Úti - 15.12.1928, Blaðsíða 19

Sveitam.: Svo er nú það. Og af er það, sem
áður var, þegar blöðin og brjefin bárust sárasjald-
an til okkar.
Sveinn: Er mikið um gestagang hjá ykkur hjer?
Sveitam.: O-nei, sussu, nei. Ekki er hægt að
segja það. Við erum ekki í þjóðbraut hjer, en fyrir
kemur það þó, að fólk úr Reykjavík ríði hjer um
og ekki eru það altaf velkomnir gestir, því að það
skoðar ekki huga sinn um hvar fara skuli. Oft
ríður það yfir slægjur okkar, skilja hliðin eftir opin
og ef það ægir, þá iætur það eftir sig allskonar
rusl, sem er tormelt skepnum okkar.
Sveinn: Já, það er hörmulegt, hvað fólk er hugs-
unarlaust um þessi efni . . .
Halli: Já, einmitt það fólk, sem fiýr bæina í frí-
stundum sínum til að njóta fegurðar náttúrunnar
og gestrisni sveitafólksins, það skerðir gróðuiinn
og saurgar fegurstu blettina i hugsunarleyst sínu
og gárungaskap.
Sveitam.: Þið segið vel um þetta, drengir. Og
jeg vona, að þið látið ekki slíkt til ykkar spyrjast.
Sveinn: Þjer er óhætt að treysta því, að það
gerum við ekki. Og það fyrsta, sem við brýnum
fyrír nýliðum okkar, er það, að ganga ávalt vel
frá tjaldstæðunum og valda ekki sveitabændum
skaða á ferðalögum sínum.
Sveitam.: Þetta þykir mjer vænt að heyra, drengir.
Og ef skátunum tækist að vinna á í þessum efn-
um, þá er ekki til einskis að verið. Annars er nú
orðið áliðið og mjer hentar ekki að vera lengi
að heiman. (Hann stendur upp). Jeg þakka ykkur
fyrir hlýlegheitin og ef ykkur vanhagar um eitt-
hvað á meðan þið dveljið hjer, þá stendur ykkur
til boða það litla, sem jeg hefi upp á að bjóða.
(Hann kveður hvern þeirra með handabandi og
gengur burt. Skátarnir sitja þögulir nokkra stund,
en hefja svo aftur samtal sitt).
Sveinn: Þetta var allra besti náungi. Mjer virt-
ist hann fyrst vera nokkuð þurr á manninn, en
svo var hann orðinn svo ágætur.
Hulli: Já, mjer er vel við flesta sveitabændur.
Jói: Æ, altaf finst mjer flestir sveitabændur vera
luraiegir og ómannblendnir.
Halli: Heyrðu, Jói minn. Hvað ert þú búinn að
vera lengi skáti?
Jói: í rúmt ár. En hvað kemur það þessu máli
við?
Halli: Það kemur þessu máli mikið við, þvi að
þegar þú ert búinn að vera skáti í 2-3 ár og
ferðast með þeim upp um sveitir, þá muntu líta
öðrum augum á sveitamennina.
Jói: Og því þá það?
Halli: Vegna þess að þú, eins og flestir drengir,
sem alast upp í Reykjavík og varla hafa komið í
sveit, líta á sveitamennina eins og þeir koma ykk-
ur fyrir sjónir á götum bæjarins, en þar ber mest
á þeim um sláturtíðina, þegar þeir koma illa til
reika, eftir að hafa rekið rekstur í marga daga.
Þeir hafa mikið að snúast, þegar í bæinn kemur,
og ykkur finnast þeir kjánalegir, en farðu upp í
sveit og kynstu bændunum, þegar þeir eru heima
»í ríki sínu« og vittu, hvort hugmyndir þínar um
þá eru rjettar.
Jói: Það getur vel verið, að jeg líti ekki rjett-
um augum á þá, en við skulum sjá hvað setur.
Sveinn: Jæja, fjelagar, nú skulum við koma inn
i (jald og snæða. J. O. J.
Skáti er þrifinn!
Tem þú þjer þrif á þjer sjálfum og öllu, sem
þú klæðist í, fötum og skófatnaði.
Mundu að þvo þjer um hendur ætíð áður en þú
matast! — Þvoðu þjer oft um fætur og þvoðu á
þjer allan kroppinn, þegar þú getur. —
Tveir drengir ólust upp á sama heimili, voru
altaf saman að leikjum, úti og inni, og voru hafðir
til sömu snúninga og sömu vinnubragða, að svo
miklu leyti, sem þeir gátu nokkuð unnið til gagns.
En þeir voru ekki líkir í öllu. Annar var katt-
þrifinn með sig og fötin sín, og væri hann ein-
hvernííma óþrifinn til fótanna, þegar hann kom
heim, tók hann ætíð af sjer skóna áður en hann
fór inn í stofu, þreif af þeim óhreinindin og þvoði
sjer síðan vandlega um hendurna. Hinn óð inn
um alt, hvernig sem hann var til fara, og bar
þannig for og bleytu inn á gólfin, þar sem kanske
voru smábörn að leika sjer. — Hvað ilt gat nú
hlotist af þvi?
Aðal-munurinn á þessum drengjum var sá, að
annar var skáti, en hinn ekki. Skátinn hefir lært
ýmislegt um þrifnað og hollustu hreinlætis í hví-
vetna, og hann langar til að vera þrifinn, af þvi
að hann er skáti.
Reynið að skrifa dálitla ritgerð um nauðsyn
þrifnaðar og hreinlætis, um þrif á líkama sínum
(tannræsting, handaþvottur, hörundsræsting alm.,
þrif á fötum, skóm og sokkum, þrif í húsum, þrif
kringum húsið, þrif í kaupstöðum, sveitum, sýsl-
um, öllu landinu). — Hver áhrif það gæti haft á
hvern einstakling, hvert heimili, kaupstað, sveit,
sýslu, já, á alt landið, ef allir væru þrifnir. —
Þar mætti vel koma að öllu, sem þið vitið um
smitun og útbreiðslu sjúkdóma, sýkla o. s. frv.
Sýnið svo sveitarforingja ykkar ritsmíðið, eða