Skessuhorn - 14.12.2016, Blaðsíða 14

MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 201614
Reynir Katrínarson segir að það
hafi verið af praktískum ástæðum
að hann fór að kenna sig við móður
sína. „Ég hef í tvígang búið í Nor-
egi og þar átti fólk erfitt með að
bera fram „Sigurðarson.“ Ég ákvað
því að breyta nafninu og þannig
hefur það verið æ síðan. Reynir er
fjölhæfur listamaður, nuddari og sér
meira í umhverfi fólks er margur.
Hann nýtur þess að vera úti í nátt-
úrunni og efnivið sinn í listsköpun
sækir hann í umhverfið, einkum það
sem sjórinn ber að landi. Nú í vet-
ur dvelur Reynir í húsnæði í Hval-
fjarðarsveit en ætlar í vor að leggj-
ast að nýju í flakk um Ísland. „Mér
líður best einum á ferð. Flakka um
á bílnum og er langdvölum úti í
náttúrunni. Þannig lagað séð á ég
því hvergi heima. Dótið mitt er
nánast allt í geymslu og hugtakið
„heima“ er kannski dáldið á reiki.
Ég veit fátt betra en að sofa í bíln-
um mínum og geta stigið út og vera
í einu skrefi kominn út í „hitt her-
bergið,“ sjálfa náttúruna. Markmið
mitt er að vera óháður, skulda eng-
um neitt og kannski mætti segja að
ég færist skrefinu nær því að verða
naumhyggjumaður. Engu að síð-
ur verður maður að hafa dálitlar
tekjur til að geta leyft sér að flakka
um og gera það sem manni sýnist
og því ætla ég í vetur að búa hér við
rætur Akrafjalls og í túnfætinum á
Akranesi næstu fimm mánuði og
reyna að öngla saman fyrir næstu
ferð. Ég er lærður nuddari en býð
fólki einnig upp á heilun. Ég les í
steina og tákn goðanna. Tek einnig
að mér að teikna áru fólks og geri
vatnslitamyndir þar sem ég staðset
fólk í stjörnukerfinu.“ Reynir við-
urkennir að hafa fæðst með ein-
hvers konar dulræna hæfileika, eða
næmni.
Lýðheilsunám
og myndlist
Reynir er fjórði í röð sex systkina,
fæddur vestur á Núpi í Dýrafirði
og bjó þar fyrstu átta æviárin. Þá
flutti fjölskyldan að Leirá í Borg-
arfirði þar sem Sigurður Guð-
mundsson faðir hans tók við starfi
skólastjóra. Móðir hans var Katrín
Árnadóttir kennari, nýlega látin, en
Sigurður, eða Siggi á Leirá eins og
margir þekkja hann, býr nú á Akra-
nesi. Reynir segir það bæði hafa
haft kosti og galla að alast upp á
skólastaðnum. Eftir barnaskólaárin
í Leirárskóla fór hann í framhalds-
skóla í Reykjavík en þaðan hélt
hann í lýðháskóla í Noregi sautj-
án eða átján ára. „Þetta var ótrú-
lega góður skóli, þótt hann væri
ekki fjölmennur. Við nemendurnir
vorum 63 og þarna komu frábær-
ir fyrirlesarar víða að úr heiminum
og kenndu okkur margt. Við tók-
um engin próf, en vorum að nema
ýmsa list, tónlistarnám var mikið og
þarna var maður á dans- og drama-
braut. Við vorum því að syngja, búa
til hljóðfæri og dansa. Í lok náms-
ins fórum við í flakk um Noreg
með sýningu. Þetta var mikið æv-
intýri og það var frelsi fyrir mann
að komast að í þessum skóla,“ seg-
ir Reynir. Eftir lýðháskólann kom
hann heim og fór í Handíða- og
myndlistarskólann. Eftir það gerð-
ist hann tónmenntar- og myndlist-
arkennari í Vestmannaeyjum í eitt
ár en flutti svo aftur út til Noregs
þar sem hann starfaði í sex ár við
myndlist, en var þó alltaf í öðrum
störfum með til að draga úr stopul-
leika innkomunnar af listinni. Eftir
heimkomuna lærði hann nudd hjá
Rafni Geirdal og náði sér í meist-
araréttindi nokkrum árum síðar.
„Það má segja að aðalstarf mitt hafi
verið að nudda. Ég hef hins vegar
aldrei lagt mikla áherslu á að þéna
mikið, ég er ekki efnishyggjumað-
ur og kannski er ég að þróast í að
verða minimalískur. Líf mitt hef-
ur líka miklu fremur snúist um að
vera að skapa eitthvað, feta nýjar
slóðir.“ Reynir sýnir blaðamanni
Facebook síðu sína sem er ríkulega
myndskreytt með fjölmörgum og
ólíkum listverkum og verkefnum
sem hann hefur fengist við á liðn-
um árum.
Gott að aðhyllast
ekki efnishyggju
Varðandi efnishyggjuna kveðst
Reynir óðum vera að losa sig við
ýmislegt dót sem hann hefur safn-
að að sér í gegnum tíðina en sér
ekki not fyrir nú með breyttum
lífsstíl. „Mér finnst best að vera
á flakki og tek með í ferðir mínar
eins lítið og ég kemst af með. Ég
tek þó með verkfæri og það sem ég
þarf til að vinna við listsköpun og
grúsk úti í náttúrunni. Ek um land-
ið á litlum sendlingi, Peugeot Part-
ner bíl, bílnum Ben. Í honum kem
ég fyrir rúmdýnu og því helsta sem
ég þarf. Ætli innanrýmið í bílnum
sé ekki tveir metrar sinnum einn og
tuttugu. Alveg prýðilegt því þá get-
ur maður teygt úr sér í fletinu og
andað að sér hreina loftinu. Þessi
búsetu- og ferðamáti finnst mér
miklu hentugri en stór og tækni-
lega fullkominn húsbíll, sem hef-
ur ýmsan óþarfa og prjál sem ég
er ekki að sækjast eftir. Ég hef þó
prímus til að hita kaffi eða súpu og
fötin geymi ég í púðaverum sem ég
get raðað upp. Garðkannan er eitt
uppáhalds áhaldið sem ég hef, hún
er frábær sturta því auðvitað verð-
ur maður að geta þvegið sér þeg-
ar maður er kannski lengi fjarri
mannabyggðum.“
Friður felst í
frjálsræðinu
Reynir segir að uppáhaldsverslan-
irnar sem hann komi í séu Búkolla
og aðrir nytjamarkaðir. „Þar finnst
Líður best einum á ferð úti í kyrrlátri náttúrunni
Listamaðurinn og lífskúnstnerinn Reynir Katrínarson tekinn tali
Reynir Katrínarson.
Horft inn í „Ben,“ bílheimili Reynis, af gerðinni Peugeot Partner. Yfir fletinu er
heklað teppi eftir Reyni.
Systkinin frá Leirá í aldursröð. F.v. Erna (Edda), Ragnhildur (Gagga), Reynir
(Reynsi), Haukur, Guðmundur (Brói) og Guðbjörg (Bugga).
Altari Loka. Verk sem Reynir á í geymslu „heima hjá sér.“ Altarið er notað sjaldan,
en í því er fórnað steinadropum öðru hverju til að auka framkvæmd.
Hálsmen eftir Reyni sem hann notar gjarnan við athafnir. Það heitir Himin-
brýsingamen.
Orkumen fyrir himnagoðið Loka.
Áð við Eyjafjörð.