Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.09.2019, Qupperneq 10

VIÐTAL
10 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1.9. 2019
fleiri skynfæri í það. Maður þarf að passa orðin
sín. Tóninn í röddinni þegar þú talar við ein-
hvern. Hvernig þú segir eitthvað.“
Hún segir orð hafa gríðarleg áhrif, bæði á
okkur sjálf og annað fólk, og þess vegna sé
mikilvægt að gæta orða sinna.
„Fólki finnst oft asnalegt að hrósa ein-
hverjum því það heldur að honum líði svo
dásamlega vel og allt sé svo gott hjá honum.
En við þurfum öll orð. Orð eru orka og sú orka
eyðist aldrei. Ein setning getur breytt öllu.
Svo í hvert skipti sem maður dreifir þessari
orku er maður að byggja upp lífið, og með
hverri hugsun og hverju orði byggirðu upp líf
þitt,“ útskýrir Sigga.
„Við viljum svo oft nota orðin gegn okkur
sjálfum: „Ég var alveg ómöguleg!“ „Ég er svo
ömurlegur!“ Þá byrjar þú að koðna. Þér byrjar
að líða illa og verða þunglyndur og einangra
þig. Því orðin eru álög.“
Við þurfum að skilja eftir okkur góða hluti
og góðar setningar um allt,“ segir Sigga.
„Stjörnuspáin mín er byggð upp á setn-
ingum. Ég set eins mikinn kraft og ég get í
hverja setningu.“
Þegar þú talar við einhvern þarftu að tala
inn í sálina. Ég logga mig inn í augun eins og
þegar ég logga mig inn í tölvuna þótt það sé
hópur af fólki að tala við manneskjuna.“
Sigga segir einnig mikinn mun á því sem við
segjum og því sem við skrifum niður. „Þá sérðu
það og skrifar það niður í ævisöguna þína. Það
er mikilvægt að nota orðin og skrifa hvað þú
vilt að gerist í lífi þínu. Því ef þú veist ekki hvað
þú vilt færðu bara eitthvað tilviljunarkennt.
Maður þarf að vita hvað maður vill eða hvað
maður vill ekki. Það er eiginlega auðveldara að
vita hvað maður vill ekki, því þegar maður veit
hvað maður vill ekki getur maður reynt að
gefa því ekki mátt með því að segja það eða
skrifa,“ segir Sigga.
„Þetta er eins og þú sért að fara í ferðalag:
Ef þú ert tiltölulega ábyrgur þá gerirðu þér
smá plan. Þannig er lífið. Ef þú ætlar á Snæ-
fellsnes, þá ferðu ekki á Höfn í Hornafirði.
Vaknaði sem Garðbæingur
Ég ólst upp á Snæfellsnesi, í Eyjahreppi, sem
var minnsti hreppur á landinu. Það er ljóð um
hann:
Fimm eru holt í Eyjahrepp út
einn er þó bærinn stakur
þau eru kennd við hrók og hrút
hömlu, söðul, akur.
Ég ólst upp í rosalega mikilli fátækt,“ segir
Sigga. „Ég tók aldrei eftir því þótt það væri ekki
mikið dót eða neitt. Það voru hænur og hestar
og krakkar og mér fannst það dásamlegt.“
Fjölskylda Siggu flutti til Hafnarfjarðar
þegar hún var 11 ára og hún hóf nám við Öldu-
túnsskóla, en það var í fyrsta skipti sem hún
kom á höfuðborgarsvæðið.
„Fólkið í kringum mig hafði mikil áhrif á
mig. Amma mín sérstaklega. Amma og afi
bjuggu í litlu húsi við Haffjarðará. Við hliðina á
húsinu var heitt vatn, þar sem börnin sjö voru
böðuð. Ég fór þangað einu sinni með dóttur
minni og eins og áður var gert fór ég berröss-
uð ofan í en þá keyrði framhjá rúta full af Jap-
önum. Síðan þá hef ég haft með mér baðföt.
Ég var í Öldutúnsskóla út 10. bekkinn og fór
svo í Flensborg. Ég staldraði reyndar ekki lengi
við þar. Ég skúffaðist svo hingað út á Álftanesið
og er búin að vera hér í 25 ár,“ segir Sigga.
