sem þú kenndir mér og við
sungum saman þegar ég var lít-
il.
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt,
þú ert ljósið sem lifnaði síðast,
þú ert löngunar minnar Hlín.
Þú ert allt sem ég áður þráði,
þú ert ósk – þú ert óskin mín.
(Þórarinn Guðmundsson/Gestur)
Elísabet Ósk.
Elsku pabbi minn. Það er sárt
að kveðja þrátt fyrir að í nokk-
urn tíma hafi legið fyrir í hvað
stefndi. Þú sem ávallt varst svo
hraustur og heilbrigður, mynd-
arlegur, heiðarlegur og dugleg-
ur fékkst grimman sjúkdóm í
heimsókn rétt undir starfslokin
sem á endanum lagði þig að
velli. Eins vægðarlaus og sjúk-
dómurinn var þá man ég ekki
eftir að hafa heyrt þig kvarta.
Þess í stað spurðir þú ávallt um
þína nánustu, fyrst um mömmu
og síðan var gengið á línuna.
Minningarnar eru margar og
ljúfar. Margar þeirra tengjast
húsinu sem þið mamma byggðuð
af svo miklum myndarskap á
tímum sem það hefur örugglega
ekki verið auðvelt. Húsinu þar
sem börnin þín fengu stærri
herbergi með hækkandi aldri og
á endanum séríbúð þar sem við
systkinin gátum öll byrjað okk-
ar búskap. Nú hafa börnin mín
sitt eigið herbergi í húsinu ykk-
ar – það sama og ég fékk fyrst
til umráða forðum.
Þú hefur ávallt staðið með
mér og stutt mig í því sem ég
hef verið að gera. Þú kenndir
mér mikilvægi iðjuseminnar og
svo ótal margt fleira. Ég er
þakklátur fyrir fjölmargar ferð-
ir á listmunauppboð í Súlnasaln-
um og ferðir í Gallerí Borg áður
til þess að skoða það sem átti að
bjóða upp, ferðir í Listasafn
Einars Jónssonar, Ásmundar-
salinn og Listasafn Íslands svo
eitthvað sé nefnt. Þið mamma
gáfuð mér fyrsta listaverkið og
með þér keypti ég mér fyrsta
verkið á uppboði. Þú varst líka
duglegur að kynna mig fyrir
annars konar forvitnilegri hönn-
un, m.a. með ferðum í Sölu varn-
arliðseigna, til Valda koppasala
og á fleiri áhugaverða staði.
Fyrir þína tilstuðlan gekk ég í
frímúrarana en ég hafði alltaf
verið forvitinn um þennan fé-
lagsskap sem þú sóttir frá því ég
var 11 ára en máttir lítið segja
mér um. Ég held vinnunni
áfram þar ásamt bræðum þínum
og vinum.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst uppeldisheimili þínu á
Skólavörðuholtinu þegar við
vorum í heimsókn hjá ömmu eða
ég í pössun á meðan þið mamma
voruð að klára vinnudaginn.
Vegna þín hef ég ávallt haft
sterka tengingu við miðborgina,
fyrst með eigin búsetu í henni
og hin síðari ár með heimilis-
haldi í göngufæri við hana. Son-
ur okkar Gígju og alnafni þinn
fæddist í miðbænum eins og þú
og var skírður eins og Sól systir
hans í Hallgrímskirkju; kirkj-
unni þinni.
Þrátt fyrir ungan aldur þeirra
systkina urðu kynni ykkar
þannig að þín verður sárt sakn-
að og ávallt minnst með hlýju og
ást. Við Gígja munum hjálpa
þeim að minnast þín, m.a. með
gönguferðum í miðbæinn, upp á
Skólavörðuholtið, framhjá
Frakkastíg 24, líta inn í Hall-
grímskirkju og benda þeim á
orgelið sem þú áttir þinn þátt í
að varð að veruleika.
Takk fyrir allt.
