Úti - 15.06.1940, Side 17

MÁLFUNDAFÉLAGIÐ
Framh. af bls. 11.
væri held ég bezt, að á hverjum fundi
væri kosinn framsögumaður fyrir næsta
fund, og ætti hann að velja sér eitthvað
efni og kynna sér það með því að lesa
um það og spyrja sér fróðari menn. Svo
geta hinir sagt sínar skoðanir á málinu,
þegar hann er búinn að tala.“
,,En ef allir eru sammála?“ gellur Otti
fram í.
„Þá tekur bara einhver að sér að vera
á móti hinum, þótt hann sé þeim sam-
mála í raun og veru. Það treysti ég mér
lll,“ sagði Gunni.
„Ég hef orðið. Nú eruð þið báðir búnir
aö gleyma því, sem við vorum að segja
aðan, að ræðumaðurinn ætti að fá að tala
í friði, meðan hann er 1 ræðustólnum. En
mér hefir líka dottið annað í hug viðvíkj-
andi félaginu. Það er hægt að gera fleira
en að tala. Við gætum líka haft blað.“
,,Já, við gætum haft skrifað blað, því
að það er ekki síður nauðsynlegt að æfa
sig 1 að skrifa en að tala. í svona félagi
þurfa menn að æfa sig í ræðu og riti. Við
getum skrifað smá greinar um margs
konar efni og einn svo verið ritstjóri og
fært allar greinarnar í blaðið. Þá verður
sama skriftin á öllu og bók verðum við
að kaupa til þess að skrifa í og láta blaðið
heita eitthvað.“
,,Og félagið líka, það verður að hafa
nafn eins og blaðið,“ skýtur Otti inn 1.
,,Því gleymdum við alveg, eiginlega
hefðum við átt að byrja á því,“ sagði G.
,,Þið eruð alltaf að grípa fram í fyrir
mér og ég er nú líka búinn að halda mína
ræðu og ætla því að hætta, en Otti á að
tala næst,“ sagði Addi og settist.
„Ég get ekki talað,“ sagði Otti og sat
kyrr.
„Það verða allir í félaginu að halda
ræðu og þú verður að tala eins og við,“
sagði Gunni í skipunarróm.
„Kannske að ég reyni það þá,“ sagði
Otti og stóð upp og gekk að ræðustóln-
um. Hann fór ofan í vasa sinn, tók upp
vasaklút og snýtti sér og þurrkaði af
munninum og setti klútinn í vasann aftur
og stóð svo og horfði á félaga sína.
„Ég ætla þá að tala eitthvað líka,“ byrj-
aði hann, ,,og ég er sammála Gunna, að
það er gott að hafa svona félag í rign-
ingu og vera inni og reyna að halda ræð-
ur. Mér finnst líka, að það eigi að skíra
félagið og kjósa formann, og ég er voða
hrifinn af því að hafa blað og bezt verð-
ur ef Addi vill færa inn í það, af því hann
skrifar svo vel. En mér datt í hug, að
það sé leiðinilegt að sitja á fundi í góðu
veðri og svo væri gott, að félagið gæti
eitthvað starfað úti líka, og þá væri gott
að hafa íþróttaæfingar. Við gætum æft
okkur 1 að hlaupa og stökkva langstökk
og hástökk og ef við gætum fengið kúlu
og spjót væri gaman að æfa sig í kúlu-
varpi og spjótkasti. Svo erum við allir
syndir og það er hollt og þarflegt að iðka
mikið sund, og við getum kannske keppt
saman í öllu þessu einu sinni í mánuði.“
„Þetta var fín uppástunga," sagði
Gunni, þegar Otti settist.
Nú sátu þeir allir og töluðu saman
drykklanga stund um félagið. Þeir ræddu
um efni fyrir framsögumennina, hvað
ætti helzt að skrifa í blaðið og hvernig
haga skyldi íþróttaæfingunum. Að lokum
urðu þeir ásáttir um, að skipta með sér
verkum á þann hátt fyrir næsta fund,
að Gunni átti að vera framsögumaður
og tala um bindindi, af því að hann hafði
verið í barnastúku. Addi átti að gera upp-
kast að lögum og semja fyrstu greinina
í blaðið, en Otti hlaut það hlutskipti að
gera áætlun um íþróttaæfingarnar.
Síðan fór Addi í ræðustólinn og sagði:
„Þá segi ég þessum fyrsta fundi slitið
og þakka mönnum fyrir komuna og ágæt
ræðuhöld.“
15
ÚTI