Skessuhorn - 04.11.2015, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 4. NÓVEMBER 2015 23
Um helgina fór fram áhugaverð sýn-
ing í Gamla íþróttahúsinu á Hvann-
eyri. Þar stóð Samband borgfirskra
kvenna fyrir því að gefa fólki kost á að
skoða handverk borgfirskra kvenna
síðustu hundrað árin. Tilefnið er
100 ára kosningaafmæli kvenna á Ís-
landi. Sýningin var opin á laugardag
og sunnudag.
„Þetta gekk alveg vonum framar.
Miklu betur en við þorðum nokk-
urn tímann að vona. Líklega komu
alls eitthvað á fjórða hundrað manns
þessa tvo daga. Það var líka ánægju-
legt að á sýninguna kom fólk lengra
að en úr sveitum. Sýningargestir
voru frá Reykjavík, Akranesi, Borg-
arnesi, Selfossi og jafnvel víðar að.
Bæði karlar og konur og fólk á öllum
aldri,“ segir Valgerður Björnsdótt-
ir formaður Sambands
borgfirskra kvenna. Á
sýningunni mátti skoða
afrakstur ýmiss konar
saumaskapar og prjóns.
Einnig var útskurður
kvenna til sýnis og jafn-
vel keramik. „Það vant-
aði þó dæmi um nokkr-
ar handverksaðferðir svo
sem vattarsaum, knipl
og fleira. Ef við hefðum
haft meiri tíma til und-
irbúnings þá hefði tekist
að útvega slíka muni því
þeir eru til. En sýningin
núna um helgina spann-
aði samt vel alla söguna
í þessi hundrað ár. Við
vissum ekkert hvað við
vorum að fara út í þeg-
ar hugmyndin að þess-
ar sýningu fæddist nú í
vor,“ segir Valgerður.
Aðspurð upplýs-
ir Valgerður að ellefu
kvenfélög séu nú starf-
andi innan Sambands
borgfirskra kvenna en voru 23 talsins
þegar þau voru flest bæði í þéttbýli og
víða um sveitir. Á sumum stöðum eins
og á Akranesi hefur starfsemi kvenfé-
laga lagst af á meðan hún blómstr-
ar annars staðar svo sem í Borgar-
nesi. Samband borgfirskra kvenna
var stofnað 1. júlí 1931 og verður því
85 ára á næsta ári.
mþh
Fjölmargir listamenn af öllum
stærðum og gerðum hafa sett upp
myndlistarsýningar víðsvegar á
Akranesi í tilefni menningarhátíð-
arinnar Vökudaga, sem nú stend-
ur sem hæst. Ein þeirra, ung Skaga-
mær að nafni Aldís Petra Sigurðar-
dóttir, opnaði sýningu í Kirkjuhvoli
um síðustu helgi, þar sem hún sýn-
ir hluta af verkum sínum. „Ég var
örugglega enn á leikskóla þegar ég
fékk áhuga fyrir myndlist, ég var
alltaf að teikna. Svo var ég hjá Bjarna
Þór og Hrönn Eggerts í mynd-
mennt sem barn og þá fékk ég enn
meiri áhuga. Ég lærði mikið af þeim
og þá var ekki aftur snúið,“ segir Al-
dís í samtali við Skessuhorn. Eftir
grunnskóla fór Aldís í Fjölbrauta-
skóla Vesturlands þar sem hún lærði
í tvö ár. „Svo fór ég í myndlist í Fjöl-
brautaskólanum í Breiðholti og út-
skrifaðist þaðan af myndlistabraut.
Ég komst reyndar inn í Listaháskóla
Íslands áður en ég útskrifaðist úr FB,
ákvað bara að prófa að sækja um og
komst inn,“ heldur hún áfram. Aldís
var í eitt ár í myndlistardeild LHÍ en
fann sig ekki í því námi. „Við vor-
um ekki mikið að mála en ég lærði
samt auðvitað heilmikið á þessu ári
þar.“ Hún fór því og lauk stúdents-
prófi við FB og þaðan lá leiðin aft-
ur í LHÍ en nú í vöruhönnun, þar
sem hún er alsæl og segist hafa lært
mikið.
Erfiðast að vita
hvenær á að hætta
„Ég fann mig mun betur í því
námi. Ég ákvað samt að taka mér
ársleyfi í vetur og fer aftur í skól-
ann á næsta ári. Nú er ég að vinna
á Skökkinni og reyni að nýta tím-
ann til að mála mikið og teikna,“
útskýrir Aldís. Hún segir að eitt af
markmiðunum með leyfinu hafi
verið að koma upp sýningu og sjá
hvernig það gengi. Nú hefur sá
draumur gengið eftir en sýning-
in í Kirkjuhvoli er fyrsta einka-
sýning Aldísar. Þar sýnir hún lit-
rík abstrakt málverk í margskon-
ar útgáfum. Sýning Aldísar er inn-
blásin af járnstól sem hún hannaði
og gerði sem lokaverkefni við FB.
„Ég málaði hann með sérstakri
málningu, sem spornar gegn ryði.