Þorkell.
Elsku pabbi. Þú hefur nú
kvatt þennan heim. Það hefur
verið erfitt að horfa upp á þig
missa heilsuna síðustu ár og
verða öðrum háður.
Þú varst mikill dugnaðarfork-
ur í því sem þú tókst þér fyrir
hendur, hvort sem það var að
byggja sumarbústað eða húsið
ykkar í Þúfuseli. Þegar þú fórst
út að vinna í lóðinni dugði ekki
bara að taka til hendinni í lóð og
garði heldur hættir þú ekki fyrr
en þú varst búinn að þvo bílinn,
gluggana, tröppurnar, sópa
stéttina meðfram húsinu vel út í
götuna og hana jafnvel að hluta
til líka.
Þú varst svo hugulsamur um
líðan annarra og vildir allt fyrir
þína gera.
Þú sóttir um og fékkst lóð í
Hafnarfirði svo börnin þín gætu
byggt sér hús. Þú varst alltaf
boðinn og búinn að rétta hjálp-
arhönd og gauka að okkur ein-
um og einum innkaupapoka.
Þú varst myndarlegur og
ávallt unglegur. Ég minnist þess
þegar við fórum saman í bank-
ann þar sem ég ætlaði að taka út
pening en starfsmaðurinn mein-
aði mér úttektina þar sem hann
taldi þig vera kærastann minn
sem væri að plata mig til að taka
út reiðufé til eigin nota. Þá var
ég 16 ára og þú 38.
Ég á eftir að sakna þess að fá
hringingu frá þér þar sem þú
spyrð mig um það hvernig
drengirnir mínir hafi það.
Þú varst oftar en ekki maður
fárra orða en þegar þú talaðir
komu skemmtileg gullkorn frá
þér sem við gátum hlegið að og
gert grín að okkur sjálfum í okk-
ar seinheppni.
Þú hefur lent í áföllum á lífs-
leiðinni en það fór ekki mikið
fyrir því að þú kvartaðir, þú
hafðir alltaf meiri áhyggjur af
öðrum.
Þú varst frímúrari og varst
duglegur í snóker- og taflklúbb-
unum þínum með fjölmörgum
félögum þínum sem þú eignaðist
á lífsleiðinni.
Takk fyrir allt elsku pabbi.
Góða ferð.
Þín pabbastelpa,
Margrét Ósk.
Guðjón Þorkelsson, góður
vinur minn til margra ára, er
látinn aðeins 73 ára, en við höfð-
um þekkst frá 12 ára aldri og
verið góðir félagar síðan.
Guðjón var duglegur og bar
hann út blöð og seldi Þjóðviljann
og Vísi þegar hann var yngri.
Guðjón bjó á Frakkastíg en ég á
Kárastíg svo að stutt var á milli
og margt var brallað á þeim
tíma. Við fórum oft í bíó. Ferða-
lögin voru mörg með rútu bæði á
Þingvelli og í Þórsmörk. Fórum
einnig í Þórsmörk með Litla
ferðaklúbbnum sem Hilmar
frændi Guðjóns rak. Guðjón
byrjaði 14 ára gamall að vinna
hjá Vélum og verkfærum (Guð-
mundi Jónssyni) þar sem hann
vann sem sendill og síðan sem
skrifstofumaður í 46 ár. Einni
ferð gleymi ég ekki sem við Guð-
jón fórum í ásamt Elíasi Ein-
arssyni (Ella) upp í Borgarfjörð
á gömlum ryðguðum Rambler-
bíl sem pabbi Ella átti. Daginn
eftir spurði pabbi Ella Guðjón
og mig hvort við hefðum verið
með Ella að rúnta í bænum og
svöruðum við því játandi. Þá var
spurt hvernig stæði á því að bíll-
inn væri svona rykugur að inn-
an, það vissum við ekki.
