Skessuhorn - 02.08.2017, Page 19

MIÐVIKUDAGUR 2. áGúst 2017 19
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að spreyta sig á. Auk þess birtum við lausn
á krossgátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent skessuhorni lausnarorð/in á
netfangið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15 á mánudögum. Athugið
að fullt nafn og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa
aðgang að tölvupósti sendi lausnir á: „skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut
56, 300 Akranesi (póstleggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið
verður úr réttum innsendum lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá
skessuhorni.
Alls bárust 43 lausnir við krossgátunni í blaðinu í síðustu viku. Lausnin
var: „Vænleiki“
Vinningshafi er sigurður Örn Búason, Dalsflöt 9, Akranesi.
Fjör-
ugur
Alandi
Leðja
Nánasir
Nóa
Erfiði
Efni
Svall
Hljóð-
færi
Vigtaði
F.aftan
Droll
Manar
Hás
Eink.st.
Mæliein
Eins
um T
Læra
Vangá
Stórar
Röð
9 3
Titill
Huldu-
verur
Hrjúf-
ar
Núna
Hnoðað
Gróp
Angan
Sök
Skyggni
Tæp
Atlaga
Áræðin
Skinn
Mauk
Auðið
Ófús
Til
Hvíld
Væta
Otar
Hnöttur
Pípur
For
Kusk
Rús
Tekur
5 Reið
Annir
Tóft
1
Felur
100
Glápa
7
Sáldra
Bolti
Vesæl
Poki
Atorka
Skjal
Þar til
Hlaup
Sk.st.
Galgopi
Gímald
Samhlj.
Leit
Æst
Veisla
Fugl
Dvali
Elska
Alltaf
Svar
Sál
Ofn
Gróður-
nál
Læti
Upphr.
2 Hrönn
Hólmi
Laug
Staup
4
Fugl
Eind
Drykkur
Athuga
Stríða
Mett
Ósk
Þegar
Frá-
bært
Blóm
Væn
Afar
Leyfist
Síðasti
Hita-
tæki
Ekki
Berg-
málið
8
Mikil
6
Ískur
Gróður-
setja
Soninn
1 2 3 4 5 6 7 8 9
F A R S Æ L D S V E L L I Ð
Ó L U Ö L T E I T I A U Ð
E K L A S K Ó R K U N N A
S I T U R T T T R A N A R
T R A F A G A R A U M I R Ð
Ó Ð A R R E Y R K A N A
F Æ T Á A R Ð S K U G G I
E V A F A S T K A K A L L
R I F A N I Ð A N F Ö L
A N D A R P L A G
V A R G Ú Ð A R B O R G A
Æ T L A Ð I N A L O F V L
N Ó A L U M L A R O
A U M U R A D A M T R O Ð A
M S E T L A S I N S S S
S T Ó L L T R O G Á I N N
V Ó M O L L A P A N T U R
E L A T L Æ T I S A Á Ð I
V Æ N L E I K I
L
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
Einhvern veginn finnst
mér að verslunarmanna-
helgin hafi ekki lengur
þá stöðu sem hún hafði
á mínum æskuárum en
vissulega er ég sjálfur orðinn eitthvað eldri en
ég var þá. Ferðalög eru þó alltaf vinsæl hvað
sem öðru líður og náttúran stendur alltaf fyr-
ir sínu:
Náttúra þessa nakta lands
er náttúrum annarra landa fegri
en náttúrlega er náttúra manns
náttúrlegri og eðlilegri.
Það er reyndar ótrúlegt hvað fólki finnst
eitthvað óeðlilegt að tolla heima hjá sér sam-
anber þessa hugrenningu:
„Ég er kominn upp á það,“
hvað ekki er neitt að þakka,
að, að, að, að, að, að, að,
eta, drekka og flakka.
Ekki voru nú allar útisamkomur verslunar-
mannahelga fyrri tíðar alveg hreinar bindind-
issamkomur þó þær færu mjög nærri því. Og
alltaf lofuðu allir unglingar öllu fögru þegar
þeir voru að fá leyfi hjá foreldrunum til farar-
innar. Og meira að segja stóðu við loforðin að
mestu leyti. Vonandi kannast einhverjir ennþá
við gömlu sálmadrusluna „Aldrei skal ég eiga
flösku“ en trúlega er þessi fagra loforðavísa
saklausrar heimasætu eitthvað minna þekkt:
Aldrei skal ég eiga púður,
aldrei skal ég reikja ,,Fíl”,
aldrei hlusta á ástaslúður
aldrei kyssa menn í bíl.
Aldrei slá á ástastreng.
Aldrei blikka sveitadreng.
Aldrei faðma, aldrei klappa,
aldrei seint um götur vappa.
á þeim gömlu góðu útihátíðum var nú líka
þrifnaðurinn og yfirleitt útrústningin á mönn-
um svona með ýmsum hætti þó að minnsta
kosti sumir reyndu að gera sitt skásta. Reynd-
ar er ég ekkert viss um að Kristján schram
hafi verið á útihátíð þegar hann orti þessa en
hún er jafngóð fyrir því:
Þótt hati ég handklæði og sápur
og hverskonar hreinlætiskeim
elska ég köflóttar kápur
og kvenfólkið innan í þeim.
Rósberg snædal orti um einhverja heiðurs-
matrónu sem ég reyndar veit hvorki haus né
sporð á en allavega var vísan ekki hugsuð til
meðmæla með flámælskunni:
Lærið dregur langan veg
lukkutrega frúin.
Öll er sleguð eftir meg,
allavega snúin.
trúlega hefur þetta ekki verið Hallveig
Guðjónsdóttir sem um var kveðið en sú kvað
allavega á sínum seinni árum:
Ég er bara eins og sprek
eld frá skari hrykki.
Er að fara allt mitt þrek
og engin varastykki.
Einu sinni þótti milljón töluverðir pening-
ar og talan hefur á þeim árum trúlega ver-
ið sjaldnar nefnd en milljarður nú á dögum.
Hinsvegar hafa menn alltaf verið eitthvað
misheiðarlegir eða mis duglegir að bjarga sér.
Hvað eru nokkur núll á milli vina? En Þór-
hildur sveinsdóttir orti eftirfarandi af óþekktu
tilefni:
Fyrir hundruðum ára þeir hengdu bjálfa
sem hnupluðu spesíu úr stokki.
Nú þekkjast ei milljónaþjófar neðar
en í þrettánda launaflokki.
Ekki er langt síðan ég heyrði ávæning af
vangaveltum um það hvenær og hvers vegna
okur hætti að heita okur og fór að kallast fjár-
málastarfsemi. Ekki treysti ég mér til að hafa
þann fróðleik allan eftir svo vel sé en Hólm-
fríður Bjartmarsdóttir á sandi veltir fyrir sér
stöðunni á fjármálamörkuðum og orðinu „fjár-
málaverkfræði“:
Eflaust þjáir menn ergi í dag
sem aurunum tókst ekki að bjarga.
Fjármálaverkfræði er verðugt fag
því verkurinn þjáir nú marga.
Og um einhvern ágætan mann sem væntan-
lega hefur annaðhvort verið fjármálamaður eða
ekki fjármálamaður kvað Kristján Helgason:
Kauði er á svipinn súr,
svo að veldur kvölum.
Ljótur er hann liður úr
landsins ættartölum.
Um annan sómamann kvað Bjarni Gíslason:
Illt er að finna eðlisrætur,
allt er nagað vanans tönnum.
Eitt er víst, að fjórir fætur
færu betur sumum mönnum.
Haraldur frá Kambi var flestum mönnum
fljótari að gera vísur en lítið er þó til af hring-
hendum eftir hann. Mest af þessum leikandi
lipru sjálfrennandi ferskeytlum en ekki hefur
hann samt verið ánægður með sjálfan sig þegar
hann yrkir:
Óður minn er ekki þjáll,
yrki ég flest í bláinn.
Ó, að ég væri eins og Páll
eða jafnvel Káinn.
Og þegar skáldið gekk í stúku varð þessi til:
Stúkan að mér hefir hert,
hörð er þessi líðan.
Ég hef ekki getað gert
góða stöku síðan.
Nokkuð oft hittist svo á að ég var í hesta-
ferðum um verslunarmannahelgina „hér í
den“ og kom fyrir að þá var gist í skálanum
við Galtará. Þeim sem nú er að ég best veit
kominn undir Blöndulón. Þar hékk lengi uppi
þessi vísa eftir sigurð Guðmundsson á Foss-
um:
Við Galtará er gott að á
gleðin á hér anda.
Áin blá svo undursmá
er að ná þér Blanda.
á þeim árum sem tæknivæðingin hélt hvað
ákafast innreið sína var um hríð flutt inn
dráttarvélategund sem nefndist Lanz Alldog.
Var á ýmsan hátt nokkuð framúrstefnuleg vél
en náði aldrei verulegum vinsældum hvað
sem mestu réði. Um eina slíka vél kvað Þor-
steinn Þorsteinsson:
Oft á tíðum á því bar
að ekki vildi ganga par:
Töng og lykill löngum var
Lanzins gagn og nauðsynjar...
Jæja gott fólk ætli það sé ekki mál að kveðja
og þá ætti ekki illa við að ljúka hugleiðingunni
með þessari eftir Bjarna Gíslason:
Ekki gengur allt í vil
Úti er drengja gaman
það er enginn tími til
að tala lengur saman.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Nú þekkjast ei milljónaþjófar neðar - en í þrettánda launaflokki!