Ég heillaðist mjög af þessari máln-
ingu. Hún er glansandi og kem-
ur í fallegum litum, sem bland-
ast skemmtilega saman á mjög til-
viljanakenndan hátt. Ég er kom-
in með ákveðna tækni við að nota
þessa málningu,“ segir Aldís. „Það
er líka skemmtilegt að myndirn-
ar verða aldrei alveg eins,“ bætir
hún við. Hún segist ákveða litina
á hverri mynd fyrirfram en reyni í
hvert sinn að skapa eitthvað alveg
nýtt. „Það er mismunandi hvaða
tækni ég nota og hvernig ég blanda
litina. Það erfiðasta við hverja
mynd er að ákveða hvenær á að
hætta, hvenær myndin er tilbúin.“
Aldís segir þessa tækni heilla sig,
meðal annars vegna þess að hún
sér eitthvað nýtt á hverju málverki
í hvert sinn sem hún sér myndina.
„Það er mjög misjafnt hvað fólk
sér út úr myndunum. Svo finnst
mér heillandi hvað ein lítil mistök
eða eitt lítið smáatriði geta kom-
ið skemmtilega á óvart. Ein mynd
getur verið falleg bara út af einu
smáatriði,“ segir hún.
Fegurð í ljótleikanum
Aldís, sem er fædd og uppalin á
Akranesi, segir ekki vera mik-
ið af listamönnum í fjölskyld-
unni. „Reyndar hafa pabbi minn
og bróðir teiknað mjög mikið, en
kannski helst bara á meðan þeir
eru í símanum,“ segir hún bros-
andi. „Svo er afi minn mjög list-
rænn. Hann tekur mikið af mynd-
um og er duglegur að finna eitt-
hvað nýtt. Svo er hann að búa til
skartgripi úr hreindýrahornum,
pússar járn og fleira. Hann segir
að ég hafi þetta frá honum,“ segir
Aldís og hlær. Ljósmyndaáhugann
hefur hún sannarlega, líkt og afi
hennar. „Ég byrjaði að taka mynd-
ir þegar ég var í fjölbraut og tók
ljósmynda áfanga þar. Ég heillaðist
alveg af því og eignaðist í kjölfarið
fína Canon vél sem ég nota mik-
ið,“ segir hún. Aldís segist aðallega
taka nærmyndir, mest í slippn-
um á Akranesi. „Myndirnar verða
svolítið abstrakt. Ég hef gaman af
því að fólk fatti ekki alveg hvað er
á myndinni. Þannig er hægt að sjá
einhverja fegurð í því sem dags-
daglega þykir kannski ekki fal-
legt,“ útskýrir hún.
Er mjög litaglöð
Aldís segist mikið vinna í abstrakt
og grafískum formum. „Ég vinn
sumar myndirnar í tölvu og prenta
þær svo út. Svo teikna ég líka alls
kyns munstur. Myndirnar mínar
eiga það samt allar sameiginlegt að
vera litríkar, ég er mjög litaglöð.“
Aldís er þó ekki einungis í mynd-
listinni. Hún gerir einnig skúlptúra,
einna helst úr járni. „Pínu í stíl við
stólinn minn. En ég hef prófað ým-
islegt svo sem gifs og leir. En teikn-
ingarnar, málverkin og skúlptúr-
arnir heilla mig mest.“ Hún segir
að draumurinn sé svo að halda ljós-
myndasýningu í framtíðinni. „Ég
vinn áfram með ljósmyndirnar og
teikna inn á þær. Mig langar að fara
dýpra í það og eftir það að halda
teiknisýningu. Bæði ljósmyndirn-
ar og teikningarnar eru mjög ólík-
ar þessum myndum sem ég er með
hér. Draumurinn er að koma mér
á framfæri og að fólk geti farið að
panta hjá mér myndir,“ segir mynd-
listakonan unga að lokum.
Sýning Aldísar verður opin fram
á föstudag í Kirkjuhvoli á milli
klukkan 16 og 18.
grþ
„Mynd getur verið falleg bara út af einu smáatriði“
- Rætt við Aldísi Petru Sigurðardóttur, unga myndlistakonu á Akranesi
Aldís Petra við eina af myndunum sem eru til sýnis og sölu í Kirkjuhvoli í þessari
viku.
Stóllinn frægi sem var lokaverkefni Aldísar í FB. Hún heillaðist af áferð málningar-
innar og notar nú sömu málningu til að mála myndir.
Vel sótt sýning á handverki kvenna
Ástríður Sigurðardóttir við rokkinn. Að baki henni frá
vinstri eru Guðrún Þórðardóttir forseti Kvenfélaga-
sambands Íslands, Halldóra Engilbertsdóttir, Sigríður
Sigurjónsdóttir og Valgerður Björnsdóttir formaður
Sambands borgfirskra kvenna.
Þrír ættliðir borgfirskra kvenna. Frá vinstri, María Jóna Einarsdóttir, dóttir hennar
Sesselja Hreggviðsdóttir og Guðrún Grímsdóttir móðir Maríu og amma Sesselju.
Einn fjölmargra muna sem voru
augnayndi á sýningunni. Veggteppi
saumað á Staðarfelli árið 1943 af
Kristínu Pétursdóttur frá Skeljabrekku.
Margar konur skoðuðu muni sýningarinnar af miklum áhuga.