Þegar við urðum 17 ára feng-
um við bílprófið og þá breyttist
margt. Við Guðjón fórum í
nokkrar sumarferðir ásamt
stórum hópi af vinum okkar,
þeim Magnúsi, Þóri, Sigurjóni,
Bebba, Arnóri, Gylfa, Ævari,
Erni og nokkrum til viðbótar, á
fjórum bílum. Það var farið í
Þjórsárdalinn í þá frægu ferð. Í
einni ferðinni gistum við í tjaldi
við Hvítárvallaskála og fórum í
sund í Andakíl þar sem Magnús
fór í laugina í öllum fötunum en
tapaði veskinu sem fannst svo.
Peningarnir hans voru settir á
gaddavírsgirðingu til þerris við
þjóðveginn og gleymdust þar til
morguns. Svo var haldið á Siglu-
fjörð, Akureyri, Seyðisfjörð og á
Atlavíkurmótið, þar var mikið
fjör. Árið á eftir bættum við
Raufarhöfn við. Ein af góðum
ferðum okkar Guðjóns var í
tjaldútilegu í Bjarkarlundi, alls
tíu vinir og nokkrar kærustur.
Þar vorum við klæddir í hvítar
skyrtur með svört mjó bindi og
á ég skemmtilegar myndir og
minningar úr þeirri ferð. Við
fórum á mörg sveitaböll, þar á
meðal Hlégarð, Hellu, Hvols-
völl, Þjórsárver, Ölver og ekki
má gleyma Stapanum í Keflavík.
Margar ferðir var farið í biljard
á kvöldin á Klapparstíg, Vitastíg
og í Fenin. Guðjón tefldi mikið
og var góður skákmaður, þar
sem hann vann mig oftast.
Það var margt sem breyttist
eftir að við fórum að búa en fjöl-
skyldur okkar hafa alltaf haldið
góðu sambandi, konur okkar
vinkonur og elstu dætur okkar
eru einnig vinkonur. Þegar við
fórum að eldast hittumst við
þrisvar í útlöndum en fórum
einnig saman í margar ferðir
innanlands. Við vinirnir fórum
oft í biljard meðan heilsa Guð-
jóns leyfði. Margar ferðir fórum
við út að borða og minnisstæðar
eru skötuveislur á Þorláks-
messu á Þremur frökkum hjá
Úlfari.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Við vottum Ingibjörgu, börn-
um og fjölskyldu ykkar okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Guðmundur Ingvar
Kristófersson og Ósk
Davíðsdóttir.
Guðjón Þorkelsson
✝ Guðbjörg Ás-geirsdóttir
fæddist á Ísafirði
12. júní 1950. Hún
lést á sjúkrahúsinu
á Ísafirði 26. júlí
2019.
Foreldrar Guð-
bjargar voru Sig-
ríður Brynjólfs-
dóttir, f. 29. maí
1931, d. 21. maí
2009, og Ásgeir
Guðbjartsson, f. 31. júlí 1928, d.
22. febrúar 2017.
Systkini Guðbjargar eru 1)
Guðbjartur, m. Ragnheiður
Hákonardóttir, 2) Kristín Hjör-
dís, m. Flosi Kristjánsson, og 3)
Jónína Brynja, m. Flosi Valgeir
Jakobsson.
Guðbjörg giftist Páli Mar-
íssyni, þau skildu. Börn þeirra
eru 1) Ásgeir Guðbjartur Páls-
son, f. 1968, m. Gyða Hrönn Ás-
geirsdóttir, f. 1973, eiga þau
Ásgeir Pál, f. 1997,
og Guðrúnu
Björgu, f. 2006, og
með Fjólu Hall-
dóru Jónsdóttur á
hann soninn Stein-
ar Hermann Ás-
geirsson, f. 1985.
Dóttir Steinars og
Louisu Christinu Á
Kósini er Rakel
Sara Stein-
arsdóttir, f. 2009.