„Ég ætlaði aldrei að búa Garðarbæ en al-
mættið þekkir ekki orðið ekki. Ég flutti út á
Álftanes og vaknaði einn daginn sem Garðbæ-
ingur. Það er samt dásamlegt að búa hérna.
Þegar þú keyrir út á Álftanesið keyrirðu inn í
aðra tíðni. Það er eins og áhyggjurnar verði
eftir á ljósunum í Hafnarfirði.“
Tvítug vann Sigga þjónustustörf, meðal
annars við að kynna vörur Íslensk-ameríska
verslunarfélagsins í búðum.
„Mér finnst skipta máli að gera vinnuna sína
hamingjusama. Ekki bíða eftir að vinnan geri
þig hamingjusama. Gerðu vinnuna hamingju-
sama,“ segir Sigga. Það er aldrei langt í lexí-
urnar þegar hún er annars vegar.
„Þegar ég var að alast upp í sveitinni var úti-
kamar, það voru ekki rafmagnsljós eða sjón-
varp. Það voru allir að spá í bolla. Það var allt-
af lagður bolli á ofninn. Mér þótti þetta ekkert
ofboðslega merkilegt. Alveg eins með álfana
og huldufólkið. Það var miklu eðlilegra og ekk-
ert sérstaklega áhugavert.
Við lifðum miklu meira inni í náttúrunni.
Lífið var öðruvísi, orkan var öðruvísi. Það er
eins og hraðinn hafi aukist. Við höfum látið
klukkuna fara hraðar.“
Faðmaðu tré
Sigga er ekki bara spákona heldur er hún einn
vinsælasti veislustjóri landsins auk þess að
vera grínisti. Hún segist þó vilja leggja meiri
áherslu á að veita fólki innblástur til að lifa
betra lífi og dreifa jákvæðni og gleði.
„Ég var rosalega mikið í gríninu. Ég var
með uppistand og partíbingó og fleira og það
var farið að heltaka mig. Ég var átján ára þeg-
ar ég ákvað að snerta hjörtu fólks. Ég vildi
skrifa og halda fyrirlestra.“
Ég spyr hana hvort hún hafi heilræði fyrir
lesendur Sunnudagsblaðsins.
Hún segir fólk þurfa að leggja á sig til að vera
hamingjusamt. „Hamingjan bankar ekki, hún
kemur ekki með Domino’s-pítsunni. Allir sem
hafa náð árangri í lífinu, sama hvað það þýðir að
ná árangri, hafa náð árangri vegna þess að þeir
setja góða orku út í heiminn.“
Hún segir hamingjuna einnig leynast í litlu
hlutunum í lífinu.
„Litlu hlutirnir skipta mestu máli og maður
þarf ekki að fara hálfan hnöttinn til að finna
þá. Þegar þú ferð að taka eftir því litla fer hug-
urinn í það stóra,“ segir Sigga.
„Jörðin er mjög orkumikil,“ heldur hún
áfram. „Það þarf stundum að njóta náttúrunn-
ar, leggjast á jörðina og fá frá henni orku. Fólk
ætti að vera duglegra að faðma tré. Þegar ég
faðma tré – og ég geri það mikið – finnst fólki
það eðlilegt. Ég hef leyfi til þess. Það á að vera
eðlilegt fyrir alla. Þegar þú faðmar tré ertu
með ræturnar fyrir neðan þig og þau gefa frá
sér einhverja orku. Ég hef svo mikla trú á
jörðinni, hún hefur rosalegt minni.“
Að lokum þylur Sigga upp ljóð sem hún seg-
ir vera sitt mottó:
Trúðu á mátt þinn og megin,
trúðu að sá máttur sé þinn eigin,
vertu lífinu feginn,
þá ratar þú rétta veginn.
Sigga mun halda úti
sinni sívinsælu
stjörnuspá á mbl.is
Morgunblaðið/Árni Sæberg
’Ham-ingjanbankar ekki,hún kemur
ekki með
Domino’s-
pítsunni.