Skessuhorn - 23.06.2015, Blaðsíða 18

ÞRIÐJUDAGUR 23. JÚNÍ 201518
Hárasíður hippalýður - húsum ríður alla tíð
Vísnahorn
Jæja gott fólk nú er víst
að koma eitthvað sem má
kalla sumar. Hvernig sem
það kemur nú til með að þróast. Vonum bara
það besta og reynum að vera viðbúin hinu.
Dularfull vanþrif og dauðsföll í ám hafa ver-
ið að gera okkur rollukörlum lífið leitt að und-
anförnu og óljóst hvernig þeim málum reiðir
af en ýmsir hafa orðið fyrir tilfinnanlegu tjóni.
Jóhann í Miðhúsum missti eitt sinn lamb sem
hann sá eftir og kvaddi með þessum orðum:
Drottins ráð þó reynist holl
raunum er ég sleginn.
Guð mun ætla að gera hann Koll
að gelding hinumegin.
Annað sinn er Jóhann missti lambhrút varð
honum að orði:
Missti ég lambhrút laglegan,
lamar reiðarslagið,
ég læt allan andskotann
inn í Kaupfélagið.
Það hefur orðið að hefð að Reykdælingar
fari ríðandi til kirkju á 17. júní og jafnvel fara
þá á hestbak menn sem alla jafnan láta ekki sjá
sig klofríðandi á slíkum fararskjótum. Eitthvert
fyrsta sinn sem þessi siður var við hafður stóð
Sigfús Jónsson og las auglýsingu um atburð-
inn. Þá varð honum að orði en tekið skal fram
að þetta var fyrir daga hins margumrædda bisk-
upsmáls:
Nýjungagirnin er náttúruleg.
-Nú verður hópreið í messu.
Ég býst við að presturinn bruni sinn veg
ef biskupinn fréttir af þessu.
Aðrir stunda sportreiðar af meiri alúð og yf-
irvegun. Markús Jónsson á Borgareyrum orti
svo um hestamenn:
Tigna margir tölt og skeið
með tæran blæ í fangi.
Aðrir laumast ævileið
á yfirgangi.
Eitthvert vorið hafði Þorvaldur í Brekkukoti
lent í því að fá nokkuð af löngu dauðum fóstr-
um úr ám sínum og var frekar óhress með sem
von var. Þá hittir hann Sigfús Jónsson á förnum
vegi og taka þeir tal saman og segir Valdi hon-
um fréttirnar í grandaleysi með þessum orð-
um:
,,Það er einhver andskotinn sem ýldir lömb í
rollum“
Sigfús var ekki lengi að sjá eða heyra að þarna
var komin hálf vísa og svaraði samstundis:
,,Og nú má kaupa nafni minn í niður-
suðudollum.“
Reyndar hef ég nú engar fréttir af því að slík-
ur varningur hafi verið niðursoðinn enda hef-
ur væntanlega verið hugsað meira um að botna
hratt en velta sér uppúr staðreyndum og rök-
fræði. Jóhann Magnússon á Mælifellsá orti
hinsvegar þessa vorvísu:
Vekur blómin vorsins dís
vinarrómi hlýjum,
upp í ljóma röðull rís
raddir óma’ í skýjum.
Ekki veit ég um hvern Jói orti þessa en vænt-
anlega hefur sá eitthvað verið búinn að leggja
drög að upphitun á væntanlegum vistarverum
sínum handan grafar:
Betur sá að sínu bjó
sem á fæst af dyggðum.
Vel upphitað hafði þó
hann á neðri byggðum.
Hálfdán Kristjánsson á Sauðárkróki mun
hafa verið þekktari fyrir annarskonar kveðskap
en vorvísur en þær voru þó til og ekki síðri en
annarra:
Eygló fögur opnar brá,
árdags létt er sporið,
gylltum tindatoppum á
tánum dansar vorið.
Eins og Íslendingar vita allra manna best
erum við mestir og bestir í öllu. Miðað við
fólksfjölda ef ekki vill betur. Við erum líka sam-
kvæmt fornum fræðum betur ættuð en aðrar
þjóðir og náskyld bresku konungsfjöskyldunni
sem er sko ekkert slor. Elísabet frænka okkar
hefur væntanlega verið krýnd til embættis um
líkt leyti og Jónas frá Grjótheimi skapaði þessa
vísu:
Öðrum júní á að sýna
yfirburða vegsemd fína.
Elísabetu aðra krýna
til æðstu valda - frænku mína.
Það kemur stundum upp að fólki þykja kjör
sín ekki svo góð sem æskilegt væri. Stundum
hefur fólkið rétt fyrir sér og stundum ekki eins
rétt. Jón Ólafson ritstjóri, bróðir Páls Ólafsson-
ar orti út af fólksflutningum vestur um haf:
Vel má lifa á landi hér,
lát það framtíð skilja,
ef að þjóðin þar til ber
þrek og hyggni og vilja.