2) Siggi, andvana f. 1968, og 3)
Guðrún Guðbjargardóttir, f.
1969.
Guðbjörg var fædd og uppal-
in á Ísafirði og bjó þar nánast
alla ævi. Hún vann í Íshúsfélagi
Ísfirðinga í mörg ár, byrjaði
þar sem verkakona en var
verkstjóri lengi vel. Einnig
vann hún sem stuðningsfulltrúi
fatlaðra hjá Ísafjarðarbæ.
Útför Guðbjargar hefur farið
fram í kyrrþey að hennar ósk.
Fyrir hátt í 30 árum kynntist
ég eiginmanni mínum og með hon-
um græddi ég stórkostlega stór-
fjölskyldu þar sem tengdamóðir
mín var fremst í flokki. Ég var nú
bara um 16 ára gömul þegar þetta
var og varð Gugga mín fljótt
mamma mín númer tvö, eins og ég
kallaði hana mjög oft, og vernd-
arengillinn okkar. Við áttum mjög
sérstakt samband, samband sem
var ekki bara tengdamóðir og
tengdadóttir, heldur móðir og
dóttir, bestu vinkonur.
Á tæpum 30 árum hefur auðvit-
að margt verið brallað. Þótt börn-
in okkar væru bæði fædd um há-
vetur lét hún sig aldrei vanta í
barnaafmælin; alveg sama hvern-
ig viðraði þá mætti mín mær. Man
sérstaklega eftir einu skiptinu
þegar hún kom, réttum mánuði
fyrir jól, allt í snjó, miðstöðin í
bílnum bilaði á miðri leið svo hún
klæddi sig í kraftgallann sem var
meðferðis og hélt áfram, varð
m.a.s. að hafa smá opna rúðuna
svo hún sæi út, hún kom í bæinn til
okkar frosin og hlæjandi, alveg
ótrúleg.
Hún var æðisleg amma, hún
dýrkaði barnabörnin sín þrjú.
Ekkert símtal hjá okkur kláraðist
án þess að hún fengi af þeim frétt-
ir, bað fyrir kveðju og koss, ég
endaði öll símtöl hjá okkur á því að
kalla hér um „ammý bað að heilsa
öllum“ og við Gugga töluðum yf-
irleitt saman á hverjum degi. Þó
svo að hún byggi langt í burtu
heimsótti hún leikskólann hjá
krökkunum, skólann, mætti á æf-
ingar og allt sem hún gat gert,
dekraði við þau eins og okkur öll.
Hún var frábær amma.
Þeir voru fáir dagarnir sem við
Gugga töluðum ekki saman og
gátum við hlegið mikið. Síðustu
tvö árin voru henni erfið en loks-
ins þegar átti að fara að njóta lífs-
ins gaf heilsan sig, frá áramótum
bjó hún á Hjúkrunarheimilinu
Bergi í Bolungarvík og voru þau
símtölin oft á kvöldin „þegar þær
voru búnar að ganga frá henni“,
þetta sagði hún alltaf við mig því
hún vissi að alltaf myndi ég hlæja
og svo hló hún með. Mikið sakna
ég símtala okkar, sem voru svo
stór og góður hluti af mínum dög-
um.
Ekki átti ég von á því að ég
myndi strax kveðja elsku Guggu
mína, ég hélt að tíminn yrði lengri
en hún reyndi oft að segja mér
þetta, ég hlustaði ekki á það. Ég
vildi óska að tíminn okkar hefði
getað orðið lengri, hún barðist og
reyndi en líkaminn vildi ekki
gegna henni.
Nú hefur hún fengið hvíldina,
hún fylgir okkur öllum, passar
upp á okkur. Alla daga mun ég
hugsa til hennar, minningarnar
ylja og hjálpa okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Guð blessi minningu tengda-
móður minnar, Guggu Geira.
Gyða Ásgeirsdóttir.
Guðbjörg
Ásgeirsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar