Úti - 15.06.1940, Blaðsíða 14
Gamansaga um
SNJÓLF SNJALLA
Snjólfur snjalli var mjög frægur upp-
finningamaður. Gæskan skein úr ljósrauðu
andliti hans, sem prýtt var gráu skeggi.
Og Snjólfur var jafn gáfaður og hann var
góður. Hann hafði hingað til unnið að því
að finna upp allskonar vélar til þess að
gera mönnunum léttara lífið. Ein af vélum
hans var til dæmis þannig, að er menn
komu heim þreyttir á kvöldin, gátu þeir
sezt í „undrastólinn“ hans, sem háttaði
þá spjör fyrir spjör, svo þeir þurftu sjálfir
ekkert fyrir því að hafa. Þessi vél seldist
út um allan heim, nema til Suðurhafseyj-
anna, þar sem fólki þótti ekki taka því að
nota slíkar uppfinningar, vegna þess, hve
það gekk fáklætt. Til þess að létta hús-
mæðrunum störfin, fann hann upp vél,
ÚTÍ
sem festi á tölur, stagaði sokka, tók bletti
úr fötur og fleira. Þá fann hann og upp
sleða, sem gat farið harðara upp í móti
en niður í móti. Fyrir fólk, sem var mjög
latt, fann hann upp vél, sem gat farið í
allskonar leiki fyrir það, til dæmis knatt-
leik, tennis og fleira. Snjólfur varð brátt
vel efnaður af uppfinningum sínum, enda
átti hann það skilið, því dag og nótt, ár-
um saman, hafði hann unnið að allskonar
slíkum uppfinningum. En Snjólfur var nú
aðframkominn af ofþreytu. Þess vegna
ráðlögðu vinir hans honum að hætta í svip
öllum uppfinningum og lifa rólegu lífi,
helzt í sveit. Hann keypti sér því jörð á
afskektum stað og réði til sín tvo vinnu-
menn. Hann keypti líka kýr, kindur og
hesta, hund og hænsni.
Þegar Snjólfur kom heim á bæinn sinn í
fyrsta skipti, varð hann mjög snortinn af
fegurð staðarins og þeirri kyrrð, er ríkti
allt í kringum hann. Hann settist á hlaðið
og dáðist að sveitasælunni og hugði gott
til þess að hvíla þar hug sinn.
Ekki hafði hann setið lengi, er fjögur
lömb komu hlaupandi. Eitt af þeim var
alltaf langt aftur úr hinum. Hvernig stend-
ur á því, hugsaði Snjólfur, (og nú kom
uppfinningamaðurinn upp í honum) — að
þetta lamb getur ekki hlaupið eins hart
og hin lömbin? — og hinn snjalli upp-
finningamaður fann brátt lausnina; það
var auðvitað ekki af neinu öðru en því, að
þetta lamb hafði styttri lappir en hin.
Nú lokkaði hann lamb þetta inn í bæ-
inn, gaf því ýmislegt góðgæti að eta, og
12