Stundum er veðrið eitthvað að stríða okk-
ur en það er nú að verða svo fyrirsjáanlegt
með aukinni tækni að það má heita farinn all-
ur spenningur úr því. Veðurspárnar voru öllu
ótryggari á fyrstu árum veðurstofunnar og um
það leyti orti Jóhann í Miðhúsum:
Víst er þessi veðurspá
af visku og þekking sprottin.
Þó vill til þau takist á
Theresía og drottinn.
Við mörg verk verður að sæta veðurfari og
þar á meðal bæði heyþurrkun og húsamálun. Á
hinu svokallaða bítlatímabili kom Valgeir Run-
ólfsson rafvirki til vinnu sinnar og sá nokkra
síðhærða starfsmenn Þ&E vera að mála húsþak
hinum megin götunnar. Þá fæddist þessi:
Ekki er tíðarandinn blíður,
eintómt stríð og þrælaníð.
Hárasíður hippalýður
húsum ríður alla tíð.
Eins og gengur hjá stóru fyrirtæki þarf margs
með til rekstrarins og ekki alltaf hægt að gera
allt í einu. Valgeir þurfti eitthvert sinn að ganga
eftir efni til raflagna en Hallgrímur Magnússon
sem var verkstjóri yfir stálskipasmíðinni hafði
nóg af þeim varningi sem undir hann heyrði:
Um Hunt-Weber rofa hef ég margt
hugsað í vikutíma
og gengið eftir þeim geysihart
gegnum kallkerfi og síma.
Árangursvott þó enginn sér
en alltaf er keypt inn stálið.
Þessvegna hef ég hugsað mér
að Hallgrímur gangi í málið.
Siglufjarðarskarð var ekki talið með skemmti-
legustu ökuleiðum meðan það var aðalleiðin til
stórstaðarins. Stefán Ásmundsson á Hofsósi fór
þar eitt sinn yfir í rútu en bílstjóri var Svavar
Einarsson frá Ási í Hegranesi:
Rútan hjarði á götu greið,
gnísti, marði, barði,
Svavar harða sótti leið,
á Siglufjarðarskarði.
Það er gamall og góður siður að biðja fyr-
ir kveðju til kunningjanna þegar einhver er á
ferðinni. Stundum fylgir hugur máli og stund-
um ekki. Meistari Þórbergur bað svo fyrir
kveðju til Arndísar sem ég veit reyndar ekkert
meira um:
Ef þú hittir Arndísi
undir himins þaki,
þá skaltu frá Þórbergi
þegja eins og klaki.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Í síðasta tölublaði voru fyrir mis-
tök birtir kolrangir myndatextar
með æviágripi Bjargar Hermanns-
dóttur úr Svefneyjum, í efnisflokki
sem nefndist „Þær settu svip á sam-
tíð sína.“ Myndirnar sem um ræð-
ir voru tvær. Á þeirri fyrri má sjá
Björgu um tvítugt. Á þeirri síðari
er Björg með barnabörnum sínum
Björgu Ágústsdóttur (sitjandi) og
Steinþóru Ágústsdóttur. Skessu-
horn biðst velvirðingar á þessum
mistökum. kgk
Leiðrétting
vegna mynda-
texta í síðasta
blaði
Síðastliðinn föstudag, 19. júní,
voru 60 ár liðin frá því að skóla-
hald hófst á Bifröst í Norðurárdal,
en þangað var Samvinnuskólinn
fluttur sem stofnaður hafði verið
árið 1918 í Reykjavík. Af þessu til-
efni og vegna þess að afmælið bar
upp á 100 ára afmæli kosningarétt-
ar kvenna, bauð Háskólinn á Bif-
röst öllum konum á Bifröst í síð-
degisboð í Kringlu.
Jónas Jónsson frá Hriflu var
fyrsti skólastjóri skólans og gegndi
því embætti frá stofnun til árs-
ins 1955. Jónas skilgreindi skól-
ann sem foringjaskóla og mótaði
hann eftir fyrirmynd Ruskin Col-
lege í Oxford þar sem Jónas hafði
sjálfur verið við nám. Síðan þá hafa
tíu manns gegnt stöðu rektors en
sá ellefti, Vilhjálmur Egilsson tók
við stöðu rektors sumarið 2013.
Sumarið 1955 var skólinn fluttur
að Bifröst í Norðurárdal í Borgar-
firði og voru þetta mikil tímamót
í sögu skólans. Sr. Guðmundur
Sveinsson tók við sem skólastjóri
af Jónasi, sem lét af störfum fyr-
ir aldurs sakir. Jafnframt var skól-
inn endurmótaður og endurskipu-
lagður frá grunni sem heimavistar-
skóli. Í dag hefur risið myndarlegt
háskólaþorp á Bifröst og eru íbúar
þess um 400 talsins.
mm
Sextíu ár frá því skólahald hófst á Bifröst
Jónas frá Hriflu útskrifar nemanda.
Bifröst þegar skólahald hófst á staðnum fyrir 60 árum.