Skessuhorn - 07.06.2017, Blaðsíða 34

MIÐVIKUDAGUR 7. JÚNÍ 201734
Horft yfir liðið ár og litið til þess nýjaSjómannadagurinn
Það eru ekki margir sem hafa kraft,
þor og hugrekki til að breyta algjör-
lega um stefnu í lífinu eftir mörg ár
í sama starfi. Það gerði þó Rakel Jó-
hannsdóttir, sem áður starfaði sem
skrifstofustjóri hjá knattspyrnufélagi
ÍA á Akranesi. „Ég var orðin svo
þreytt þarna. En þetta var skemmti-
leg vinna,“ segir Rakel, sem bjó á
Akranesi í tíu ár. Hún þurfti ekki að
bíða lengi eftir því að ný og spenn-
andi tækifæri bönkuðu upp á hjá
henni. Aðeins viku eftir að hún hætti
í vinnu hjá ÍA hringdi annar bróðir
hennar í hana og tjáir henni að það
vanti kokk í leiðangur fyrir Hafrann-
sóknastofnun, hvort hún sé ekki til
í starfið? „Ég skellti mér bara í það
með viku fyrirvara, að kokka ofan í
tólf manns. Þetta var bara ótrúlega
skemmtilegt,“ segir Rakel og hlær og
bætir við að hún hafi litla reynslu af
svona vinnu og á þessum tímapunkti
hafði hún aldrei farið út á sjó nema
með pabba sínum þegar hún var
stelpa. Hún lét sér þó ekki nægja að
elda eingöngu. „Ég þreif allt skipið á
meðan á öllu þessu stóð og hljóp út á
dekk líka og hjálpaði við vinnslu þar.
Þetta voru 14-16 tíma vinnudagar,“
segir Rakel og hlær. Það má eigin-
lega segja að þannig hafi ferill henn-
ar á sjónum byrjað, og þrátt fyrir að
vera nokkuð stuttur enn sem komið
er, þá hljómar hún þannig að hann
gæti orðið lengri.
Beint í pungaprófið
Eftir að hafa verið á sjónum þar til
síðastliðið haust sótti Rakel um vinnu
í Reykjavík og réð sig til starfa á end-
urskoðunarskrifstofu, enda alla sína
tíð unnið skrifstofustörf meðfram
nuddstarfinu. Stuttu eftir að hún réð
sig þangað býður annar bróðir henn-
ar henni að kaupa af honum trillu.
Rakel var ekki lengi að slá til og
skráði sig í beinu framhaldi í punga-
prófið og tók ákvörðun um að fara
á sjóinn. „Svona gerast hlutirnir hjá
mér. Ég er yfirleitt fljót til og stekk
á hlutina og bara geri,“ segir Rakel
og brosir.
Lærir alltaf
eitthvað nýtt
Rakel hefur enga reynslu af sigling-
um eða veiðum. Hún lærir eitthvað
nýtt í hverri ferð á trillunni, sem hún
gerir út frá Hólmavík. „Bróðir minn
seldi mér þessa litlu trillu með öll-
um leyfum og haffærum og ég þurfti
ekki að gera annað en taka þetta próf
og bara byrja.“ Hún segir að það sé
mikið sem þurfi að læra þegar far-
ið er í þetta og er minnisstæð fyrsta
aðkoma hennar að bryggju, þá undir
leiðsögn bróður síns. „Ég sem sagt
lagði að bryggju, drap á bátnum og
hljóp í felur,“ segir Rakel og skelli-
hlær.
Kyrrð og ró á firði í
blanka logni
Endurskoðandaskrifstofan sem hún
var nýráðin til í desember var treg
til að sleppa af henni hendinni svo
Rakel hefur hlutastarf þar ennþá og
vinnur eina og eina viku í Reykja-
vík á milli þess sem hún fer á strand-
veiðar frá Hólmavík. Hún segir að
hana hlakki alltaf til að komast út á
sjó aftur. Sjómennskan sé allt ann-
að líf en hún hefur lifað hingað til.
„Maður þarf ekkert mikið að hugsa.
Í þeim vinnum sem maður hef-
ur verið í þá hefur ég þurft að vera
mikið þenkjandi og spá og spekúlera
mikið. Hafa allt tilbúið fyrir alla. En
þarna er maður bara einn með sjálf-
um sér,“ segir Rakel og fær nánast
fjarrænt blik í augun. „Þetta er bara
ótrúlega skemmtilegt. Þetta er bara
svo fallegt. Það er æðislegt að sitja
úti á firði í blanka logni og horfa á
hvalina í kringum sig og heyra ekk-
ert nema suðið í rúllunum.“
Cavalier-hundur
úti á sjó
Eins og við er að búast hefur þetta
uppátæki Rakelar vakið talsverða
athygli. Viðbögð þeirra sem næst
henni standa eru mjög jákvæð. „Já,
ekkert nema jákvæð. Svolítið undr-
andi kannski.“ Hún er í hópi fárra
kvenna sem tekið hafa pungaprófið
og þar að auki rétt rúmlega fimm-
tug. Til dæmis voru þær tvær sem
þreyttu pungaprófið í febrúar, af
tuttugu þátttakendum.
Eins og áður sagði rær Rakel frá
Hólmavík og aðspurð um hvað það
sé sem heilli mest við sjómennskuna
segir hún að kyrrðin sé það besta.
„Þetta er kyrrð. Þetta er fegurð
og þetta er auðvitað svolítið erfitt.
Maður lærir á sinn eigin styrk,“ seg-
ir Rakel sem oftast rær ein. Stundum
slæðist þó einhver nákominn ættingi
með, eins og sonur eða maðurinn
hennar. Oftast fær cavalier hundur-
inn hennar, Kolur, að fylgja með í
túrana.
Sleppir keppni
og metingi
„Ég fer ekki út ef veður er vont,“ seg-
ir Rakel og bætir við að hún ætli að
reyna strandveiðarnar í einhvern
tíma. Metingur og keppni er ekki
til í hennar huga. „Ég ætla bara að
njóta. Ég er svo heppin að hafa aðra
vinnu ef allt þrýtur.“ Tilfinningarn-
ar sem hún bindur við sjómennsk-
una sé erfiði en ótrúleg kyrrð og
ró. „Það hefur ekkert komið fyrir,
nema hvalirnir. Þeir hafa farið ansi
nálægt mér. Það hefur aðeins hrísl-
ast um mig. Þetta eru svoddan of-
boðsskepnur að það hefur farið að-
eins um mig,“ segir Rakel. Hún læt-
ur það þó lítið á sig fá enn sem kom-
ið er. „Ef þetta gengur ekki upp þá
gengur það ekki upp - og þá á ég
trillu til skemmtisiglinga. Ég vona
samt að ég nái að þéna nóg af þessu
til að eiga upp í kaupverðið á bátn-
um,“ segir Rakel og hlær.
klj
„Maður lærir á sinn eigin styrk“
Rakel Jóhannsdóttir var áður nuddari og bókari en er nú komin á sjóinn
Rakel Jóhannsdóttir er menntaður nuddari en hefur nú tekið pungaprófið og
stundar strandveiðar.
Cavalier hundurinn Kolur fylgir húsfreyju sinni á sjóinn.
Hvalir synda iðulega í kringum bátinn, stundum aðeins of nálægt
að mati Rakelar.
Kyrrð og ró á firðinum í sólskini. Það er það sem Rakel kann best að
meta við sjómennskuna.
Trillan sem hún keypti af bróður sínum og gerir út frá Hólmavík.
Rakel segir að hún læri eitthvað nýtt í hverri ferð á trillunni.
Góður afli.