Skessuhorn - 07.01.2015, Síða 17

17MIÐVIKUDAGUR 7. JANÚAR 2015
FJARNÁM
Skráning á vorönn 14. janúar
á slóðinni www.fa.is/fjarnam
miðlun sem nýtir áfram aðstöðuna
í KM húsinu. Vöruflutningaþjón-
ustan fór þannig séð ekki langt. Í
rauninni erum við því tvö eftir með
þetta fyrirtæki, ég og Karl Ingi.
Þetta leiddi svo til þess að ég fór að
vinna meira við fyrirtækið en dró úr
kennslunni. Ég tók þetta hægt og í
skrefum. Veturinn 2013-2014 vann
ég hér þrjá daga vikunnar og kenndi
svo í tvo daga. Síðan ákvað ég að
taka leyfi úr kennslunni síðastliðið
haust og koma alveg hingað inn í
fullt starf. Nú stend ég frammi fyr-
ir því að taka stóra ákvörðun, hvort
ég haldi áfram störfum hér eða
snúi aftur til kennslustarfanna. Mér
þykir alltaf mjög vænt um skólann.
Einn viðskiptavinur hér sagði við
mig að hann hefði aldrei átt von á
því að kennari færi að selja skrúf-
ur,“ brosir Steinunn og bætir svo
við hlæjandi: „Ég er kennari sem
selur skrúfur.“
Ný reynsla í versluninni
Með þessum síðustu orðum vís-
ar Steinunn auðvitað til þess að
nú stundi hún verslunarstörf hjá
KM þjónustunni. „Ég er aðallega
í versluninni. Sé um afgreiðslu,
held utan um vörurnar, panta inn
og þess háttar. Þetta er verslun sem
leggur áherslu á að þjónusta land-
búnaðinn hér. Við seljum fóður
en líka ótal margt annað sem þarf
til nútíma reksturs í búskapnum.
Þessu hefur stundum verið líkt við
lítið kaupfélag utan þess að við selj-
um ekki matvöru. Ég held að það
sé mjög gott fyrir mig að spreyta
mig á nýju hlutverki hér og kynnast
þannig fyrirtækinu innanfrá ef svo
má segja. Fjölskyldan er jú beint og
óbeint búin að vera í þessum rekstri
síðan við komum hingað fyrir bráð-
um 15 árum síðan.“
Átta manns starfa nú hjá KM
þjónustunni. Þau eru fjögur í versl-
uninni og fjórir menn á bílaverk-
stæðinu. Steinunn segir að það
hafi verið mikil áskorun fyrir sig að
hefja bein störf í fyrirtækinu. „Ég
hef aldrei unnið beint við landbún-
að. Það var margt að læra. Hér er
til dæmis ýmislegt bílatengt og ég
er engin bílakona. En maður lær-
ir ýmislegt og ég hef gott fólk
með mér.
Maður fær annan vinkil á
mannlífið í þessu starfi en hér
kynnist ég fólki sem ég hitti lítt
eða ekki í tengslum við kennara-
starfið. Í gegnum skólann kynnist
maður fyrst og fremst fólkinu sem
tengist börnunum. Eftir að ég fór
að vinna hér þá er ég að átta mig
á nýju fólki í samfélaginu, ekki síst
þegar litið er yfir til Reykhólasveit-
ar. Það er alveg rétt að Dalirnir
heilla og búsetan í Búðardal hefur
marga góða kosti. Auðvitað er þetta
lítið samfélag eins og raunin er um
flesta staði úti á landi og það hefur
bæði sína kosti og galla. Ég kann vel
við mig í litlu samfélagi en líka þar
sem þéttbýlið er meira. Mér þótti
til að mynda gott að búa í Reykjavík
þegar ég var þar á framhaldsskóla-
árunum og þykir í dag mjög gott
að dvelja þar. Ég er landsbyggðar-
manneskja en hef þó aldrei unnið
í fiski og aldrei verið í sveit,“ seg-
ir Steinunn.
Hið súrsæta starf,
kennslan
Við víkjum aftur að skólanum og
kennslustörfunum. Aðspurð seg-
ist Steinunn sakna kennslunnar að
hluta. „Börnin eru auðvitað ynd-
isleg og maður tengist þeim mjög
sterkt sem kennari. Ég hef mikið
verið umsjónarkennari fyrir yngstu
börnin þó ég hafi kennt alveg upp í
unglingadeild. Maður er með þau í
umsjón og svo eldast þau og mað-
ur þarf að sleppa af þeim hendinni.
Ég held að þau séu reyndar fljót-
ari að sleppa tökum heldur en við
fullorðnu. Vinkona mín orðaði það
þannig að kennslan væri mjög súr-
sætt starf. Ég held að það sé alveg
rétt. Þetta er starf sem gefur mjög
mikið af sér en það getur líka verið
kröfuhart, tekið mikið til sín.“
Fyrirkomulag skólamála í Búð-
ardal er þannig að þar er samrek-
inn leikskóli, grunnskóli og tónlist-
arskóli. Það er svo mjög misjafnt
hvert unglingarnir fara í framhalds-
skóla. Ólíkt öðrum stöðum á Vest-
urlandi svo sem Akranesi, Snæfells-
nesi og Borgarfirði þá búa íbúar
Dalasýslu ekki við eigin framhalds-
skóla. „Hvert unglingarnir fara í
framhaldsnám fer eiginlega eft-
ir aðstæðum hjá hverri fjölskyldu.
Eldri dóttir okkar er til dæm-
is byrjuð í framhaldsskóla.
Hún fór til Reykjavík-
ur því þar á hún afa og
ömmu sem hún bjó hjá til að byrja
með og getur alltaf leitað til. Síðan
eru staðir eins og Akranes, Borgar-
nes, Akureyri og fleiri inni í mynd-
inni hjá mörgum. Hópurinn vill
dreifast talsvert eftir að grunn-
skólanámi lýkur. Hver árgangur
er búinn að vera mjög þétt saman í
tíu ár hér í grunnskólanum áður en
farið er að heiman í framhaldsnám.
Þá tekur við nýtt ævintýri og reynir
eflaust á margan að vera sjálfstæð-
ur fjarri heimahögunum. Við taka
nýir vinir, nýtt umhverfi og þar
fram eftir götunum. Það er auðvit-
að áskorun en þarf alls ekki að vera
slæmt, sennilega er þetta erfiðast
fyrir okkur foreldrana,“ segir Stein-
unn Matthíasdóttir kennari, versl-
unarkona og áhugaljósmyndari í
Búðardal.
mþh/ Ljósm. Steina
Matt.
Ánastaðastapi í Vestur-Húnavatnssýslu.
„Ævintýri“ Samsett ljósmynd.
Lækjarskógur í Dalabyggð. Tekin við sólsetur.
Ártindar í Dalabyggð.
Stúdíómynd
af persneskum
kettlingum.