Úti - 15.12.1932, Blaðsíða 19

17
ÚJl,
átti hann hanska úr gúmmí. Hann hljóp eftir
peim í snarkasti og prem mínútum síðar hafði
hann bjargað drengnum úr pessum vítiskvöl-
um. — Dað sem hann gerði var petta: Deg-
ar hann hafði sett upp gúmmíhanskana og
pannig varnað pví, að straumurinn næði að
fara í gegnum hann frá vírnum og drengn-
um, lyfti hann drengnum frá jörðinni og við
pað rann vírinn úr höndum drengsins, pví
pá var jarðsambandið rofið og drengurinn
pannig leystur úr viðjum rafstraumsins, pví
að eins og kunnugt er verður rafstraumurinn
að hafa hringrás til að verka.
Hjer skal og skyrt frá öðrum atburði, er
sýnir, hve umgengnin við rafmagnið getur
verið hættuleg.
Telpubarn á öðru ári skreið á stofugólfinu
heima hjá sjer og var að dunda við ýmislegt,
sem pað náði handfestu á. í einu horni stof-
unnar stóð rafmagnsofn. Var leiðslunni í hann
pannig fyrirkomið, að stunga (á öðru enda
ofnpráðsins) var í sambandi við tengil á veggn-
um eins og venjulegt er, en par að auki var
og stunga við sjálfan ofninn, sem kippa mátti
út og setja í með auðveldu móti. Nú skreið
barnið að ofninum og með forvitni óvitans fór
pað að preifa á honum hátt og látt. Rjett áð-
ur hafði móður pess, gengið út úr stofunni.
Hendur óvitans náðu tökum á stungunni nið-
ur við ofninn og eins og börnum er títt, stakk
pað stunginni upp í sig. En jafnframt pví að
stinga stungunni upp í sig með annari hend-
inni, kom barnið við ofninn með hinni. Um
leið og petta skeði, náði rafstraumurinn auð-
vitað tökum á barninu, pví að fullur straum-
ur var á leiðslunni til ofnsins, og pegar pað
snerti jafnframt á ofninum (sem var úr málmi
og pví góður leiðari), var hringrás straums-
ins mynduð og barnið hnje útaf eins og dautt
væri. Rjett eftir að petta skeði kom móðir
pess inn. Sá hún strax, að barnið hafði orðið
fyrir rafmagnsslysi. Hljóp hún út í dauðans
ofboði og kallaði á mann, sem par var á
næstu grösum. Hann kom samstundis og varð
pað strax Ijóst, hvað skeð hafði. Rauf hann
uú strauminn með pví að prýsta á slökkvar-
ann á veggnum, tók síðan upp barnið, sem
enn var eins og liðið lík og hóf pegar lífg-
unartilraunir (andardráttarframleiðslu) á pvi.
Eftir nokkra stund var pað farið að anda og
litlu síðar kom læknir og batt um sár pess,
pví að bæði tunga pess og hendur voru
skaðbrendar.
Dessi tvö dæmi eru tekin af handahófi af
mörgum sönnum atvikum, sem jeg pekki til
og hefi heyrt um að gerst hafi hjer að und-
anförnu, en mjer virðist óparfi að birta fleiri
slík dæmi, pví að pessi tvö benda glögt á
pá hættu, sem samfara er umgengninni við
rafmagnið. En pað, sem almenningur parf
fyrst og fremst að vita, er petta: Ef bjarga
parf manni, sem fastur er við rafmagnsleiðslu,
verður sá, sem ætlar að hjálpa, að einangra
sig svo vel sjálfur, að hann verði ekki snort-
inn af straumnum, er hann snertir á peim,
sem í hættunni er, og pað má gera með
ýmsu móti, en hjer skal bent á auðveldustu
aðferðirnar.
1. Að nota gummíhanska.
2. Að vefja hendur sínar með pykkum og
purrum klæðnaði (eða jafnvel með margföldu
lagi af purrum pappa).
3. Fara í skóhlífar eða gúmmískó.
4. Að standa á pykku og purru teppi, frakka,
purrum við og fl. slíku.
Degar sá, sem ætlar að hjálpa hefir ein-
angrað sig pannig, svo straumurinn nái ekki
að fara í gegnum hann til jarðarinnar, er
honum óhætt að snerta á peim, sem fyrir
straumnum varð, og lyfta honum frá jörðinni,
eða losa hann á annan hátt, eftir aðstæðum,
úr viðjum straumsins.
Til að forðast rafmagnsslys er nauðsynlegt
að veita eftirfarandi atriðum eftirtekt:
Snertið aldrei á rafmagnsleiðslum eða síma-
línum, sem slitnað hafa niður.
Leggið aldrei loftnet (fyrir útvarp) yfir raf-
magnsleiðslur.
Kveikið ekki og slökkvið á rafmagnslömp-
um með pví að skrúfa til sjálfan glóðarlamp-
ann (peruna).
Dreifið aldrei eða fiktið við ýmsa hlúti á
rafmagnsvjelum.